گلين ديويس، نماينده ايالات متحده آمريكا در سازمان هاى بين المللى در وين از جمله آژانس بين المللى اتمى براى گفت و گوهاى ديپلماتيك به لندن سفر كرده است.
شهران طبرى، خبرنگار راديو فردا، از اين فرصت استفاده كرده و با وی گفت و گويى حضورى در باره تازه ترين تحولات در زمينه برنامه هسته اى ايران انجام داده است.
آقای ديويس! على اصغر سلطانيه، نماينده ايران در آژانس بين المللى انرژى اتمى، اعلام كرده است که ايران در نامه اى كه روز دوشنبه چهارم مرداد نوشته، گفته است به سرعت و بدون هيچ قيد و شرط پيشين حاضر به مذاكره براى تامين سوخت رآكتور تهران است. اما از سوى ديگر آقاى احمدى نژاد چندين پيش شرط براى مذاكرات قائل شده است. آيا علت عدم پاسخ گروه وين يعنى فرانسه، روسيه و آمريكا به پيشنهاد ايران پيام هاى ضد و نقيضى است كه از سوى ايران مى رسد؟
گلن دیویس: بله، ما چندين ماه است كه در وين در حال رفت و آمد بين طرفين هستيم تا قراردادى را كه دكتر البرادعى، مدیرکل پيشين آژانس، هفت ماه پيش بسته بود و بر اساس آن سه كشور روسيه، فرانسه و آمريكا به علاوه آژانس را مسئول هماهنگ كردن تهيه سوخت براى رآكتور هسته اى ايران كرده بود، دنبال كنيم و به نتيجه برسانيم.
ما به اين طرح بسيار علاقمند بوديم چون راه را براى حل ديپلماتيك مسائل باز مى گذاشت و ما مى توانستيم از اين راه سوال هايى كه درباره برنامه هسته اى ايران ناروشن بود مطرح كنيم و پاسخ آنها را بخواهيم.
وقتى دكتر البرادعى اين قرارداد را كه «پروژه تهيه سوخت» نام گرفت تنظيم كرد كشورهاى ۵+۱ پس از ۷۲ ساعت به آن پاسخ مثبت دادند، اما ايران تا ماه مه يعنى حدود هفت ماه بعد پاسخى به آن نداد.
در اين مدت ميزان نگرانى از پيشرفت هاى هسته اى ايران در سطح جهانى افزايش يافت و همان طور كه مى دانيد تاسيسات پنهانى قم برملا شد و در پى آن قطعنامه هاى متعدد ديگرى علیه ايران صادر شد. از آن موقع ايران دو تن از بازرسان آژانس را اخراج كرد و سوالات بسيارى را بدون پاسخ گذاشت.
اما در جواب سوال شما يعنى پاسخ به نامه ايران بايد بگويم بله، ما هم به اندازه ايران حاضر به نشستن پاى ميز مذاكره براى حل مسئله سوخت راكتور هسته اى ايران كه بخش كوچكى از كل ماجراست هستيم و به هيچ وجه نيازهاى ايران را براى موارد پزشكى ناديده نمى گيريم، اما مهم تر از هر چيز آمدن ايران پاى ميز مذاكره براى حل مسائل گسترده تر از مورد سوخت است.
ما مى خواهيم همان طور كه ايران در اول اكتبر سال گذشته در ژنو متعهد شده بود نيت خود را از برنامه هسته ايش روشن كند، به خصوص كه از آن موقع تا حال فعاليت هاى هسته اى ايران افزايش يافته و غنى سازى پنج درصدی اروانیوم به ۲۰ درصد رسيده و ايران حاضر نيست در مورد آن و فعاليت هاى ديگرش پاسخگو باشد.
به اين ترتيب ما تمام سعى خود را براى گفت وگو به كار برديم و هنوز هم به كار مى بريم اما ايران حاضر به همكارى نيست.
آيا طرح گزينه حمله نظامى كه از گوشه و كنار شنيده مى شود و به خصوص اظهارات اخیر دریادار مايك مولن، رییس ستاد مشترك آمريكا، در این زمینه که در برنامه اى تلويزيونى آن را مطرح كرد و باعث نگرانى مردم ايران مى شود به همين خاطر است؟
من نگرانى از چنين صحبت هايى را مى فهمم. آن چه دریادار مايك مولن گفته از اين هم بيشتر است. او جواب صريحى به پرسش مصاحبه كننده داد و گفت تمام راه هاى جلوگيرى از هسته اى شدن ايران روى ميز است.
بايد توجه كرد آن چه اهميت دارد استدلال او در اين مورد است. او گفت ما نمى خواهيم از اين گزينه استفاده كنيم چون به نفع هيچكس نبوده و گزينه بدى است، بياييد جلوى انتخاب اين گزينه را بگيريم و نگذاريم كار به آنجا بكشد.
به عبارت ديگر پيام دریادار مولن اين است كه به عهده ايران است تا مسئله را از راه ديپلماتيك حل كند. به نظر من صراحت لهجه دریادار مولن در اين زمان كه جامعه جهانى نسبت به برنامه هسته اى ايران به شدت نگران است بسيار به جا بود و توضيح روشن اين موضوع براى همه لازم بود.
شهران طبرى، خبرنگار راديو فردا، از اين فرصت استفاده كرده و با وی گفت و گويى حضورى در باره تازه ترين تحولات در زمينه برنامه هسته اى ايران انجام داده است.
آقای ديويس! على اصغر سلطانيه، نماينده ايران در آژانس بين المللى انرژى اتمى، اعلام كرده است که ايران در نامه اى كه روز دوشنبه چهارم مرداد نوشته، گفته است به سرعت و بدون هيچ قيد و شرط پيشين حاضر به مذاكره براى تامين سوخت رآكتور تهران است. اما از سوى ديگر آقاى احمدى نژاد چندين پيش شرط براى مذاكرات قائل شده است. آيا علت عدم پاسخ گروه وين يعنى فرانسه، روسيه و آمريكا به پيشنهاد ايران پيام هاى ضد و نقيضى است كه از سوى ايران مى رسد؟
گلن دیویس: بله، ما چندين ماه است كه در وين در حال رفت و آمد بين طرفين هستيم تا قراردادى را كه دكتر البرادعى، مدیرکل پيشين آژانس، هفت ماه پيش بسته بود و بر اساس آن سه كشور روسيه، فرانسه و آمريكا به علاوه آژانس را مسئول هماهنگ كردن تهيه سوخت براى رآكتور هسته اى ايران كرده بود، دنبال كنيم و به نتيجه برسانيم.
ما به اين طرح بسيار علاقمند بوديم چون راه را براى حل ديپلماتيك مسائل باز مى گذاشت و ما مى توانستيم از اين راه سوال هايى كه درباره برنامه هسته اى ايران ناروشن بود مطرح كنيم و پاسخ آنها را بخواهيم.
وقتى دكتر البرادعى اين قرارداد را كه «پروژه تهيه سوخت» نام گرفت تنظيم كرد كشورهاى ۵+۱ پس از ۷۲ ساعت به آن پاسخ مثبت دادند، اما ايران تا ماه مه يعنى حدود هفت ماه بعد پاسخى به آن نداد.
ما مى خواهيم همان طور كه ايران در اول اكتبر سال گذشته در ژنو متعهد شده بود نيت خود را از برنامه هسته ايش روشن كند، به خصوص كه از آن موقع تا حال فعاليت هاى هسته اى ايران افزايش يافته و غنى سازى اورانيوم پنج درصد به ۲۰ درصد رسيده و ايران حاضر نيست در مورد آن و فعاليت هاى ديگرش پاسخگو باشد.
نماینده آمریکا در آژانس بین المللی انرژی اتمی
اما در جواب سوال شما يعنى پاسخ به نامه ايران بايد بگويم بله، ما هم به اندازه ايران حاضر به نشستن پاى ميز مذاكره براى حل مسئله سوخت راكتور هسته اى ايران كه بخش كوچكى از كل ماجراست هستيم و به هيچ وجه نيازهاى ايران را براى موارد پزشكى ناديده نمى گيريم، اما مهم تر از هر چيز آمدن ايران پاى ميز مذاكره براى حل مسائل گسترده تر از مورد سوخت است.
ما مى خواهيم همان طور كه ايران در اول اكتبر سال گذشته در ژنو متعهد شده بود نيت خود را از برنامه هسته ايش روشن كند، به خصوص كه از آن موقع تا حال فعاليت هاى هسته اى ايران افزايش يافته و غنى سازى پنج درصدی اروانیوم به ۲۰ درصد رسيده و ايران حاضر نيست در مورد آن و فعاليت هاى ديگرش پاسخگو باشد.
به اين ترتيب ما تمام سعى خود را براى گفت وگو به كار برديم و هنوز هم به كار مى بريم اما ايران حاضر به همكارى نيست.
آيا طرح گزينه حمله نظامى كه از گوشه و كنار شنيده مى شود و به خصوص اظهارات اخیر دریادار مايك مولن، رییس ستاد مشترك آمريكا، در این زمینه که در برنامه اى تلويزيونى آن را مطرح كرد و باعث نگرانى مردم ايران مى شود به همين خاطر است؟
من نگرانى از چنين صحبت هايى را مى فهمم. آن چه دریادار مايك مولن گفته از اين هم بيشتر است. او جواب صريحى به پرسش مصاحبه كننده داد و گفت تمام راه هاى جلوگيرى از هسته اى شدن ايران روى ميز است.
بايد توجه كرد آن چه اهميت دارد استدلال او در اين مورد است. او گفت ما نمى خواهيم از اين گزينه استفاده كنيم چون به نفع هيچكس نبوده و گزينه بدى است، بياييد جلوى انتخاب اين گزينه را بگيريم و نگذاريم كار به آنجا بكشد.
به عبارت ديگر پيام دریادار مولن اين است كه به عهده ايران است تا مسئله را از راه ديپلماتيك حل كند. به نظر من صراحت لهجه دریادار مولن در اين زمان كه جامعه جهانى نسبت به برنامه هسته اى ايران به شدت نگران است بسيار به جا بود و توضيح روشن اين موضوع براى همه لازم بود.
