نبیل العربی، وزیر خارجه مصر روز دوشنبه بار دیگر ایران را از دخالت در امور داخلی کشورهای حوزه خلیج فارس بر حذر داشت و تأکید کرد که امنیت کشورهای عربی حوزه خلیج فارس برای مصر در حکم خط قرمز است.
رادیو فردا در گفت و گو با حسین علیزداده، دیپلمات سابق جمهوری اسلامی در فنلاند که پس از اعتراض ها به انتخابات ریاست جمهوری ۲۲ خرداد ایران از جنبش سبز حمایت کرد و از سمتش استعفاء داد، پرسیده که چرا با وجود تمایل ایران برای عادی کردن روابطش با مصر، این کشور تعلل می کند؟
حسین علیزاده: نزديک شدن مصر به جمهوری اسلامی ايران با وجود مشخصات و کاراکترهايی که ما از جمهوری اسلامی می شناسيم ، در مرحله اول باعث دور شدن آن از کشورهای عربی به ويژه شورای همکاری خليج فارس خواهد شد.
دوم اينکه اين نزديکی بر حسن روابطی که مصر بر اساس پيمان کمپ ديويد با اسرائيل خودش را به آنها متعهد می داند، تاثيرگذار خواهد بود.
سوم بر روابط مصر با آمريکا تاثير می گذارد به ويژه اينکه دولت آمريکا پس از تحولات اخير در صدد کمک به دولت مصر است.
وزير امور خارجه مصر همزمان با انتقاد از به گفته او مداخله ايران در کشورهای حوزه خليج فارس، تاکيد می کند که مصر خواهان بهبود روابط با ايران است. به نظر می رسد مشکلات موجود موانع آن چنان دشواری نيست که مانع بهبود روابط ايران و مصر در آينده نزديک باشد.
بر عکس. گمان من بر اين است که دولت مصر در آينده نزديک هيچ اصراری بر تجديد روابط با ايران ندارد.
دليل روشنش هم اين است که آقای نبيل العربی، وزير خارجه مصر علنا اعلام کرده است که بحث تجديد روابط با ايران را از درون هيات دولت مصر خارج کرده اند و به پارلمان مصر و آن هم هم پس از انتخاباتی که در پی خواهد بود موکول شده است.
در روزهای اول پس از سقوط حسنی مبارک يک سری سيگنال ها و چراغ سبزهايی از سوی مصر گرفته شد. ملاقات هايی بين آقای نبيل العربی و وزير امور خارجه ايران انجام شد. اين ملاقات ها مبنی بر اين بود که خوب است که روابط ايران و مصر مجددا تجديد شود.
اما با توجه به مداخلات ايران در حوزه کشورهای خليج فارس و سياست های دوگانه ای که ايران در مورد اين کشورها در پيش گرفته است، به عنوان مثال به تقبيح بحرين می پردازد ولی در مورد سوريه سکوت می کند، به حدی اين رفتارها و سياست های دوگانه، در روابط ايران و مصر مخرب عمل کرده است که مصری ها هيچ عجله ای در تجديد روابط با ايران از خودشان نشان نمی دهند.
به گمان من حتی سفر اخيری که هيات پنجاه نفره مصری به ايران داشتند به ابتکار دولت ايران انجام گرفت. در نظر بگيريم که اخيرا يکی از اعضا دفتر حفاظت منافع ايران، آقای قاسم حسينی ، به عنوان عنصر نامطلوب در عرض ۴۸ ساعت از خاک مصر اخراج شد.
شما به سفر هيات مصری به تهران اشاره کرديد. ظاهرا روايت های مختلفی درباره ديدار اين هيات با مسئولان ايرانی وجود دارد. شما در اين مورد چه شنيده ايد؟
حدود ۵۰ نفر از ژورناليست ها، سياستمداران قديمی و برخی رجال مذهبی در اين سفر به ايران آمدند. جالب اينجاست که دولت ايران يک هواپيمای اختصاصی از ايران به مصر اعزام کرد تا آنها را به ايران بياورد.
اين مسئله برای اين بوده که مشکل تهيه بليط و ويزا و رواديد برای اين افراد را به هر شکلی برای اين افراد حل کند تا اين ۵۰ نفر به تهران برسند.
اين سفر به دو منظور صورت گرفت. نخست آنکه دولت ايران بتواند در رسانه های داخلی و خارجی يک مانور تبليغاتی بدهد با اين مبنا که علاقه به تجديد روابط با مصر يک طرفه و تنها از سوی ايران نيست.
نکته و منظور دوم از اين سفر اين بود که از دهان دستکم يک نفر از اين پنجاه نفر، حرفی، حديثی، نقل قولی يا سخنی دال بر اينکه تحولاتی که اخيرا در مصر رخ داده و حسنی مبارک در آن سقوط کرد همان ادامه انقلاب اسلامی در سال ۱۹۷۹ بوده است، بيرون بيايد.
جالب اينجاست که يک تن از اين ۵۰ نفر به اندازه يک کلمه در خصوص چنين ادعايی که انقلاب اخير مصر همان ادامه انقلاب ايران است، هيچ سخنی به زبان نياورد.
من تاکيد می کنم که اتفاقا خانم نشوی الحوفی، خبرنگار روزنامه المصريه اليوم پس از اين سفر يک گزارشی منتشر کرده و در آنجا يادآور شدند که آقای مصطفی نجار، آقای قطب و خود خانم نشوی، مکررا در صحبت ها و روبروی احمدی نژآد به او متذکر شده اند که تکرار مکرر اين سخن که «انقلاب مصر تحت تاثير انقلاب ايران رخ داده است» هيچ مبنايی ندارد، انقلاب مصر اساسا انقلابی دينی نبوده و روحانيت در شکل گيری آن نقش موثری نداشته و اساسا شاکله انقلاب مصر با شاکله انقلاب اسلامی ايران که در ۳۲ سال پيش از اين صورت گرفته است متفاوت است.
بعد از اين سخنان، نشريه موسسه نظرسنجی گالوپ، يک نظرسنجی بسيار جالبی را از مصريها انجام داده است که در اين نظرسنجی صرفا ۱۵ درصد از افرادی که در آن شرکت کرده اند معتقدند که گروه اخوان المسلمين به درد حکومت کردن می خورد.
از بين اين ۱۵ درصد تنها يک درصد از بين افراد مورد نظرسنجی، گفته اند که حکومتی از نوع حکومت جمهوری اسلامی برای مصر مناسب است.
رادیو فردا در گفت و گو با حسین علیزداده، دیپلمات سابق جمهوری اسلامی در فنلاند که پس از اعتراض ها به انتخابات ریاست جمهوری ۲۲ خرداد ایران از جنبش سبز حمایت کرد و از سمتش استعفاء داد، پرسیده که چرا با وجود تمایل ایران برای عادی کردن روابطش با مصر، این کشور تعلل می کند؟
حسین علیزاده: نزديک شدن مصر به جمهوری اسلامی ايران با وجود مشخصات و کاراکترهايی که ما از جمهوری اسلامی می شناسيم ، در مرحله اول باعث دور شدن آن از کشورهای عربی به ويژه شورای همکاری خليج فارس خواهد شد.
دوم اينکه اين نزديکی بر حسن روابطی که مصر بر اساس پيمان کمپ ديويد با اسرائيل خودش را به آنها متعهد می داند، تاثيرگذار خواهد بود.
سوم بر روابط مصر با آمريکا تاثير می گذارد به ويژه اينکه دولت آمريکا پس از تحولات اخير در صدد کمک به دولت مصر است.
وزير امور خارجه مصر همزمان با انتقاد از به گفته او مداخله ايران در کشورهای حوزه خليج فارس، تاکيد می کند که مصر خواهان بهبود روابط با ايران است. به نظر می رسد مشکلات موجود موانع آن چنان دشواری نيست که مانع بهبود روابط ايران و مصر در آينده نزديک باشد.
بر عکس. گمان من بر اين است که دولت مصر در آينده نزديک هيچ اصراری بر تجديد روابط با ايران ندارد.
دليل روشنش هم اين است که آقای نبيل العربی، وزير خارجه مصر علنا اعلام کرده است که بحث تجديد روابط با ايران را از درون هيات دولت مصر خارج کرده اند و به پارلمان مصر و آن هم هم پس از انتخاباتی که در پی خواهد بود موکول شده است.
با توجه به مداخلات ايران در حوزه کشورهای خليج فارس و سياست های دوگانه ای که ايران در مورد اين کشورها در پيش گرفته است، به عنوان مثال به تقبيح بحرين می پردازد ولی در مورد سوريه سکوت می کند، به حدی اين رفتارها و سياست های دوگانه، در روابط ايران و مصر مخرب عمل کرده است که مصری ها هيچ عجله ای در تجديد روابط با ايران از خودشان نشان نمی دهند.
حسین علیزاده، دیپلمات پیشین ایران در فنلاند
در روزهای اول پس از سقوط حسنی مبارک يک سری سيگنال ها و چراغ سبزهايی از سوی مصر گرفته شد. ملاقات هايی بين آقای نبيل العربی و وزير امور خارجه ايران انجام شد. اين ملاقات ها مبنی بر اين بود که خوب است که روابط ايران و مصر مجددا تجديد شود.
اما با توجه به مداخلات ايران در حوزه کشورهای خليج فارس و سياست های دوگانه ای که ايران در مورد اين کشورها در پيش گرفته است، به عنوان مثال به تقبيح بحرين می پردازد ولی در مورد سوريه سکوت می کند، به حدی اين رفتارها و سياست های دوگانه، در روابط ايران و مصر مخرب عمل کرده است که مصری ها هيچ عجله ای در تجديد روابط با ايران از خودشان نشان نمی دهند.
به گمان من حتی سفر اخيری که هيات پنجاه نفره مصری به ايران داشتند به ابتکار دولت ايران انجام گرفت. در نظر بگيريم که اخيرا يکی از اعضا دفتر حفاظت منافع ايران، آقای قاسم حسينی ، به عنوان عنصر نامطلوب در عرض ۴۸ ساعت از خاک مصر اخراج شد.
شما به سفر هيات مصری به تهران اشاره کرديد. ظاهرا روايت های مختلفی درباره ديدار اين هيات با مسئولان ايرانی وجود دارد. شما در اين مورد چه شنيده ايد؟
حدود ۵۰ نفر از ژورناليست ها، سياستمداران قديمی و برخی رجال مذهبی در اين سفر به ايران آمدند. جالب اينجاست که دولت ايران يک هواپيمای اختصاصی از ايران به مصر اعزام کرد تا آنها را به ايران بياورد.
اين مسئله برای اين بوده که مشکل تهيه بليط و ويزا و رواديد برای اين افراد را به هر شکلی برای اين افراد حل کند تا اين ۵۰ نفر به تهران برسند.
اين سفر به دو منظور صورت گرفت. نخست آنکه دولت ايران بتواند در رسانه های داخلی و خارجی يک مانور تبليغاتی بدهد با اين مبنا که علاقه به تجديد روابط با مصر يک طرفه و تنها از سوی ايران نيست.
نکته و منظور دوم از اين سفر اين بود که از دهان دستکم يک نفر از اين پنجاه نفر، حرفی، حديثی، نقل قولی يا سخنی دال بر اينکه تحولاتی که اخيرا در مصر رخ داده و حسنی مبارک در آن سقوط کرد همان ادامه انقلاب اسلامی در سال ۱۹۷۹ بوده است، بيرون بيايد.
جالب اينجاست که يک تن از اين ۵۰ نفر به اندازه يک کلمه در خصوص چنين ادعايی که انقلاب اخير مصر همان ادامه انقلاب ايران است، هيچ سخنی به زبان نياورد.
من تاکيد می کنم که اتفاقا خانم نشوی الحوفی، خبرنگار روزنامه المصريه اليوم پس از اين سفر يک گزارشی منتشر کرده و در آنجا يادآور شدند که آقای مصطفی نجار، آقای قطب و خود خانم نشوی، مکررا در صحبت ها و روبروی احمدی نژآد به او متذکر شده اند که تکرار مکرر اين سخن که «انقلاب مصر تحت تاثير انقلاب ايران رخ داده است» هيچ مبنايی ندارد، انقلاب مصر اساسا انقلابی دينی نبوده و روحانيت در شکل گيری آن نقش موثری نداشته و اساسا شاکله انقلاب مصر با شاکله انقلاب اسلامی ايران که در ۳۲ سال پيش از اين صورت گرفته است متفاوت است.
بعد از اين سخنان، نشريه موسسه نظرسنجی گالوپ، يک نظرسنجی بسيار جالبی را از مصريها انجام داده است که در اين نظرسنجی صرفا ۱۵ درصد از افرادی که در آن شرکت کرده اند معتقدند که گروه اخوان المسلمين به درد حکومت کردن می خورد.
از بين اين ۱۵ درصد تنها يک درصد از بين افراد مورد نظرسنجی، گفته اند که حکومتی از نوع حکومت جمهوری اسلامی برای مصر مناسب است.
