نوسانات بهای دلار و يورو در بازار ارز ايران بر حوزه‌های اقتصادی و اجتماعی ديگر هم اثر گذاشته و باعث افزايش قيمت بسياری از کالاها و خدمات شده است. در اين ميان افزايش محسوس قيمت دارو و کمياب شدن برخی اقلام دارويی نيز بحرانی است که انجمن داروسازان و همچنين داروخانه‌های تهران درباره آن نگران‌اند.
وزير بهداشت، درمان و آموزش پزشکی می گويد که نوسانات قيمت ارز هيچ اثری بر قيمت دارو نداشته است.
حالا چند هفته گذشته و روند افزايش قيمت دلار در ايران هنوز آرام نشده و عضو هيات مديره انجمن داروسازان ايران می گويد که «گرفتار شدن دارو در نوسانات شديد ارز، واردات دارو را متوقف می کند و اين يعنی گرانی دارو و فشار به مردم.»
يک داروخانه دار در جنوب تهران به راديو فردا می گويد: نزديک به پنج هزار قلم دارو مشمول ناگهانی گرانی و چند باره شده اند.
داروخانه دار: معمولا هر ساله يک يا دو بار افزايش قيمت وجود داشته است اما امسال خيلی از داروها حتی تا پنج يا شش بار افزايش قيمت داشته اند.
نزديک به پنج هزار قلم دارو شامل افزايش قيمت شده اند و نمی شود نام برد. اما اين افزايش تقريبا در مورد تمام داروها صدق می کند. در مورد داروهای جانبی حتی تا ۶۰ درصد افزايش قيمت را ديده ايم ولی در مورد داروهای اصلی مثل داروهای قلبی، فشارخون و اين قبيل داروها ميزان رشد قيمت ها کمتر بوده اما در هر صورت افزايش کمتری در قيمت آنها هم وجود داشته است.
ممکن است در خبرها بگويند که قيمت دارو دو درصد يا پنج درصد افزايش پيدا کرده است. البته از جهتی دروغ نگفته اند ولی اين پنج درصد افزايش در پنج مقطع زمانی تکرار شده است. برای همين هم می بينید که يک دارو گاهی تا ۳۰ تا ۴۰ درصد افزايش قيمت داشته است.»
کمبود و يا افزايش بی رويه قيمت دارو اين روزها از داروهای ساده ای مثل قرص سرماخوردگی بزرگسالان تا داروهای پيچيده تر را در بر می گيرد.
داروخانه دار: با توجه به اينکه با کشورهای خوب دنيا ارتباط نداريم، مواد اوليه داروهای اصلی که خودمان در داخل کشور توليد می کنيم را نداريم. برای نمونه داروهای ساده ای مثل قرص های سرماخوردگی که مواد اوليه بهتری دارند، به ما که داروخانه شبانه روزی هستيم يک باره می بينيد که فقط ۲۰ عدد سهميه می دهند. چون مواد اوليه اش در کشور وجود ندارد. داروهای سنگين و پيچيده مثل داروهای سرطانی و بيماران خاص يا داروهای قلبی و اعصاب که جای خود دارد و مشکلات شان خيلی فجيع است.
اوضاع نابسامانی است. داروی تريانتين اچ که برای بيماران فشارخونی است در بازار پيدا نمی شود. داروی ارگوماتين سی که برای بيماران مبتلا به ميگرن است الان در داروخانه ها موجود نيست.
يا داروی «تئوفیلان ريتارد» که مربوط به مشکلات تنفسی است الان در بازار موجود نيست و اينها چيزهايی است که با جان مردم سرو کار دارد. اسپری تنفسی «سرتايد» الان چندين و چند ماه است که توزيع نشده است. نمونه ايرانی آن هم اصلا کيفيتی ندارد که قابل استفاده باشد. متاسفانه هيچ جايی برای پاسخگويی در اين مورد وجود ندارد.»
مسوول فنی داروخانه ديگری در غرب تهران بيش از هر چيز بر کمبود داروی مهم و حياتی انسولين تاکيد می کند. داروهای اعصاب، داروهای فشارخون و داروهای قلب؛ و به گفته اين عضو جامعه داروخانه داران ايران، ليستی بلندبالا.
مسوول فنی یک داروخانه: من بخواهم دانه دانه برايتان بگويم بايد يک ليست بالا قيمت بدهم. قيمت انسولين سه هزار و ۵۰۰ تومان شده که مقدار آن هم در بازار به اندازه لازم نيست و ما به عنوان يکی از مهمترين داروها دچار کمبود انسولين هستيم
نمونه خارجی آن وارد بازار شده است که قيمت آن شش هزار و ۵۰۰ تومان است . يعنی آنچه جايگزين اش شده است با قيمت خيلی بالاتری است.
داروی اعصاب دپاتين که يک داروی خارجی است که پيش از اين يک جعبه آن ۱۳ هزار تومان بوده ولی الان به ۱۶ هزار تومان افزايش پيدا کرده است. افزايش قيمت داروهای خارجی خيلی بيشتر از داروهای ايرانی بوده است. به عنوان مثال قيمت داروی سيتالوپرام هگزال خارجی بالا رفته است.
داروی نيتروگليسرين زيرزبانی که احتمالا می شناسيد، مدت خيلی زيادی نمونه ايرانی آن در بازار موجود نبود. نمونه خارجی آن را با قيمت خيلی بيشتری وارد کردند ولی الان باز هم نمونه ايرانی آن وارد بازار شده است.
همه می دانند که داروی نيتروگليسرين زيرزبانی برای مبتلايان به بيماران قلبی يک داروی ضروری است و نبود آن موضوع مرگ و زندگی است. اين دارو مدتی اصلا در بازار موجود نبود. مريض مجبور بود که نمونه خارجی آن را تهيه کند که يک جعبه ۳۰ تايی آن پنج هزار و ۵۰۰ تومان قيمت داشت. اين در صورتی است که قيمت ايرانی آن يک جعبه ۱۰۰ تايی، چهار هزار تومان قيمت دارد.
راهکاری که ظاهرا داروخانه ها با آن سر می کنند، سهميه بندی داروست.
همان داروخانه دار: ما الان هنوز که هنوز است با کمبود انسولين ايرانی مواجه ايم. حتی نمی توانيم به تعدادی که پزشک در نسخه تجويز کرده است به بيمار تحويل بدهيم. خودمان آن را سهميه بندی کرده ايم تا حداقل به هر بيماری يک يا دو عدد انسولين برسد.
دليل نايابی، کميابی و افزايش قيمت چندباره و چندباره داروها، تحريم يا نوسان بازار ارز، هر چه که باشد، مخاطب مستقيم بحران دارو شهروندان اند. چه آنها که دارو می خواهند و چه آنها که دارو می فروشند.
صاحب داروخانه ای در جنوب تهران: کسی که در اين ميان آسيب می بيند، مردم و به خصوص اقشار آسيب پذيرند و کسانی که داروخانه دارند. سر و صدای مردم را کسی نمی شنود. مقامات نمی شنوند. بلکه ما که مستقيم با مردم سرو کار داريم می شنويم. آنها در مواجه با کمبود دارو به داروخانه ها بدبين می شوند و فکر می کنند اين يک چيز خودسرانه است و برنامه ای از طرف داروخانه هاست. من هم اگر جای يک شهروند عادی بودم باور نمی کردم که طی سال يک دارو چندين و چند بار افزايش قيمت داشته باشد.
هدفمندشدن يارانه ها، گران شدن حامل های انرژی و افزايش دستمزد از دلايلی بود که متوليان سلامت شهروندان تا پيش از اين به عنوان دلايل افزايش قيمت دارو از آن ياد می کردند. دلايلی که اين روزها تحريم های بين المللی و نوسانات بازار ارز هم به آن اضافه شده است.
وزير بهداشت، درمان و آموزش پزشکی می گويد که نوسانات قيمت ارز هيچ اثری بر قيمت دارو نداشته است.
حالا چند هفته گذشته و روند افزايش قيمت دلار در ايران هنوز آرام نشده و عضو هيات مديره انجمن داروسازان ايران می گويد که «گرفتار شدن دارو در نوسانات شديد ارز، واردات دارو را متوقف می کند و اين يعنی گرانی دارو و فشار به مردم.»
يک داروخانه دار در جنوب تهران به راديو فردا می گويد: نزديک به پنج هزار قلم دارو مشمول ناگهانی گرانی و چند باره شده اند.
داروخانه دار: معمولا هر ساله يک يا دو بار افزايش قيمت وجود داشته است اما امسال خيلی از داروها حتی تا پنج يا شش بار افزايش قيمت داشته اند.
نزديک به پنج هزار قلم دارو شامل افزايش قيمت شده اند و نمی شود نام برد. اما اين افزايش تقريبا در مورد تمام داروها صدق می کند. در مورد داروهای جانبی حتی تا ۶۰ درصد افزايش قيمت را ديده ايم ولی در مورد داروهای اصلی مثل داروهای قلبی، فشارخون و اين قبيل داروها ميزان رشد قيمت ها کمتر بوده اما در هر صورت افزايش کمتری در قيمت آنها هم وجود داشته است.
ممکن است در خبرها بگويند که قيمت دارو دو درصد يا پنج درصد افزايش پيدا کرده است. البته از جهتی دروغ نگفته اند ولی اين پنج درصد افزايش در پنج مقطع زمانی تکرار شده است. برای همين هم می بينید که يک دارو گاهی تا ۳۰ تا ۴۰ درصد افزايش قيمت داشته است.»
کمبود و يا افزايش بی رويه قيمت دارو اين روزها از داروهای ساده ای مثل قرص سرماخوردگی بزرگسالان تا داروهای پيچيده تر را در بر می گيرد.
داروخانه دار: با توجه به اينکه با کشورهای خوب دنيا ارتباط نداريم، مواد اوليه داروهای اصلی که خودمان در داخل کشور توليد می کنيم را نداريم. برای نمونه داروهای ساده ای مثل قرص های سرماخوردگی که مواد اوليه بهتری دارند، به ما که داروخانه شبانه روزی هستيم يک باره می بينيد که فقط ۲۰ عدد سهميه می دهند. چون مواد اوليه اش در کشور وجود ندارد. داروهای سنگين و پيچيده مثل داروهای سرطانی و بيماران خاص يا داروهای قلبی و اعصاب که جای خود دارد و مشکلات شان خيلی فجيع است.
اوضاع نابسامانی است. داروی تريانتين اچ که برای بيماران فشارخونی است در بازار پيدا نمی شود. داروی ارگوماتين سی که برای بيماران مبتلا به ميگرن است الان در داروخانه ها موجود نيست.
يا داروی «تئوفیلان ريتارد» که مربوط به مشکلات تنفسی است الان در بازار موجود نيست و اينها چيزهايی است که با جان مردم سرو کار دارد. اسپری تنفسی «سرتايد» الان چندين و چند ماه است که توزيع نشده است. نمونه ايرانی آن هم اصلا کيفيتی ندارد که قابل استفاده باشد. متاسفانه هيچ جايی برای پاسخگويی در اين مورد وجود ندارد.»
مسوول فنی داروخانه ديگری در غرب تهران بيش از هر چيز بر کمبود داروی مهم و حياتی انسولين تاکيد می کند. داروهای اعصاب، داروهای فشارخون و داروهای قلب؛ و به گفته اين عضو جامعه داروخانه داران ايران، ليستی بلندبالا.
مسوول فنی یک داروخانه: من بخواهم دانه دانه برايتان بگويم بايد يک ليست بالا قيمت بدهم. قيمت انسولين سه هزار و ۵۰۰ تومان شده که مقدار آن هم در بازار به اندازه لازم نيست و ما به عنوان يکی از مهمترين داروها دچار کمبود انسولين هستيم
نمونه خارجی آن وارد بازار شده است که قيمت آن شش هزار و ۵۰۰ تومان است . يعنی آنچه جايگزين اش شده است با قيمت خيلی بالاتری است.
داروی اعصاب دپاتين که يک داروی خارجی است که پيش از اين يک جعبه آن ۱۳ هزار تومان بوده ولی الان به ۱۶ هزار تومان افزايش پيدا کرده است. افزايش قيمت داروهای خارجی خيلی بيشتر از داروهای ايرانی بوده است. به عنوان مثال قيمت داروی سيتالوپرام هگزال خارجی بالا رفته است.
داروی نيتروگليسرين زيرزبانی که احتمالا می شناسيد، مدت خيلی زيادی نمونه ايرانی آن در بازار موجود نبود. نمونه خارجی آن را با قيمت خيلی بيشتری وارد کردند ولی الان باز هم نمونه ايرانی آن وارد بازار شده است.
همه می دانند که داروی نيتروگليسرين زيرزبانی برای مبتلايان به بيماران قلبی يک داروی ضروری است و نبود آن موضوع مرگ و زندگی است. اين دارو مدتی اصلا در بازار موجود نبود. مريض مجبور بود که نمونه خارجی آن را تهيه کند که يک جعبه ۳۰ تايی آن پنج هزار و ۵۰۰ تومان قيمت داشت. اين در صورتی است که قيمت ايرانی آن يک جعبه ۱۰۰ تايی، چهار هزار تومان قيمت دارد.
راهکاری که ظاهرا داروخانه ها با آن سر می کنند، سهميه بندی داروست.
همان داروخانه دار: ما الان هنوز که هنوز است با کمبود انسولين ايرانی مواجه ايم. حتی نمی توانيم به تعدادی که پزشک در نسخه تجويز کرده است به بيمار تحويل بدهيم. خودمان آن را سهميه بندی کرده ايم تا حداقل به هر بيماری يک يا دو عدد انسولين برسد.
دليل نايابی، کميابی و افزايش قيمت چندباره و چندباره داروها، تحريم يا نوسان بازار ارز، هر چه که باشد، مخاطب مستقيم بحران دارو شهروندان اند. چه آنها که دارو می خواهند و چه آنها که دارو می فروشند.
صاحب داروخانه ای در جنوب تهران: کسی که در اين ميان آسيب می بيند، مردم و به خصوص اقشار آسيب پذيرند و کسانی که داروخانه دارند. سر و صدای مردم را کسی نمی شنود. مقامات نمی شنوند. بلکه ما که مستقيم با مردم سرو کار داريم می شنويم. آنها در مواجه با کمبود دارو به داروخانه ها بدبين می شوند و فکر می کنند اين يک چيز خودسرانه است و برنامه ای از طرف داروخانه هاست. من هم اگر جای يک شهروند عادی بودم باور نمی کردم که طی سال يک دارو چندين و چند بار افزايش قيمت داشته باشد.
هدفمندشدن يارانه ها، گران شدن حامل های انرژی و افزايش دستمزد از دلايلی بود که متوليان سلامت شهروندان تا پيش از اين به عنوان دلايل افزايش قيمت دارو از آن ياد می کردند. دلايلی که اين روزها تحريم های بين المللی و نوسانات بازار ارز هم به آن اضافه شده است.
