سازمان مدافع حقوق بشر «خانه آزادی»، که مقر آن در آمريکا است، در گزارش سالانه خود، که در روز دوشنبه منتشر شد، اعلام کرد که آزادی سياسی برای سومين سال پياپی در بخش های مهمی از دنيا رو به کاهش بوده و عملکرد ضد دمکراتيک دولت های ايران، روسيه، زيمبابوه و کلمبيا در سال ۲۰۰۸ افزايش يافته است.
در اين گزارش آمده است که در خاورميانه و آفريقای شمالی، تنها درعراق، آزادی سياسی، هر چند کم ، گسترش يافته است. خانه آزادی اين امر را به دليل بهره گرفتن عراق از کاهش خشونت سياسی و کاهش حمايت دولت از شبه نظاميان شيعه می داند.
خانه آزادی می نويسد که آزادی در ايران کاهش یافته و دولت این کشور روزنامه ها و مجلات بسياری را تعطيل کرده و کانديداهای بسياری را از شرکت در انتخابات منع کرده است.
گزارش خانه آزادی می افزايد اگر چه ايران، روسيه، چين و ونزوئلا چالش هايی برای گسترش دمکراسی محسوب می شوند، ولی هيچکدام نتوانسته اند سيستم سياسی آلترناتيوی به وجود بياورند که بتواند با دمکراسی و آزادی های سياسی آن رقابت کند.
در اين گزارش آمده است که گسترش آزادی در خاورميانه، در صدر اولويتی های جرج بوش، رييس جمهوری آمريکا، قرار داشت و عدم پيشرفت مهم در اين زمينه، «ناکامی سياست خارجی آمريکا را نشان می دهد.»
خانه آزادی می افزايد در سال های رياست جمهوری بوش، آزادی در ۹ کشور از ۱۸ کشور منطقه، از جمله عربستان سعودی ، بهبود يافت ولی تغييرات اساسی در اين زمينه رخ نداد.
خانه آزادی گزارش می دهد که « اسرائيل تنها کشور در منطقه است که می توان آن را آزاد خواند ولی اين کشور تا حد زيادی به دليل اشغال سرزمين های فلسطينی مسئول عدم آزادی در اين منطقه است.»
خانه آزادی همچنين می نويسد که آزادی در دو کشور ايتاليا و يونان نيز کاهش يافته است: «رسانه های زيادی تحت نظارت سيلويو برلوسکونی، نخست وزير ايتاليا درآمدند و خشونت در يونان به دليل تظاهرات در ماه دسامبر افزايش يافته است.»
خانه آزادی ۱۹۳ کشور جهان را مورد بررسی قرار داده و کشورها را در سه دسته آزاد، نسبتا آزاد و غير آزاد تقسيم بندی می کند.
خانه آزادی می گويد که ۴۲ کشور جهان نيز از جمله افغانستان، عراق، روسيه، عربستان سعودی، چين و ايران، که ۲۲ درصد جمعيت جهان را تشکيل می دهند، کشورهای غير آزاد محسوب می شوند.
طبق اين گزارش ۸۹ کشور که ۴۶ درصد جمعيت جهان را تشکيل می دهند، آزاد هستند. اين کشورها شامل نروژ، کره جنوبی، آمريکا و آفريقای جنوبی می شوند.
۶۲ کشور نيز از جمله ترکيه، تايلند و يمن، که ۳۲ درصد جمعيت جهان را شامل می شوند، نسبتا آزاد هستند.
خانه آزادی می گويد که ۴۲ کشور جهان نيز، از جمله افغانستان، عراق، روسيه، عربستان سعودی، چين و ايران، که ۲۲ درصد جمعيت جهان را تشکيل می دهند، کشورهای غير آزاد محسوب می شوند.
خانه آزادی در پايان گزارش از استقبال جهانی از انتخاب باراک اوباما به عنوان رييس جمهوری آمريکا ياد کرده و پيشنهاداتی را برای سياستگذاران آمريکا در رابطه با گسترش دمکراسی عنوان کرده است.
خانه آزادی می گويد که رژيم های مستبد نبايد تشويق شده و پاداش بگيرند: «زمانی که قرار شد المپيک در سال ۲۰۰۸ در چين برگزار شود بسياری پيش بينی کردند که اين امر موجب بهبود حقوق بشر در اين کشور می شود ولی چنين امری اتفاق نيفتاد. اگر چه منزوی کردن ديکتاتورها ندارد ولی تماس و مشارکت با آنها نبايد شامل پاداش باشد.»
خانه آزادی همچنين می افزايد که آمريکا بايد توجه بيشتری به سرکوب جامعه مدنی و سازمان های غير دولتی کرده و از مخالفين و هواداران ازادی حمايت کند.
خانه آزادی همچنين به باراک اوباما پيشنهاد می کند که تماس و گفت و گو با دولت های مستبد نبايد به معنی ناديده گرفتن سياست سرکوبگرانه داخلی آنها تلقی شود.
