نيروهای ارتش اسرایيل، بر شدت حملات خود به نوار غزه که از هفتم دی ماه آغاز شده، افزوده و سربازان اين کشور شامگاه شنبه وارد شهر غزه که يک سوم جمعيت کل نوار غزه در آن ساکن هستند، شده اند.
هر گونه پيشنهاد برای برقراری آتش بس تاکنون از سوی اسرائيل و حماس رد شده و صليب سرخ و مقامات پزشکی غزه می گويند اين منطقه با بحران انسانی تمام عيار روبروست.
بشنوید:
بیشتر بخوانید:
ناتالی ابو شاکرا يک لبنانی ساکن شهر غزه و از اعضای جنبش بين المللی همبستگی در اين منطقه، درباره رخدادهای شامگاه شنبه تا ظهر يکشنبه به راديو فردا گفت : « ارتش اسراييل شب شنبه وارد شهر غزه شد و ما شب سختی را پشت سر گذاشتيم. من و همکارانم در بيمارستان قدس بوديم. دو ساعتی استراحت کرديم و حوالی چهار صبح از صدای آژير و بمباران بيدار شديم. و برای اينکه در امان بمانيم در اتاق های عمل که در زير زمين بيمارستان قرار دارند پناه گرفتيم. آمبولانس ها نمی توانستند در سطح شهر حرکت کنند چرا که ممکن بود مورد هدف قرار بگيرند و اين در حالی بود که عده ای از مجروخين به آمبولانس ها احتياج داشتند. اين اتفاقات در منطقه ی تل الهوا افتاد و ما نزديک به ساعت ۸ صبح موفق شديم که از بيمارستان خارج بشويم. »
از آغاز بحران در غزه، يکی از مسايلی که به شدت مورد توجه سازمان ها و کشورهای دنياست ، ميزان تلفات انسانی و کمبود امکانات برای زندگی عادی مردم غزه است. ناتالی ابو شاکرا درباره ی وضعيت
«برای اينکه در امان بمانيم در اتاق های عمل که در زير زمين بيمارستان قرار دارند پناه گرفتيم. آمبولانس ها نمی توانستند در سطح شهر حرکت کنند.»
ناتالی ابو شاکرا، ساکن شهر غزه در گفت و گو با رادیو فردا
زندگی مردم شهر غزه به راديو فردا گفت : « آنهايی که خيلی خوش شانس باشند، احتمالا ژنراتور توليد برق دارند، چون اين جا برق نيست. وقتی برق نيست ، آب هم نيست. آب برای شستن خودشون و وسايلشان. غذا هم نيست. چند روز پيش ما مجبور بوديم نان کهنه رو آنقدر داغ کنيم که کمی قابل خوردن بشود. و بعد آرد برای نان درست کردن پيدا کرديم. » گزارش ها حاکی از آنست که قرار است محموله کمک های بين المللی اجازه ی ورود به غذا را پيدا کنند.
خانم ابو شاکرا در اينباره معتقد است : « من شنيدم که امروز قرار است چندين کاميون کمک به غزه برسد. نمی دانم چه قدر ولی من خودم بايد به مرز رفح بروم تا ببينم چه چيزی با اين طرف مرز می رسد. از ايران قرار بود کمک هايی بيايد ولی نميدانيم که اين محموله ها چه شده اند. اما کلا حالا اين غذا و کمک هم به غزه برسد. بعد چی !؟ اين کمک ها چه دردی را دوا می کنند!؟ اگر قرار است که ما اين ها را بخوريم و روز بعد زير بمباران کشته شويم ؟! من يک احساس کمدی تراژدی می کنم وقتی با اين مساله روبرو می شوم .»
اسراییلی ها از راکت پرانی حماس می گویند
اما بحران غزه چرا آغاز شد؟ اسراييل از ۱۷ روز پيش اعلام کرد اين عمليات که ابتدا به صورت بمباران هوايی و از روز دهم تبديل به حمله ی زمينی در خاک غزه شد ، با هدف پايان دادن به راک پرانی ِ حماس
« اين روزها احساس عجيبی همه رو فرا گرفته. شما هر روز به خودتون می گوييد ، راکت به من نخواهد خورد و به خانه های اطراف هم نخواهد خورد. ما دائم صدای آژير هايی به مدت ۳۰ – ۴۰ ثانيه می شنويم ، و بعد ۳۰ ثانيه فرصت داريم که پناه بگيريم.»
نتا موشه، دانشجوی اسراییلی در گفت و گو با رادیو فردا
به خاک اسراييل انجام می شود. اين حملات راکتی نيز در مناطق نزديک به خاک غزه زندگی مردم اين مناطق را مختل کرده است. شهری مانند اشکلون نزديک به مرز شمالی نوار غزه، ميزان راکت پرانی بيشتر از جاهای ديگر احساس می شود و گاهی به پرتاب سی راکت در روز هم می رسد.
نتا موشه، دانشجوی اسراييلی و عضو سابق ارتش اسراييل، که همراه خانواده اش در روستايی نزديک اشکلون زندگی می کند ، درباره اوضاع زندگی اين روزها در آن منطقه به راديو فردا گفت : « اين روزها احساس عجيبی همه رو فرا گرفته. شما هر روز به خودتون می گوييد ، راکت به من نخواهد خورد و به خانه های اطراف هم نخواهد خورد. ما دائم صدای آژير هايی به مدت ۳۰ – ۴۰ ثانيه می شنويم ، و بعد ۳۰ ثانيه فرصت داريم که پناه بگيريم! و آنقدر در پناهگاه بمانيم و به صداها گوش کنيم تا راکت به زمين بخورد. متاسفانه خيلی از خانه های قديمی ، مثل خانه ی پدر و مادر من ، اصلا اتاق امنی که اين روزها خانه های جديد اين منطقه دارند را ندارد. در نتيجه ما يا زير راه پله ها ، يا هر جايی که در ۳۰ ثانيه پيدا کنيم ، پناه می گيريم.»
وی می افزاید: « روستای ما يک پناهگاه دارد که غيرممکنه کسی در سی ثانيه به آنجا برسد! در نتيجه ی اين حملات راکتی شهر کلا تعطيله. مدارس که بسته اند و فقط از ديروز دبيرستان ها باز هستند آن هم چون از هفته ی ديگر امتحانات شروع می شود. اما زندگی شهری ، رستوران و سينما و بانک رفتن ، تقريبا اتفاق نمی افتد. حتی ما اگر در ماشين باشيم، پنجره ها را باز می گذاريم تا صدای آژير را بشنويم.»
نتا موشه ، اسراييلی ساکن روستايی نزديک به آشکلون در باره ی بحران در منطقه معتقد است : « من به عنوان يک شهروند اسراييلی و حتی شهروند دنيا ، دلم نمی خواهد که کشته شدن مردم بی دفاع را در هيچ جا چه در ميان فلسطينيان و چه در اسراييل ببينم. فکر نمی کنم اين عادلانه باشد که هيچ بچه ای در دنيا تنها ۳۰ ثانيه فرصت داشته باشد تا پناهگاهی پيدا کند. من نمی دانم اسم اين جنگ است يا يک عمليات نظامی. من فقط می خواهم هر چی که هست متوقف شه و همه چيز ساکت بمونه . من ديگه در ارتش نيستم و می خواهم زندگی عادی داشته باشم.»
در همين حال ، در شهرهای مختلف اروپا، آفريقای شمالی و خاورميانه، روز شنبه، دهها هزار نفر عليه حمله اسرائيل به غزه تظاهرات کردند.همچنين روز شنبه شهر لندن نيز شاهد تظاهراتی به طرفداری از سياست های اسراييل بود.
