يک عضو خانه مداحان ايران می گويد که از سال تحصيلی جديد «آموزش مداحی در مقاطع پيش دبستانی و دبستان» گنجانده خواهد شد.
به گزارش ايلنا و به نقل از عليرضا جاريانی عضو خانه مداحان ، از تابستان امسال به نوآموزان و دانش آموزان اين مقاطع تحصيلی، مداحی آموزش داده ميشود.
در همين زمينه راديو فردا گفتگويی کرده با سعيد پيوندی، جامعه شناس و کارشناس مسائل آموزشی در فرانسه و نخست از او درباره دستاوردهای آموزشی «مداحی» برای دانش آموزان پرسيده است.
پيوندی: اگر مداحی آن جوری که متداول است و الان در سطح جامعه اجرا بخصوص در بعد مذهبی اجرا می شود، می شود گفت که هيچ جنبه آموزشی، شناختی و معرفتی خاصی برای يک دانش آموز نمی تواند داشته باشد.
چون اگر اين مداحی به ابعاد هنری يا ابعاد موضوعی برگردد ، بايد بگويم اين ها چيزهايی نيست که در بعد کارهای آموزشی فعلی يا دروسی که امروزه در مدارس مطرح می شود، بگنجد.
اين مسئله بيشتر بعد مذهبی دارد و هيچ کمکی به شناخت بهتر دانش آموزان يا به گسترش دانش آنها نکند.
برای همين هم هست که اين پرسش مطرح می شود که با چه ديد آموزشی قرار است اين در مدارس مطرح شود؟ چون اگر قرار بود در حوزه علميه مطرح شود، قابل فهم است. اگر يک چنين چيزی در يک مدرسه مداحی مطرح شود قابل درک است.
ولی طرح آن در سطح يک نظام آموزشی که بيش از ۱۳ ميليون دانش آموز در آن در حال تحصيلند، مطرح کردنش به جز اتلاف وقت کار ديگری نيست.
شما در ارتباط با اين بعد آموزشی توضيح داديد. گفته می شود که اين تصميم تازه وزارت آموزش و پرورش، پرورشی است. اين نوع آموزش ها چقدر در تقويت جنبه پرورشی کودکان تاثيرگذار خواهد بود؟
در بعد پرورشی آنچه که مسئولين از بعد پرورشی درک می کنند فقط آموزش مذهبی است. اگر آن آموزش مذهبی و مداحی که همان طور که می دانيد بيشتر با شعر خواندن و اشک مردم را در آوردن در مراسم مذهبی همراه است، دارای جنبه پرورشی خاصی باشد، من آن را در حد جوانان و نوجوانان نمی بينم.
ممکن است اين کارها برای افراد بزرگسال دارای معنا و مفهومی خاص باشد. به هر حال سنتی است که ممکن است برای افراد مذهبی بزرگسال قابل فهم باشد، ولی برای جوان دانش آموزی که امروزه بيشتر در پی جنبه های مثبت زندگی است و به نوع ديگری به زندگی و دنيا نگاه می کند، اين فعاليت ها هيچ بعد پرورشی خاصی نمی تواند داشته باشد.
اين کار يک نوع تبليغ مذهبی است و معلوم نيست که اين تبليغ چه کمکی می کند به رابطه نوجوانان با دنيا و چه تغييری در نوع زندگی نوجوانان در دنيا يا رابطه آنها با معنويت می تواند ايجاد کند؟ از همين جهت هم باز اين پرسش مطرح می شود که چنين فعاليتی اساسا چه کمکی از بعد پرورشی به بچه های ما می کند؟
شما از بعد پرورشی و آموزشی اين مسئله را توضيح داديد. حالا از نظر روحی و روانی تاثير گذراندن واحدهايی مثل مداحی بر روی دانش آموزان پيش دبستانی و دبستانی با توجه به شرايط سنی خاص اين دانش آموزان و تبعات آن چه خواهد بود؟
با توجه به تجربه های گذشته تبعات آن حتما منفی خواهد بود. ما همين الان حدود ۱۵۰ مراسم در سال درمدارس ايران به طور متوسط برگزار می شود که بخش عمده آنها مراسم عزاداری و مراسمی غم انگيز هستند که با روحيه جوانها و ايجاد شادمانی برای آنها همخوانی ندارد.
بيشتر اين مراسم به حوادث تلخ و غم انگيز و عزاداری مربوط می شود.
به همين دليل هم اضافه کردن اين واحدها غمگين تر کردن هر چه بيشتر محيط مدرسه و برعکس آن چيزی است که يک نوجوان به آن نياز دارد.
به همين دليل هم اضافه کردن اين واحدها غمگين تر کردن هر چه بيشتر محيط مدرسه و برعکس آن چيزی است که يک نوجوان به آن نياز دارد.
يک نوجوان نياز دارد به محيطی شاد و جذاب که او را به شوق بياورد تا رابطه بهتری با درس و آموزش و مدرسه پيدا کند.
چيزی که مسئولين درک نمی کنند اين است که دلزدگی بچه ها از مدرسه به همين رفتارهای اجباری در مدارس برمی گردد که جوانها را از هر چه مذهب و فعاليت مذهبی است دلزده می کند.
بخصوص فعاليت هايی همچون مداحی که بيشتر هم يک بعد خرافی و غير عقلانی دارد که می تواند بار اين معنا را باز هم تشديد کند.
