تام گراس روزنامه نگار بريتانيايی و مفسر مسايل بين المللی است که برای روزنامه های مختلفی از جمله وال استريت جورنال و ساندی تلگراف می نويسد. وی در مصاحبه ای با سایت رادیو فردا در مورد سیاست دولت آمریکا در قبال ایران، جنبش سبز و پوشش خبری غرب در مورد ایران گفتگو کرده است.
رادیو فردا: فعالان حقوق بشر در ايران از جمله خانم شيرين عبادی دولت اوباما را به چشم پوشی از مسائل حقوق بشر در ايران متهم می کنند، شما چگونه اين موضوع را ارزيابی می کنيد؟
من فکر ميکنم دولت اوباما بيش از آنچه مردم ايران را مايوس کرده باشد مردم آمريکا را مايوس کرده است، چرا که کشور آمريکا سابقه تاريخی در رهبری جهان آزاد، ترويج دمکراسی و حقوق بشر در سراسر دنيا دارد، اما می بينيم که سکوت دولت اوباما بعد از انتخابات رياست جمهوری در ايران و تا به امروز بسياری از طرفدارانش را نااميد کرده و اين به طرفداران دمکراسی در ايران کمک نخواهد کرد.
من اين موضوع را به خوبی درک می کنم که دولت اوباما بدنبال شرايط مناسبی برای تعامل با رژيم ايران است و آقای اوباما می خواهد فرصت مذاکره با رژيم ايران را نه تنها از دست ندهد بلکه سطح مذاکرات با دولت ايران را افزايش دهد، اما با اين همه آقای اوباما می تواند صريح تر در مورد مسائل حقوق بشر در ايران صحبت کند که متاسفانه به آن نپرداخته است.
شما پوشش خبری رسانه های بين المللی را در مورد برنامه اتمی ايران و بحران پس از انتخابات چگونه ارزيابی می کنيد؟
اجازه بدهيد جواب اين سوال را به دو بخش تقسيم کنم، بطور کلی پوشش خبری رسانه ها در پيوند با مسائل پس از انتخابات در ايران خوب بوده است.
با اینکه بسياری از خبرنگاران خارجی اجازه ورود به ايران را نداشته اند اما به هر حال امکان پوشش خبری بهتر هم از جنبش مردم ايران همواره وجود داشته است.
بطور مثال شبکه خبری بی بی سی انگليسی در اين زمينه به خوبی عمل نکرده است؛ من با يکی از مقامات ارشد اين رسانه دراين باره صحبت کردم، ايشان در پاسخ گفتند که نمی توانند صحت تصاوير، اطلاعات و فيلم های ارسالی از ايران را تایيد کرده و آنها را منعکس نمايند، به اين دليل که آن اطلاعات توسط خبرنگاران اين شبکه تهيه نشده اند.
به عبارت ديگر آنها نمی خواهند که اطلاعات دريافتی از ايران را بر اساس قضاوت خودشان منتشر کنند آنها حتی نمی خواهند که درستی آن اخبار را ارزيابی کنند. بنابراين پوشش خبری شبکه خبری بی بی سی انگليسی و نه بخش فارسی بی بی سی در اين زمينه کافی نبوده است.
بخش دوم پاسخ به سوال شما پوشش خبری رسانه های غربی درباره بحران اتمی ايران است. من فکر مي کنم که پوشش خبری رسانه های غربی در اين زمينه ضعيف بوده است بدين معنی که اگر چه اخبار زيادی در پيوند با مسئله اتمی ايران شنيده می شود اما بدرستی توضيح داده نمي شود که چه اتفاقی در حال رخ دادن است، يا اينکه دولت احمدی نژاد در حال چه بازی سياسی‌ای با غرب است. عواقب اين موضوع نه تنها برای ايران و خاورميانه بلکه برای دنيا بدرستی توضيح داده نشده است. اينکه يک ايران اتمی و بدنبال آن رقابت تسليحاتی در خاورميانه چه پيامد هايی برای دنيا خواهد داشت.
آيا فکر می کنيد که جنبش سبز در ايران توانسته در تغيير روش رسانه های جمعی در دنيا موثر باشد؟
بله ، جنبش اعتراضی ايران انقلاب تويتر نام گرفت. اين به روشنی نشان می دهد که ما در عصر جديدی از ارتباطات اينترنتی و ديگر وسايل ارتباط جمعی قرار داريم. شايد تا همين ده سال پيش حکومت هايی مثل حکومت ايران قادر به سرکوب نارضايتی ها بودند، اما استفاده از اينترنت و پيامک های تلفن همراه توانسته مردم را برای اعتراضات متحد کند.
آنها حتی بدون حضور در خيابان ها، از طريق اينترنت و پيامک های تلفنی اعتراض خود را ابراز می کنند. بکارگيری اينترنت توسط جنبش سبز توانسته به يک روش الهام بخش برای ديگر اعتراضات مدنی در دنيا تبديل شود.
نتايج گفتگوهای کشورهای جهان را با ايران در پيوند با مسئله اتمی ايران چگونه ارزيابی می کنيد؟ آيا فکر مي کنيد که طرفين به مصالحه ای دست يابند؟
من به اين مسئله بسيار بدبين هستم، من فکر مي کنم دولت اوباما روش درستی را در برخورد با مسئله اتمی ايران در پيش نگرفته است.
دولت اوباما با مسایل داخلی همچون رکود اقتصادی و اصلاح خدمات درمانی دست به گريبان است، در سياست خارجی هم اولويت اصلی دولت آمريکا موضوع افغانستان و پاکستان است و همانطور که مي دانيم با انفجارهای اخير در عراق نشان مي دهد که موضوع عراق هم هنوز به پايان نرسيده است. بنابراين اگرچه دولت اوباما درمورد مسئله اتمی ايران سخن به ميان می آورد اما به گمان من سياست خارجی دولت اوباما بر مسئله اتمی ايران متمرکز نيست.
به نظر من موضوع برنامه هسته ای ايران از همه مسایل بين المللی ديگر و حتی مسایل داخلی آمريکا برای دولت ايالات متحده مهم تر است؛ بدين معنی که اگر رژيم جمهوری اسلامی به سلاح اتمی دست يابد دولت های سنَی منطقه مانند عربستان سعودی و مصر نيز برای دستيابی به سلاح اتمی تلاش خواهند کرد و کشور های ديگر نيز نظير ترکيه بيکار نخواهند نشست؛ در اين صورت ديگر هيچ قدرتی نه آمريکا و نه سازمان ملل قادر به کنترل اوضاع نخواهند بود و امکان دستيابی گروه های تروريستی به اين سلاح ها امنيت جهانی را با مشکل جدی روبرو خواهد کرد.
بنابراين بسيار مهم است که دولت آمريکا به همراه دولت های غربی به اتخاذ سياست های سختگيرانه تری در گفتگو های خود با دولت ايران در زمينه برنامه هسته ای اين کشور بپردازند.
رادیو فردا: فعالان حقوق بشر در ايران از جمله خانم شيرين عبادی دولت اوباما را به چشم پوشی از مسائل حقوق بشر در ايران متهم می کنند، شما چگونه اين موضوع را ارزيابی می کنيد؟
من فکر ميکنم دولت اوباما بيش از آنچه مردم ايران را مايوس کرده باشد مردم آمريکا را مايوس کرده است، چرا که کشور آمريکا سابقه تاريخی در رهبری جهان آزاد، ترويج دمکراسی و حقوق بشر در سراسر دنيا دارد، اما می بينيم که سکوت دولت اوباما بعد از انتخابات رياست جمهوری در ايران و تا به امروز بسياری از طرفدارانش را نااميد کرده و اين به طرفداران دمکراسی در ايران کمک نخواهد کرد.
«به نظر من موضوع برنامه هسته ای ايران از همه مسایل بين المللی ديگر و حتی مسایل داخلی آمريکا برای دولت ايالات متحده مهم تر است» تام گراس
شما پوشش خبری رسانه های بين المللی را در مورد برنامه اتمی ايران و بحران پس از انتخابات چگونه ارزيابی می کنيد؟
اجازه بدهيد جواب اين سوال را به دو بخش تقسيم کنم، بطور کلی پوشش خبری رسانه ها در پيوند با مسائل پس از انتخابات در ايران خوب بوده است.
با اینکه بسياری از خبرنگاران خارجی اجازه ورود به ايران را نداشته اند اما به هر حال امکان پوشش خبری بهتر هم از جنبش مردم ايران همواره وجود داشته است.
بطور مثال شبکه خبری بی بی سی انگليسی در اين زمينه به خوبی عمل نکرده است؛ من با يکی از مقامات ارشد اين رسانه دراين باره صحبت کردم، ايشان در پاسخ گفتند که نمی توانند صحت تصاوير، اطلاعات و فيلم های ارسالی از ايران را تایيد کرده و آنها را منعکس نمايند، به اين دليل که آن اطلاعات توسط خبرنگاران اين شبکه تهيه نشده اند.
به عبارت ديگر آنها نمی خواهند که اطلاعات دريافتی از ايران را بر اساس قضاوت خودشان منتشر کنند آنها حتی نمی خواهند که درستی آن اخبار را ارزيابی کنند. بنابراين پوشش خبری شبکه خبری بی بی سی انگليسی و نه بخش فارسی بی بی سی در اين زمينه کافی نبوده است.
بخش دوم پاسخ به سوال شما پوشش خبری رسانه های غربی درباره بحران اتمی ايران است. من فکر مي کنم که پوشش خبری رسانه های غربی در اين زمينه ضعيف بوده است بدين معنی که اگر چه اخبار زيادی در پيوند با مسئله اتمی ايران شنيده می شود اما بدرستی توضيح داده نمي شود که چه اتفاقی در حال رخ دادن است، يا اينکه دولت احمدی نژاد در حال چه بازی سياسی‌ای با غرب است. عواقب اين موضوع نه تنها برای ايران و خاورميانه بلکه برای دنيا بدرستی توضيح داده نشده است. اينکه يک ايران اتمی و بدنبال آن رقابت تسليحاتی در خاورميانه چه پيامد هايی برای دنيا خواهد داشت.
آيا فکر می کنيد که جنبش سبز در ايران توانسته در تغيير روش رسانه های جمعی در دنيا موثر باشد؟
بله ، جنبش اعتراضی ايران انقلاب تويتر نام گرفت. اين به روشنی نشان می دهد که ما در عصر جديدی از ارتباطات اينترنتی و ديگر وسايل ارتباط جمعی قرار داريم. شايد تا همين ده سال پيش حکومت هايی مثل حکومت ايران قادر به سرکوب نارضايتی ها بودند، اما استفاده از اينترنت و پيامک های تلفن همراه توانسته مردم را برای اعتراضات متحد کند.
آنها حتی بدون حضور در خيابان ها، از طريق اينترنت و پيامک های تلفنی اعتراض خود را ابراز می کنند. بکارگيری اينترنت توسط جنبش سبز توانسته به يک روش الهام بخش برای ديگر اعتراضات مدنی در دنيا تبديل شود.
نتايج گفتگوهای کشورهای جهان را با ايران در پيوند با مسئله اتمی ايران چگونه ارزيابی می کنيد؟ آيا فکر مي کنيد که طرفين به مصالحه ای دست يابند؟
من به اين مسئله بسيار بدبين هستم، من فکر مي کنم دولت اوباما روش درستی را در برخورد با مسئله اتمی ايران در پيش نگرفته است.
دولت اوباما با مسایل داخلی همچون رکود اقتصادی و اصلاح خدمات درمانی دست به گريبان است، در سياست خارجی هم اولويت اصلی دولت آمريکا موضوع افغانستان و پاکستان است و همانطور که مي دانيم با انفجارهای اخير در عراق نشان مي دهد که موضوع عراق هم هنوز به پايان نرسيده است. بنابراين اگرچه دولت اوباما درمورد مسئله اتمی ايران سخن به ميان می آورد اما به گمان من سياست خارجی دولت اوباما بر مسئله اتمی ايران متمرکز نيست.
به نظر من موضوع برنامه هسته ای ايران از همه مسایل بين المللی ديگر و حتی مسایل داخلی آمريکا برای دولت ايالات متحده مهم تر است؛ بدين معنی که اگر رژيم جمهوری اسلامی به سلاح اتمی دست يابد دولت های سنَی منطقه مانند عربستان سعودی و مصر نيز برای دستيابی به سلاح اتمی تلاش خواهند کرد و کشور های ديگر نيز نظير ترکيه بيکار نخواهند نشست؛ در اين صورت ديگر هيچ قدرتی نه آمريکا و نه سازمان ملل قادر به کنترل اوضاع نخواهند بود و امکان دستيابی گروه های تروريستی به اين سلاح ها امنيت جهانی را با مشکل جدی روبرو خواهد کرد.
بنابراين بسيار مهم است که دولت آمريکا به همراه دولت های غربی به اتخاذ سياست های سختگيرانه تری در گفتگو های خود با دولت ايران در زمينه برنامه هسته ای اين کشور بپردازند.
