رضا پهلوی، در سفری که به هلند داشت، روز چهارشنبه با لوئيس مورنو اوکامپو، دادستان دادگاه بين المللی لاهه ديدار کرد. او در اين ديدار شکايت خود را از رهبر جمهوری اسلامی ايران به اتهام «جنايت عليه بشريت» به دادگاه بين المللی کيفری تسليم کرد.
آقای پهلوی همچنين در اين سفر با اعضای کميته روابط خارجی هلند نيز ديدار و گفت و گو کرد.
راديوفردا در گفت و گو با رضا پهلوی درباره جزئيات اين ديدارها و شکايت اخير پرسيده است.
غرض اصلی از اين ملاقات گذشته از يادآوری مجدد اساس اين شکايت نامه، در اصل رسميت دادن به اين شکايت نامه بود بر مبنای يک اصل پانزدهم در پروتکل دادگاه کيفری بين المللی که يک شماره رسمی به پرونده تعلق می گيرد به عنوان اين که اين شکايت ثبت و ضبط خواهد شد.
منتها همان طور که قبلا اين موضوع را به هم ميهنانم توضيح دادم، از آن جايی که ايران اصولا اساسنامه رم را امضا نکرده است، بدين ترتيب نمی توانيم به خود اين دادگاه به طور مستقيم شاکی شويم.
بلکه بايستی از طريق شورای امنيت سازمان ملل به اين مسئله رسيدگی شود چون اگر از طريق سازمان ملل اين پرونده به دادگاه کيفری بين المللی تحويل داده شود، آن موقع است که اين پرونده می تواند از نظر حقوقی گشوده شود و به آن رسيدگی و ترتيب اثر داده شود.
در اصل در حال حاضر توپ بيشتر در زمين سازمان ملل و بخصوص شورای امنيت سازمان ملل است و تمام کسانی که دغدعه مسئله حقوق بشر در کشورمان را دارند بايستی از تمام فشارها و لابی های خود در ارتباط با سازمان ملل و شورای امنيت اين سازمان استفاده کنند.
شما صبح روز پنجشنبه در پارلمان هلند با اعضای کميته روابط خارجی اين پارلمان ديدار کرديد و با آنها گفت و گو کرديد. ممکن است از شما خواهش کنم در مورد مسائلی که در اين ديدار مطرح شد به شنوندگان راديو فردا توضيح دهيد؟
با کمال ميل. با توجه به اينکه روز به روز زمان دارد تنگ تر و تنگ تر می شود، من همواره تلاشم بر اين بوده است که به هر طريق ممکن از يک سناريوی جنگ و حمله نظامی به کشورمان اجتناب شود.
تنها راه و گزينه موجود برای حل اين معضل، حمايت کردن از يک برنامه ای است که بر اساس آن خود مردم ايران از درون بتوانند در شرايط موجود تغييراتی ايجاد کنند و از سياست خارجی اين دولتها می خواهيم که صرفا به اهرم های فشار برونی مانند تحريم های اقتصادی متکی نباشند.
بلکه يک زمانی می رسد که اگر نخواهند کار به جاههای باريک بکشد بايستی يک سياست حمايت مستقيم از مردم ايران را در نظر بگيرند.
مسئله ديگر من در اين ديدار اين بود که با وجود اينکه می توانيم شک و ترديد جامعه جهانی را نسبت به صداقت رژيم جمهوری اسلامی در مورد برنامه هسته ايش درک کنيم، اما دغدغه مردم ايران در ارتباط با مسائل کليدی و محوری ، مسئله نقض حقوق بشر و نبودن آزادی سياسی در جامعه ايران است.
و اين مسئله را همان طور که هفته گذشته در آلمان مطرح کردم، اين بار در اين کميته طرح کردم و آن اينکه در سياست هايشان و در برخوردهايشان با مسئولين نظام کنونی در ايران مسئله حقوق بشر و سياست را در قالب انتظاراتشان و خواسته هايشان بيان کنند و مسئله فقط محدود به پرونده هسته ای نظام نباشد.
راجع به وضعيت آوارگان صحبت کرديم که خيلی از آوارگان ايرانی متاسفانه در مقايسه با ساير پناهندگان از کشورهای ديگر که لااقل يک سری امکانات مالی در اختيارشان قرار می گيرد، با آنها رفتاری غير منصفانه می شود.
آوارگان ايرانی انتظار يک رفتار و برخورد خاص ندارند ولی اين انتظار را دارند که حداقل مثل بقيه آوارگان جهان با آنها برخورد شود.
وضعيت نسبتا اورژانس و بحرانی و آنی که هست و نگرانی هايی که وجود دارد در مورد وضع مزاجی و روانی کسانی مانند آيت الله بروجردی يا زندانيانی مثل حسين رونقی ملکی را گوشزد کردم.
همان طور که همه هم ميهنانم می دانند اين افراد در وضعيت بسيار وخيمی به سر می برند. چه از نظر بهداشتی و چه از نظر برخوردی که با آنها در زمان حصر می شود.
کلا تاکيدم بر اين بود که زمان تنگ است و اگر واقعا می خواهيم از بروز يک سناريوی برخورد نظامی اجتناب کنيم ، يک راه بيشتر نمی ماند و اين سياست را بايد به شکل جدی در نظر بگيرند.
آقای پهلوی همچنين در اين سفر با اعضای کميته روابط خارجی هلند نيز ديدار و گفت و گو کرد.
راديوفردا در گفت و گو با رضا پهلوی درباره جزئيات اين ديدارها و شکايت اخير پرسيده است.
غرض اصلی از اين ملاقات گذشته از يادآوری مجدد اساس اين شکايت نامه، در اصل رسميت دادن به اين شکايت نامه بود بر مبنای يک اصل پانزدهم در پروتکل دادگاه کيفری بين المللی که يک شماره رسمی به پرونده تعلق می گيرد به عنوان اين که اين شکايت ثبت و ضبط خواهد شد.
منتها همان طور که قبلا اين موضوع را به هم ميهنانم توضيح دادم، از آن جايی که ايران اصولا اساسنامه رم را امضا نکرده است، بدين ترتيب نمی توانيم به خود اين دادگاه به طور مستقيم شاکی شويم.
بلکه بايستی از طريق شورای امنيت سازمان ملل به اين مسئله رسيدگی شود چون اگر از طريق سازمان ملل اين پرونده به دادگاه کيفری بين المللی تحويل داده شود، آن موقع است که اين پرونده می تواند از نظر حقوقی گشوده شود و به آن رسيدگی و ترتيب اثر داده شود.
در اصل در حال حاضر توپ بيشتر در زمين سازمان ملل و بخصوص شورای امنيت سازمان ملل است و تمام کسانی که دغدعه مسئله حقوق بشر در کشورمان را دارند بايستی از تمام فشارها و لابی های خود در ارتباط با سازمان ملل و شورای امنيت اين سازمان استفاده کنند.
شما صبح روز پنجشنبه در پارلمان هلند با اعضای کميته روابط خارجی اين پارلمان ديدار کرديد و با آنها گفت و گو کرديد. ممکن است از شما خواهش کنم در مورد مسائلی که در اين ديدار مطرح شد به شنوندگان راديو فردا توضيح دهيد؟
با کمال ميل. با توجه به اينکه روز به روز زمان دارد تنگ تر و تنگ تر می شود، من همواره تلاشم بر اين بوده است که به هر طريق ممکن از يک سناريوی جنگ و حمله نظامی به کشورمان اجتناب شود.
تنها راه و گزينه موجود برای حل اين معضل، حمايت کردن از يک برنامه ای است که بر اساس آن خود مردم ايران از درون بتوانند در شرايط موجود تغييراتی ايجاد کنند و از سياست خارجی اين دولتها می خواهيم که صرفا به اهرم های فشار برونی مانند تحريم های اقتصادی متکی نباشند.
بلکه يک زمانی می رسد که اگر نخواهند کار به جاههای باريک بکشد بايستی يک سياست حمايت مستقيم از مردم ايران را در نظر بگيرند.
مسئله ديگر من در اين ديدار اين بود که با وجود اينکه می توانيم شک و ترديد جامعه جهانی را نسبت به صداقت رژيم جمهوری اسلامی در مورد برنامه هسته ايش درک کنيم، اما دغدغه مردم ايران در ارتباط با مسائل کليدی و محوری ، مسئله نقض حقوق بشر و نبودن آزادی سياسی در جامعه ايران است.
و اين مسئله را همان طور که هفته گذشته در آلمان مطرح کردم، اين بار در اين کميته طرح کردم و آن اينکه در سياست هايشان و در برخوردهايشان با مسئولين نظام کنونی در ايران مسئله حقوق بشر و سياست را در قالب انتظاراتشان و خواسته هايشان بيان کنند و مسئله فقط محدود به پرونده هسته ای نظام نباشد.
راجع به وضعيت آوارگان صحبت کرديم که خيلی از آوارگان ايرانی متاسفانه در مقايسه با ساير پناهندگان از کشورهای ديگر که لااقل يک سری امکانات مالی در اختيارشان قرار می گيرد، با آنها رفتاری غير منصفانه می شود.
آوارگان ايرانی انتظار يک رفتار و برخورد خاص ندارند ولی اين انتظار را دارند که حداقل مثل بقيه آوارگان جهان با آنها برخورد شود.
وضعيت نسبتا اورژانس و بحرانی و آنی که هست و نگرانی هايی که وجود دارد در مورد وضع مزاجی و روانی کسانی مانند آيت الله بروجردی يا زندانيانی مثل حسين رونقی ملکی را گوشزد کردم.
همان طور که همه هم ميهنانم می دانند اين افراد در وضعيت بسيار وخيمی به سر می برند. چه از نظر بهداشتی و چه از نظر برخوردی که با آنها در زمان حصر می شود.
کلا تاکيدم بر اين بود که زمان تنگ است و اگر واقعا می خواهيم از بروز يک سناريوی برخورد نظامی اجتناب کنيم ، يک راه بيشتر نمی ماند و اين سياست را بايد به شکل جدی در نظر بگيرند.
