اواخر سال ۲۰۰۰ ميلادی، يک دانشمند اتيوپيايی به نام «زِرای اَلِمسِگاد» در حين وارسی تپه‌های سنگی منطقه ديکيکا اسکلت کوچکی را از زير خاک بيرون کشيد که برای هميشه داستان زندگی او و جهان را دستخوش تغيير کرد.
به گزارش شبکه تلویزیونی سی ان ان، زِرای اَلِمسِگاد می‌گويد: «وقتی بالای سر اسکلت رفتم و استخوان گونه آن را ديدم که از تکه سنگی ماسه‌ای بيرون زده، آن را برگردانده، از نزديک نگاهش کردم و از شدت تعجب دهانم باز ماند.»
اَلِمسِگاد خيلی زود متوجه شد که اين کشف در عرصه علم تاريخ ساز خواهد بود: «همان جا متوجه شدم که اين اسکلت متعلق به يک کودک از نياکان انسان امروزی است».
اين ديرين مردم شناس در ادامه توضيحاتش می‌افزايد: «فکر کنيد اين بچه را در تکه‌ای ماسه سنگ می‌يابيد، در حالی که دندان کودک هنوز معلوم است، پيشانی بسيار صاف و عمودی دارد، دندان نيش کوچکی دارد...آن قدر نادر و غيرقابل باور است که خودم هم در شک بودم و نمی‌توانستم بپذيرم که موفق به اين کشف شده‌ام و اسکلت [اين کودک باستانی] را يافته‌ام.»
با وجود این، زِرای اَلِمسِگاد تصميم گرفت تا زمانی که تحقيقاتش درباره کشف فوق کامل نشده، آن را رسانه‌ای نکند. ازين رو، در سکوت کامل سنگواره يافت شده را با دقتی وسواس گونه آماده کرد و مورد وارسی قرار داد: «اسکلت در يک تکه ماسه سنگ فشرده پيدا شده بود و بايد ذراتش را دانه به دانه از اسکلت جدا می کردم. برای همين هم، چند نفری به من توصيه کردند که تعدادی کاردان فنی استخدام کنم، اما من گفتم نه، خودم اين کار را انجام خواهم داد، هر چقدر هم وقت ببرد مهم نيست. کار اين بچه را به شخص ديگری نمی‌سپارم.»
در پی اين تصميم، زِرای اَلِمسِگاد سال‌ها در آزمايشگاه خود به سر برد و همان طور که گفته بود ذرات ماسه را دانه به دانه از روی بقايای کودک باستانی زُدود. اين پژوهشگر با استفاده از يک ميکروسکوپ قدرتمند، موفق شد جزئيات دندان درون جمجمه کودک را مشاهده کند و سن و جنسيت او را مشخص کند.
پس از شش سال پژوهش، اَلِمسِگاد اينک می‌داند که کودک کشف شده دختربچه‌ای سه ساله بوده که حدود ۳.۳ ميليون سال پيش جان خود را از دست داده است.
اکنون، زِرای اَلِمسِگاد در نظر دارد سنگواره اين دختر ۳.۳ ميليون ساله را - که نام «سِلام» را برايش برگزيده - به عنوان «کهن‌ترين کودک جهان» معرفی کند: «وقتی زمان کنفرانس مطبوعاتی رسيد، انگاری که زنی آبستن بودم که بعد از ۹ ماه نوزادش را زاييده و - به رغم درد، به رغم زمان طولانی و خسته کننده دوران بارداری - لبخند و چهره شادش را می‌بينيد که به همسر و پزشکش نگاه می‌کند.»
اين محقق تاکيد می‌کند که کشف او متعلق به همه ملت‌هاست: «کار من فرای ملت‌هاست، فرای مليت‌هاست، فرای قاره‌هاست - چرا که همه ساکنان اين کره زمين را به يکديگر پيوند می‌زند.»
به گزارش شبکه تلویزیونی سی ان ان، زِرای اَلِمسِگاد می‌گويد: «وقتی بالای سر اسکلت رفتم و استخوان گونه آن را ديدم که از تکه سنگی ماسه‌ای بيرون زده، آن را برگردانده، از نزديک نگاهش کردم و از شدت تعجب دهانم باز ماند.»
اَلِمسِگاد خيلی زود متوجه شد که اين کشف در عرصه علم تاريخ ساز خواهد بود: «همان جا متوجه شدم که اين اسکلت متعلق به يک کودک از نياکان انسان امروزی است».
اين ديرين مردم شناس در ادامه توضيحاتش می‌افزايد: «فکر کنيد اين بچه را در تکه‌ای ماسه سنگ می‌يابيد، در حالی که دندان کودک هنوز معلوم است، پيشانی بسيار صاف و عمودی دارد، دندان نيش کوچکی دارد...آن قدر نادر و غيرقابل باور است که خودم هم در شک بودم و نمی‌توانستم بپذيرم که موفق به اين کشف شده‌ام و اسکلت [اين کودک باستانی] را يافته‌ام.»
با وجود این، زِرای اَلِمسِگاد تصميم گرفت تا زمانی که تحقيقاتش درباره کشف فوق کامل نشده، آن را رسانه‌ای نکند. ازين رو، در سکوت کامل سنگواره يافت شده را با دقتی وسواس گونه آماده کرد و مورد وارسی قرار داد: «اسکلت در يک تکه ماسه سنگ فشرده پيدا شده بود و بايد ذراتش را دانه به دانه از اسکلت جدا می کردم. برای همين هم، چند نفری به من توصيه کردند که تعدادی کاردان فنی استخدام کنم، اما من گفتم نه، خودم اين کار را انجام خواهم داد، هر چقدر هم وقت ببرد مهم نيست. کار اين بچه را به شخص ديگری نمی‌سپارم.»
در پی اين تصميم، زِرای اَلِمسِگاد سال‌ها در آزمايشگاه خود به سر برد و همان طور که گفته بود ذرات ماسه را دانه به دانه از روی بقايای کودک باستانی زُدود. اين پژوهشگر با استفاده از يک ميکروسکوپ قدرتمند، موفق شد جزئيات دندان درون جمجمه کودک را مشاهده کند و سن و جنسيت او را مشخص کند.
پس از شش سال پژوهش، اَلِمسِگاد اينک می‌داند که کودک کشف شده دختربچه‌ای سه ساله بوده که حدود ۳.۳ ميليون سال پيش جان خود را از دست داده است.
اکنون، زِرای اَلِمسِگاد در نظر دارد سنگواره اين دختر ۳.۳ ميليون ساله را - که نام «سِلام» را برايش برگزيده - به عنوان «کهن‌ترين کودک جهان» معرفی کند: «وقتی زمان کنفرانس مطبوعاتی رسيد، انگاری که زنی آبستن بودم که بعد از ۹ ماه نوزادش را زاييده و - به رغم درد، به رغم زمان طولانی و خسته کننده دوران بارداری - لبخند و چهره شادش را می‌بينيد که به همسر و پزشکش نگاه می‌کند.»
اين محقق تاکيد می‌کند که کشف او متعلق به همه ملت‌هاست: «کار من فرای ملت‌هاست، فرای مليت‌هاست، فرای قاره‌هاست - چرا که همه ساکنان اين کره زمين را به يکديگر پيوند می‌زند.»
