در جستجوی روبات های انسان نما

به نوشته نيويورک تايمز، رادنی بروکز، از پيشگامان روباتيک می گويد ياد دادن به يک روبات برای انجام کار ساده بسيار دشوار است. گرچه پيشرفت های بزرگی طی سال های اخير صورت گرفته،‌ روباتها هنوز به اندازه يک انسان در انجام حرکات توانايی ندارند.

پژوهشگران می گويند طراحی روباتی که از عهده حرکت و درک برآيد، انقلاب بزرگی را پديد خواهد آورد در زمينه هايی مانند نگهداری از سالخوردگان تا بازگرداندن صنايع به ايالات متحده با کارگر کم. با اينهمه هنوز چالش های بزرگی پيشاروی ما هست. گری برادسکی، متخصص بينايی روباتها در شرکت Willow Garage «سيليکن ولی» می گويد: تلاش هايی که در الگوبرداری از زيست شناسی می شود،‌ نشان می دهد که واداشتن روبات به انجام کار ساده نيست، کارهايی که انسان به راحتی آب خوردن انجام می دهد.

آژانس پژوهش های پيشرفته دفاعی DARPA سازمان وابسته به پنتاگون که در دهه شصت ميلادی نخستين دست سازهای هوشمند را ساخت، پروژه هايی را برای توسعه ساخت دست و بازوی روباتيک با بهايی ارزانتر آغاز کرده. هم اکنون بهای ميانگين بيش از ۱۰۰ هزار دلار است. ماه پيش پرزيدنت اوباما ضمن ديدار از دانشگاه کارنگی ملان در پيتزبورگ پروژه ای ۵۰۰ ميليون دلاری را در زمينه فنآوری روباتيک افتتاح کرد.

هدف اين پروژه اين است که کارخانه های توليد را با ايجاد نيروی کار ارزان تر به ايالات متحده بازگرداند. اما چگونه می توان ماشينی طراحی کرد که انعطاف پذير باشد و از عهده انجام کارهای يک انسان عادی برآيد. برای اين کار لازم است نرم افزاری طراحی کرد که از قدرت درک انسانی الگوبرداری کند.

روباتهای امروزه قادرند اين کارها را در حد محدود انجام دهند. اما به گفته پژوهشگران حرکات اين روباتها خشک و شکننده است.

از اين گذشته تغيير در برنامه آنها ساده نيست. برخی پژوهشگران بر اين باورند که با تعليم روبات ها تک به تک می توان آنها را به صورت مجموعه در يک روبات گرد آورد که بتواند از عهده تقليد کارهای روزمره انسان برآيد.

پژوهشگرانی هم هستند که بر اين باورند که برای ساخت يک ماشين کارآ بايد در تکنولوژی دست سازهای هوشمند انقلابی پديد آيد. يک تجربه فيلمبرداری شده دانشجويان دانشگاه برکلی کاليفرنيا محدوديت کار روبات ها را تاييد کرد. روباتی با نرمش انسان گونه حرکات به جمع کردن حوله های خشک شده و تاکردن و گرفتن چروک آنها و دسته دسته کردن آنها مشغول است.

فقط زمانی که تماشاگر در می يابد که فيلمبرداری با سرعتی برابر يک پنجاهم سرعت معمولی برداشته شده پرده از روی ضعف کار روبات برداشته می شود. حتی گران ترين بازوهای روباتيک نتايج درخشانی به دست نداده. برای نمونه در ماه فوريه امسال روبانات ۲ که مشترکا توسط ناسا و جنرال موتورز ساخته شده بود در ماموريتی به ايستگاه بين المللی فضايی فرستاده شد.طراحان اذعان کردند که نرم افزار طراحی شده برای اين بازوی روباتيک که به تقليد از بدن انسان طراحی شده بود آماده نبود و اين ماموريت زودهنگام بود.

اما از ديد خوشبينانه تلاش های همزمان برای ساخت بازويی روباتيک نويد هايی را می دهد. پابلو گارسيا، طراح روباتيک با اشاره به دستاوردهای تلفن های همراه که با لمس کار می کنند، می گويد ما از اين فنآوری استفاده کرده ايم و اميدواريم که روبات های ارزان قيمتی بسازيم.

با اينهمه چيزی که در اين ميان کمبود آن به چشم می خورد، نرم افزاری است که بتواند بازويی را هدايت کند که به اندازه دست انسان قابل انعطاف باشد. جيل پرات، مهندس کامپيوتر مسوول پروژه DARPA می گويد اين کار آسان نيست. زيرا جهان پر است از اشيايی با اشکال بسيار گوناگون. برای اين کار ضرورت دارد که روبات ها را با يک سيستم درک و شناخت اشياء متنوع در حد شعور متوسط يک کودک تجهيز کنيم.

روباتهای دکتر برادسکی با نام پی آر ۲ می توانند کارهای ساده ای انجام دهند. اين روبات توانست ۶۸ درصد يک گروه شامل ۵۰ چيز را تشخيص دهد. پيتر آبيل از برکلی با اشاره به موفقيت گروه در تسريع کارهای روبات لباس شو می گويد هدف ما اينست که اين روبات را قادر سازيم مرحله کامل لباس شستن را از سبد لباس های چرک تا مرحله تاکردن و کنار گذاشتن آن انجام دهد.