مرکز بين المللي مطالعات استراتژيک در لندن روز دهم ماه مي گزارشي جامع تحت عنوان «توانايي هاي موشک هاي بالستيک يا ميان برد ايران» منتشر کرد.
گزارش مرکز بين المللي مطالعات استراتژيک درباره ايران که بخشي از پرونده استراتژيک اين مرکز است، مي گويد: «ايران هم زمان با برنامه هسته ايش تلاش پيگيري در توسعه زرادخانه موشکي خود به خرج مي دهد.»
اين مرکز هدف نهايي ايران از اين تلاش را استفاده از موشک ها براي پرتاب کلاهک هاي هسته اي به خارج از مرزهايش تعبير مي کند.
با اين حال اين گزارش که از سوي گروهي از کارشناسان بين المللي شناخت موشک تهيه و تنظيم شده است نتيجه مي گيرد ايران تا توسعه و توليد موشک هاي ميان قاره اي يک دهه ديگر فاصله دارد.
از دکتر مارک فيتز پاتريک، کارشناس مسائل هسته اي و موشکي ايران در مرکز بين المللي مطالعات استراتژیک و يکي از تهيه کنندگان اين گزارش مي پرسم، به رغم اين که توانايي ايران را در توسعه موشک هايش کامل نمي بينيد، اما نکات نگران کننده اي در اين گزارش ديده مي شود از جمله اين که ايران توانايي حمله به مخالفانش در منطقه را دارد.
مارک فيتز پاتريک: بله، به دو نکته مهم در گزارش ما اشاره شده است. اول آن که توليد موشک هاي بين قاره اي که بتواند آمريکا را هدف قرار دهد تا ۱۰ سال ديگر در چشم انداز نيست و دوم برنامه فعال توسعه موشکي ايران است.
آن چه امروز ايران دراختيار دارد و در حال توسعه آن نيز هست، يک سلسله موشک هاي بالستيک يا ميان برد است. يک دسته از آنها که قابل توجه است موشک هاي سوخت مايع يا شهاب-۳ و قدر-۱ با برد بيشتر است. اين موشک ها دو سال پيش تکميل شدند اما به تازگي ايران موشک هاي سجيل-۲ را کامل کرده که با سوخت جامد کار مي کند، برد بيشتري دارد و پرتاب آنها زمان کمتري مي برد.
اهميت نظامي تمام موشک هايي که ايران در اختيار دارد چندان شاخص نيست مگر اين که بتوان بر آنها کلاهک هسته اي سوار کرد. اگر چه هنوز به نظر نمي رسد ايران توانايي توليد سلاح هسته اي داشته باشد اما مي دانيم درصدد دستيابي به آن است، در نتيجه ترکيب توسعه همزمان سلاح هسته اي و موشک هاي برد دو هزار کيلومتري است که همسايه هاي ايران را در منطقه نگران مي کند.
ايران به خوبي مي داند اگر به کشوري در همسايگي خود حمله کند، نمي تواند مدت طولاني دوام بياورد. فکر مي کنيد ممکن است زرادخانه ايران بيشتر جنبه دفاعي و هدف استراتژيک جلوگيري از حمله داشته باشد؟
«ايران هم مانند هر کشور ديگري که سلاح استراتژيک توليد مي کند همين حرف را مي زند و مي گويد زرادخانه اش هدف دفاعي دارد که اين قابل قبول است. اما توسعه موشک هاي ميان برد و خواست توليد موشک هاي دوربرد نشان مي دهد ايران مي خواهد از آنها براي ترساندن و تهديد کشورهاي ديگر استفاده کند.
همان طور که در گزارش مرکز استراتژيک خوانده ايد کشوري غير از ايران نيست که موشک هاي بالستيک با برد دو هزار کيلومتر توليد کند پيش از آن که سلاح هسته اي داشته باشد.
ما دراين گزارش نمي گوييم ايران قصد پرتاب سلاح هسته اي دارد، اما خوانندگان گزارش خود مي توانند قضاوت کنند.»
در گزارش مرکز استراتژيک مي خوانيم که ايران گرچه در صنعت توليد داخلي موشک پيشرفت هايي کرده اما هنوز براي وسايل مهم آن به کشورهاي خارجي وابسته است و به همين دليل کنترل صادرات آن مي تواند توسعه صنعت موشکي ايران را کندتر کند و حتي به تاخير اندازد.
ايران فن آوري و وسايل تسليحاتي مورد نياز خود را از چين و کره شمالي مي خرد. آيا تحريم ها به کنترل اين خريدها کمک مي کند؟
«بله، اين موضوع مهمي است. ايران براي تکميل موشک هايش هنوز به کشورهاي خارجي وابسته است و کنترل صادرات تحت يک نظام بين المللي يکي از راه هاي جلوگيري از توسعه تسليحاتي ايران است، اما اين کنترل لزوماً نبايد از طريق تحريم ها باشد.
سيستم هاي بين المللي کنترل توسعه تسليحات و کنترل توسعه موشکي مدت ها برقرار بوده است. به عنوان مثال بر اساس قرارداد بين المللي کنترل موشکي، صدور وسايل لازم براي توليد موشک هايي که بردي بيش از ۵۰۰ کيلومتر و قدرت حمل کلاهکي بيش از ۵۰۰ کيلوگرم داشته باشد به کشورهايي که داراي آن نيستند ممنوع است.
روسيه و اوکراين اين مقررات را رعايت کرده اند اما چين تا همين اواخر و کره شمالي تا حال اين قرارداد بين المللي را رعايت نکرده اند. يکي از راه هاي جلوگيري از توسعه تسليحاتي ايران بدون توسل به تحريم ها ملزم کردن همه کشورها به رعايت اين مقررات است.»
گزارش مرکز بين المللي مطالعات استراتژيک درباره ايران که بخشي از پرونده استراتژيک اين مرکز است، مي گويد: «ايران هم زمان با برنامه هسته ايش تلاش پيگيري در توسعه زرادخانه موشکي خود به خرج مي دهد.»
اين مرکز هدف نهايي ايران از اين تلاش را استفاده از موشک ها براي پرتاب کلاهک هاي هسته اي به خارج از مرزهايش تعبير مي کند.
با اين حال اين گزارش که از سوي گروهي از کارشناسان بين المللي شناخت موشک تهيه و تنظيم شده است نتيجه مي گيرد ايران تا توسعه و توليد موشک هاي ميان قاره اي يک دهه ديگر فاصله دارد.
اگر چه هنوز به نظر نمي رسد ايران توانايي توليد سلاح هسته اي داشته باشد اما مي دانيم درصدد دستيابي به آن است، در نتيجه ترکيب توسعه همزمان سلاح هسته اي و موشک هاي برد دو هزار کيلومتري است که همسايه هاي ايران را در منطقه نگران مي کند.
مارک فیتزپاتریک
مارک فيتز پاتريک: بله، به دو نکته مهم در گزارش ما اشاره شده است. اول آن که توليد موشک هاي بين قاره اي که بتواند آمريکا را هدف قرار دهد تا ۱۰ سال ديگر در چشم انداز نيست و دوم برنامه فعال توسعه موشکي ايران است.
آن چه امروز ايران دراختيار دارد و در حال توسعه آن نيز هست، يک سلسله موشک هاي بالستيک يا ميان برد است. يک دسته از آنها که قابل توجه است موشک هاي سوخت مايع يا شهاب-۳ و قدر-۱ با برد بيشتر است. اين موشک ها دو سال پيش تکميل شدند اما به تازگي ايران موشک هاي سجيل-۲ را کامل کرده که با سوخت جامد کار مي کند، برد بيشتري دارد و پرتاب آنها زمان کمتري مي برد.
اهميت نظامي تمام موشک هايي که ايران در اختيار دارد چندان شاخص نيست مگر اين که بتوان بر آنها کلاهک هسته اي سوار کرد. اگر چه هنوز به نظر نمي رسد ايران توانايي توليد سلاح هسته اي داشته باشد اما مي دانيم درصدد دستيابي به آن است، در نتيجه ترکيب توسعه همزمان سلاح هسته اي و موشک هاي برد دو هزار کيلومتري است که همسايه هاي ايران را در منطقه نگران مي کند.
ايران به خوبي مي داند اگر به کشوري در همسايگي خود حمله کند، نمي تواند مدت طولاني دوام بياورد. فکر مي کنيد ممکن است زرادخانه ايران بيشتر جنبه دفاعي و هدف استراتژيک جلوگيري از حمله داشته باشد؟
«ايران هم مانند هر کشور ديگري که سلاح استراتژيک توليد مي کند همين حرف را مي زند و مي گويد زرادخانه اش هدف دفاعي دارد که اين قابل قبول است. اما توسعه موشک هاي ميان برد و خواست توليد موشک هاي دوربرد نشان مي دهد ايران مي خواهد از آنها براي ترساندن و تهديد کشورهاي ديگر استفاده کند.
همان طور که در گزارش مرکز استراتژيک خوانده ايد کشوري غير از ايران نيست که موشک هاي بالستيک با برد دو هزار کيلومتر توليد کند پيش از آن که سلاح هسته اي داشته باشد.
ما دراين گزارش نمي گوييم ايران قصد پرتاب سلاح هسته اي دارد، اما خوانندگان گزارش خود مي توانند قضاوت کنند.»
در گزارش مرکز استراتژيک مي خوانيم که ايران گرچه در صنعت توليد داخلي موشک پيشرفت هايي کرده اما هنوز براي وسايل مهم آن به کشورهاي خارجي وابسته است و به همين دليل کنترل صادرات آن مي تواند توسعه صنعت موشکي ايران را کندتر کند و حتي به تاخير اندازد.
ايران فن آوري و وسايل تسليحاتي مورد نياز خود را از چين و کره شمالي مي خرد. آيا تحريم ها به کنترل اين خريدها کمک مي کند؟
«بله، اين موضوع مهمي است. ايران براي تکميل موشک هايش هنوز به کشورهاي خارجي وابسته است و کنترل صادرات تحت يک نظام بين المللي يکي از راه هاي جلوگيري از توسعه تسليحاتي ايران است، اما اين کنترل لزوماً نبايد از طريق تحريم ها باشد.
سيستم هاي بين المللي کنترل توسعه تسليحات و کنترل توسعه موشکي مدت ها برقرار بوده است. به عنوان مثال بر اساس قرارداد بين المللي کنترل موشکي، صدور وسايل لازم براي توليد موشک هايي که بردي بيش از ۵۰۰ کيلومتر و قدرت حمل کلاهکي بيش از ۵۰۰ کيلوگرم داشته باشد به کشورهايي که داراي آن نيستند ممنوع است.
روسيه و اوکراين اين مقررات را رعايت کرده اند اما چين تا همين اواخر و کره شمالي تا حال اين قرارداد بين المللي را رعايت نکرده اند. يکي از راه هاي جلوگيري از توسعه تسليحاتي ايران بدون توسل به تحريم ها ملزم کردن همه کشورها به رعايت اين مقررات است.»
