۳۰ نفر از دراويش گنابادی شهرستان چرمهين از سوی دادگاه عمومی باغ بهادران اصفهان، به تحمل يک سال حبس تعزيری و پرداخت سه ميليون و ۵۰۰ هزار ريال جزای نقدی بدل از حبس و شلاق محکوم شده اند.
محکوميت دوم آنان به مدت پنج سال در حالت تعليق قرار دارد.
در ساليان اخير، شمار بسياری از دراويش گنابادی در شهرهای ايران محاکمه شده و به زندان و يا جريمه نقدی محکوم شده اند.
داوود منتظری، وکيل مدافع اين دراويش، در مورد اتهام های وارد شده به موکلانش به رادیو فردا می گويد:
داود منتظری: متاسفانه در خصوص اين پرونده بنده دو سال پيش که به آنجا مراجعه کردم در پی اين جريان بود که به دستور کميسيون ماده ۱۰۰ شهرداری، دستور داده شده بود که منزل آقای رحمت الله جوادی تخريب شود.
با پيگيري هايی که انجام شد و حکمی که از سوی ديوان عدالت اداری در اين مورد صادر شد، گفته شد که حق ندارند به هيچ عنوان دست به تخريب منزل آقای جوادی بزنند.
ولی اين قضيه منجر به اين شد که شهرداری چرمهين بدون در نظر گرفتن حکم ديوان عدالت اداری، دست به تخريب منزل ايشان زد.
زمانی که می خواستند خانه آقای جوادی را تخريب کنند، عده ای از دوستان آقای جوادی که از دراويش بودند آنجا جمع شدند و می خواستند مانع تخريب خانه ايشان شوند.
متاسفانه درگيري هايی پيش آمد که تمام اين درگيری ها از سوی ماموران بود و هيچ کدام از دراويش به هيچ نوعی با ماموران درگير نشده بودند.
اما عليرغم همه اينها، برای اين دراويش پرونده ای تشکيل شد و اين پرونده با اتهاماتی همچون اخلال در نظم و آسايش عمومی، تخريب و توهين و تمرد نسبت به مامورين دولت حين انجام وظيفه و ايجاد ضرب و جرح عمدی به دادگاه ارسال شد.
از سوی دادگاه عمومی باغ بهادران اصفهان اين ۳۰ تن از دراويش گنابادی محکوم به اين شدند که حق حضور و رفت و آمد به جلسات مذهبی خود را ندارند؟ اين محروميت از شرکت در جلسات مذهبی چه ارتباطی با ماجرايی دارد که پرونده آنان به خاطرش به دادگاه رفته است؟ آيا به نظر شما ارتباطی در اين ميان وجود دارد؟
به نظر من هيچ ارتباطی وجود ندارد.اين دادنامه را اگر از اول تا آخر بخواهيد مرور کنيد، سراسر پر از اشکال و ايراد است. حتی مستندات قاضی پرونده در دادنامه بسيار ايراد دارد.
اين واقعا تعجب آور است که قاضی محترم حتی توجه نکرده است که برخی از موارد مجازت اصلا با اتهاماتی که در پرونده ذکر شده است مثل اخلال در نظم عمومی، تمرد، توهين، و ضرب و جرح ، اساسا مناسبتی ندارد.
قانون مجازات اسلامی برای هر فعل يا ترک فعلی است که در قانون برای آن مجازات تعيين شده و جرم باشد. اما درويشی که جرم نيست. قاضی محترم به اين قضيه دقت نکرده است که متاسفانه در رای شان دقيقا قيد کرده اند که اين افراد در مدت تعليق بايد يکسری کارهايی را انجام بدهند يا ندهند.
يکی از کارهايی که اين دراويش را از آن منع کرده اند اين است که اين فقرا حق ندارند به جلسات درويشی بروند. ايشان اصلا چنين حقی نداشته اند. چون طبق قانون درويشی جرم نيست که ايشان افراد را از اين کار منع کند.
متاسفانه و در جاهای متعددی ما شاهد اين تعرضات نسبت به دراويش يا حقوق ساير اقليت های دينی هستيم.
شما اشاره کرديد به اين که نمونه های زيادی از محکوميت دراويش وجود دارد. به نظر شما اين محکوميت هايی که برای دراويش گنابادی در سال های اخير صادر می شود، چه معنايی دارد و آن را چگونه تفسير می کنيد؟
در پرونده های متعددی که بنده وکالت آن را بر عهده گرفته ام، در شهرهای مختلفی همچون اصفهان، گناباد و روستايی از توابع خرم آباد، عناد خاصی با دراويش گنابادی وجود دارد که می خواهند به اين صورت با دراويش مقابله کنند.
محکوميت دوم آنان به مدت پنج سال در حالت تعليق قرار دارد.
در ساليان اخير، شمار بسياری از دراويش گنابادی در شهرهای ايران محاکمه شده و به زندان و يا جريمه نقدی محکوم شده اند.
داوود منتظری، وکيل مدافع اين دراويش، در مورد اتهام های وارد شده به موکلانش به رادیو فردا می گويد:
داود منتظری: متاسفانه در خصوص اين پرونده بنده دو سال پيش که به آنجا مراجعه کردم در پی اين جريان بود که به دستور کميسيون ماده ۱۰۰ شهرداری، دستور داده شده بود که منزل آقای رحمت الله جوادی تخريب شود.
با پيگيري هايی که انجام شد و حکمی که از سوی ديوان عدالت اداری در اين مورد صادر شد، گفته شد که حق ندارند به هيچ عنوان دست به تخريب منزل آقای جوادی بزنند.
ولی اين قضيه منجر به اين شد که شهرداری چرمهين بدون در نظر گرفتن حکم ديوان عدالت اداری، دست به تخريب منزل ايشان زد.
زمانی که می خواستند خانه آقای جوادی را تخريب کنند، عده ای از دوستان آقای جوادی که از دراويش بودند آنجا جمع شدند و می خواستند مانع تخريب خانه ايشان شوند.
متاسفانه درگيري هايی پيش آمد که تمام اين درگيری ها از سوی ماموران بود و هيچ کدام از دراويش به هيچ نوعی با ماموران درگير نشده بودند.
اما عليرغم همه اينها، برای اين دراويش پرونده ای تشکيل شد و اين پرونده با اتهاماتی همچون اخلال در نظم و آسايش عمومی، تخريب و توهين و تمرد نسبت به مامورين دولت حين انجام وظيفه و ايجاد ضرب و جرح عمدی به دادگاه ارسال شد.
از سوی دادگاه عمومی باغ بهادران اصفهان اين ۳۰ تن از دراويش گنابادی محکوم به اين شدند که حق حضور و رفت و آمد به جلسات مذهبی خود را ندارند؟ اين محروميت از شرکت در جلسات مذهبی چه ارتباطی با ماجرايی دارد که پرونده آنان به خاطرش به دادگاه رفته است؟ آيا به نظر شما ارتباطی در اين ميان وجود دارد؟
به نظر من هيچ ارتباطی وجود ندارد.اين دادنامه را اگر از اول تا آخر بخواهيد مرور کنيد، سراسر پر از اشکال و ايراد است. حتی مستندات قاضی پرونده در دادنامه بسيار ايراد دارد.
اين واقعا تعجب آور است که قاضی محترم حتی توجه نکرده است که برخی از موارد مجازت اصلا با اتهاماتی که در پرونده ذکر شده است مثل اخلال در نظم عمومی، تمرد، توهين، و ضرب و جرح ، اساسا مناسبتی ندارد.
قانون مجازات اسلامی برای هر فعل يا ترک فعلی است که در قانون برای آن مجازات تعيين شده و جرم باشد. اما درويشی که جرم نيست. قاضی محترم به اين قضيه دقت نکرده است که متاسفانه در رای شان دقيقا قيد کرده اند که اين افراد در مدت تعليق بايد يکسری کارهايی را انجام بدهند يا ندهند.
يکی از کارهايی که اين دراويش را از آن منع کرده اند اين است که اين فقرا حق ندارند به جلسات درويشی بروند. ايشان اصلا چنين حقی نداشته اند. چون طبق قانون درويشی جرم نيست که ايشان افراد را از اين کار منع کند.
متاسفانه و در جاهای متعددی ما شاهد اين تعرضات نسبت به دراويش يا حقوق ساير اقليت های دينی هستيم.
شما اشاره کرديد به اين که نمونه های زيادی از محکوميت دراويش وجود دارد. به نظر شما اين محکوميت هايی که برای دراويش گنابادی در سال های اخير صادر می شود، چه معنايی دارد و آن را چگونه تفسير می کنيد؟
در پرونده های متعددی که بنده وکالت آن را بر عهده گرفته ام، در شهرهای مختلفی همچون اصفهان، گناباد و روستايی از توابع خرم آباد، عناد خاصی با دراويش گنابادی وجود دارد که می خواهند به اين صورت با دراويش مقابله کنند.
