فرهاد فارسی از مطرح ترين طراحان صحنه و لباس سينمای ايران در سن ۵۹ سالگی به علت بيماری سرطان ريه، در کشور سوئد درگذشت.
فرهاد فارسی، طراح صحنه و لباس بسياری از مهم ترين فيلم های تاريخ سينمای ايران بوده است. از جمله «چريکه تارا» ساخته بهرام بيضايی، «حاجی واشينگتن» ساخته علی حاتمی، «دستفروش» و «ناصرالدين شاه اکتور سينما» از ساخته های مطرح محسن مخملباف، «پرده آخر» به کارگردانی وارو‍‍‍ژ کريم مسيحی، «روسری آبی» ساخته رخشان بنی اعتماد و «يک بوس کوچولو» به کارگردانی بهمن فرمان آرا.
اين طراح صحنه و لباس مطرح همچنين با فيلمسازان بزرگ و نامی جهان چون تارکوفسکی و فلينی کار کرده و در گروه طراحی صحنه و لباس فيلم آنها بوده است.
فيلم هايی چون «نوستالژيا» ساخته آندری تارکوفسکی فيلمساز بزرگ روسی و «کشتی به راهش ادامه می دهد» به کارگردانی فيلمساز فقيد ايتاليايی فدريکو فلينی، «راترا وياتا» به کارگردانی فرانکو زفيرلی و «روزی روزگاری در آمريکا» ساخته سرجيو لئونه.
اما فرهاد فارسی در ايران چندان شناخته شده نبود. جليل فتوحی نيا، طراح صحنه و لباس سينما، در گفت وگو با «راديو فردا» علت اين امر را اقامت او در خارج از ايران و همچنين کم حاشيه و بی سر و صدا بودن او عنوان می کند:
«فرهاد فارسی يکی از بهترين طراحان سينمای ايران بود اما به دليل اين که مدت زيادی خارج از کشور زندگی کرد در سينمای ايران نسبت به هم نسلان خودش مانند آقای شاه ابراهيمی، ميرفخرايی، رامين فر يا اثباتی گمنام تر بود. در عين حال هر دوره ای که او برای سينمای ايران کار کرد کار او جزو بهترين ها در زمينه طراحی محسوب می شد. يکی از ويژگی های فرهاد فارسی که به نوعی باعث گمنام ماندن او در سينما شد، اين بود که آدم بسيار کم سر و صدا و در عين حال بسيار دقيق و اهل کار بود نه چيز ديگر. ايران متاسفانه يکی از بهترين طراحان صحنه و لباس خود را از دست داد و اين کمی زود بود.»
خبرگزاری دانشجويان ايران «ايسنا» به نقل از غلامرضا نامی، طراح صحنه و لباس و از همکاران و دوستان فرهاد فارسی، می نويسد: فرهاد فارسی که از بيماری سرطان روده رنج می برد برای درمان در سوئد اقامت داشت و درهمان جا درگذشت و به خاک سپرده شد.
فرهاد فارسی با نام اصلی حسن فارسی در سال ۱۳۲۹ در اصفهان به دنيا آمد و در رشته طراحی صحنه و لباس از دانشکده هنرهای دراماتيک تهران فارغ التحصيل شد.
اين هنرمند عرصه سينما تحصيلات خود را در آکادمی لباس رم ادامه داد و در آنجا در چندين پروژه بين المللی به عنوان طراح صحنه و لباس همکاری کرد. اولين تجربه طراحی صحنه و لباس فرهاد فارسی در ايران فيلم «چريکه تارا» ساخته بهرام بيضايی بوده است.
جليل فتوحی نيا ويژگی طراحی های فرهاد فارسی را دقت او در جزييات می داند و دراين باره می گويد:
«از ويژگی های کاری فرهاد فارسی دقت در طراحی و ظرافت کم نظير در جزييات اجرايی بود که اين مسئله به نوعی امضای کارش محسوب می شد و کار او را نسبت به بقيه کارها متمايز می کرد. به طور مثال کارهايی مانند پرده آخر، حاجی واشينگتن و روسری آبی کارهايی است که در دوره ای خاص از نظر طراحی کاملا متفاوت بود نسبت به کارهای ديگر همان دوره که بقيه طراحان سينمای ايران انجام می دادند.»
فرهاد فارسی که هنگام مرگ ۵۹ سال داشت برای طراحی صحنه دو فيلم «پرده آخر» و «ناصرالدين شاه اکتور سينما» موفق شد سيمرغ بلورين جشنواره فيلم فجر را تصاحب کند.
فرهاد فارسی، طراح صحنه و لباس بسياری از مهم ترين فيلم های تاريخ سينمای ايران بوده است. از جمله «چريکه تارا» ساخته بهرام بيضايی، «حاجی واشينگتن» ساخته علی حاتمی، «دستفروش» و «ناصرالدين شاه اکتور سينما» از ساخته های مطرح محسن مخملباف، «پرده آخر» به کارگردانی وارو‍‍‍ژ کريم مسيحی، «روسری آبی» ساخته رخشان بنی اعتماد و «يک بوس کوچولو» به کارگردانی بهمن فرمان آرا.
اين طراح صحنه و لباس مطرح همچنين با فيلمسازان بزرگ و نامی جهان چون تارکوفسکی و فلينی کار کرده و در گروه طراحی صحنه و لباس فيلم آنها بوده است.
فيلم هايی چون «نوستالژيا» ساخته آندری تارکوفسکی فيلمساز بزرگ روسی و «کشتی به راهش ادامه می دهد» به کارگردانی فيلمساز فقيد ايتاليايی فدريکو فلينی، «راترا وياتا» به کارگردانی فرانکو زفيرلی و «روزی روزگاری در آمريکا» ساخته سرجيو لئونه.
اما فرهاد فارسی در ايران چندان شناخته شده نبود. جليل فتوحی نيا، طراح صحنه و لباس سينما، در گفت وگو با «راديو فردا» علت اين امر را اقامت او در خارج از ايران و همچنين کم حاشيه و بی سر و صدا بودن او عنوان می کند:
«فرهاد فارسی يکی از بهترين طراحان سينمای ايران بود اما به دليل اين که مدت زيادی خارج از کشور زندگی کرد در سينمای ايران نسبت به هم نسلان خودش مانند آقای شاه ابراهيمی، ميرفخرايی، رامين فر يا اثباتی گمنام تر بود. در عين حال هر دوره ای که او برای سينمای ايران کار کرد کار او جزو بهترين ها در زمينه طراحی محسوب می شد. يکی از ويژگی های فرهاد فارسی که به نوعی باعث گمنام ماندن او در سينما شد، اين بود که آدم بسيار کم سر و صدا و در عين حال بسيار دقيق و اهل کار بود نه چيز ديگر. ايران متاسفانه يکی از بهترين طراحان صحنه و لباس خود را از دست داد و اين کمی زود بود.»
خبرگزاری دانشجويان ايران «ايسنا» به نقل از غلامرضا نامی، طراح صحنه و لباس و از همکاران و دوستان فرهاد فارسی، می نويسد: فرهاد فارسی که از بيماری سرطان روده رنج می برد برای درمان در سوئد اقامت داشت و درهمان جا درگذشت و به خاک سپرده شد.
فرهاد فارسی با نام اصلی حسن فارسی در سال ۱۳۲۹ در اصفهان به دنيا آمد و در رشته طراحی صحنه و لباس از دانشکده هنرهای دراماتيک تهران فارغ التحصيل شد.
اين هنرمند عرصه سينما تحصيلات خود را در آکادمی لباس رم ادامه داد و در آنجا در چندين پروژه بين المللی به عنوان طراح صحنه و لباس همکاری کرد. اولين تجربه طراحی صحنه و لباس فرهاد فارسی در ايران فيلم «چريکه تارا» ساخته بهرام بيضايی بوده است.
جليل فتوحی نيا ويژگی طراحی های فرهاد فارسی را دقت او در جزييات می داند و دراين باره می گويد:
«از ويژگی های کاری فرهاد فارسی دقت در طراحی و ظرافت کم نظير در جزييات اجرايی بود که اين مسئله به نوعی امضای کارش محسوب می شد و کار او را نسبت به بقيه کارها متمايز می کرد. به طور مثال کارهايی مانند پرده آخر، حاجی واشينگتن و روسری آبی کارهايی است که در دوره ای خاص از نظر طراحی کاملا متفاوت بود نسبت به کارهای ديگر همان دوره که بقيه طراحان سينمای ايران انجام می دادند.»
فرهاد فارسی که هنگام مرگ ۵۹ سال داشت برای طراحی صحنه دو فيلم «پرده آخر» و «ناصرالدين شاه اکتور سينما» موفق شد سيمرغ بلورين جشنواره فيلم فجر را تصاحب کند.
