در حاليکه دانشمندان اتمی ايران يکی پس از ديگری به قتل می رسند. پرسشی که بسياری مطرح می کنند اين است که آيا موساد، سازمان جاسوسی اسرائيل، با هدف خرابکاری در برنامه ساخت بمب اتمی توسط جمهوری اسلامی، در اين ترورها دست دارد؟ مقام های اسرائيلی هيچ چيز را نفی نمی کنند. ژنرال های ارتش اسرائيل نيز با صراحت خواستار حمله هوايی بر ضد اهدافی در ايران شده اند.
به نوشته هفته نامه آلمانی اشپيگل، اهود باراک، وزير دفاع اسرائيل، در اوايل هفته جاری در پاسخ به اين پرسش که آيا اسرائيل در کشتن دانشمندان هسته ای ايران دست داشته است، گفت: «اسرائيل دراين باره پاسخی ندارد.» در حاليکه اين سخن وزير دفاع اسرائيل «تکذيب» به حساب نمی آيد، لبخند آقای وزير به هنگام ادا کردن جمله فوق اين گمان را تقويت می کند که اسرائيل چندان هم ناراحت اين مسئله نيست که به اتهام سلسله قتلهای فيزيکدانان شاغل در برنامه هسته ای جنجالی ايران مورد شک قرار بگيرد.
در دنيای تيره و تار سرويسهای امنيتی و اطلاعاتی، شک چندانی وجود ندارد که اسرائيل پشت پرده ترور داريوش رضايی ايستاده است. در همين ارتباط، يک منبع آگاه اطلاعاتی اسرائيلی، در گفت و گو با اشپيگل گفته است: «اين نخستين اقدام جدی است که با مديريت تامير پاردو، رئيس جديد موساد، صورت پذيرفته است.»
در تاريخ بيست و سوم ژوئيه، رضايی آخرين قربانی مجموعه ای از حمله های مرموزی شد که در طول ۲۰ ماه گذشته به هدف حذف فيزيکدانان هسته ای ايران انجام شده است. اين فيزيکدان ۳۵ ساله ايرانی به ضرب گلوله ای که در گلويش نشست در برابر چشمان همسر و دخترش، در شرق تهران، کشته شد. مطبوعات ايران اعلام کردند که دو نفری که ترور را انجام دادند سوار بر يک دستگاه موتور سيکلت از محل حادثه گريختند.
ضربه ای به برنامه هسته ای ايران
اما مردی که در برابر همسر و دخترش به ضرب گلوله از پای در آمد چه کسی بود؟ به نوشته خبرگزاری اسوشيتد پرس، تا کنون آژانس بين المللی انرژی اتمی (IAEA) در وين، آنچه را پيشتر رسانه های اسرائيل گزارش داده بودند، مورد تأييد قرار داده است: داريوش رضايی، دانشجوی مقتول فيزيک، بر روی «سيستمهای سويچينگ ولتاژ قوی» کار می کرده است، جزئی کليدی و حياتی برای احتراق مواد منفجره– که در شليک کلاهکهای هسته ای مورد نياز است. بر اساس شواهد، اين فيزيکدان هر روزه در يک مرکز پژهشهای هسته ای در شمال تهران مشاهده می شده است.
اين واقعيت که قتل رضايی در ايران تأثير به سزايی داشته است را می توان در گفته های کاظم جلالی، سخنگوی کميسيون امنيت ملی و سياست خارجی مجلس شورای اسلامی، مشاهده کرد که ترور رضايی را نشانه «استيصال و درماندگی» آمريکا و اسرائيل در برابر جاه طلبی های هسته ای رژيم تهران دانست.
رضايی سومين فيزيکدان هسته ای ايرانی است که از آغاز سال ۲۰۱۰ شغلش به بهای جانش تمام شده است:
• در ژانويه ۲۰۱۰، مسعود علی محمدی، يک فيزيکدان هسته ای، در اثر انفجار يک بمب کنترل از راه دور که در اتوموبيلش کارگذاری شده بود، کشته شد. کارشناسان غربی، محمدی را از برجسته ترين دانشمندان هسته ای ايران می دانستند.
• در ۲۹ نوامبر ۲۰۱۰، افراد ناشناس موتورسيکلت سوار، طی دو فقره حمله با چسباندن مواد منفجره بر روی بدنه خودرو مجيد شهرياری، استاد فيزيک هسته ای، متخصص در انتقال نوترون که در ساخت بمب اتمی کاربرد دارد، وی را به قتل رساندند. همسر او نيز در جريان اين حمله به شدت مجروح شد.
• فريدون عباسی در يک حمله همزمان مورد هدف قرار گرفت. اگرچه عباسی، که کارشناس جداسازی ايزوتوپ بود، متوجه موتور سوار مشکوکی در کنارش شد، و به همراه همسرش از اتوموبيل بيرون پريدند. هردوی آنها در اثر انفجار مجروح شدند. پس از آنکه عباسی بهبود يافت، محمود احمدی نژاد، رئيس جمهوری ايران، او را به سمت يکی از معاونان رئيس جمهوری و همچنين رئيس سازمان انرژی اتمی ايران منصوب کرد.
منابعی در تهران می گويند که ايران انگشت اتهام را به سوی «مثلث شيطانی» آمريکا، اسرائيل و «همدستان مزدورشان» نشانه می رود. در مقابل، واشينگتن داشتن هرگونه مسئوليتی را در اين قتلها تکذيب می کند و اسرائيل سياست سکوت مبهم را در پيش گرفته است.
بخشی از يک طرح
بنابرگفته منابعی در سازمان اطلاعاتی اسرائيل، قتل کارشناسان هسته ای ايران بخشی از يک طرح برای خرابکاری يا، دست کم، به تعويق انداختن برنامه هسته ای ايران است. برنامه مورد ادعا، علاوه بر ترورهای هدفدار، در برگيرنده تاکتيکهای ديگری نيز می باشد. به نظر می رسد، حملات سايبری با استفاده از ويروس رايانه ای «استاکس نت»، که در تابستان ۲۰۱۰ بخشهای بزرگی از برنامه هسته ای ايران را فلج کرد، بخشی از برنامه مخفی اسرائيل عليه ايران بوده است.
به گفته منبع اطلاعاتی اشپيگل از درون ارتش اسرائيل، برای محافظه کاران در بدنه ارتش آن کشور، چنين عمليات مخفی کارانه ای برای مقابله با ايران به هيچ وجه کافی نيست. درخواستها برای بمباران ايران، به ويژه در بين افسران نيروی هوايی اسرائيل، هرروزه با صدايی رساتر به گوش می رسد. از آن سو، اسرائيل به دليل دست زدن به چنين ترورهايی، با محکوميت های شديد از جانب کشورهای خارجی مواجه است.
آنچه مسلم است اينست که توصيه های کارشناسان موساد تا به امروز بنیامين نتانياهو، نخست وزير اسرائيل، و تصميم گيرندگان آن کشور را مجاب کرده است که بهترين راه برای به تعويق انداختن دستيابی ايران به بمب اتمی هدف قرار دادن چهره های کليدی و تجهيزات برنامه فوق بوده است. چيزی که مشخص نيست آنست که تا چه مدتی نتانياهو راضی خواهد شد که اين برنامه را دنبال کند. سياستمداران اورشليم، به خوبی آگاهند که وقتی موساد می گويد مأمورانش بايد نقش رهبری در مقابله با برنامه هسته ای ايران داشته باشند، آن سازمان در عين حال، ازين رهگذر منافع خود را نيز دنبال می کند.
منبع اشپيگل تأکيد می کند: «تا زمانی که موساد نقش اصلی را در مبارزه عليه بمب اتمی ايفا کند، بودجه های عظيم هم به سوی اين سازمان سرازير خواهد شد.» اينکه دست آخر شاهد يک تهاجم نظامی آشکار و همه جانبه عليه تجهيزات هسته ای ايران باشيم يا خير به اين بستگی دارد که برنده جنگ داخلی در اسرائيل کدام گروه خواهد بود: ارتش يا سازمان امنيت اسرائيل. منبع اطلاعاتی در در پايان خاطرنشان می کند: «مانند خيلی جاها، اينجا هم رقابت بر سر ميزان نفوذ و اعتبار است.»
