با گوگوش درباره نخستين اجرای تلويزيونی پس از ۳۳ سال و عاشقانه های در راه

گوگوش: من هم سلام و درود دارم به شما و همه شنوندگان برنامه فردآهنگ. اجازه می خواهم با فرا رسيدن جشن های کريسمس و ...، تبريکی داشته باشم خدمت هموطنان مسيحی و کليمی ام و برای همه اين عزيزان آرزوی سالی پر از موفقيت و آزادی و آرامش می کنم.

اين آلبوم تازه ام که هنوز هم اسمی برای آن انتخاب نکرده ام، حدود يکسال و نيم است که دارم روی آن کار می کنم و کارهای مختلفی از هنرمندان مختلف ضبط کرده ام و در واقع هنوز هم مشغول تهيه و تکميل آن هستم.

فکر می کنم به اميد خدا برای عيد امسال آماده شود. البته چگونگی تهيه اين آلبوم با توجه به شرايط نابسامان جمع آوری يک مجموعه – به زعم خودم- مناسب و هماهنگ، خيلی دشوار بود و طبعا توزيع آن هم به همان سختی خواهد بود.

چون از جاهای مختلف دنيا بايد جمع آوری می شد. از ايران، انگليس، کانادا و آمريکا که هنوز هم قطعی و نهايی نشده اند.

به همين دليل هم متاسفانه هنوز نتوانسته اند از اين کارها، بخش هايی را در اختيار برنامه شما بگذارم. اما هنرمندانی که قرار است در اين آلبوم با آنها همکاری داشته باشم ، روزبه بمانی، عليرضا افکاری، رها اعتمادی، بابک سعيدی، احتمالا دوست ديگری از کانادا که قرار است با بابک امينی يک کاری از او را اجرا کنم - که چون هنوز اين برنامه قطعی نشده است اجازه بدهيد اسم شان را نياورم- تا انتخابات نهايی در واقع انجام بشود.

در مورد کارهايم بايد بگويم به نوعی، عاشقانه هايی هستند از جنس کارهای مورد علاقه خودم که از قبل هم داشتم.

بله. دقيقا. يک کار هم از اشعار مولانا هست که خودم روی آن کار کرده ام و اميدوارم آن هم آماده بشود تا در اين مجموعه قرار بگيرد.

بله. در آلبوم قبلی هم بيشتر آثار مجموعه، تازه بودند. فقط يک اجرای تازه ای از «گنجشک ها» داشتم که دوست داشتم آن را به يک صورت ديگری اجرا کنم ولی بقيه آهنگ ها همگی جديد بودند.

من هميشه از جوانان هنرمند تاثير می گيرم. اين برنامه و دست اندرکاران تلويزيون «من و تو» و چهره های شرکت کننده در اين آکادمی بيش از پيش مرا به دنيای امروز و نگاه جوانان نزديک می کند.

کمی راجع به اين مقوله مشکل داريم. هم کسانی که بيرون از مملکت زندگی می کنند و هم کسانی که در داخل کشور زندگی می کنند. نگاه جوانان به ما طراوت و تازگی می آموزد.

اما متاسفانه در حال حاضر موسيقی پاپ ما درگير يک نابسامانی هايی است که متاثر از دنيای اطراف، ايست و زيست ما، بلاتکليفی های ارزشی، کمبود يا نبود ترانه های قابل قبول و ملودی های به ندرت دلنشين است. در ضمن بايد به پراکندگی سازندگان ترانه که بخشی از اجزا يک ترانه را تشکيل می دهند، اشاره کنم که بی تاثير نيست. به هر حال آشفته بازاری است.

راه حل بخصوص و عاجلی در حال حاضر به نظرم نمی رسد. جز اينکه آرزو کنم، همان طور که در اين برنامه آکادمی هم من و هم ساير دوستانی که با من همکاری و همياری می کردند، تلاش کرديم و آرزو و خواست مان اين بود که تمام اجزا و دست اندرکاران يک ترانه زير يک سقف و زير يک آسمان امن و آزاد جمع بشوند. البته من تلاش کردم اين را به اين بچه ها بفهمانم که کار زيبا و قابل شنيدن بايد با انتخاب های درست انجام شود.

مسئله ارتقاء موسيقی هم به سليقه های مختلف برمی گردد. اگر بخواهيم يک اثر ماندگار به وجود بيايد، بايد نوع نگاه مان به موسيقی را تغيير بدهيم. نه اينکه موسيقی فقط کلابی باشد يا همراه با رقص و مملو از الفاظ رکيک باشد.
بايد به شعور شنونده هم احترام بگذاريم. از آن سو هم فکر می کنم که شنونده موسيقی ما بايستی سهل پذيری را کنار بگذارد.

فکر می کنم مهمترين آيتم موفقيت اين برنامه در صداقت و پشتکار همه دست اندرکاران اين برنامه نهفته است و اينکه تلاش شده است تا برنامه ای با محتوای قابل قبول و در عين حال سرگرم کننده به تماشاگر ارائه شود.
همه افراد اين برنامه از افراد پشت دوربين گرفته تا تهيه کنندگان و همه ما سعی کرديم برنامه ای در حد و اندازه برنامه های قابل قبول بين المللی ارائه کنيم. فکر می کنم مردم هم اين خلوص را ديده و پسنديده اند.

برای من بسيار حال و هوای هيجان انگيزی داشت. کما اينکه در دو سه خط اول در اجرايم از صدايم اين هيجان معلوم و مشخص است و من بی رودربايستی هيجان زده بودم و اينکه مثل همه شرکت کنندگان جوان فکر می کردم من هم بار اولی است که دارم جلوی دوربين آواز می خوانم.

اين ترانه بدون برنامه ريزی قبلی به وسيله رها و بابک برای اجرای شرکت کنندگان در مجموعه آکادمی ساخته شد و قرار بود اين کار را به طور دسته جمعی در يک شوی زنده اجرا کنند. که البته اجرای استوديويی هم داشتند و يک کليپ ويديويی هم در اين مورد ساخته شد که اين کليپ هم بسيار موفق بود و زيبا اجرا شد.

بعد از اجرای موفق بچه ها و توفيق اين ترانه، در هفته آخر برنامه به دليل درخواست خيلی از کسانی که در فيس بوک و وبلاگ من و در وب سايت شبکه من و تو و فيس بوک برنامه آکادمی، خواسته بودند من هم اجرايی داشته باشم و باز، به دليل آماده نبودن ترانه های آلبوم آخرم، يکهو تصميم گرفتم اين ترانه را اجرا کنم که از بابک عزيز خواهش کردم قسمت اول اين ترانه را بخواند و با تمام خجالتی که داشت، بيايد روی صحنه و با هم اجرا داشته باشيم و بچه ها هم با ما همخوانی داشته باشند.

و بعد از سالها جلوی دوربين تلويزيون اين ترانه را به طور زنده اجرا کرديم که خوشبختانه مورد توجه مردم قرار گرفت.

برنامه ما کجايی بود؟ فکر می کنم برنامه ما هم ايرانی بود. من بعيد می دانم برنامه ای با اين مقياس با نبود آزادی های اجتماعی قابل اجرا باشد.

من ده آهنگ در ذهنم آماده کرده ام که در اين آلبوم بگنجانم. همان طور که گفتم دارم تلاش می کنم که تا عيد امسال اين کار را به بازار ارائه بدهم. به قول سهراب سپهری «برای انجام کارهای ناتمام هفت هزار سال عمر لازم است» ما که فعلا همين جا به گل نشسته ايم.

ببينيد آقای رضی! ترانه های جديد من – که منظورم ترانه های اجرا شده در طول اين يازده سالی که از ايران خارج شده ام که انگار همين ديروز بود- بعد از چند سال که از عمرشان گذشته است تازه می شود در موردشان قضاوت کرد. مثل «کيوکيو بنگ بنگ»، مثل آلبوم «زرتشت» که آنها هم اين بار نوستالژيک را برای جوانها يا نوجوان هايی که الان به سن جوانی رسيده اند، در خودش دارد و اين حال و هوا را پيدا کرده است.

ولی در مورد آثار قديمی بايد بگويم که موسيقی پاپ نوپا بود. همه چيز تازگی داشت. ملودی ها، ترانه ها و شعرها تازه بود. به همين دليل است که آنها ماندگار شدند، حالا چه کارهای اجرا شده به وسيله من و چه کارهای ديگری که در آن زمان توسط ديگران اجرا شد.

متاسفانه الان همه ترانه های پاپ با ترانه های آن موقع مقايسه می شوند. حتی آهنگسازان و ترانه سرايان ما دارند تلاش می کنند که خودشان را بهتر از آن زمان ارائه بدهند و يا آنهايی که خلاقند دائما می خواهند در حد فلان ترانه کار بسازند. يا اينکه بهتر از فلان ترانه بسازند يا يک کسی تنظيم اش بهتر از واروژان شود. اين مقايسه ها کمی سادگی و روانی را از کار می گيرد.

يازده سال و نيم است. يعنی در ماه ژوئن آينده ۱۲ سال می شود.

سوال بسيار مشکلی است. با بابک امينی از ايران خارج شدم که بابک امينی هم در آن سيستم نضج پيدا کرد.

آن سال های بعد از انقلاب دو جور روحيه در ما ايجاد کرده است، نگاه کسانی که بيرون از ايران در اين سالها زندگی کرده اند با کسانی که در داخل ايران زندگی کرده اند کمی متفاوت است. سلائق کمی متفاوت است. آن درد مشترک، کمی شاخه های فرعی متفاوتی دارد.

در خارج از ايران دوستان من سعی کردند بقايی داشته باشند و از اين راه زندگی شان بگذرد و ارتزاق کنند. در نتيجه يکسری کارها را بايد ارائه می دادند. ولی دوستانی که من با آنها کار کرده ام، به خصوص اردلان سرفراز و فريد زولاند، کارهای زيبايی را طی اين سال ها ارائه داده اند به وسيله خوانندگان و دوستان ديگرم که بسيار هم موفق بوده اند.

اما مشکل ما همان طور که گفتم در اين پراکندگی است. اردلان سرفراز در آلمان است، فريد زولاند در آمريکاست و من همين طور در گردش دارم می چرخم و اين هم نفسی که بايد بين آهنگساز و ترانه سرا و خواننده و همين طور تنظيم کننده بايد وجود داشته باشد، به ندرت پيش می آيد.

به نظر من اين مسئله خيلی در اجرای خوب يک ترانه دارد. مثل زمانی که من با شماعی زاده و اردلان سرفراز کار می کردم، با واروژان و ايرج جنتی عطايی کار می کردم يا با فريد زولاند و اردلان و يا با زويا و واروژان و شهيار و دوستان ديگر آهنگساز ... الان به خاطر همين دوری و مسافت به سختی می توانم با روزبه يا عليرضا يا بابک سعيدی عزيز و رهای نازنين ارتباط برقرار کنم.

وقتی به لندن می روم ارتباطم با آنها برقرار می شود و وقتی برمی گردم، ارتباطم با آنها منفک می شود. فکر می کنم به کار کمی صدمه می زند و آن را به تاخير می اندازد. تلاش می کنم و اميدوارم با تمام اين تفاصيل که خيلی هم زيادند، بشود يک مجموعه کار زيبا و شنيدنی در اختيار مردم قرار داد.

نرسيد که بشود آن را اجرا کرد. چون می بايست اين آلبوم آماده باشد که وقتی ترانه ای از آن را می خوانم بتوانم محصول را هم در اختيار شنونده بگذارم.

ولی برای برنامه ای که در هامبورگ و پاريس داريم بسيار هيجان زده هستم. برنامه پاريس را بعد از سال ۲۰۰۰ و بعد از گذر يازده سال دارم اجرا می کنم و در هر دو کنسرت بابک امينی رهبر ارکستر است و رهبری ارکستر را به عهده دارد.

ولی از کارهای قديمی که روی صحنه اجرا نشده، اجراهايی خواهم داشت. ما الان در حال انجام تمرينات مقدماتی هستيم و تا پيش از سفر هم مدام با همه اعضای ارکستر تمرين می کنيم. خوشبختانه استقبال هم فوق العاده بوده است که اميدوارم بتوانيم يک کريسمس بيادماندنی داشته باشيم.

ممنون از لطف شما. خوشحالم که توانستم دقايقی را با شنوندگان راديو فردا و برنامه فردآهنگ بگذرانم. اميدوارم که بتوانيم در آينده نزديک باز هم گپ و گفت و گويی در مورد اين آلبوم جديد داشته باشيم و واقعا متاسفم که نشد که قسمت هايی از اين آلبوم را آماده کرده در اختيار دوستان بگذارم. انشاالله که به زودی اين اتفاق خواهد افتاد.

با کمال ميل. با کمال ميل عزيزم

همين طور برای شما. سپاسگزارم از شما