نيروی دريايی ارتش ايران می‌گويد، در روزهای پايانی مانور ۱۰ روزه اش که تا سه‌شنبه ادامه خواهد داشت، برای نخستين بار، موشک‌هايی با برد ۲۰۰ کيلومتر و موشک‌های سطح به هوای برد متوسط را آزمايش خواهد کرد.
مرحله سوم مانور نيروی دريايی ارتش ايران، «مرحله قدرت» نام‌گذاری شده است. در ارتباط با این مانور، رادیو فردا با هوشنگ حسن‌ياری، استاد مسايل استراتژيک در دانشگاه نظامی سلطنتی کانادا، گفت و گو کرده است.
با توجه به برنامه‌های اعلام شده، تا چه اندازه می‌توان اين مانور را موفق ارزيابی کرد؟
هوشنگ حسن ياری: اطلاعاتی که وجود دارد بيشتر از منابع رسمی است و اين منابع رسمی بر اين عقيده هستند که طبق برنامه از پيش طرح ريزی شده همه اين مراحل موفقيت آميز بوده است.
اين مرحله سوم هم مرحله ای است که باز از ديد جمهوری اسلامی ايران به خاطر تجهيزاتی که به کار گرفته شده و قدرتی که اين تجهيزات از خودشان نشان می دهند، مرحله موفقی است. منتها تاکيد بايد بر اين امر باشد که اين گفته و برداشت جمهوری اسلامی است.
سخنگوی رسمی رزمايش عنوان کرده است که در مرحله سوم اين رزمايش که از روز شنبه آغاز شده است، موشک های کروز با برد ۲۰۰ کيلومتر، همچنين موشک های سطح به هوا و زيردريايی ها يا زير سطحی های نيروی دريايی ارتش، آزمايش می شوند. مجهز شدن به اين سلاح ها تا چه اندازه می تواند اهميت داشته باشد؟ چه برای ايران و چه برای کشورهای منطقه و فرا منطقه ای؟
چيزی که مهم است اين است که اين ادواتی که شما به آن اشاره کرديد، از نظر قدرت نظامی و کيفيت تجهيزات بايستی با کل قدرت صنعتی و قدرت توليد تسليحات در ايران همخوانی داشته باشند. اين قدرت بالطبع با توان و تجهيزات و ادواتی که در نيروی دريايی آمريکا به کار گرفته می شود، اختلافات جدی دارند.
منظورتان چه اختلافی است؟ به لحاظ کيفيت و برد؟
بله! از لحاظ کيفيت. به لحاظ برد و به لحاظ کميت. از آن جايی که آمريکا به واقع يک قدرت دريايی است.
اگر به تاريخ کشورهای عمده جهان نگاه کنيم، به خصوص به تاريخ کشورهای قدرتمند جديدتر، مثل انگلستان و آمريکا، اين کشورها از آن جايی که در سطح اقيانوس ها حضوری دائمی داشته و دارند، و اين حضور دائمی را می توانند برای مدت مديدی در حالت رزمی و آمادگی نگه دارند، به طبع چنين وضعيتی را کشوری جهان سومی نظير ايران ندارد و به همين دليل هم اختلاف کيفی و کمی بسيار بسيار بزرگی ديده می شود.
در شرايط فعلی که تنش های لفظی ميان ايران و آمريکا بر سر بسته شدن يا بسته نشدن تنگه هرمز بالا گرفته است، اعلام اينکه ايران قصد دارد موشکی با برد ۲۰۰ متر را در دريا آزمايش کند، به باور شما برای طرف های بيرونی ايران تحريک کننده نيست؟
از اين نظر تقريبا همه نيروهای مسلح کشورهای مختلف دست به مانورهايی می زنند.
منظورم حساسيتی بود که اين روزها به ويژه بر سر برنامه های موشکی ايران وجود دارد.
بله. بله. چيزی که امروز اين رزمايش را مهمتر از رزمايش های ديگری که در گذشته ايران برگزار می کرد، می کند، همين جوی است که امروز وجود دارد.
جوی که بسيار بسيار پر تنش است و در اين جو حساسيت های بسيار زيادی نسبت به برنامه هسته ای ايران و برنامه موشکی ايران وجود دارد. در نتيجه در اين مرحله حساس کوچکترين برداشت نادرستی از نيات طرف مقابل می تواند به راحتی مشکل ساز باشد.
بنابر اين حساسيت بيشتر به علت اين جوی است که وجود دارد. و گرنه اگر اين رزمايش در حالی صورت می گرفت که روابط ديپلماتيک ايران و آمريکا عادی بود و يا اينکه جو جنگی که خيلی جدی تر از جانب بسياری از جمله برخی از مقامات جمهوری اسلامی ايران دامن زده می شود، وجود نداشت، حساسيت ها بسيار کمتر بود.
کما اينکه کشورهای ديگری نيز در مناطق مختلف جهان مانورهايی از اين دست انجام می دهند. منتها خبر آن مانورها نه در اخبار مطرح می شود و نه اينکه حساسيت ها و نگرانی هايی را به وجود می آورد.
در مورد ايران هر دوی اين مسائل وجود دارد، دقيقا به خاطر آن روابطی که ايران با کشورهای پيرامونش و با کشورهای ديگر جهان دارد.
مرحله سوم مانور نيروی دريايی ارتش ايران، «مرحله قدرت» نام‌گذاری شده است. در ارتباط با این مانور، رادیو فردا با هوشنگ حسن‌ياری، استاد مسايل استراتژيک در دانشگاه نظامی سلطنتی کانادا، گفت و گو کرده است.
با توجه به برنامه‌های اعلام شده، تا چه اندازه می‌توان اين مانور را موفق ارزيابی کرد؟
هوشنگ حسن ياری: اطلاعاتی که وجود دارد بيشتر از منابع رسمی است و اين منابع رسمی بر اين عقيده هستند که طبق برنامه از پيش طرح ريزی شده همه اين مراحل موفقيت آميز بوده است.
اين مرحله سوم هم مرحله ای است که باز از ديد جمهوری اسلامی ايران به خاطر تجهيزاتی که به کار گرفته شده و قدرتی که اين تجهيزات از خودشان نشان می دهند، مرحله موفقی است. منتها تاکيد بايد بر اين امر باشد که اين گفته و برداشت جمهوری اسلامی است.
سخنگوی رسمی رزمايش عنوان کرده است که در مرحله سوم اين رزمايش که از روز شنبه آغاز شده است، موشک های کروز با برد ۲۰۰ کيلومتر، همچنين موشک های سطح به هوا و زيردريايی ها يا زير سطحی های نيروی دريايی ارتش، آزمايش می شوند. مجهز شدن به اين سلاح ها تا چه اندازه می تواند اهميت داشته باشد؟ چه برای ايران و چه برای کشورهای منطقه و فرا منطقه ای؟
چيزی که مهم است اين است که اين ادواتی که شما به آن اشاره کرديد، از نظر قدرت نظامی و کيفيت تجهيزات بايستی با کل قدرت صنعتی و قدرت توليد تسليحات در ايران همخوانی داشته باشند. اين قدرت بالطبع با توان و تجهيزات و ادواتی که در نيروی دريايی آمريکا به کار گرفته می شود، اختلافات جدی دارند.
منظورتان چه اختلافی است؟ به لحاظ کيفيت و برد؟
بله! از لحاظ کيفيت. به لحاظ برد و به لحاظ کميت. از آن جايی که آمريکا به واقع يک قدرت دريايی است.
اگر به تاريخ کشورهای عمده جهان نگاه کنيم، به خصوص به تاريخ کشورهای قدرتمند جديدتر، مثل انگلستان و آمريکا، اين کشورها از آن جايی که در سطح اقيانوس ها حضوری دائمی داشته و دارند، و اين حضور دائمی را می توانند برای مدت مديدی در حالت رزمی و آمادگی نگه دارند، به طبع چنين وضعيتی را کشوری جهان سومی نظير ايران ندارد و به همين دليل هم اختلاف کيفی و کمی بسيار بسيار بزرگی ديده می شود.
در شرايط فعلی که تنش های لفظی ميان ايران و آمريکا بر سر بسته شدن يا بسته نشدن تنگه هرمز بالا گرفته است، اعلام اينکه ايران قصد دارد موشکی با برد ۲۰۰ متر را در دريا آزمايش کند، به باور شما برای طرف های بيرونی ايران تحريک کننده نيست؟
از اين نظر تقريبا همه نيروهای مسلح کشورهای مختلف دست به مانورهايی می زنند.
منظورم حساسيتی بود که اين روزها به ويژه بر سر برنامه های موشکی ايران وجود دارد.
بله. بله. چيزی که امروز اين رزمايش را مهمتر از رزمايش های ديگری که در گذشته ايران برگزار می کرد، می کند، همين جوی است که امروز وجود دارد.
جوی که بسيار بسيار پر تنش است و در اين جو حساسيت های بسيار زيادی نسبت به برنامه هسته ای ايران و برنامه موشکی ايران وجود دارد. در نتيجه در اين مرحله حساس کوچکترين برداشت نادرستی از نيات طرف مقابل می تواند به راحتی مشکل ساز باشد.
بنابر اين حساسيت بيشتر به علت اين جوی است که وجود دارد. و گرنه اگر اين رزمايش در حالی صورت می گرفت که روابط ديپلماتيک ايران و آمريکا عادی بود و يا اينکه جو جنگی که خيلی جدی تر از جانب بسياری از جمله برخی از مقامات جمهوری اسلامی ايران دامن زده می شود، وجود نداشت، حساسيت ها بسيار کمتر بود.
کما اينکه کشورهای ديگری نيز در مناطق مختلف جهان مانورهايی از اين دست انجام می دهند. منتها خبر آن مانورها نه در اخبار مطرح می شود و نه اينکه حساسيت ها و نگرانی هايی را به وجود می آورد.
در مورد ايران هر دوی اين مسائل وجود دارد، دقيقا به خاطر آن روابطی که ايران با کشورهای پيرامونش و با کشورهای ديگر جهان دارد.
