لی هميلتون، عضو سابق مجلس نمايندگان، توماس پيکرينگ، از مقام های سابق وزارت امور خارجه و ژنرال بازنشسته « آنتونی زينی»، سر فرمانده سابق نيروهای آمريکا در خاورميانه، در مطلبی مشترک که خبرگزاری بلومبرگ آن را منتشر کرده است ديدگاه های خود را در مورد سياست تحريم ايران تشريح کرده اند.
اين سه مقام آمريکايی در مقدمه مطلب خود می نويسند: «همزمان با آماده شدن کنگره برای تشديد فشارها عليه ايران و اعمال تحريم های جديد، رهبران آمريکا بايد از خود بپرسند که اقدامات تنبيهی قبلی چه دستاوردهايی داشته و آيا اعمال تحريم های بيشتر برای پيشگيری از دستيابی ايران به سلاح هسته ای مفيد و يا مضر خواهد بود.»
محور اصلی تحريم هايی که کنگره در نظر دارد قراردادن بخش های بيشتری از صنايع ايران در فهرست سياه و گسترش تحريم عليه ناقضان حقوق بشر در آن کشور است. شايد تصويب اين تحريم ها براساس قطعنامه های شورای امنيت سازمان ملل متحد و عدم تبعيت ايران از اين مصوبات قابل توجيه به نظر بيايد.
اما همانطور که دولت باراک اوباما هشدار داده است افزودن تحريم های بيشتر ممکن است کارآمدی مجازات های فعلی عليه ايران را به خطر بياندازد.
نويسندگان اين مطلب يادآوری می کنند که برای کمک به روشن کردن مباحث مربوط به تحريم ايران گزارشی را که چند ماه پيش زير عنوان «سنجش فوايد و هزينه های تحريم عليه ايران» منتشر شد را امضا کرده اند. اين گزارش توسط بيش از سی نفر از چهره های سرشناس سياسی ، امنيتی، نظامی و اقتصادی آمريکا از گرايش های سياسی مختلف تهيه و امضا شده است.
به نظر می رسد که تحت تاثير اعمال تحريم ها حکومت ايران پيشنهاداتی را که ممکن است از طريق مذاکره راه حلی برای بحران هسته ای پيدا کند جدی گرفته است. ولی نبايد فراموش کرد که هيچ يک از اين تحريم ها باعث نشده که ايران به قعطنامه های مصوب شورای امنيت که خواستار متوقف کردن غنی سازی اورانيوم و همکاری بيشتر با آژانس بين المللی انرژی اتمی است، گردن بنهد.
اما پيشبرد سياست تحريم پيامدهای منفی هم داشته است. از يک طرف باعث شده که اجماع بين المللی عليه ايران تضعيف شده و سياست های آمريکا در قبال ليبی و سوريه را با مشکلاتی روبرو کند. و از طرف ديگر تاثيرات آن در خود ايران باعث شده که عرصه های اقتصادی پنهان بيش از گذشته در کنترل جناح های اقتدارگرا قرار بگيرد، جريان های ضد اصلاحات را تقويت کرده و فضای سياسی آن کشور را مسدودتر کرده است.
سياست تحريم باعث شده که واردات و عرضه داروهای حياتی و برخی از اقلام غذايی دشوارتر شده و در عين حال بر تلاطم بازار نفت افزوده است.
اين تحريم ها شايد خصومت شديد و طولانی مدت مردم ايران عليه آمريکا را برانگيزد و از همه مهمتر باعث تشديد تنش در روابط دو کشور و زمينه ساز وقوع درگيری و حتی گسترش جنگ در سطح منطقه شده است.
سه مقام آمريکايی در ادامه مطلب خود که توسط خبرگزاری بلومبرگ منتشر شده می نويسند که در مصوبات قانونی مربوط به سياست تحريم ايران نکاتی گنجانده شده، از جمله کاهش نقض حقوق بشر و يا قطع حمايت از گروه های تروريستی و محدود کردن برنامه های هسته ای ايران که سنجش موفقيت آن را به شدت دشوار می کند.
اين تار گسترده ای که حول سياست تحريم تنيده شده می تواند قدرت مانور پرزيدنت اوباما را به شدت محدود کند. اگر قرار است روش مذاکره به عنوان راه حلی برای بحران هسته ای ايران اجرا شود با وجود همه قيد و بندهايی که قوانين مربوط به تحريم ها گنجانده شده کار مذاکره کنندگان برای يافتن يک نوع مصالحه براساس دادن امتيازهای متقابل بسيار دشوار خواهد بود.
بايد شرايطی فراهم شود که رييس جمهوری و اعضای ارشد مجالس قانونگذاری آمريکا بتوانند براساس ارزيابی از ميزان موفقيت تحريم ها و در عين حال روند مذاکرات هسته ای با ايران در چند و چون اجرای اين قوانين و از جمله لغو بخشهايی از آن به نوعی توافق برسند.
بايد اين فرصت را برای پرزيدنت اوباما فراهم کرد تا ثابت کند که تحريم ها عليه ايران تاثير گذار بوده اند. وی بايد سياست خود برای مذاکره با ايران را به پيش ببرد و در عين حال هر کجا که لازم بود اقدامات لازم را برای ايجاد حس اعتماد در طرف متقابل و شکستن بن بست فعلی انجام دهد.
نويسندگان اين مطلب در پايان تاکيد می کنند که با توجه به تاثيرات فزاينده تحريم ها بر جنبه های گوناگون زندگی اقتصادی و اجتماعی جامعه ايران می توان گفت که حکومت آن کشور در حال حاضر بيش از هر زمان ديگری پذيرای يک پيشنهاد جدی از سوی دولت آمريکا خواهد بود. امروزه بهترين شرايط برای يک نوع توافق فراهم شده است و بنابراين اعمال تحريم بيشتر نادرست است.
اين سه مقام آمريکايی در مقدمه مطلب خود می نويسند: «همزمان با آماده شدن کنگره برای تشديد فشارها عليه ايران و اعمال تحريم های جديد، رهبران آمريکا بايد از خود بپرسند که اقدامات تنبيهی قبلی چه دستاوردهايی داشته و آيا اعمال تحريم های بيشتر برای پيشگيری از دستيابی ايران به سلاح هسته ای مفيد و يا مضر خواهد بود.»
محور اصلی تحريم هايی که کنگره در نظر دارد قراردادن بخش های بيشتری از صنايع ايران در فهرست سياه و گسترش تحريم عليه ناقضان حقوق بشر در آن کشور است. شايد تصويب اين تحريم ها براساس قطعنامه های شورای امنيت سازمان ملل متحد و عدم تبعيت ايران از اين مصوبات قابل توجيه به نظر بيايد.
اما همانطور که دولت باراک اوباما هشدار داده است افزودن تحريم های بيشتر ممکن است کارآمدی مجازات های فعلی عليه ايران را به خطر بياندازد.
نويسندگان اين مطلب يادآوری می کنند که برای کمک به روشن کردن مباحث مربوط به تحريم ايران گزارشی را که چند ماه پيش زير عنوان «سنجش فوايد و هزينه های تحريم عليه ايران» منتشر شد را امضا کرده اند. اين گزارش توسط بيش از سی نفر از چهره های سرشناس سياسی ، امنيتی، نظامی و اقتصادی آمريکا از گرايش های سياسی مختلف تهيه و امضا شده است.
به نظر می رسد که تحت تاثير اعمال تحريم ها حکومت ايران پيشنهاداتی را که ممکن است از طريق مذاکره راه حلی برای بحران هسته ای پيدا کند جدی گرفته است. ولی نبايد فراموش کرد که هيچ يک از اين تحريم ها باعث نشده که ايران به قعطنامه های مصوب شورای امنيت که خواستار متوقف کردن غنی سازی اورانيوم و همکاری بيشتر با آژانس بين المللی انرژی اتمی است، گردن بنهد.
اما پيشبرد سياست تحريم پيامدهای منفی هم داشته است. از يک طرف باعث شده که اجماع بين المللی عليه ايران تضعيف شده و سياست های آمريکا در قبال ليبی و سوريه را با مشکلاتی روبرو کند. و از طرف ديگر تاثيرات آن در خود ايران باعث شده که عرصه های اقتصادی پنهان بيش از گذشته در کنترل جناح های اقتدارگرا قرار بگيرد، جريان های ضد اصلاحات را تقويت کرده و فضای سياسی آن کشور را مسدودتر کرده است.
سياست تحريم باعث شده که واردات و عرضه داروهای حياتی و برخی از اقلام غذايی دشوارتر شده و در عين حال بر تلاطم بازار نفت افزوده است.
اين تحريم ها شايد خصومت شديد و طولانی مدت مردم ايران عليه آمريکا را برانگيزد و از همه مهمتر باعث تشديد تنش در روابط دو کشور و زمينه ساز وقوع درگيری و حتی گسترش جنگ در سطح منطقه شده است.
سه مقام آمريکايی در ادامه مطلب خود که توسط خبرگزاری بلومبرگ منتشر شده می نويسند که در مصوبات قانونی مربوط به سياست تحريم ايران نکاتی گنجانده شده، از جمله کاهش نقض حقوق بشر و يا قطع حمايت از گروه های تروريستی و محدود کردن برنامه های هسته ای ايران که سنجش موفقيت آن را به شدت دشوار می کند.
اين تار گسترده ای که حول سياست تحريم تنيده شده می تواند قدرت مانور پرزيدنت اوباما را به شدت محدود کند. اگر قرار است روش مذاکره به عنوان راه حلی برای بحران هسته ای ايران اجرا شود با وجود همه قيد و بندهايی که قوانين مربوط به تحريم ها گنجانده شده کار مذاکره کنندگان برای يافتن يک نوع مصالحه براساس دادن امتيازهای متقابل بسيار دشوار خواهد بود.
بايد شرايطی فراهم شود که رييس جمهوری و اعضای ارشد مجالس قانونگذاری آمريکا بتوانند براساس ارزيابی از ميزان موفقيت تحريم ها و در عين حال روند مذاکرات هسته ای با ايران در چند و چون اجرای اين قوانين و از جمله لغو بخشهايی از آن به نوعی توافق برسند.
بايد اين فرصت را برای پرزيدنت اوباما فراهم کرد تا ثابت کند که تحريم ها عليه ايران تاثير گذار بوده اند. وی بايد سياست خود برای مذاکره با ايران را به پيش ببرد و در عين حال هر کجا که لازم بود اقدامات لازم را برای ايجاد حس اعتماد در طرف متقابل و شکستن بن بست فعلی انجام دهد.
نويسندگان اين مطلب در پايان تاکيد می کنند که با توجه به تاثيرات فزاينده تحريم ها بر جنبه های گوناگون زندگی اقتصادی و اجتماعی جامعه ايران می توان گفت که حکومت آن کشور در حال حاضر بيش از هر زمان ديگری پذيرای يک پيشنهاد جدی از سوی دولت آمريکا خواهد بود. امروزه بهترين شرايط برای يک نوع توافق فراهم شده است و بنابراين اعمال تحريم بيشتر نادرست است.
