برخی از وبلاگ نویسان و فعالان آزادی مطبوعات، آیین نامه «ساماندهی پایگاه های اینترنتی» را گامی برای دولتی کردن سایت ها و وبلاگ ها دانسته اند.
معاونت امور مطبوعاتی و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اعلام کرد که کليه دارندگان پايگاه های اطلاع رسانی، وب سايت ها و وبلاگ ها از روز دوشنبه ۱۱ دی ماه موظفند با مراجعه به سايت اين وزارتخانه آدرس اينترنتی خود را ثبت کنند.
آيين نامه ساماندهی سايت های اينترنتی که اخيرا به تصويب هيات وزيران رسيد، تصريح می کند که در صورت عدم ثبت وبلاگ يا سايت اينترنتی در وزارت ارشاد اين پايگاه های اينترنتی مسدود خواهند شد.
ايران دومين کشور پس از چين است که دست به اين اقدام می زند.
هنگام ثبت نام کاربران بايد مشخصاتی مانند نام و نام خانوادگی، تلفن، شماره شناسنامه، کدپستی، محل سکونت و ايميل را، در اختيار وزارت ارشاد اسلامی قرار دهند.
به نوشته سايت ای تی ايران، سايت ساماندهی وزارت ارشاد اسلامی، پايگا ه های اينترنتی را به سه دسته ۱.سايت های با دامنه اختصاصی ۲.وبلاگ هايی با دامنه اختصاصی و وبلاگ هايی با دامنه عمومی تقسيم بندی کرده است.
این آیین نامه، اعتراض بسياری از فعالان آزادی بيان و مطبوعات را در پی داشته است. به اعتقاد آنها اين آيين نامه، در جهت دولتی کردن پايگاه های اينترنتی پس از يکدست شدن فضای مطبوعات مکتوب اجرا می شود.
ماشاءالله شمس الواعظين سخنگوی انجمن دفاع از آزادی مطبوعات در گفت و گو با راديو فردا گفت:« اين آيين نامه برای محدود کردن اتباع ايرانی و گرفتن مجوز و ثبت نام جهت فعاليت های الکترو نيکی مغاير با قانون اساسی و فصل مربوط به حقوق ملت است.»
برخی از وبلاگ نويسان ايرانی در وبلاگ هايشان درمورد نگرانی خود از اين موضوع نوشته اند.
«جمهور» در وبلاگ خود سياست جديد دولت ايران را چنين ارزيابی می کند: «به نظر می رسد به علل مختلف ساماندهی ده ها هزار وبلاگ ايرانی موجود امکان پذير نباشد، اين طرح را می توان اقدامی از پيش شکست خورده قلمداد نمود.»
وی می افزايد:« اما از سوی ديگر تابع هدف اين آيين نامه کاملا مشخص است. مسدود کردن وبلاگ ها و وب سايت های متعلق به فعالين حوزه های مختلف سياسی، زنان، حقوق بشر و...که با سياست های دولت همراهی کاملی ندارد. وگرنه بعيد است که ساماندهی وبلاگ های اروتيک -سکسی- جز برنامه های دولت نهم باشد.»
«محمدرضا» يک وبلاگ نويس ديگر پيشنهاد داد که در اين مورد به ديوان عالی اداری کشور شکايت شود.
«امید» نیز برگزاری یک جلسه ی وبلاگی را برای ایجاد هماهنگی بین وبلاگ نویسان مفید می داند.
وبلاگ نویس دیگری در وبلاگ «حرف های خودمونی من» معتقد است که عدم استقبال مردم می تواند این ایین نامه را با شکست مواجه کند.
وی می نویسد: «باید توجه کرد که مشروعیت یا عدم مشروعیت هر قانونی به اقبال عمومی آن قانون باز می گردد. بنابراین بهترین راه برای مقابله با این آیین نامه این است که خود وبلاگ نویسان با اتحاد همه جانبه از ثبت وبلاگ های خود امتناع کرده و بدین ترتیب زمینه لوث شدن آن را پدید آورند.
