محمد حسينی، وزير فرهنگ و ارشاد اسلامی، روز چهارشنبه به نقل از مسئولان امنيتی و قضايی گفت که موضوع بازداشت جعفر پناهی، « امنيتی» است.
جعفر پناهی، فيلمساز معروف، روز ۱۱ اسفند سال گذشته بازداشت شد و هنوز اتهامی متوجه او نشده است. بازداشت اين فيلمساز معروف ايرانی با اعتراض های گسترده داخلی و خارجی مواجه شده است.
آقای پناهی خالق آثاری چون «بادکنک سفيد»، «دايره»، و «آفسايد» است که تاکنون از جشنواره‌های معتبری چون کن، ونيز و برلين جوايز معتبری دريافت کرده، اما از اکران اغلب فيلم‌هايش در ايران توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی جلوگيری شده است.
به گزارش خبرگزاری « ايسنا»، وزير فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت که مسئولان قضايی و امنيتی اعلام کرده‌اند که اين کارگردان در حال ساخت فيلمی عليه نظام و بحث‌های مربوط به حوادث اخير بوده است و اينکه اين فيلم به مسايل بعد از انتخابات رياست جمهوری دامن زده است.
راديو فردا در اين ارتباط ديدگاه رضا علامه زاده نويسنده و فيلمساز ايرانی مقيم هلند را جويا شده است.
رضا علامه زاده: اين حرف در خودش يک تناقض دارد. برای اينکه فيلمی که در حال ساختن است که نمی تواند تاثير روی مسائلی که مال گذشته يعنی مال چند ماه پيش است، گذاشته باشد.
حرف بی پايه است. دوم اينکه تا آنجا که من می دانم و فکر می کنم همه می دانند، جعفر پناهی در سالهای اخير دست کم در چهار سال گذشته اجازه فيلم سازی نداشته است. من اتفاقاً اخيراً يک ويدئويی در فيس بوک پخش شده بود، ديدم مصاحبه ای است که چند روز قبل از دستگيری يا چند هفته قبل از دستگيری کسی با ايشان کرده و در آنجا درد دلی می کند از اينکه خانه نشين شده و برای فيلمساز وقتی که کار نمی کند، زندگی مثل زندان است. فرق نمی کند در زندان باشد يا نباشد.
اين مربوط است به قبل از زندان شدنش. اين فيلمساز مثل بسياری از فيلمسازان ديگر سالهاست که ممنوع الفيلم است. غير از اينکه فيلم هايی که ساخته، پخش نشده، برای فيلم جديدی هم به او اجازه ساخت نداده اند. اما اينکه واقعاً الان که دستگيرش کردند، واقعاً در منزلش در حال فيلمبرداری از چيزی بود يا نبود، اين که آدم در منزل فيلمبرداری می کند، در منزل خودش، نياز به مجوز وزارت ارشاد دارد يا ندارد، اين را دقيق نمی دانم...
با احتساب صحبت ها و دلايلی که شما داريد، تصور می کنيد که نيت اصلی مسئولان در بازداشت اين فيلمساز، جعفر پناهی، چه بوده است؟
آنچه که در آن ترديد ندارم، اينست که جعفر پناهی به خاطر عقايدش، به خاطر نگاهش به دموکراسی، نگاهش به مردم، نگاهش به آزادی مدتها تحت نظر بوده و اينها منتظر بودند يک موقعی اين انسان شجاع را بگيرند.
من در اين قضيه ترديد ندارم که برخوردهای جعفر پناهی در مورد مسئله آزادی، در مورد مسئله سانسور و بعد همچنين در مورد مسائل پس از انتخابات که خب همه در آن درگير شدند، برخوردهايی که او کرد در جاهای مختلف، در فستيوال ها به ويژه توجه زيادی به او جلب شد، از اين نظر طعمه ای بود که اينها می خواستند در يک فرصتی شکارش کنند.
به هرحال يک چنين رژيم هايی با چنين دستگيری ها و فشارهايی سعی می کنند ديگران را به وحشت بياندازند و سعی می کنند کاری کنند که افراد ديگری که عقايد مشابهی دارند از بيان افکارشان بترسند و فکر کنند که عواقب وخيمی دارد. معمولاً تاثير برعکس می گذارد. معمولاً ديگران بدتر تحريک می شوند و وظايف شان را فراموش نمی کنند.
ولی رژيم های ديکتاتوری اين درک را ندارند که اينها در دراز مدت به ضرر خودشان است. روی اين حساب به راحتی به همين دليل ساده که ايجاد وحشت بکنند و ايجاد ترس کنند، دست به چنين کارهايی می زنند.
جعفر پناهی، فيلمساز معروف، روز ۱۱ اسفند سال گذشته بازداشت شد و هنوز اتهامی متوجه او نشده است. بازداشت اين فيلمساز معروف ايرانی با اعتراض های گسترده داخلی و خارجی مواجه شده است.
آقای پناهی خالق آثاری چون «بادکنک سفيد»، «دايره»، و «آفسايد» است که تاکنون از جشنواره‌های معتبری چون کن، ونيز و برلين جوايز معتبری دريافت کرده، اما از اکران اغلب فيلم‌هايش در ايران توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی جلوگيری شده است.
به گزارش خبرگزاری « ايسنا»، وزير فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت که مسئولان قضايی و امنيتی اعلام کرده‌اند که اين کارگردان در حال ساخت فيلمی عليه نظام و بحث‌های مربوط به حوادث اخير بوده است و اينکه اين فيلم به مسايل بعد از انتخابات رياست جمهوری دامن زده است.
راديو فردا در اين ارتباط ديدگاه رضا علامه زاده نويسنده و فيلمساز ايرانی مقيم هلند را جويا شده است.
رضا علامه زاده: اين حرف در خودش يک تناقض دارد. برای اينکه فيلمی که در حال ساختن است که نمی تواند تاثير روی مسائلی که مال گذشته يعنی مال چند ماه پيش است، گذاشته باشد.
حرف بی پايه است. دوم اينکه تا آنجا که من می دانم و فکر می کنم همه می دانند، جعفر پناهی در سالهای اخير دست کم در چهار سال گذشته اجازه فيلم سازی نداشته است. من اتفاقاً اخيراً يک ويدئويی در فيس بوک پخش شده بود، ديدم مصاحبه ای است که چند روز قبل از دستگيری يا چند هفته قبل از دستگيری کسی با ايشان کرده و در آنجا درد دلی می کند از اينکه خانه نشين شده و برای فيلمساز وقتی که کار نمی کند، زندگی مثل زندان است. فرق نمی کند در زندان باشد يا نباشد.
اين مربوط است به قبل از زندان شدنش. اين فيلمساز مثل بسياری از فيلمسازان ديگر سالهاست که ممنوع الفيلم است. غير از اينکه فيلم هايی که ساخته، پخش نشده، برای فيلم جديدی هم به او اجازه ساخت نداده اند. اما اينکه واقعاً الان که دستگيرش کردند، واقعاً در منزلش در حال فيلمبرداری از چيزی بود يا نبود، اين که آدم در منزل فيلمبرداری می کند، در منزل خودش، نياز به مجوز وزارت ارشاد دارد يا ندارد، اين را دقيق نمی دانم...
با احتساب صحبت ها و دلايلی که شما داريد، تصور می کنيد که نيت اصلی مسئولان در بازداشت اين فيلمساز، جعفر پناهی، چه بوده است؟
آنچه که در آن ترديد ندارم، اينست که جعفر پناهی به خاطر عقايدش، به خاطر نگاهش به دموکراسی، نگاهش به مردم، نگاهش به آزادی مدتها تحت نظر بوده و اينها منتظر بودند يک موقعی اين انسان شجاع را بگيرند.
من در اين قضيه ترديد ندارم که برخوردهای جعفر پناهی در مورد مسئله آزادی، در مورد مسئله سانسور و بعد همچنين در مورد مسائل پس از انتخابات که خب همه در آن درگير شدند، برخوردهايی که او کرد در جاهای مختلف، در فستيوال ها به ويژه توجه زيادی به او جلب شد، از اين نظر طعمه ای بود که اينها می خواستند در يک فرصتی شکارش کنند.
به هرحال يک چنين رژيم هايی با چنين دستگيری ها و فشارهايی سعی می کنند ديگران را به وحشت بياندازند و سعی می کنند کاری کنند که افراد ديگری که عقايد مشابهی دارند از بيان افکارشان بترسند و فکر کنند که عواقب وخيمی دارد. معمولاً تاثير برعکس می گذارد. معمولاً ديگران بدتر تحريک می شوند و وظايف شان را فراموش نمی کنند.
ولی رژيم های ديکتاتوری اين درک را ندارند که اينها در دراز مدت به ضرر خودشان است. روی اين حساب به راحتی به همين دليل ساده که ايجاد وحشت بکنند و ايجاد ترس کنند، دست به چنين کارهايی می زنند.
