مجله آمریکایی « فارين پاليسی» در روزهای پايانی سال جاری ده مورد از مهمترين يا واضح ترين پيش بينی های نادرست سياستمداران و مفسران را در سطح جهان فهرست کرده است.
«تابستان امسال تعداد بيشتری فرصت شغلی ايجاد خواهد شد»
جو بايدن معاون رياست جمهوری آمريکا در کنفرانس مطبوعاتی اواسط ماه ژوئن اعلام کرد که ماههای آينده «تابستان احيا اقتصادی» خواهد بود. پس ازيک دوره سه ماهه افزايش فرصت های شغلی بين ماههای مارس تا مه، دولت آمريکا اعلام کرد که اين روند تداوم خواهد يافت. اما در نيمه تابستان با کاهش نرخ رشد اقتصادی در بخش خصوصی اين فرصت های شغلی ايجاد نشد، نرخ بيکاری هنوز هم در همان حد سابق ۹.۴ درصد باقی ماند و توليد ناخالص ملی آمريکا به ۲.۴ درصد تنزل يافت.
در اواسط ماه نوامبر نرخ بيکاري به ۹.۸ درصد افزايش يافت و « تابستان اميد» به « خزان نااميدی» بدل شد. تحت تاثير اين شرايط رای دهندگان آمريکايی در انتخابات ميان دوره ای با رای به جمهوری خواهان آقای بايدن و حزب او را تنبيه کردند.
«اقتصاد چين کند خواهد شد و به احتمال زياد در يکسال آينده شاهد سقوط آن خواهيم بود»
مارک فابر اين پيش بينی را اوايل سال جاری در مصاحبه با خبرگزاری بلومبرگ عنوان کرد. اما برخلاف پيش بينی هايی نظير اين اقتصاد چين با نرخ رشد چشمگير حدود ۹.۵ درصد، که حتی از پيش بينی دولت آن کشور هم بهتر است سال جاری را به پايان برد و هنوز هم خبری از فرا رسيدن سقوط اقتصادی در کار نيست.
پيش بينی ديگر در مورد اقتصاد چين توسط جيمز چنونز صورت گرفت که گفت رونق بازار مستقلات در چين مثل نمونه دوبی يکباره متوقف و حتی سقوط خواهد کرد. اما نرخ مستقلات هر چند با حدی از ثبات هنوز در حال افزايش است.
تحليلگران در سی سال گذشته همواره از پايان رشد و سقوط اقتصادی چين صحبت کرده اند. ولی هيچگاه چنين پيش بينی درست از آب در نيامده و بعيد است که سال ۲۰۱۱ نيز چنين چيزی اتفاق بيافتد.
«کنگره آمريکا به دست جمهوری خواهان خواهد افتاد»
بسياری از مفسران و تحليلگران در آمريکا پيش بينی کردند که در انتخابات ميان دوره ای حزب جمهوری خواه کنترل مجلس نمايندگان را در يک پيروزی بزرگ به دست خواهند گرفت و در مجلس سنا نيز با فاصله بسيار کمی به مرز کنترل اين مجلس خواهند رسيد. جمهوری خواهان فقط موفق شدند مجلس نمایندگان را در دست بگیرند.
اما يکی از مفسران که پيش بينی های تقريبا به طور کامل غلط از آب درآمد « مگن مک کين » دختر سناتور مک کين بود. از ۵ مورد مشخص پيش بينی های وی در ۵ حوزه انتخاباتی فقط يک مورد به تحقق پيوست.
«بازداشتگاه گوانتانامو در مدت زمانی کمتر از يک سال تعطيل خواهد شد»
اين بخشی از حکم رياست جمهوری آمريکا بود که در اواخر ژانويه امسال توسط باراک اوباما امضا و صادر شد. هر چند اين تصميم را نمی توان يک پيش بينی قلمداد کرد ولی برای باراک اوباما تعطيلی بازداشتگاه گوانتانامو يک برنامه مهم بود و در ماههای اول رياست جمهوری وی از چنان اعتماد به نفس بالايی برخوردار بود که ترديدی در اجرای اين دستور نداشت.
در يکسال گذشته باراک اوباما با مشکلات جدی در پيشبرد اين تصميم مواجه شده است. در ماه جاری مجلس سنا طرحی را در دستور گذاشته که احتمالا تصميم رياست جمهوری برای تعطيل کردن اين بازداشتگاه را مسدود خواهد کرد. و با توجه به اکثريت جمهوری خواهان در کنگره به احتمال فراوان وعده و تصميم باراک اوباما برای برچيدن بازداشتگاه گوانتانامو حداقل در اين دوره رياست جمهوری وی به تحقق نخواهد پيوست.
«يک حکومت آماده داريم که به سرعت می تواند کنترل اوضاع را در دست بگيرد»
ژنرال استانلی مک کريستال سرفرمانده سابق نيروهای ناتو در افغانستان در ماه فوريه در مصاحبه با نيويورک تايمز و در آستانه عمليات بزرگ نيروهای بين المللی برای تصرف شهر مارجه در جنوب افغانستان بسيار خوشبين بود. قرار بود اين شهر که از نقاط اصلی نفوذ و تحرک طالبان است تصرف شده و مقامات محلی و پليس افغانستان در آن مستقر شوند.
سه ماه بعد ژنرال مک کريستال اين منطقه را « لکه سرطانی بی درمان» در کارزار افغانستان توصيف کرد. آنطور که ساکنان منطقه می گفتند در طول روز منطقه در دست حکومت است و در طول شب طالبان بر آن حاکم است.
بالاخره در ماه دسامبر پس از حدود يکسال نيروهای آمريکايی نبرد در منطقه را پايان يافته اعلام کردند هر چند هنوز هم اذعان دارند که نيروهای طالبان در حومه اين شهر بسيار فعال هستند.
«به طرح نجات اقتصادی نياز نداريم»
جورج پاپاندرئو نخست وزير يونان در ماه فوريه در مصاحبه ای با بی بی سی چنين گفت: « ما به طرح نجات اقتصادی نياز نداريم.»
«ايرلند تقاضای کمک مالی را مطرح نکرده است.» رايان کوئن نخست وزير جمهوری ايرلند در ماه نوامبر در مصاحبه با بی بی سی چنين ادعا کرد.
به نظر می رسد وقتيکه نخست وزيران کشورهای اروپايی تقاضا برای دريافت کمک مالی از اتحاديه اروپا را تکذيب می کند هميشه وضعيت بسيار وخيم تر از آن چيزی است که ادعا می شود.
دو ماه بعد از اين سخنان، جورج پاپاندرئو دريافت کمک مالی از صندوق بين المللی پول و اتحاديه اروپا را يک «نياز اضطراری ملی» توصيف کرد. در ماه مه بسته کمک مالی به ارزش ۱۴۶ ميليارد دلاری برای يونان تصويب شد. ايرلند دومين کشور اتحاديه اروپا بود که به مرز سقوط رسيد. پس از ماهها مقاومت بالاخره جمهوری ايرلند برای ادامه حيات اقتصادی خود ناگزير شد يک بسته کمک مالی ۱۰۰ ميليارد دلاری را بپذيرد.
بنابراين وقتيکه در اواخر ماه نوامبر خوزه لوييس رودريگز زاپاترو نخست وزير اسپانيا نيز گفت اين کشور به هيچ وجه به کمک مالی خارجی نياز ندارد بسياری به حق در صحت ادعای او شک کردند.
«موقعيت رهبر ونزوئلا شکننده است»
اين پيش بينی هفته نام « نيوزويک » در روزهای پايانی سال ۲۰۰۹ بود. هر چند برخی از پيش بينی های «نيوزويک» از جمله روی کار آمدن يک دولت ائتلافی از محافظه کاران و ليبرال دمکراتها در بريتانيا و يا تشديد بحران مالی در اتحاديه اروپا درست از آب درآمدند ولی هوگو چاوز آنطور که «نيوزويک» پيش بينی کرده بود در مرز سقوط نيست.
هر چند از محبوبيت چاوز کاسته شده ولی پارلمان اين کشور در نظر دارد يک بار ديگر اختيارات اضطراری و فوق العاده وی را تصويب کند. و شايد نکته جالب اين است که خود مجله «نيوزويک» در سال ۲۰۱۰ به سرنوشت ناخوشايندی دچار شد و د رماه اوت به قيمت يک دلار فروخته شد. به نظر می رسد که در اين معادله اين چاوز است که به ريش «نيوزويک» خواهد خنديد.
«در آستانه يک جنگ هسته ای هستيم»
فيدل کاسترو رهبر سابق کوبا در اواخر ماه ژوئن چنين ادعا کرد. اين يکی از مجموعه سخنرانی ها و مصاحبه های وی در طول سال ۲۰۱۰ است که در تمامی آنها موضوع نزديک شدن به يک جنگ هسته ای و نقش آمريکا در اين بحرانها مطرح می شد.
فيدل کاسترو در پايان تابستان در گفتگويی اعتراف کرد که پيش بينی او برای وقوع يک درگيری هسته ای همزمان با جام جهانی فوتبال، عجولانه بوده ولی با اين وجود تاکيد کرد که از نظر وی وقوع يک « آخرالزمان اتمی» غيرقابل اجتناب است.
او در سخنرانی ماه اوت در پارلمان کوبا اين موضوع را تکرار کرد ولی در همين سخنان او روسيه را «اتحاد جماهير شوروی» خطاب کرد و مدعی شد پيدايش کهکشانها و آغاز حيات حدود هجده هزار سال پيش روی داده است. به همين خاطر بسياری از ناظران سخنان وی را چندان جدی نگرفتند.
«نيروگاه اتمی بوشهر و نزديکی ايران به توليد سلاح هسته ای»
جان بولتن از جمهوری خواهان تندرو و نماينده پيشين آمريکا در سازمان ملل متحد در آستانه آغاز به کار نيروگاه هسته ای بوشهر مدعی شد که ايران با توليد سلاح هسته ای فاصله چندانی ندارد و دولت اسراييل در همين يک هفته باقی مانده به راه اندازی نيروگاه بوشهر بايد حملات نظامی خود را انجام دهد.
جان بولتن از سال ۲۰۰۷ تاکنون همواره اينطور عنوان کرده است که گويا ايران آماده توليد سلاح هسته ای است و طرفدار حمله نظامی به اين کشور است. در حاليکه دولت آمريکا در موضع گيری رسمی خود اعلام کرد که نيروگاه هسته ای بوشهر« هيچ خطر هسته ای مهمی ايجاد نخواهد کرد»
«احتمال فراوانی دارد که سقوط آمريکا در سال ۲۰۱۰ روی دهد»
اين بخشی از سخنران رييس آکادمی ديپلماتيک وزارت خارجه روسيه است که در ماه مارس ۲۰۰۹ ايراد شد. شايد بتوان اين نوع پيش بينی ها را حرفهای توخالی يک مقام سابق کاگ ب دانست ولی حقيقت اين است که ايگور پانارين هدايت مرکز آموزش ديپلماتهای آينده روسيه را برعهده دارد. او از سالها پيش در تحقيقات خود مدعی شده که عواملی مثل مهاجرت، تضعيف اقتصادی و انحطاط فرهنگی باعث سقوط آمريکا در سال ۲۰۱۰ خواهد شد.
اين نظريه های پانارين در پی سقوط اقتصادی سال ۲۰۰۸ توجه زيادی به خود جلب کرد ولی پس از دو سال که از اين بحران بين المللی می گذرد آمريکا نشان داد که قادر است مشکلات بسيار بزرگی را از پيش پا بردارد.
«تابستان امسال تعداد بيشتری فرصت شغلی ايجاد خواهد شد»
جو بايدن معاون رياست جمهوری آمريکا در کنفرانس مطبوعاتی اواسط ماه ژوئن اعلام کرد که ماههای آينده «تابستان احيا اقتصادی» خواهد بود. پس ازيک دوره سه ماهه افزايش فرصت های شغلی بين ماههای مارس تا مه، دولت آمريکا اعلام کرد که اين روند تداوم خواهد يافت. اما در نيمه تابستان با کاهش نرخ رشد اقتصادی در بخش خصوصی اين فرصت های شغلی ايجاد نشد، نرخ بيکاری هنوز هم در همان حد سابق ۹.۴ درصد باقی ماند و توليد ناخالص ملی آمريکا به ۲.۴ درصد تنزل يافت.
در اواسط ماه نوامبر نرخ بيکاري به ۹.۸ درصد افزايش يافت و « تابستان اميد» به « خزان نااميدی» بدل شد. تحت تاثير اين شرايط رای دهندگان آمريکايی در انتخابات ميان دوره ای با رای به جمهوری خواهان آقای بايدن و حزب او را تنبيه کردند.
«اقتصاد چين کند خواهد شد و به احتمال زياد در يکسال آينده شاهد سقوط آن خواهيم بود»
مارک فابر اين پيش بينی را اوايل سال جاری در مصاحبه با خبرگزاری بلومبرگ عنوان کرد. اما برخلاف پيش بينی هايی نظير اين اقتصاد چين با نرخ رشد چشمگير حدود ۹.۵ درصد، که حتی از پيش بينی دولت آن کشور هم بهتر است سال جاری را به پايان برد و هنوز هم خبری از فرا رسيدن سقوط اقتصادی در کار نيست.
پيش بينی ديگر در مورد اقتصاد چين توسط جيمز چنونز صورت گرفت که گفت رونق بازار مستقلات در چين مثل نمونه دوبی يکباره متوقف و حتی سقوط خواهد کرد. اما نرخ مستقلات هر چند با حدی از ثبات هنوز در حال افزايش است.
تحليلگران در سی سال گذشته همواره از پايان رشد و سقوط اقتصادی چين صحبت کرده اند. ولی هيچگاه چنين پيش بينی درست از آب در نيامده و بعيد است که سال ۲۰۱۱ نيز چنين چيزی اتفاق بيافتد.
«کنگره آمريکا به دست جمهوری خواهان خواهد افتاد»
بسياری از مفسران و تحليلگران در آمريکا پيش بينی کردند که در انتخابات ميان دوره ای حزب جمهوری خواه کنترل مجلس نمايندگان را در يک پيروزی بزرگ به دست خواهند گرفت و در مجلس سنا نيز با فاصله بسيار کمی به مرز کنترل اين مجلس خواهند رسيد. جمهوری خواهان فقط موفق شدند مجلس نمایندگان را در دست بگیرند.
اما يکی از مفسران که پيش بينی های تقريبا به طور کامل غلط از آب درآمد « مگن مک کين » دختر سناتور مک کين بود. از ۵ مورد مشخص پيش بينی های وی در ۵ حوزه انتخاباتی فقط يک مورد به تحقق پيوست.
«بازداشتگاه گوانتانامو در مدت زمانی کمتر از يک سال تعطيل خواهد شد»
اين بخشی از حکم رياست جمهوری آمريکا بود که در اواخر ژانويه امسال توسط باراک اوباما امضا و صادر شد. هر چند اين تصميم را نمی توان يک پيش بينی قلمداد کرد ولی برای باراک اوباما تعطيلی بازداشتگاه گوانتانامو يک برنامه مهم بود و در ماههای اول رياست جمهوری وی از چنان اعتماد به نفس بالايی برخوردار بود که ترديدی در اجرای اين دستور نداشت.
در يکسال گذشته باراک اوباما با مشکلات جدی در پيشبرد اين تصميم مواجه شده است. در ماه جاری مجلس سنا طرحی را در دستور گذاشته که احتمالا تصميم رياست جمهوری برای تعطيل کردن اين بازداشتگاه را مسدود خواهد کرد. و با توجه به اکثريت جمهوری خواهان در کنگره به احتمال فراوان وعده و تصميم باراک اوباما برای برچيدن بازداشتگاه گوانتانامو حداقل در اين دوره رياست جمهوری وی به تحقق نخواهد پيوست.
«يک حکومت آماده داريم که به سرعت می تواند کنترل اوضاع را در دست بگيرد»
ژنرال استانلی مک کريستال سرفرمانده سابق نيروهای ناتو در افغانستان در ماه فوريه در مصاحبه با نيويورک تايمز و در آستانه عمليات بزرگ نيروهای بين المللی برای تصرف شهر مارجه در جنوب افغانستان بسيار خوشبين بود. قرار بود اين شهر که از نقاط اصلی نفوذ و تحرک طالبان است تصرف شده و مقامات محلی و پليس افغانستان در آن مستقر شوند.
سه ماه بعد ژنرال مک کريستال اين منطقه را « لکه سرطانی بی درمان» در کارزار افغانستان توصيف کرد. آنطور که ساکنان منطقه می گفتند در طول روز منطقه در دست حکومت است و در طول شب طالبان بر آن حاکم است.
بالاخره در ماه دسامبر پس از حدود يکسال نيروهای آمريکايی نبرد در منطقه را پايان يافته اعلام کردند هر چند هنوز هم اذعان دارند که نيروهای طالبان در حومه اين شهر بسيار فعال هستند.
«به طرح نجات اقتصادی نياز نداريم»
جورج پاپاندرئو نخست وزير يونان در ماه فوريه در مصاحبه ای با بی بی سی چنين گفت: « ما به طرح نجات اقتصادی نياز نداريم.»
«ايرلند تقاضای کمک مالی را مطرح نکرده است.» رايان کوئن نخست وزير جمهوری ايرلند در ماه نوامبر در مصاحبه با بی بی سی چنين ادعا کرد.
به نظر می رسد وقتيکه نخست وزيران کشورهای اروپايی تقاضا برای دريافت کمک مالی از اتحاديه اروپا را تکذيب می کند هميشه وضعيت بسيار وخيم تر از آن چيزی است که ادعا می شود.
دو ماه بعد از اين سخنان، جورج پاپاندرئو دريافت کمک مالی از صندوق بين المللی پول و اتحاديه اروپا را يک «نياز اضطراری ملی» توصيف کرد. در ماه مه بسته کمک مالی به ارزش ۱۴۶ ميليارد دلاری برای يونان تصويب شد. ايرلند دومين کشور اتحاديه اروپا بود که به مرز سقوط رسيد. پس از ماهها مقاومت بالاخره جمهوری ايرلند برای ادامه حيات اقتصادی خود ناگزير شد يک بسته کمک مالی ۱۰۰ ميليارد دلاری را بپذيرد.
بنابراين وقتيکه در اواخر ماه نوامبر خوزه لوييس رودريگز زاپاترو نخست وزير اسپانيا نيز گفت اين کشور به هيچ وجه به کمک مالی خارجی نياز ندارد بسياری به حق در صحت ادعای او شک کردند.
«موقعيت رهبر ونزوئلا شکننده است»
اين پيش بينی هفته نام « نيوزويک » در روزهای پايانی سال ۲۰۰۹ بود. هر چند برخی از پيش بينی های «نيوزويک» از جمله روی کار آمدن يک دولت ائتلافی از محافظه کاران و ليبرال دمکراتها در بريتانيا و يا تشديد بحران مالی در اتحاديه اروپا درست از آب درآمدند ولی هوگو چاوز آنطور که «نيوزويک» پيش بينی کرده بود در مرز سقوط نيست.
هر چند از محبوبيت چاوز کاسته شده ولی پارلمان اين کشور در نظر دارد يک بار ديگر اختيارات اضطراری و فوق العاده وی را تصويب کند. و شايد نکته جالب اين است که خود مجله «نيوزويک» در سال ۲۰۱۰ به سرنوشت ناخوشايندی دچار شد و د رماه اوت به قيمت يک دلار فروخته شد. به نظر می رسد که در اين معادله اين چاوز است که به ريش «نيوزويک» خواهد خنديد.
«در آستانه يک جنگ هسته ای هستيم»
فيدل کاسترو رهبر سابق کوبا در اواخر ماه ژوئن چنين ادعا کرد. اين يکی از مجموعه سخنرانی ها و مصاحبه های وی در طول سال ۲۰۱۰ است که در تمامی آنها موضوع نزديک شدن به يک جنگ هسته ای و نقش آمريکا در اين بحرانها مطرح می شد.
فيدل کاسترو در پايان تابستان در گفتگويی اعتراف کرد که پيش بينی او برای وقوع يک درگيری هسته ای همزمان با جام جهانی فوتبال، عجولانه بوده ولی با اين وجود تاکيد کرد که از نظر وی وقوع يک « آخرالزمان اتمی» غيرقابل اجتناب است.
او در سخنرانی ماه اوت در پارلمان کوبا اين موضوع را تکرار کرد ولی در همين سخنان او روسيه را «اتحاد جماهير شوروی» خطاب کرد و مدعی شد پيدايش کهکشانها و آغاز حيات حدود هجده هزار سال پيش روی داده است. به همين خاطر بسياری از ناظران سخنان وی را چندان جدی نگرفتند.
«نيروگاه اتمی بوشهر و نزديکی ايران به توليد سلاح هسته ای»
جان بولتن از جمهوری خواهان تندرو و نماينده پيشين آمريکا در سازمان ملل متحد در آستانه آغاز به کار نيروگاه هسته ای بوشهر مدعی شد که ايران با توليد سلاح هسته ای فاصله چندانی ندارد و دولت اسراييل در همين يک هفته باقی مانده به راه اندازی نيروگاه بوشهر بايد حملات نظامی خود را انجام دهد.
جان بولتن از سال ۲۰۰۷ تاکنون همواره اينطور عنوان کرده است که گويا ايران آماده توليد سلاح هسته ای است و طرفدار حمله نظامی به اين کشور است. در حاليکه دولت آمريکا در موضع گيری رسمی خود اعلام کرد که نيروگاه هسته ای بوشهر« هيچ خطر هسته ای مهمی ايجاد نخواهد کرد»
«احتمال فراوانی دارد که سقوط آمريکا در سال ۲۰۱۰ روی دهد»
اين بخشی از سخنران رييس آکادمی ديپلماتيک وزارت خارجه روسيه است که در ماه مارس ۲۰۰۹ ايراد شد. شايد بتوان اين نوع پيش بينی ها را حرفهای توخالی يک مقام سابق کاگ ب دانست ولی حقيقت اين است که ايگور پانارين هدايت مرکز آموزش ديپلماتهای آينده روسيه را برعهده دارد. او از سالها پيش در تحقيقات خود مدعی شده که عواملی مثل مهاجرت، تضعيف اقتصادی و انحطاط فرهنگی باعث سقوط آمريکا در سال ۲۰۱۰ خواهد شد.
اين نظريه های پانارين در پی سقوط اقتصادی سال ۲۰۰۸ توجه زيادی به خود جلب کرد ولی پس از دو سال که از اين بحران بين المللی می گذرد آمريکا نشان داد که قادر است مشکلات بسيار بزرگی را از پيش پا بردارد.
