«سرگذشتهای ناتمام»، نمایشگاه سیاری است که سرکوب دانشجویان ایرانی را به تصویر کشیده است. اين نمایشگاه که حمايت «بنياد عبدالرحمن برومند» تهيه شده، اخیرا در دانشگاه جرجتاون واشینگتن به نمایش درآمد. در سایت بنیاد عبدالرحمن برومند در مورد این نهاد میخوانیم: «بنیاد عبدالرحمن برومند برای پیشبرد حقوق بشر و دموکراسی در ایران نهادی است غیر انتفاعی و غیر دولتی که به یاد دکتر عبدالرحمن برومند، وکیل دادگستری و یکی ازهواخواهان فعال دموکراسی در ایران، پایهگزاری شده است.»
هاله اسفندیاری، استاد دانشگاه که ماهها در ایران زندانی بود در مقالهای در «نشریه نیویورکی مرور کتاب» در مورد یکی از این سرگذشتهای ناتمام مینویسد: منوچهر اسحاقی در سن ۱۳ سالگی، به اتهام مفسد فیالارض بودن ۱۰ سال در زندان به سر برد. وی هم اکنون در سوئد ماشینهای قهوه را تعمیر می کند و میگوید هنوز زندگی عادی ندارد.
این بنیاد پروژه سرگذشتهای ناتمام را چنین معرفی میکند: «در طول بيش از سی سال حکومت جمهوری اسلامی هزاران مورد از نقض حقوق بشر اتفاق افتاده است. در تمام اين مدت دانشجويان يکی از قربانيان اصلی سرکوب بوده اند که يا به شکل غيرقانونی بازداشت شده ، زندانی شده ، شکنجه شده و يا اعدام شده اند. در مواردی با دانشجويان مثل گروگانهای سياسی برخورد شده است. آنها را به خاطر ابراز نظر و عقايد خود مجازات کرده و يا به خاطر اعتقادها و باورهايشان سرکوب کرده اند. گروهی از دانشجويان حق ادامه تحصيل و يا تبادل افکار خود را پيدا نکردند که معنای آن محروم کردن آنان از اساسی ترين وجه آموزش عالی است. زندگی اين دانشجويان يا در همان مقاطع جوانی متوقف و سلب شده و يا برای هميشه دگرگون شده است.»