شبکه تلويزيونی عرب زبان «الميادين» که خود را رقيب شبکه «الجزيره» معرفی کرده است، از روز دوشنبه، ۲۲ خرداد، کار خود را در خاورميانه آغاز کرد و قرار است که دفاتر خبری در کشورهای مختلف دنيا راه اندازی کند.
شبکه «الميادين» در آغاز کار خود گفته است که «مسائل فلسطين» را در صدر دستور کار خود قرار می دهد و به مسائلی که مورد توجه «محور مقاومت» است، خواهد پرداخت.
«الميادين» که از آغاز راه خود، به حمايت از «محور مقاومت» برخاسته و با هر گونه مخالفت با حکومت های سوريه و ايران سر ستيز درپيش گرفته است، شعار خود را «حقيقت آن گونه که هست» (به عربی: «الواقع کما هو») تعیین کرده است.
شبکه جديد «الميادين» روز دوشنبه در آغاز کار خود لوگويی را به رنگ نارنجی پر رنگ رونمايی کرد؛ اين لوگو شباهتی بسيار زياد به «الجزيره» دارد که آن نيز با رنگ نارنجی ملايمی لوگوی خود را تزيين کرده است.
نظر به رويه ای که شبکه جديد از هم اينک برای خود تعيين کرده است و نيز نظر به سابقه و مناسبات نزديک برخی از دست اندرکاران آن نظير غسان بن جدو با پاره ای از حکومت های خاورميانه از جمله ايران، خبرگزاری آسوشيتدپرس نوشته است که گمانه زنی های بسياری در مورد منابع مالی مشکوک شبکه جديد بر سر زبانهاست.
در برخی از گمانه زنی ها ادعا شده است، اين شبکه که ۳۰۰ گزارشگر، کارمند و مسئول فنی دارد، با پول ايران و حزب الله برپا شده است، هر چند که غسان بن جدو مدعی است: «بازرگانانی که نمی خواهند نام شان مطرح شود» تامين کننده منابع مالی شبکه جديد هستند.
دفاتر و استوديوهای اصلی «الميادين» در بيروت پايتخت لبنان است و تجهيزات مدرن بسياری در آن به کار رفته است.
نام «الميادين» برای اين انتخاب شده است که تحولات يکسال و نيم اخير کشورهای عربی از ميدان های مشهوری مانند «التحرير» در قاهره آغاز گرديد.
«الميادين» در حالی که هنوز کار خود را آغاز نکرده بود، افراد زيادی را از ميان گزارشگران رسانه های ديگر به سوی خود جذب کرده بود؛ امری که تنها می تواند با دادن پول های کلان به آنها امکان پذير شده باشد.
در کنار جذب گزارشگران با تابعيت های مختلف، افرادی جنجالی نيز مانند جرج گالووی مسئوليت های مهمی در «الميادين» خواهند داشت؛ گالووی که سالها دوست نزديک صدام حسين بود، نماينده مجلس عوام انگليس است.
گالووی مسئول يک تشکل بزرگ حامی فلسطينی ها در بريتانياست که در سال های اخير در اعزام کاروان های زمينی و دريايی متعدد به سوی باريکه غزه فعاليت چشمگيری داشته است؛ اسرائيل او را يکی از مهم ترين فعالان عليه خود در اروپا می داند و وی را «شخصيت غيرمطلوب» ناميده است اما مصر در زمان مبارک نيز گالووی را «عنصر نامطلوب» دانست و از اين کشور اخراج کرد.
رقبای جدی «الميادين»
در دهه اخير شبکه تلويزيونی سعودی «العربيه» و شبکه قطری «الجزيره» نام های برتر دنيای خبری به زبان های عربی بودند و «الجزيره» حتی با راه اندازی يک شبکه انگليسی زبان، توانست نشان دهد که رقيب کاملا جدی برای سی.ان.ان است.
آوازه و توان بالای شبکه های مهم عربی به جايی رسيد که حتی هيلاری کلينتون، وزير امور خارجه آمريکا، سال گذشته گفت که خود او از بينندگان هر روزه «الجزيره» به انگليسی است و بسياری از مسائل منطقه و جهان را از طريق برنامه های خبری «الجزيره» انگليسی می بيند و به شبکه های آمريکايی توصيه کرد که بروند و کار خبری را از «الجزيره» ياد بگيرند.
ناظرانی که همواره «الجزيره» انگليسی و عربی را نگاه می کنند، می گويند که ميان آن دو تفاوت بسيار زيادی وجود دارد و شبکه انگليسی زبان تلاش می کند که به نوعی بی طرفی را نشان دهد در حالی که شبکه عربی آن، «دستور کار خاص» خود را دارد.
اما «الجزيره» عربی در ماه های اخير دستخوش شکاف و نوعی «انشعاب» های داخلی شد که بحران سوريه به اين اختلاف های داخلی مسئولان و چهره های آن دامن زده است.
غسان بن جدو از گويندگان و مجريان اصلی و جنجالی «الجزيره» عربی از زمان آغاز تظاهرات در سوريه با شيوه پرداختن شبکه به مسائل اين کشور مخالفت می کرد و بر اين باور بود که «الجزيره» در مورد سوريه «سياه نمايی» و «اغراق» می کند و ساقط کردن حکومت بشار اسد را بنا به خواسته امير قطر و همراهی حاکميت عربستان در «دستور کار» خود قرار داده است.
وی مدتی نيز گزارشگر اصلی «الجزيره» در ايران بود و شايعات زيادی بر سر زبان بود که با جمهوری اسلامی ايران مناسبات بسيار نزديکی برقرار کرده است و با برخی از مقامات ارشد نظام ايران مناسبات حسنه شخصی دارد.
بن جدو در «الجزيره» برنامه های گفت و گوی بسيار جنجالی را که تا قبل از آن برای افکار عمومی دنيای عرب و اسلامی در حد «تابو» محسوب می شد، اداره می کرد.
وی که اهل تونس است، سرانجام سال گذشته به خاطر دفاع از بشار اسد در برابر ساير همکاران و مديران اصلی «الجزيره» کناره گيری کرد در حالی که خود از پيشگامان برنامه هايی با هدف آشکار برکناری حسنی مبارک در مصر و زين العابدين بن علی در تونس بود.
آنچه که حکومت های ايران، سوريه و تشکل های مسلح فلسطينی در «محور مقاومت» می نامند، حزب الله لبنان، حماس و جهاد اسلامی فلسطين و ساير گروه ها و سازمان های ضد اسرائيلی را در بر می گيرد.
در کنار شبکه های «العربيه» و «الجزيره»، دهها شبکه عربی ديگر در منطقه در حال تلاش برای جلب توجه افکار عربی و اسلامی در اوج تلاطم های يک سال و نيم اخير در شمال آفريقا و خاورميانه هستند.
شبکه «الميادين» در آغاز کار خود گفته است که «مسائل فلسطين» را در صدر دستور کار خود قرار می دهد و به مسائلی که مورد توجه «محور مقاومت» است، خواهد پرداخت.
«الميادين» که از آغاز راه خود، به حمايت از «محور مقاومت» برخاسته و با هر گونه مخالفت با حکومت های سوريه و ايران سر ستيز درپيش گرفته است، شعار خود را «حقيقت آن گونه که هست» (به عربی: «الواقع کما هو») تعیین کرده است.
شبکه جديد «الميادين» روز دوشنبه در آغاز کار خود لوگويی را به رنگ نارنجی پر رنگ رونمايی کرد؛ اين لوگو شباهتی بسيار زياد به «الجزيره» دارد که آن نيز با رنگ نارنجی ملايمی لوگوی خود را تزيين کرده است.
نظر به رويه ای که شبکه جديد از هم اينک برای خود تعيين کرده است و نيز نظر به سابقه و مناسبات نزديک برخی از دست اندرکاران آن نظير غسان بن جدو با پاره ای از حکومت های خاورميانه از جمله ايران، خبرگزاری آسوشيتدپرس نوشته است که گمانه زنی های بسياری در مورد منابع مالی مشکوک شبکه جديد بر سر زبانهاست.
در برخی از گمانه زنی ها ادعا شده است، اين شبکه که ۳۰۰ گزارشگر، کارمند و مسئول فنی دارد، با پول ايران و حزب الله برپا شده است، هر چند که غسان بن جدو مدعی است: «بازرگانانی که نمی خواهند نام شان مطرح شود» تامين کننده منابع مالی شبکه جديد هستند.
دفاتر و استوديوهای اصلی «الميادين» در بيروت پايتخت لبنان است و تجهيزات مدرن بسياری در آن به کار رفته است.
نام «الميادين» برای اين انتخاب شده است که تحولات يکسال و نيم اخير کشورهای عربی از ميدان های مشهوری مانند «التحرير» در قاهره آغاز گرديد.
«الميادين» در حالی که هنوز کار خود را آغاز نکرده بود، افراد زيادی را از ميان گزارشگران رسانه های ديگر به سوی خود جذب کرده بود؛ امری که تنها می تواند با دادن پول های کلان به آنها امکان پذير شده باشد.
در کنار جذب گزارشگران با تابعيت های مختلف، افرادی جنجالی نيز مانند جرج گالووی مسئوليت های مهمی در «الميادين» خواهند داشت؛ گالووی که سالها دوست نزديک صدام حسين بود، نماينده مجلس عوام انگليس است.
گالووی مسئول يک تشکل بزرگ حامی فلسطينی ها در بريتانياست که در سال های اخير در اعزام کاروان های زمينی و دريايی متعدد به سوی باريکه غزه فعاليت چشمگيری داشته است؛ اسرائيل او را يکی از مهم ترين فعالان عليه خود در اروپا می داند و وی را «شخصيت غيرمطلوب» ناميده است اما مصر در زمان مبارک نيز گالووی را «عنصر نامطلوب» دانست و از اين کشور اخراج کرد.
رقبای جدی «الميادين»
در دهه اخير شبکه تلويزيونی سعودی «العربيه» و شبکه قطری «الجزيره» نام های برتر دنيای خبری به زبان های عربی بودند و «الجزيره» حتی با راه اندازی يک شبکه انگليسی زبان، توانست نشان دهد که رقيب کاملا جدی برای سی.ان.ان است.
آوازه و توان بالای شبکه های مهم عربی به جايی رسيد که حتی هيلاری کلينتون، وزير امور خارجه آمريکا، سال گذشته گفت که خود او از بينندگان هر روزه «الجزيره» به انگليسی است و بسياری از مسائل منطقه و جهان را از طريق برنامه های خبری «الجزيره» انگليسی می بيند و به شبکه های آمريکايی توصيه کرد که بروند و کار خبری را از «الجزيره» ياد بگيرند.
ناظرانی که همواره «الجزيره» انگليسی و عربی را نگاه می کنند، می گويند که ميان آن دو تفاوت بسيار زيادی وجود دارد و شبکه انگليسی زبان تلاش می کند که به نوعی بی طرفی را نشان دهد در حالی که شبکه عربی آن، «دستور کار خاص» خود را دارد.
اما «الجزيره» عربی در ماه های اخير دستخوش شکاف و نوعی «انشعاب» های داخلی شد که بحران سوريه به اين اختلاف های داخلی مسئولان و چهره های آن دامن زده است.
غسان بن جدو از گويندگان و مجريان اصلی و جنجالی «الجزيره» عربی از زمان آغاز تظاهرات در سوريه با شيوه پرداختن شبکه به مسائل اين کشور مخالفت می کرد و بر اين باور بود که «الجزيره» در مورد سوريه «سياه نمايی» و «اغراق» می کند و ساقط کردن حکومت بشار اسد را بنا به خواسته امير قطر و همراهی حاکميت عربستان در «دستور کار» خود قرار داده است.
وی مدتی نيز گزارشگر اصلی «الجزيره» در ايران بود و شايعات زيادی بر سر زبان بود که با جمهوری اسلامی ايران مناسبات بسيار نزديکی برقرار کرده است و با برخی از مقامات ارشد نظام ايران مناسبات حسنه شخصی دارد.
بن جدو در «الجزيره» برنامه های گفت و گوی بسيار جنجالی را که تا قبل از آن برای افکار عمومی دنيای عرب و اسلامی در حد «تابو» محسوب می شد، اداره می کرد.
وی که اهل تونس است، سرانجام سال گذشته به خاطر دفاع از بشار اسد در برابر ساير همکاران و مديران اصلی «الجزيره» کناره گيری کرد در حالی که خود از پيشگامان برنامه هايی با هدف آشکار برکناری حسنی مبارک در مصر و زين العابدين بن علی در تونس بود.
آنچه که حکومت های ايران، سوريه و تشکل های مسلح فلسطينی در «محور مقاومت» می نامند، حزب الله لبنان، حماس و جهاد اسلامی فلسطين و ساير گروه ها و سازمان های ضد اسرائيلی را در بر می گيرد.
در کنار شبکه های «العربيه» و «الجزيره»، دهها شبکه عربی ديگر در منطقه در حال تلاش برای جلب توجه افکار عربی و اسلامی در اوج تلاطم های يک سال و نيم اخير در شمال آفريقا و خاورميانه هستند.
