خبرنگار رویترز در مطلبی از تهران نگاهی دارد به شرایط دشوار و مشکلات اسکی بازان جوان ایرانی که جزو امیدهای ایران برای رقابت های اسکی جهان و المپیک هستند. رویترز با دو اسکی باز تیم ملی ایران گفتگو کرده است.
خبرنگار رویترز برای دیدار با مرجان کلهر به دیزین در حومه شهر تهران رفته و می نویسد که مرجان برای تمرین و آمادگی روی پیست اسکی این منطقه که اکنون به جای برف از علف و سبزه پوشیده است تمرین می کند.
دیزین یک نقطه خوش آب و هوا در دامنه کوهستانهای شمال شهر تهران است با هتل ها و ویلاهای شیک که به خصوص در روزهای جمعه محل تفریح بسیاری از تهرانی هاست که می خواهند از گرما و آلودگی شدید هوای آن شهر بگریزند.
مرجان کلهر 22 سال دارد و در مسابقات المپیک زمستانی امسال او تنها ورزشکار زن ایرانی بود. مرجان به خبرنگار رویترز می گوید با وجودیکه مثل اکثر ورزشکاران ایرانی کمک و امکانات چندانی از سوی نهادهای مسئول در اختیار وی قرار نمی گیرد با این همه او عاشق ورزش اسکی است.
مرجان می گوید:« در جریان مسابقات المپیک زمستانی امسال زانوی من صدمه دید. اما هیچکس حتی زحمت این را به خود نداد تا حالی از من بپرسد. تمام هزینه های مربوط به مداوا را خود من پرداخت کرده ام.»
مهدی سلقانی یک اسکی باز مرد ایرانی نیز ضمن تایید این نکته معتقد است که زندگی ورزشکاران ایرانی چه زن و چه مرد بسیار دشوار است.
او می گوید:« دعوت من به اردو برای تمرین تنها کاری است که فدراسیون اسکی ایران برای من انجام داده است. با وجودیکه من برنده دو مدال هستم امسال من مجبور شدم هزینه تمام وسایل ورزشی را خودم بپردازم که حدود 4 میلیون تومان (4 هزار دلار) بود. شور و علاقه تنها دلیل برای ادامه اسکی است چون هیچ درآمدی برای ما ندارد.»
رویترز در ادامه این گزارش می افزاید مشکلات مالی و نبود حامیان مالی و تجاری تنها مشکل مهدی نیست . او ناگزیر است که سال آینده خدمت سربازی خود را انجام دهد.
اما مشکلات برای مرجان کلهر به گونه دیگری است. در کشوری که زنان حق تماشای مسابقات ورزشی مردان را ندارند و زنان مجبورند لباسهایی بپوشند که از موی سر تا نوک پای آنها را بپوشاند تا چند سال پیش ورزشی اسکی برای دختران تابو بود.
مرجان کلهر می گوید که نحوه برخورد بااین موضوع تغییر کرده و اکنون سخت گیری های زیادی وجود ندارد. وی می افزاید:« در گذشته برخورد خیلی منفی وجود داشت اما با گذشت زمان دختران نیز توانتسه اند ثابت کنند که حرفی برای گفتن دارند و می توانند به موفقیت هایی دست یابند.»
خبرگزاری رویترز یادآوری می کند که مرجان کلهر در جریان مسابقات اسکی المپیک زمستانی امسال در ونکوور لباس کاملا مشابهی با اسکی بازان سایر کشورها به تن داشت.
مرجان می گوید:« سرمای شدید هوا و خطر آسیب دیدگی در طراحی و ساخت لباسهای اسکی بسیار مهم هستند. به همین خاطر لباسهای اسکی طوری طراحی شده اند که محدودیتی برای ورزشکار ایجاد نکند. من همان لباسی را که همیشه در ایران می پوشم در مسابقات المپیک ونکوور به تن داشتم.»
مرجان کلهر که در مراسم افتتاحیه المپیک زمستانی ونکوور پرچم ایران را حمل می کرد می گوید امیدوار است بتواند برای دیگران سرمشق و مشوق خوبی باشد. او می افزاید:«من خیلی خوشحال هستم چون با رفتن به این مسابقات این نکته در میان سایر اسکی بازان دختر ایرانی نیز مطرح خواهد شد که می شود به رقابت های جهانی رفت. من امیدوارم این روند ادامه یابد.»
مرجان در کنار ادامه تمرینات اسکی قصد دارد تحصیلات خود را در رشته فیزیولوژی ورزش ادامه داده و روزی در دانشگاه تدریس کند. در عین حال سخت می کوشد تا در المپیک زمستانی بعدی نیز حاضر باشد. وی می گوید:«آرزوی من این است که یک بار دیگر در مسابقات المپیک شرکت کنم.»
خبرنگار رویترز برای دیدار با مرجان کلهر به دیزین در حومه شهر تهران رفته و می نویسد که مرجان برای تمرین و آمادگی روی پیست اسکی این منطقه که اکنون به جای برف از علف و سبزه پوشیده است تمرین می کند.
دیزین یک نقطه خوش آب و هوا در دامنه کوهستانهای شمال شهر تهران است با هتل ها و ویلاهای شیک که به خصوص در روزهای جمعه محل تفریح بسیاری از تهرانی هاست که می خواهند از گرما و آلودگی شدید هوای آن شهر بگریزند.
مرجان کلهر 22 سال دارد و در مسابقات المپیک زمستانی امسال او تنها ورزشکار زن ایرانی بود. مرجان به خبرنگار رویترز می گوید با وجودیکه مثل اکثر ورزشکاران ایرانی کمک و امکانات چندانی از سوی نهادهای مسئول در اختیار وی قرار نمی گیرد با این همه او عاشق ورزش اسکی است.
مرجان می گوید:« در جریان مسابقات المپیک زمستانی امسال زانوی من صدمه دید. اما هیچکس حتی زحمت این را به خود نداد تا حالی از من بپرسد. تمام هزینه های مربوط به مداوا را خود من پرداخت کرده ام.»
مهدی سلقانی یک اسکی باز مرد ایرانی نیز ضمن تایید این نکته معتقد است که زندگی ورزشکاران ایرانی چه زن و چه مرد بسیار دشوار است.
او می گوید:« دعوت من به اردو برای تمرین تنها کاری است که فدراسیون اسکی ایران برای من انجام داده است. با وجودیکه من برنده دو مدال هستم امسال من مجبور شدم هزینه تمام وسایل ورزشی را خودم بپردازم که حدود 4 میلیون تومان (4 هزار دلار) بود. شور و علاقه تنها دلیل برای ادامه اسکی است چون هیچ درآمدی برای ما ندارد.»
رویترز در ادامه این گزارش می افزاید مشکلات مالی و نبود حامیان مالی و تجاری تنها مشکل مهدی نیست . او ناگزیر است که سال آینده خدمت سربازی خود را انجام دهد.
اما مشکلات برای مرجان کلهر به گونه دیگری است. در کشوری که زنان حق تماشای مسابقات ورزشی مردان را ندارند و زنان مجبورند لباسهایی بپوشند که از موی سر تا نوک پای آنها را بپوشاند تا چند سال پیش ورزشی اسکی برای دختران تابو بود.
مرجان کلهر می گوید که نحوه برخورد بااین موضوع تغییر کرده و اکنون سخت گیری های زیادی وجود ندارد. وی می افزاید:« در گذشته برخورد خیلی منفی وجود داشت اما با گذشت زمان دختران نیز توانتسه اند ثابت کنند که حرفی برای گفتن دارند و می توانند به موفقیت هایی دست یابند.»
خبرگزاری رویترز یادآوری می کند که مرجان کلهر در جریان مسابقات اسکی المپیک زمستانی امسال در ونکوور لباس کاملا مشابهی با اسکی بازان سایر کشورها به تن داشت.
مرجان می گوید:« سرمای شدید هوا و خطر آسیب دیدگی در طراحی و ساخت لباسهای اسکی بسیار مهم هستند. به همین خاطر لباسهای اسکی طوری طراحی شده اند که محدودیتی برای ورزشکار ایجاد نکند. من همان لباسی را که همیشه در ایران می پوشم در مسابقات المپیک ونکوور به تن داشتم.»
مرجان کلهر که در مراسم افتتاحیه المپیک زمستانی ونکوور پرچم ایران را حمل می کرد می گوید امیدوار است بتواند برای دیگران سرمشق و مشوق خوبی باشد. او می افزاید:«من خیلی خوشحال هستم چون با رفتن به این مسابقات این نکته در میان سایر اسکی بازان دختر ایرانی نیز مطرح خواهد شد که می شود به رقابت های جهانی رفت. من امیدوارم این روند ادامه یابد.»
مرجان در کنار ادامه تمرینات اسکی قصد دارد تحصیلات خود را در رشته فیزیولوژی ورزش ادامه داده و روزی در دانشگاه تدریس کند. در عین حال سخت می کوشد تا در المپیک زمستانی بعدی نیز حاضر باشد. وی می گوید:«آرزوی من این است که یک بار دیگر در مسابقات المپیک شرکت کنم.»
