هفته نامه « اکونوميست» در تحليلی از تنش های اخير در درون حکومت ايران می نويسد که اکنون رقابت بين رييس جمهور و رهبر ايران کاملا علنی شده است.
کشمکش بين محمود احمدی نژاد رييس جمهور و آيت الله خامنه ای رهبر ايران در دالان های تاريک ساختار قدرت سياسی ايران به طور پيوسته تشديد و تلخ تر می شود. موج تازه اين کشمکش ها در ماه آوريل آغاز شد زمانی که محمود احمدی نژاد دريافت که به دستور حيدر مصلحی وزير اطلاعات دفاتر اسفنديار رحيم مشايی مشاور اصلی و رييس دفتر رييس جمهوری کنترل و مکالمات آن توسط ماموران وزارت اطلاعات شنود می شود.
محمود احمدی نژاد ، حيدر مصلحی را برکنار کرد ولی آيت الله خامنه ای که با اسفنديار رحيم مشايی به شدت مخالف است به سرعت آقای مصلحی را در مقام خود ابقا کرد. احمدی نژاد در واکنش به اين اقدام رهبر ايران حدود ده روز در جلسات هيئت دولت و محل کار خود حاضر نشد، سفر از پيش برنامه ريزی شده به شهر قم را لغو کرد و از حضور در هر گونه مجمع علنی امتناع کرد.
در نهايت پس از تنظيم نامه ای که حدود سيصد تن از نمايندگان مجلس آن را امضا کرده و از وی خواستند که به دستورات رهبری احترام بگذارد آقای احمدی نژاد به سر کار خود بازگشت. در همين روزها برخی از نمايندگان مجلس حتی از طرح استيضاح رييس جمهور در مجلس صحبت می کردند.
هفته نامه « اکونوميست» می افزايد که بعيد است آقای احمدی نژاد به اين زودی ها از کوره به در برود . او هنوز هم در مجلس ايران به حد کافی همفکران و هم پيمانهايی دارد که معمولا با اعمال فشار و جنجال آفرينی می توانند رقبای وی را به عقب نشينی وادار کنند. بخش عمده ای از فرماندهان ميانی سپاه پاسداران و بخش قابل توجهی از نيروی بسيج هنوز از وی حمايت می کنند و تعدادی از روحانيون ارشد نيز از حاميان وی هستند. در مقابل هنوز يک اتحاد يا ائتلاف منسجم در ميان حکومتيان عليه وی شکل نگرفته است.
هفته نامه « اکونوميست» سپس خاطر نشان می کند که اين وضعيت ممکن است تغيير کند. محمود احمدی نژاد در ماههای اخير در راستای اجرای طرح حذف يارانه ها، سوبسيد بسياری از کالاهای اساسی از جمله سوخت، آب و برق و حتی نان را قطع کرده و يا به شدت کاهش داده است. حدس زده می شود که از اين طريق دولت قادر خواهد بود سالانه رقمی حدود صد ميليارد دلار صرفه جويی کند. اما در مقابل مردم عادی به شدت تحت فشار افزايش بهای کالاها قرار گرفته اند.
در هفته های اخير در موارد متعددی شاهد تظاهرات کارگران در برابر دفتر رياست جمهوری و يا مجلس بوده ايم. کارگران برخی از کارخانجات و صنايع شيميايی در جنوب ايران دست به اعتصاب زدند. مشکل اکثر آنها حقوق های پرداخت نشده و فلاکت اقتصادی ناشی از عدم تعادل بين سطح دستمزد و هزينه زندگی است.
مهمترين نکته اين است که از اين به بعد رييس جمهور ديگر نمی تواند روی حمايت آيت الله خامنه ای حساب کند که به عنوان رهبر طبق قانون اساسی در بسياری از مهمترين عرصه های سياست داخلی و خارجی نظر وی تعيين کننده است. در گذشته محمود احمدی نژاد در مواردی که به آيت الله خامنه ای و يا نظرات و دخالت های وی مربوط می شده با احتياط گام برداشته است. هم رييس جمهور و هم رهبر ايران در جناح بندی تاکنون در طيف محافظه کاران قرار داشته اند. البته آنها در مواردی مثل بحران هسته ای ايران و يا سياست های منطقه ای آن کشور اختلافاتی دارند. ولی در مجموع کشمکش و اختلافات آنها چه در عرصه اقتصاد و چه عرصه سياست يک جنگ درونی است.
اختلاف را در محيط خانواده حفظ کنيد
هفته نامه « اکونوميست» خاطر نشان می کند که آقای احمدی نژاد و جناح هوادار وی خود را برای انتخابات آينده مجلس که سال آينده برگزار خواهد شد آماده می کنند. اين انتخابات می تواند زمينه ساز فعاليت های بعدی اين جناح برای شرکت در انتخابات رياست جمهوری سال ۲۰۱۳ باشد که دوران رياست جمهوری آقای احمدی نژاد به پايان خواهد رسيد.گفته می شود آقای احمدی نژاد تمايل دارد که اسفنديار رحيم مشايی ، که پدر زن پسر آقای احمدی نژاد است در انتخابات رياست جمهوری به پيروزی برسد.
اما آقای مشايی در سالهای اخير در صف محافظه کاران دشمنان زيادی برای خود تراشيده است. تازه ترين بهانه حملات و اعتراضات آنها نظريات و تبليغات رييس دفتر رييس جمهوری در مورد اسلام ايرانی است.
هفته نامه « اکونوميست» در پايان می نويسد قاعدتا رهبر ايران نبايد در جزييات مجادلات و اختلافات بين افراد و نهادهای مختلف حکومتی دخالت کند. او چند هفته پيش در سخنرانی خود در شهر شيراز و درست پس از وقايع مربوط به برکناری و ابقاء حيدر مصلحی وزير اطلاعات، ضمن تجليل از خدمات دولت گفت که او فقط در مواردی در امور کشور دخالت می کند که احساس کند « مصلحت نظام ناديده گرفته شده است.»
اما هر بار که محمود احمدی نژاد آيت الله خامنه ای را مجبور می کند که در امور روزمره و کوچک دخالت کند عملا موضع رهبر ايران شکننده تر می شود. رهبر ايران ديگر بر فراز محمود احمدی نژاد قرار ندارد بلکه به بخشی از رقابت ها و جدال روزانه بر سر کسب قدرت بدل شده است.
کشمکش بين محمود احمدی نژاد رييس جمهور و آيت الله خامنه ای رهبر ايران در دالان های تاريک ساختار قدرت سياسی ايران به طور پيوسته تشديد و تلخ تر می شود. موج تازه اين کشمکش ها در ماه آوريل آغاز شد زمانی که محمود احمدی نژاد دريافت که به دستور حيدر مصلحی وزير اطلاعات دفاتر اسفنديار رحيم مشايی مشاور اصلی و رييس دفتر رييس جمهوری کنترل و مکالمات آن توسط ماموران وزارت اطلاعات شنود می شود.
محمود احمدی نژاد ، حيدر مصلحی را برکنار کرد ولی آيت الله خامنه ای که با اسفنديار رحيم مشايی به شدت مخالف است به سرعت آقای مصلحی را در مقام خود ابقا کرد. احمدی نژاد در واکنش به اين اقدام رهبر ايران حدود ده روز در جلسات هيئت دولت و محل کار خود حاضر نشد، سفر از پيش برنامه ريزی شده به شهر قم را لغو کرد و از حضور در هر گونه مجمع علنی امتناع کرد.
در نهايت پس از تنظيم نامه ای که حدود سيصد تن از نمايندگان مجلس آن را امضا کرده و از وی خواستند که به دستورات رهبری احترام بگذارد آقای احمدی نژاد به سر کار خود بازگشت. در همين روزها برخی از نمايندگان مجلس حتی از طرح استيضاح رييس جمهور در مجلس صحبت می کردند.
هفته نامه « اکونوميست» می افزايد که بعيد است آقای احمدی نژاد به اين زودی ها از کوره به در برود . او هنوز هم در مجلس ايران به حد کافی همفکران و هم پيمانهايی دارد که معمولا با اعمال فشار و جنجال آفرينی می توانند رقبای وی را به عقب نشينی وادار کنند. بخش عمده ای از فرماندهان ميانی سپاه پاسداران و بخش قابل توجهی از نيروی بسيج هنوز از وی حمايت می کنند و تعدادی از روحانيون ارشد نيز از حاميان وی هستند. در مقابل هنوز يک اتحاد يا ائتلاف منسجم در ميان حکومتيان عليه وی شکل نگرفته است.
هفته نامه « اکونوميست» سپس خاطر نشان می کند که اين وضعيت ممکن است تغيير کند. محمود احمدی نژاد در ماههای اخير در راستای اجرای طرح حذف يارانه ها، سوبسيد بسياری از کالاهای اساسی از جمله سوخت، آب و برق و حتی نان را قطع کرده و يا به شدت کاهش داده است. حدس زده می شود که از اين طريق دولت قادر خواهد بود سالانه رقمی حدود صد ميليارد دلار صرفه جويی کند. اما در مقابل مردم عادی به شدت تحت فشار افزايش بهای کالاها قرار گرفته اند.
در هفته های اخير در موارد متعددی شاهد تظاهرات کارگران در برابر دفتر رياست جمهوری و يا مجلس بوده ايم. کارگران برخی از کارخانجات و صنايع شيميايی در جنوب ايران دست به اعتصاب زدند. مشکل اکثر آنها حقوق های پرداخت نشده و فلاکت اقتصادی ناشی از عدم تعادل بين سطح دستمزد و هزينه زندگی است.
مهمترين نکته اين است که از اين به بعد رييس جمهور ديگر نمی تواند روی حمايت آيت الله خامنه ای حساب کند که به عنوان رهبر طبق قانون اساسی در بسياری از مهمترين عرصه های سياست داخلی و خارجی نظر وی تعيين کننده است. در گذشته محمود احمدی نژاد در مواردی که به آيت الله خامنه ای و يا نظرات و دخالت های وی مربوط می شده با احتياط گام برداشته است. هم رييس جمهور و هم رهبر ايران در جناح بندی تاکنون در طيف محافظه کاران قرار داشته اند. البته آنها در مواردی مثل بحران هسته ای ايران و يا سياست های منطقه ای آن کشور اختلافاتی دارند. ولی در مجموع کشمکش و اختلافات آنها چه در عرصه اقتصاد و چه عرصه سياست يک جنگ درونی است.
اختلاف را در محيط خانواده حفظ کنيد
هفته نامه « اکونوميست» خاطر نشان می کند که آقای احمدی نژاد و جناح هوادار وی خود را برای انتخابات آينده مجلس که سال آينده برگزار خواهد شد آماده می کنند. اين انتخابات می تواند زمينه ساز فعاليت های بعدی اين جناح برای شرکت در انتخابات رياست جمهوری سال ۲۰۱۳ باشد که دوران رياست جمهوری آقای احمدی نژاد به پايان خواهد رسيد.گفته می شود آقای احمدی نژاد تمايل دارد که اسفنديار رحيم مشايی ، که پدر زن پسر آقای احمدی نژاد است در انتخابات رياست جمهوری به پيروزی برسد.
اما آقای مشايی در سالهای اخير در صف محافظه کاران دشمنان زيادی برای خود تراشيده است. تازه ترين بهانه حملات و اعتراضات آنها نظريات و تبليغات رييس دفتر رييس جمهوری در مورد اسلام ايرانی است.
هفته نامه « اکونوميست» در پايان می نويسد قاعدتا رهبر ايران نبايد در جزييات مجادلات و اختلافات بين افراد و نهادهای مختلف حکومتی دخالت کند. او چند هفته پيش در سخنرانی خود در شهر شيراز و درست پس از وقايع مربوط به برکناری و ابقاء حيدر مصلحی وزير اطلاعات، ضمن تجليل از خدمات دولت گفت که او فقط در مواردی در امور کشور دخالت می کند که احساس کند « مصلحت نظام ناديده گرفته شده است.»
اما هر بار که محمود احمدی نژاد آيت الله خامنه ای را مجبور می کند که در امور روزمره و کوچک دخالت کند عملا موضع رهبر ايران شکننده تر می شود. رهبر ايران ديگر بر فراز محمود احمدی نژاد قرار ندارد بلکه به بخشی از رقابت ها و جدال روزانه بر سر کسب قدرت بدل شده است.
