معاون مرکز امور زنان ايران اعلام کرده است که قرار است دانش‌آموزان دبيرستانی در ايران آموزش‌های جنسی قبل از ازدواج را فرا‌می‌گيرند.
به گزارش خبرگزاری فارس زهرا سجادی ضمن اعلام اين مطلب گفت: با همکاری وزارت آموزش و پرورش اين طرح در هشت استان پر طلاق کشور به اجرا گذاشته می شود. در همين زمينه رادیو فردا با حميدرضا شيرمحمدی نويسنده و پژوهشگر مطالعات جنسی در ايران گفتگويی کرده و نخست از او درباره جزئيات اين طرح پرسيده است.
حميدرضا شيرمحمدی: تا آنجایی که من می‌دانم همیشه صحبت برنامه‌هایی از این دست بوده، ولی در مرحله اجرا یک سری ترس و نگرانی مانع اجرای خوب این طرحها شده است.
به احتمال زیاد بخش عمده این طرح شامل بهداشت جنسی و آشنایی با مسایل ابتدایی درباره اندام‌ها یا آناتومی و کارکرد یا فیزیولوژی دستگاههای تناسلی است و قسمتی هم شامل باروری می‌شود که مستقیما به مسایل جنسی ارتباط ندارد، ولی معمولا در مباحث جنسی مورد بررسی قرار می‌گیرد.
بخش مهم دیگر این مباحث هم شامل بیماری های آمیزشی است به خصوص روش‌های جلوگیری از انتقال ویروس اچ. آی. وی و سایر بیماری‌های مسری آمیزشی و آشنایی با علائم این بیماری‌ها.
شما به عنوان یک پژوهشگر در مسایل جنسی و آموزشی، مسئولیت اصلی تربیت جنسی نوجوانان و جوانان در ایران را بر عهده چه نهادها یا چه کسانی می‌دانید و چه میزان از این مسئولیت را مدارس باید برعهده گیرند؟
به نظر من تمام ارگان‌هایی که به نحوی با این موضوع درگیر هستند مانند وزارت بهداشت، وزارت آموزش و پرورش، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و البته وزارت علوم و فناوری همه می‌توانند به نوعی درگیر بحث ارائه آموزش‌های لازم و ویژه جنسی به تمام مردم در سنین مختلف باشند، از جمله بچه‌هایی که در مقطه دبیرستان هستند.
کارشناسان ویژه مشاوره و مبانی آموزشی که در مراکز مخصوص و در روان درمانی مربوط به آموزش و پرورش کار می‌کنند، می توانند نقش بسیار مهمی در این زمینه داشته باشند. خواست و نیاز آن در جامعه هم وجود دارد اگر یک سری ترس‌ها که معمولا مانع پیشرفت این طرحها بوده به تدریج کنار رود و مسئولان متوجه شوند این مباحث مشکل خاصی را به وجود نمی‌آورد.
من شخصا امیدوارم به زودی شاهد این باشیم که چنین مباحثی به طور جدی در سطح مدارس مطرح شود.
آموزش‌های جنسی و آموزش‌های قبل از ازدواج به طور تئوری به دانش آموزان گفته می‌شود، آیا این آموزش‌ها با آن چه اکنون در جامعه ایران جریان دارد تطبیق دارد و با ناهنجاری‌های موجود در جامعه ما سازگاری خواهد داشت؟
هنوز هم اگر کاری انجام شده که شده، قسمت قابل توجهی از این کارها محتوای مناسب و کاملا منطبق بر اصول علمی و آموزشی نداشته است و دلیل اصلی آن هم نا آشنایی مسئولان و کارشناسان مربوطه است با دانش نوین و قدرت تلفیق آن با مذهب و فقه شیعی. دلیل دیگر هم ترس محوری است که در بسیاری از سیاست گذاری‌ها رعایت شده است.
بنابراین تاکنون کارهایی انجام شده ولی فایده اصلی این کارها بیشتر حساسیت زدایی بوده است تا ارائه محتوای مناسب و کافی در جامعه ای که هنوز ترس وجود دارد از این که می‌توان درباره مسایل جنسی صحبت کرد یا نه.
ولی با گذشت زمان و با تلاش همه افرادی که علاقمند هستند دراین زمینه کار کنند، انتظار می‌رود محتوای مناسب هم به این مباحث برگردد.
