مير حسين موسوی و مهدی کروبی، از رهبران مخالفان دولت، در بيانيه مشترکی به مناسبت سی و دومين سالگرد انقلاب بهمن ۱۳۵۷ ايران تاکيد کردند که بعد از گذشت بيش از سی سال از انقلاب، دوباره دغدغه مردم مواجهه با بازتوليد همان مناسبات پادشاهی و اين بار به نام دين است.
در اين بيانيه، رهبران مخالفان دولت گفته اند «در شرايطی هستيم که هر چيزی از حقوق مردم در قانون اساسی و آرمان های انقلاب زير پا گذاشته شده» و افزوده اند: «فصل سوم قانون اساسی، يعنی حقوق ملت، در پرانتز قرار گرفته و آنچه به نفع حاکمان بوده است به صورت اغراق آميز و چند برابر به اجرا در آمده و تبعيت بی چون و چرا از قدرت، رنگ قدسی و آسمانی به خود گرفته» است.
آقايان موسوی و کروبی با اشاره به «فضيلت شدن» عدم سوال از قدرت و «شبيه سازی مضحک» هر صدای منتقد و متعارض به خارجی بودن و همدستی با بيگانگان، اظهار عقيده کرده اند که «امروز شرايط سياسی کشور از خطر بازتوليد مناسبات شاهنشاهی، جر موروثی بودن حکومت چيزی کم ندارد.»
بيانيه اخير اين دو رهبر مخالفان تنها چند روز پس از ارائه درخواست آنها به وزارت کشور دولت محمود احمدی نژاد برای دريافت مجوز راهپيمايی در حمايت از اعتراض های مردم مصر عليه حسنی مبارک، رييس جمهور اين کشور، منتشر می شود.
اين درخواست با استقبال گسترده ای در فضای فارسی زبان اينترنت روبرو شده و فراخوان های زيادی برای حضور ايرانی ها در راهپيمايی روز ۲۵ بهمن منتشر شده است.
مير حسين موسوی در واکنش اوليه خود، تظاهرات مصری ها را الهام گرفته از حرکت مردم ايران در اعتراض به «تقلب در انتخابات رياست جمهوری» در سال ۱۳۸ ارزيابی کرده است.
ظهور «گفتمانی نو» در ايران
مير حسين موسوی و مهدی کروبی در بخش ديگری از بيانيه خود، به «دستگيری معترضان»، «ضرب و شتم آنها در خيابان ها»، «کشته شدن عده زيادی از جوانان و زنان و مردان در خيابان ها»، «فجايع کوی دانشگاه و کهريزک»،« حمله به بيوت و دفاتر مراجع تقليد» و «برخورد غير اخلاقی با خانواده های شهدا و زندانيان» در جريان رويدادهای پس از انتخابات اشاره کرده و گفته اند که هيچ يک از اين کارها «نتوانسته است اقتدارگرايان را از چالش بزرگ حاصل از بی اعتمادی مردم به دولت نجات دهد.»
از نگاه رهبران مخالفان دولت، طی سال های اخير و «بويژه در دو سال گذشته، گفتمانی نو متولد شده» است که به گفته آنها، «خشونت را طرد می کند و راه تغيير را از طرق مسالمت آميز جستجو می کند. گفتمانی که می داند حفظ نظام يعنی حفظ ارزش هايی که نظام برای آن بوجود آمده، نه حفظ اشخاص در مناصب قدرت.»
اين گفتمان به تعبير آنها، «پاسخ دروغ و تهمت و ناسزا را با راستی و حقيقت و ادب می دهد، چشم اميدی به بازی های پنهانی قدرت های جهانی ندارد، راه حل شفاف ملی را تنها راه تحول به سوی اصلاح امور می داند و خودی را ناخودی نمی کند بلکه سعی در خودی کردن ناخودی ها دارد.»
مير حسين موسوی و مهدی کروبی، حاکميت جمهوری اسلامی ايران را متهم کرده اند «در ورای ايجاد اين نگرانی که اگر او نباشد دين از بين می رود سنگر گرفته است و مرتبا با اين اعلام خطر سعی می کند اقشار مذهبی را در پشت سر خود بسيج و منسجم کند.»
اين دو رهبر مخالفان با رد اين استدلال نظام جمهوری اسلامي تاکيد کرده اند «در واقعيت، آن چيزی که بيشترين لطمه را به فضای دينی جامعه زده است رفتارهای ستمکارانه و ضد دينی خود حاکميت است.»
صدور بيانيه توسط رهبران مخالفان در حالی ادامه دارد که پيشتر، غلامحسين محسنی اژه ای، سخنگوی قوه قضاييه آنها را تهديد کرده بود که به شدت با صدور بيانيه توسط آنها برخورد خواهد شد.
مقام های جمهوری اسلامی ايران از اعتراض های مردمی در ايران به عنوان «فتنه» ياده کرده و رهبران مخالفان را نيز «سران فتنه» معرفی می کنند.
در اين بيانيه، رهبران مخالفان دولت گفته اند «در شرايطی هستيم که هر چيزی از حقوق مردم در قانون اساسی و آرمان های انقلاب زير پا گذاشته شده» و افزوده اند: «فصل سوم قانون اساسی، يعنی حقوق ملت، در پرانتز قرار گرفته و آنچه به نفع حاکمان بوده است به صورت اغراق آميز و چند برابر به اجرا در آمده و تبعيت بی چون و چرا از قدرت، رنگ قدسی و آسمانی به خود گرفته» است.
آقايان موسوی و کروبی با اشاره به «فضيلت شدن» عدم سوال از قدرت و «شبيه سازی مضحک» هر صدای منتقد و متعارض به خارجی بودن و همدستی با بيگانگان، اظهار عقيده کرده اند که «امروز شرايط سياسی کشور از خطر بازتوليد مناسبات شاهنشاهی، جر موروثی بودن حکومت چيزی کم ندارد.»
بيانيه اخير اين دو رهبر مخالفان تنها چند روز پس از ارائه درخواست آنها به وزارت کشور دولت محمود احمدی نژاد برای دريافت مجوز راهپيمايی در حمايت از اعتراض های مردم مصر عليه حسنی مبارک، رييس جمهور اين کشور، منتشر می شود.
اين درخواست با استقبال گسترده ای در فضای فارسی زبان اينترنت روبرو شده و فراخوان های زيادی برای حضور ايرانی ها در راهپيمايی روز ۲۵ بهمن منتشر شده است.
مير حسين موسوی در واکنش اوليه خود، تظاهرات مصری ها را الهام گرفته از حرکت مردم ايران در اعتراض به «تقلب در انتخابات رياست جمهوری» در سال ۱۳۸ ارزيابی کرده است.
ظهور «گفتمانی نو» در ايران
مير حسين موسوی و مهدی کروبی در بخش ديگری از بيانيه خود، به «دستگيری معترضان»، «ضرب و شتم آنها در خيابان ها»، «کشته شدن عده زيادی از جوانان و زنان و مردان در خيابان ها»، «فجايع کوی دانشگاه و کهريزک»،« حمله به بيوت و دفاتر مراجع تقليد» و «برخورد غير اخلاقی با خانواده های شهدا و زندانيان» در جريان رويدادهای پس از انتخابات اشاره کرده و گفته اند که هيچ يک از اين کارها «نتوانسته است اقتدارگرايان را از چالش بزرگ حاصل از بی اعتمادی مردم به دولت نجات دهد.»
از نگاه رهبران مخالفان دولت، طی سال های اخير و «بويژه در دو سال گذشته، گفتمانی نو متولد شده» است که به گفته آنها، «خشونت را طرد می کند و راه تغيير را از طرق مسالمت آميز جستجو می کند. گفتمانی که می داند حفظ نظام يعنی حفظ ارزش هايی که نظام برای آن بوجود آمده، نه حفظ اشخاص در مناصب قدرت.»
اين گفتمان به تعبير آنها، «پاسخ دروغ و تهمت و ناسزا را با راستی و حقيقت و ادب می دهد، چشم اميدی به بازی های پنهانی قدرت های جهانی ندارد، راه حل شفاف ملی را تنها راه تحول به سوی اصلاح امور می داند و خودی را ناخودی نمی کند بلکه سعی در خودی کردن ناخودی ها دارد.»
مير حسين موسوی و مهدی کروبی، حاکميت جمهوری اسلامی ايران را متهم کرده اند «در ورای ايجاد اين نگرانی که اگر او نباشد دين از بين می رود سنگر گرفته است و مرتبا با اين اعلام خطر سعی می کند اقشار مذهبی را در پشت سر خود بسيج و منسجم کند.»
اين دو رهبر مخالفان با رد اين استدلال نظام جمهوری اسلامي تاکيد کرده اند «در واقعيت، آن چيزی که بيشترين لطمه را به فضای دينی جامعه زده است رفتارهای ستمکارانه و ضد دينی خود حاکميت است.»
صدور بيانيه توسط رهبران مخالفان در حالی ادامه دارد که پيشتر، غلامحسين محسنی اژه ای، سخنگوی قوه قضاييه آنها را تهديد کرده بود که به شدت با صدور بيانيه توسط آنها برخورد خواهد شد.
مقام های جمهوری اسلامی ايران از اعتراض های مردمی در ايران به عنوان «فتنه» ياده کرده و رهبران مخالفان را نيز «سران فتنه» معرفی می کنند.
