سه سال پيش به دنبال سرکوب اعتراض‌های انتخاباتی در ایران، هنرمندانی در سراسر جهان با خلق آثاری از جنبش سبز ايران حمايت کردند و حال نیز، در سومین سالگرد سرکوب‌ها در ایران، «اتحاد برای ايران»، آلبومی با نام «آزادی: ترانه های رهايی برای ايران» منتشر کرده است.
در این آلبوم موسیقی هنرمندان ايرانی و غير ايرانی با يکديگر برای رهايی ايران هم صدا و هم آواز شده‌اند؛ از کیوسک و محسن نامجو تا سارا شورد آمريکايی مسعود بوصير ليبيايی.
فيروزه محمودی بنيادگذار «اتحاد برای ايران» با راديو فردا در مورد اين آلبوم گفتگو کرده است.
بر اساس چه معياری اين ترانه‌ها را انتخاب کرديد؟
ما تلاش کرديم ترانه هايی را برای آلبوم «آزادی: ترانه های رهايی برای ايران» انتخاب کنيم که حاوی پيغامی مناسب هستند، – به اين معنا که مطرح کننده مسائل حقوق بشر و دموکراسی در ايران و سراسر جهان باشند. با اين ديدگاه پیش رفتیم که رمز رسیدن ما به موفقيت در همبستگی‌مان نهفته است و با تأکید بر حقوق بشر، دموکراسی و آزادی به تلاش برخاستیم.
با چنين نگرشی بود که هنرمندانی غير ايرانی از کشورهايی مثل مصر، فلسطين، عراق، آفريقای جنوبی و ايالات متحده و غيره را انتخاب کرديم. در روند گزينش هم معيارهای فنی مانند کيفيت توليد، ضرباهنگ در دقيقه و ديگر عوامل از اين دست نقش داشتند.
چند هنرمند هم بودند، از جمله کاری جمعی از آفريقای جنوبی، که ترانه ای را به صورت اختصاصی برای اين آلبوم ضبط کردند. هنرمندانی هم بودند که کارهايشان در چارچوب اين مجموعه تعريف نمی شد که اميدواريم در پروژه های آتی بتوانيم با آنها همکاری داشته باشيم.
در عين حال، بايد اين نکته را خاطرنشان کنم که در يک مورد بخصوص، درباره يک ترانه آکاپلا از بهاره هدايت، که در زمان مرخصی وی از زندان اوين ضبط شده بود، استثنا قائل شديم. اين ترانه فرصتی بکر و نادر برای شنیدن صدای کنشگری ايرانی است که در حال حاضر در زندان به سر می برد. اگرچه کيفيت ضبط در اين کار نسبت به ديگر ترانه ها کمی نازل است، برای ما مهم بود که اين ترانه را در آلبوم بگنجانيم.
اين آلبوم نخستين کار ما در اين زمينه محسوب می شد، برای همين کل روند برايمان حکم يادگيری داشت. در نهايت، هدف ما اطلاع رسانی و الهام بخشی برای حمايت از ايرانيان بود و خوشحاليم که به ظاهر به اين هدف رسيده ايم.
انتظار داريد با انتشار اين آلبوم چه دستاوردی داشته باشيد؟
اميدواريم بتوانيم از اين راه به سه هدف برسيم: آگاهی، الهام و پشتيبانی. اميدواريم کسانی که از کوشش های ايرانيان بی خبرند از طريق زبان جهانی موسيقی با اين جنبش آشنا شوند، به همين دليل متن ترانه ها را ترجمه کرديم. تا کنون هم نظر چندين شنونده غير ايرانی را درباره تأثير اين کارها دريافت کرده ايم که گفته اند از طريق آلبوم ما متوجه شده اند که ايرانيان با چه شرايطی مواجه هستند.
اميدواريم الهام بخش ايرانيان خارج از کشور باشيم تا نا اميد نشوند و بدانند که هنوز کارهای زيادی هست که می توان انجام داد و نبايد فراموش کرد يا تسليم شد. همچنين اميدواريم که ايرانيان داخل کشور پيام ما را بشنوند که ما در کنارشان و برای همبستگی با آنان ايستاده ايم.
درنهايت، اميدواريم که باعث به حرکت افتادن افراد شويم، [حرکتشان] به هر شکل و فرمی که باشد. موسيقی در دل آدم نفوذ می کند و افراد اغلب از طريق احساس است که وارد عمل می شوند.
نقش هنر را در تلاش برای دستيابی به آزادی و حقوق بشر چگونه ارزيابی می کنيد؟
در طول تاريخ، تاريک ترين اعصار به شکوفايی هنر مقاومت انجاميده اند، – موسيقی، شعر، فيلم، هنرهای ترسيمی و غيره. هنر در ايران و درباره ايران هم از اين امر مستثنا نيست. ايرانی ها تعدادی از بهترين فيلم های سينمايی را ساخته اند. ما موسيقی زيرزمينی فوق العاده و سرزنده ای داريم. کارتونيست های ايرانی هزاران پيام مثبت از طريق اينترنت دريافت می کنند.
آثار نويسندگان ايرانی در سراسر جهان خوانده می شود و نقدهای مثبتی درباره شان نوشته می شود.
همه اين افراد برای پيشبرد اهداف جنبش آزادی خواهی مردم ايران تلاش می کنند و جهانيان را آموزش می دهند و همبستگی خود را با کوشش های صورت گرفته درون کشور، و ديگر نقاط جهان، نشان می دهند.
آثار گردآوری شده در آلبوم «آزادی: ترانه های رهايی برای ايران» هم نمونه ای از تلاش هنرمندانی است که از جايگاه خود برای سخن گفتن مستقيم با برادران و خواهرانشان استفاده می کنند.
در اين رهگذار، هنرمندان ايران خود را در معرض خطرهای بالقوه بسياری قرار می دهند، از جمله امکان بازگشتشان به ايران. ما شجاعت اين افراد، و توان ايشان در رساندن پيغامی پيچيده از طريق ترانه، سخاوتمندی شان در اهدای موسيقی و ثبات قدم اين افراد را می ستاييم.
درباره وضعيت جنبش ايران در حال حاضر چه فکر می کنید؟
اين آلبوم تلاش مداوم برای دستيابی به دموکراسی و حقوق بشر را که همچنان مسأله اصلی ايرانيان سراسر جهان، و هم پيمانان ما، هست را نشان می دهد.
به کمک اين آلبوم، ما می توانيم علاقه مردم را به شيوه ای قابل اندازه گيری ملاحظه کنيم: در ۳۶ ساعت اول انتشار آلبوم در روز ۱۲ ژوئن، بيش از هشت هزار بازديد کننده داشتيم و ترانه‌های این آلبوم تنها از طریق سایت ما بیش از نه هزار و چهارصد بار شنیده شده بود.
واضح است که اين افراد کسانی هستند که هنوز به جنبش تحول خواه علاقه مند هستند و مسائل مربوط به آن را دنبال می کنند.
با این‌حال به دليل سرکوب شديد داخل ايران، جنبش هم اکنون در فاز خواب [موقت] به سر می برد، اما مشخص است که حکومت ايران نمی تواند جلوی خواست مردم برای تغيير، و تلاش های فردی شهروندان را بگيرد؛ مسئله‌ای که در ترانه بهاره هدايت و دیگر نمونه‌های دریافت شده از ایران نیز بر آن تأکید شده است. ما همبستگی خود را حفظ خواهيم کرد.
در این آلبوم موسیقی هنرمندان ايرانی و غير ايرانی با يکديگر برای رهايی ايران هم صدا و هم آواز شده‌اند؛ از کیوسک و محسن نامجو تا سارا شورد آمريکايی مسعود بوصير ليبيايی.
فيروزه محمودی بنيادگذار «اتحاد برای ايران» با راديو فردا در مورد اين آلبوم گفتگو کرده است.
بر اساس چه معياری اين ترانه‌ها را انتخاب کرديد؟
ما تلاش کرديم ترانه هايی را برای آلبوم «آزادی: ترانه های رهايی برای ايران» انتخاب کنيم که حاوی پيغامی مناسب هستند، – به اين معنا که مطرح کننده مسائل حقوق بشر و دموکراسی در ايران و سراسر جهان باشند. با اين ديدگاه پیش رفتیم که رمز رسیدن ما به موفقيت در همبستگی‌مان نهفته است و با تأکید بر حقوق بشر، دموکراسی و آزادی به تلاش برخاستیم.
با چنين نگرشی بود که هنرمندانی غير ايرانی از کشورهايی مثل مصر، فلسطين، عراق، آفريقای جنوبی و ايالات متحده و غيره را انتخاب کرديم. در روند گزينش هم معيارهای فنی مانند کيفيت توليد، ضرباهنگ در دقيقه و ديگر عوامل از اين دست نقش داشتند.
چند هنرمند هم بودند، از جمله کاری جمعی از آفريقای جنوبی، که ترانه ای را به صورت اختصاصی برای اين آلبوم ضبط کردند. هنرمندانی هم بودند که کارهايشان در چارچوب اين مجموعه تعريف نمی شد که اميدواريم در پروژه های آتی بتوانيم با آنها همکاری داشته باشيم.
در عين حال، بايد اين نکته را خاطرنشان کنم که در يک مورد بخصوص، درباره يک ترانه آکاپلا از بهاره هدايت، که در زمان مرخصی وی از زندان اوين ضبط شده بود، استثنا قائل شديم. اين ترانه فرصتی بکر و نادر برای شنیدن صدای کنشگری ايرانی است که در حال حاضر در زندان به سر می برد. اگرچه کيفيت ضبط در اين کار نسبت به ديگر ترانه ها کمی نازل است، برای ما مهم بود که اين ترانه را در آلبوم بگنجانيم.
اين آلبوم نخستين کار ما در اين زمينه محسوب می شد، برای همين کل روند برايمان حکم يادگيری داشت. در نهايت، هدف ما اطلاع رسانی و الهام بخشی برای حمايت از ايرانيان بود و خوشحاليم که به ظاهر به اين هدف رسيده ايم.
انتظار داريد با انتشار اين آلبوم چه دستاوردی داشته باشيد؟
اميدواريم بتوانيم از اين راه به سه هدف برسيم: آگاهی، الهام و پشتيبانی. اميدواريم کسانی که از کوشش های ايرانيان بی خبرند از طريق زبان جهانی موسيقی با اين جنبش آشنا شوند، به همين دليل متن ترانه ها را ترجمه کرديم. تا کنون هم نظر چندين شنونده غير ايرانی را درباره تأثير اين کارها دريافت کرده ايم که گفته اند از طريق آلبوم ما متوجه شده اند که ايرانيان با چه شرايطی مواجه هستند.
اميدواريم الهام بخش ايرانيان خارج از کشور باشيم تا نا اميد نشوند و بدانند که هنوز کارهای زيادی هست که می توان انجام داد و نبايد فراموش کرد يا تسليم شد. همچنين اميدواريم که ايرانيان داخل کشور پيام ما را بشنوند که ما در کنارشان و برای همبستگی با آنان ايستاده ايم.
درنهايت، اميدواريم که باعث به حرکت افتادن افراد شويم، [حرکتشان] به هر شکل و فرمی که باشد. موسيقی در دل آدم نفوذ می کند و افراد اغلب از طريق احساس است که وارد عمل می شوند.
نقش هنر را در تلاش برای دستيابی به آزادی و حقوق بشر چگونه ارزيابی می کنيد؟
در طول تاريخ، تاريک ترين اعصار به شکوفايی هنر مقاومت انجاميده اند، – موسيقی، شعر، فيلم، هنرهای ترسيمی و غيره. هنر در ايران و درباره ايران هم از اين امر مستثنا نيست. ايرانی ها تعدادی از بهترين فيلم های سينمايی را ساخته اند. ما موسيقی زيرزمينی فوق العاده و سرزنده ای داريم. کارتونيست های ايرانی هزاران پيام مثبت از طريق اينترنت دريافت می کنند.
آثار نويسندگان ايرانی در سراسر جهان خوانده می شود و نقدهای مثبتی درباره شان نوشته می شود.
همه اين افراد برای پيشبرد اهداف جنبش آزادی خواهی مردم ايران تلاش می کنند و جهانيان را آموزش می دهند و همبستگی خود را با کوشش های صورت گرفته درون کشور، و ديگر نقاط جهان، نشان می دهند.
آثار گردآوری شده در آلبوم «آزادی: ترانه های رهايی برای ايران» هم نمونه ای از تلاش هنرمندانی است که از جايگاه خود برای سخن گفتن مستقيم با برادران و خواهرانشان استفاده می کنند.
در اين رهگذار، هنرمندان ايران خود را در معرض خطرهای بالقوه بسياری قرار می دهند، از جمله امکان بازگشتشان به ايران. ما شجاعت اين افراد، و توان ايشان در رساندن پيغامی پيچيده از طريق ترانه، سخاوتمندی شان در اهدای موسيقی و ثبات قدم اين افراد را می ستاييم.
درباره وضعيت جنبش ايران در حال حاضر چه فکر می کنید؟
اين آلبوم تلاش مداوم برای دستيابی به دموکراسی و حقوق بشر را که همچنان مسأله اصلی ايرانيان سراسر جهان، و هم پيمانان ما، هست را نشان می دهد.
به کمک اين آلبوم، ما می توانيم علاقه مردم را به شيوه ای قابل اندازه گيری ملاحظه کنيم: در ۳۶ ساعت اول انتشار آلبوم در روز ۱۲ ژوئن، بيش از هشت هزار بازديد کننده داشتيم و ترانه‌های این آلبوم تنها از طریق سایت ما بیش از نه هزار و چهارصد بار شنیده شده بود.
واضح است که اين افراد کسانی هستند که هنوز به جنبش تحول خواه علاقه مند هستند و مسائل مربوط به آن را دنبال می کنند.
با این‌حال به دليل سرکوب شديد داخل ايران، جنبش هم اکنون در فاز خواب [موقت] به سر می برد، اما مشخص است که حکومت ايران نمی تواند جلوی خواست مردم برای تغيير، و تلاش های فردی شهروندان را بگيرد؛ مسئله‌ای که در ترانه بهاره هدايت و دیگر نمونه‌های دریافت شده از ایران نیز بر آن تأکید شده است. ما همبستگی خود را حفظ خواهيم کرد.
