در تاريخ ۱۵ مهر ۹۱ اسرائيل خبر از سرنگون کردن يک هواپيمای بی سرنشين (پهپاد) در فراز خاک خود داد و انگشت اتهام را به سوی حزب الله لبنان نشانه رفت. اندکی بعد حزب الله لبنان رسماً مسئوليت پرواز در آوردن يک فروند پهپاد ساخت ايران مونتاژ شده به دست نيروهای متخصص خود را برعهده گرفت و اقدام خود را «نشان نفوذ پذيری گنبد آهنين» يعنی فضای سرزمينی اسرائيل اعلام نمود.
با علم براينکه حرکت اين پهپاد بسيار کند بوده، تشخيص اينکه اين پرنده مورد شناسايی قرار گرفته و سرنگون خواهد شد پيش بينی ساده ای برای حزب الله محسوب می شد. با اين حساب اگر اين اقدام اقدامی عمدی ارزيابی شود، چرا حزب الله دست به تحريک عمدی اسرائيل زده است؟
به بيان ديگر در معادلات پيچيده خاورميانه که جمهوری اسلامی (حامی اصلی حزب الله) از يک سو تحت شديدترين تحريم ها قرار دارد و اوضاع بر بشار اسد چنان تنگ شده که کنترل بسياری از خاک خود را از دست داده، اقدام تحريک آميز حزب الله که می دانست اين پرنده مورد شناسايی اسرائيل قرار خواهد گرفت و چه بسا جنگی را دامن زند، به چه منظور انجام شده است؟
پرواز پهپاد: اقدام چند منظوره
مدت زمانی است که توسل به اقدام نظامی برای حمله به ايران در اسرائيل به ويژه مورد تاکيد مقامات ارشد اين کشور قرار می گيرد. از سوی ديگر، باراک اوباما ۴ سال نخست خود را در حالی به پايان می رساند که با جايگزينی تحريم به جای جنگ عملاً چراغ سبزی را برای هرگونه اقدام نظامی يکجانبه اسرائيل تاکنون نداده است.
ايالات متحده تاثيرعيان تحريم های فلج کننده را می بيند و از سوی ديگر به خوبی به ياد دارد که سرسختی های جمهوری اسلامی در مخالفت از پذيرش قطعنامه ۵۹۸ جز حرف نبوده پس چرا واشنگتن نتواند با تحريم ها، مذلت را بر رهبران جمهوری اسلامی بار ديگر تحميل کند.
در چنين شرايطی به پرواز درآوردن پهپاد ايرانی به دست حزب الله، به عنوان اقدامی ايذائی و تحريک آميز بايد با چند هدف انجام شده باشد به شرح زير:
۱-نمايش توانمندی تکنولوژيک
از آنجايی که طراحی، ساخت، پرواز دادن وهدايت هواپيمای بدون سرنشين، نشان فناوری بومی پيشرفته است، حزب الله به نمايندگی از جمهوری اسلامی عملاً هم توانمندی ساخت و طراحی جمهوری اسلامی و هم توانمندی خود را به رخ دشمنانش کشيده است. چنين نمايش قدرتی موجب شد، جمهوری اسلامی (راست يا دروغ) مدعی شود که «کشورها معمولا تکنولوژی سطح پائين تر خود را به متحدان خود می دهند». بدين وسيله جمهوری اسلامی و متحدش حزب الله، تلويحاً تلاش دارند اين حس را تقويت بخشند که توانمندی های ديگری در آستين دارند.
۲-جنگ روانی : آسيب پذير نشان دادن اسرائيل
گذری به رسانه های جمهوری اسلامی کافی است که چگونه اين رسانه ها نفوذ اين پهپاد را نشانه آسيب پذير بودن سپر دفاع آهنين اسرائيل تعبير کرده و نوشته اند که « اگر تا ديروز اينگونه تصور می شد که تنها قدرت بازدارنده ايران در مقابل رژيم اشغالگر قدس، توان موشکی ايران است اما گذشتن پهپاد ايرانی از مرزهای اسرائيل و نفوذ به عمق استراتژيک اين رژيم آن هم با وجود دهها رادار و سپر دفاع ضدموشکی و... نشان از توانايی ناشناخته ايران در هرگونه درگيری احتمالی با اسراييل دارد».- سايت شفاف / ۲۱ مهر ۹۱-
۳- پهپاد در برابر پهپاد: تغيير جغرافيای جنگ
چند ماه پيش اين در آذر ۹۰ يک پهپاد امريکايی به دست جمهوری اسلامی افتاد. اگر سرانجام عمليات های تجسسی پهپاد های امريکايی را آماده بودن برای جنگ در روز موعود تفسير کنيم، جمهوری اسلامی با پرواز در آوردن پهپاد خود در فضای سرزمينی اسرائيل پيام روشنی را فرستاده که حوزه جغرافيايی جنگ در محدوده خاک ايران نخواهد بود و با همياری متحدش (حزب الله) قادر خواهد بود که جغرافيای جنگ را به بيرون از مرزهای ايران از جمله در اسرائيل منتقل کند. چنين اقدامی پيش از اين توسط صدام نيز صورت گرفته بود که در اولين حمله امريکا به عراق، صدام خاک اسرائيل را هدف موشک های دوربرد خود قرار داد.
۴- جنگ خودخواسته: تغيير معادلات خاورميانه
اگر باور داشته باشم که جمهوری اسلامی خود را در يک جنگ نابرابر فرسايشی (يا به قول آيت الله علی خامنه ای اقدام وحشيانه) می بيند که از طريق تحريم های سنگين، بنياد جمهوری اسلامی را در حال خشکاندن است و اگر باور داشته باشيم که جنگ داخلی سوريه بر عليه بشار اسد در حال مغلوبه شدن است و در نتيجه دو پشتيبان حزب الله در حال تضعيف هستند، راه برون رفت از اين مخمصه چيست؟
گمان قوی آن است که علاوه بر اهداف برشمرده در بالا، اقدام حزب الله دامن زدن به جنگ خودخواسته ای در هماهنگی با تهران است که در تحليل تهران- دمشق- حزب الله خواهد توانست معادله را به نفع اين سه تغيير دهد.
گو اينکه تحريک اسرائيل به توسل به جنگ، خسارت های هنگفتی را به بار خواهد آورد اما تجربه جنگ ۳۳ روزه (۱۳۸۵) که به ابتکار و پيش دستی حزب الله صورت گرفت، جای ترديد باقی نمی گذارد که اگر محور تهران- دمشق- حزب الله خود را در برابر نابودی بدانند چرا نبايد جنگی را خواهان باشند که احتمالا می تواند معادلات منطقه را به نفعشان تغيير دهد. منافع چنين جنگ خود خواسته ای به شرح زير:
اگر جنگی در منطقه رخ دهد که اسرائيل آغازگر آن باشد، نوعی حس همدردی با طرف مقابل شکل می گيرد که در نتيجه کشورهای متحد عليه بشار اسد را به تعديل رفتارشان برای ساقط کردن او وادار می سازد. اگر اسرائيل جنگی را دامن بزند، چگونه عربستان، قطر و ترکيه می خواهند در برابر حمله اسرائيل در نزد افکار عمومی داخل کشورشان ساکت بنشيند در حالی که در حال تضعيف يک کشور عربی مهم در جبهه مقاومت (سوريه) هستند. در نتيجه، جنگی که اسرائيل برافروخته باشد نوعی آتش بس را در ميان کشورهای مسلمان منطقه به دنبال خواهد داشت تا از دامنه مخاصمات خود عليه يکديگر بکاهند. در چنين شرايطی
الف) حزب الله به عنوان «قهرمان مقاومت» عليه اسرائيل شناخته خواهد شد ( مثل جنگ ۳۳ روزه) و ويرانی های به بار آمده سرانجام با پول ايران جبران خواهد شد.
ب) ترکيه، قطر و عربستان به عنوان حاميان اپوزسيون سوريه، ناگزير به تجديد نظر در تصميم شان برای ساقط کردن بشار اسد رييس جمهور سوريه (يکی از ارکان مقاومت در برابر اسرائيل) می شوند.
ج) جمهوری اسلامی در شرايط تحريم فلج کننده، سياست اقتصاد در حال جنگ را (مثل کوپنی کردن کالا ها که در جنگ ۸ ساله ديده شد) به کار خواهد بست و اقتصاد مقاومتی را (ايده ای که خامنه ای داده) به اقتصاد رياضتی تبديل خواهد کرد و پروژه هسته ای را نيز شتاب خواهد داد.
نتيجه:
اينکه پرواز و نفوذ پهپاد ايرانی در اسرائيل تا کجا نشان قوت و و ضعف طرفين مخاصمه است، بحثی است که متخصصان امور نظامی به ويژه از سوی اسرائيل بايد پاسخگو باشند. اما واقعيت اين است که حزب الله اين موفقيت را به نام خود ثبت کرده است و ابايی ندارد که اين اقدام از سوی تل آويو تحريک آميز قلمداد شده و جنگی را در منطقه دامن زند. چ
نين جنگی مسلما جنگ خود خواسته تهران – دمشق- حزب الله خواهد بود که حس همدردی به نفع اين سه را دامن زده، فشار را از اسد برداشته، حزب الله را به قهرمان دوباره مقاومت تبديل کرده و از همه مهم تر اقتصاد رياضتی دوران جنگ را برای جمهوری اسلامی ارمغان خواهد آورد تا مطالبات اقتصادی مردم را برگردن جنگی اندازد که اسرائيل افروخته است نه بی کفايتی خود.
------------------------------------------------------
مطالب مطرح در این مقاله الزاما بازتاب دیدگاه رادیوفردا نیست.
با علم براينکه حرکت اين پهپاد بسيار کند بوده، تشخيص اينکه اين پرنده مورد شناسايی قرار گرفته و سرنگون خواهد شد پيش بينی ساده ای برای حزب الله محسوب می شد. با اين حساب اگر اين اقدام اقدامی عمدی ارزيابی شود، چرا حزب الله دست به تحريک عمدی اسرائيل زده است؟
به بيان ديگر در معادلات پيچيده خاورميانه که جمهوری اسلامی (حامی اصلی حزب الله) از يک سو تحت شديدترين تحريم ها قرار دارد و اوضاع بر بشار اسد چنان تنگ شده که کنترل بسياری از خاک خود را از دست داده، اقدام تحريک آميز حزب الله که می دانست اين پرنده مورد شناسايی اسرائيل قرار خواهد گرفت و چه بسا جنگی را دامن زند، به چه منظور انجام شده است؟
پرواز پهپاد: اقدام چند منظوره
مدت زمانی است که توسل به اقدام نظامی برای حمله به ايران در اسرائيل به ويژه مورد تاکيد مقامات ارشد اين کشور قرار می گيرد. از سوی ديگر، باراک اوباما ۴ سال نخست خود را در حالی به پايان می رساند که با جايگزينی تحريم به جای جنگ عملاً چراغ سبزی را برای هرگونه اقدام نظامی يکجانبه اسرائيل تاکنون نداده است.
ايالات متحده تاثيرعيان تحريم های فلج کننده را می بيند و از سوی ديگر به خوبی به ياد دارد که سرسختی های جمهوری اسلامی در مخالفت از پذيرش قطعنامه ۵۹۸ جز حرف نبوده پس چرا واشنگتن نتواند با تحريم ها، مذلت را بر رهبران جمهوری اسلامی بار ديگر تحميل کند.
در چنين شرايطی به پرواز درآوردن پهپاد ايرانی به دست حزب الله، به عنوان اقدامی ايذائی و تحريک آميز بايد با چند هدف انجام شده باشد به شرح زير:
۱-نمايش توانمندی تکنولوژيک
از آنجايی که طراحی، ساخت، پرواز دادن وهدايت هواپيمای بدون سرنشين، نشان فناوری بومی پيشرفته است، حزب الله به نمايندگی از جمهوری اسلامی عملاً هم توانمندی ساخت و طراحی جمهوری اسلامی و هم توانمندی خود را به رخ دشمنانش کشيده است. چنين نمايش قدرتی موجب شد، جمهوری اسلامی (راست يا دروغ) مدعی شود که «کشورها معمولا تکنولوژی سطح پائين تر خود را به متحدان خود می دهند». بدين وسيله جمهوری اسلامی و متحدش حزب الله، تلويحاً تلاش دارند اين حس را تقويت بخشند که توانمندی های ديگری در آستين دارند.
۲-جنگ روانی : آسيب پذير نشان دادن اسرائيل
گذری به رسانه های جمهوری اسلامی کافی است که چگونه اين رسانه ها نفوذ اين پهپاد را نشانه آسيب پذير بودن سپر دفاع آهنين اسرائيل تعبير کرده و نوشته اند که « اگر تا ديروز اينگونه تصور می شد که تنها قدرت بازدارنده ايران در مقابل رژيم اشغالگر قدس، توان موشکی ايران است اما گذشتن پهپاد ايرانی از مرزهای اسرائيل و نفوذ به عمق استراتژيک اين رژيم آن هم با وجود دهها رادار و سپر دفاع ضدموشکی و... نشان از توانايی ناشناخته ايران در هرگونه درگيری احتمالی با اسراييل دارد».- سايت شفاف / ۲۱ مهر ۹۱-
۳- پهپاد در برابر پهپاد: تغيير جغرافيای جنگ
چند ماه پيش اين در آذر ۹۰ يک پهپاد امريکايی به دست جمهوری اسلامی افتاد. اگر سرانجام عمليات های تجسسی پهپاد های امريکايی را آماده بودن برای جنگ در روز موعود تفسير کنيم، جمهوری اسلامی با پرواز در آوردن پهپاد خود در فضای سرزمينی اسرائيل پيام روشنی را فرستاده که حوزه جغرافيايی جنگ در محدوده خاک ايران نخواهد بود و با همياری متحدش (حزب الله) قادر خواهد بود که جغرافيای جنگ را به بيرون از مرزهای ايران از جمله در اسرائيل منتقل کند. چنين اقدامی پيش از اين توسط صدام نيز صورت گرفته بود که در اولين حمله امريکا به عراق، صدام خاک اسرائيل را هدف موشک های دوربرد خود قرار داد.
۴- جنگ خودخواسته: تغيير معادلات خاورميانه
اگر باور داشته باشم که جمهوری اسلامی خود را در يک جنگ نابرابر فرسايشی (يا به قول آيت الله علی خامنه ای اقدام وحشيانه) می بيند که از طريق تحريم های سنگين، بنياد جمهوری اسلامی را در حال خشکاندن است و اگر باور داشته باشيم که جنگ داخلی سوريه بر عليه بشار اسد در حال مغلوبه شدن است و در نتيجه دو پشتيبان حزب الله در حال تضعيف هستند، راه برون رفت از اين مخمصه چيست؟
گمان قوی آن است که علاوه بر اهداف برشمرده در بالا، اقدام حزب الله دامن زدن به جنگ خودخواسته ای در هماهنگی با تهران است که در تحليل تهران- دمشق- حزب الله خواهد توانست معادله را به نفع اين سه تغيير دهد.
گو اينکه تحريک اسرائيل به توسل به جنگ، خسارت های هنگفتی را به بار خواهد آورد اما تجربه جنگ ۳۳ روزه (۱۳۸۵) که به ابتکار و پيش دستی حزب الله صورت گرفت، جای ترديد باقی نمی گذارد که اگر محور تهران- دمشق- حزب الله خود را در برابر نابودی بدانند چرا نبايد جنگی را خواهان باشند که احتمالا می تواند معادلات منطقه را به نفعشان تغيير دهد. منافع چنين جنگ خود خواسته ای به شرح زير:
اگر جنگی در منطقه رخ دهد که اسرائيل آغازگر آن باشد، نوعی حس همدردی با طرف مقابل شکل می گيرد که در نتيجه کشورهای متحد عليه بشار اسد را به تعديل رفتارشان برای ساقط کردن او وادار می سازد. اگر اسرائيل جنگی را دامن بزند، چگونه عربستان، قطر و ترکيه می خواهند در برابر حمله اسرائيل در نزد افکار عمومی داخل کشورشان ساکت بنشيند در حالی که در حال تضعيف يک کشور عربی مهم در جبهه مقاومت (سوريه) هستند. در نتيجه، جنگی که اسرائيل برافروخته باشد نوعی آتش بس را در ميان کشورهای مسلمان منطقه به دنبال خواهد داشت تا از دامنه مخاصمات خود عليه يکديگر بکاهند. در چنين شرايطی
الف) حزب الله به عنوان «قهرمان مقاومت» عليه اسرائيل شناخته خواهد شد ( مثل جنگ ۳۳ روزه) و ويرانی های به بار آمده سرانجام با پول ايران جبران خواهد شد.
ب) ترکيه، قطر و عربستان به عنوان حاميان اپوزسيون سوريه، ناگزير به تجديد نظر در تصميم شان برای ساقط کردن بشار اسد رييس جمهور سوريه (يکی از ارکان مقاومت در برابر اسرائيل) می شوند.
ج) جمهوری اسلامی در شرايط تحريم فلج کننده، سياست اقتصاد در حال جنگ را (مثل کوپنی کردن کالا ها که در جنگ ۸ ساله ديده شد) به کار خواهد بست و اقتصاد مقاومتی را (ايده ای که خامنه ای داده) به اقتصاد رياضتی تبديل خواهد کرد و پروژه هسته ای را نيز شتاب خواهد داد.
نتيجه:
اينکه پرواز و نفوذ پهپاد ايرانی در اسرائيل تا کجا نشان قوت و و ضعف طرفين مخاصمه است، بحثی است که متخصصان امور نظامی به ويژه از سوی اسرائيل بايد پاسخگو باشند. اما واقعيت اين است که حزب الله اين موفقيت را به نام خود ثبت کرده است و ابايی ندارد که اين اقدام از سوی تل آويو تحريک آميز قلمداد شده و جنگی را در منطقه دامن زند. چ
نين جنگی مسلما جنگ خود خواسته تهران – دمشق- حزب الله خواهد بود که حس همدردی به نفع اين سه را دامن زده، فشار را از اسد برداشته، حزب الله را به قهرمان دوباره مقاومت تبديل کرده و از همه مهم تر اقتصاد رياضتی دوران جنگ را برای جمهوری اسلامی ارمغان خواهد آورد تا مطالبات اقتصادی مردم را برگردن جنگی اندازد که اسرائيل افروخته است نه بی کفايتی خود.
------------------------------------------------------
مطالب مطرح در این مقاله الزاما بازتاب دیدگاه رادیوفردا نیست.
