هفته نامه آمريکايی «نيوزويک» با انتشار فهرست ۵۰ شخصيت قدرتمند جهان، کسانی را برگزيده، که به نظر می رسد، در دوران رياست جمهوری باراک اوباما، نقشی در تحولات بين المللی داشته باشند.
به نوشته «نيوزويک» هرچند اين فهرست اختياری و قراردادی است، اما انتخاب ها با انديشه انجام شده و هر يک به عنوان رگه ای در بافت عمومی جهان جديد به شمار می روند.
«نيوزويک» در ميان اين شخصيت ها زنان و مردانی را معرفی می کند، که از ديد اين هفته نامه، يا بر مسند قدرت هستند و يا به دنبال آنند. در ميان اين شخصيت ها، برخی نام ها کاملا" سبب شگفتی می شوند و برخی، نه.
برای نمونه، باراک اوباما در رديف نخست پنجاه شخصيت جهان قرار گرفته است، اوجين تائو، رئيس کشور چين، به عنوان مردی که مسئوليت بزرگترين اقتصاد نوپای جهان را به عهده دارد، در مقام دوم قرار گرفته و نيکولا سارکوزی، رئيس جمهوری فرانسه، که توانسته بار ديگر کاخ اليزه را به عنوان مهمترين آدرس در اروپا معرفی کند، در مقام سوم جای گرفته است.
پس از نام هايی مانند گوردون براون، آنگلا مرکل و ولاديمير پوتين و چند نام ديگر، نام آيت الله علی خامنه ای، رهبر جمهوری اسلامی، در رديف يازدهم اين فهرست جلب توجه می کند.
«نيوزويک» در مورد وی می نويسد: «سياست گزاران غربی بايد عنوان اصلی آیت الله خامنه ای را هميشه به ياد داشته باشند. رهبر جمهوری اسلامی ايران نظامی که در آن رؤسای جمهوری می آيند و می روند، اما رهبر در قدرت ميماند.»
«سياست گزاران غربی بايد عنوان اصلی آیت الله خامنه ای را هميشه به ياد داشته باشند. رهبر جمهوری اسلامی ايران، نظامی که در آن رؤسای جمهوری می آيند و می روند، اما رهبر در قدرت ميماند.»
نیوزویک
به نوشتۀ «نيوزويک»، محمود احمدی نژاد، رئيس جمهوری تندروی ايران، در صورتی می تواند به بخت خويش برای پيروزی در انتخابات سال آينده اميد داشته باشد، که رهبر از او حمايت کند.
«نيوزويک» در ادامۀ توضيح خود برای گزينش علی خامنه ای در مقام يازدهم اين فهرست، می نويسد: «آقای خامنه ای، که در مقام فردی در تماس با ارادۀ ايزدی، در کشور شناخته می شود، شخصيتی است که امروز، می تواند در مورد اِعمال سياست ايران در منطقه، تصميم بگيرد.»
به نوشته این هفته نامه آمریکایی، «آيا نيروی خويش را در مسير پيشرفت برنامۀ هسته ای تهران به کار خواهد برد؟ آيا در زمينۀ خروج نيروهای آمريکائی از عراق فعاليت می کند؟ و نيز، آيا در افغانستان به آنان سيخونک خواهد زد؟»
«نيوزويک» در برابر همۀ اين پرسش ها، به پاسخ، شايد، اکتفا می کند و می افزايد: «اما اين نيز واقعيت دارد که او تنها قدرت واقعی در ايران است که می تواند در ازسرگيری مناسبات ايران و آمريکا تصميم بگيرد و هيچکس به جز او، در امربرقراری ثبات در خاورميانه، کليد اصلی را در دست ندارد.»
از ديگر شخصيت هايی که در اين فهرست جای گرفته اند، ملک عبدالله بن عبدالعزيز آل سعود، پادشاه عربستان سعودی در رديف دهم، کيم جونگ ايل، رئيس کشور کره ی شمالی در رديف دوازدهم، بيل و هيلاری کلينتون در رديف سيزدهم و نوری المالکی، نخست وزير عراق، در رديف بيست و يکم را می توان نام برد. پاپ بنديکت شانزدهم رهبر کاتوليک های جهان نيز در رديف سی و هفتم اين فهرست قرار گرفته است.
