از سال ۱۹۹۰ ميلادی که تلفن همراه به يک پديدۀ همه گير بدل شد، ترديدها و نگرانی ها نسبت به احتمال سرطان زا بودن آن روز به روز قوت بيشتری گرفته است .
علم به اينکه قرار گرفتن انسان در ميدان های الکترومغناطيسی می تواند عواقبی را در پی داشته باشد به نگرانی ها دامن زده است .
تلويزيون، راديو، مايکرو فر و تلفن های همراه و به ويژه به بازار آمدن مدل های جديد آن در زمانی که هنوز مدل های قبلی از سوی پژوهشگران مجوز سلامتی دريافت نکرده اند، برای بسياری و حتی کسانی که از آن استفاده نکرده اند اما هر لحظه در ميدان پوشش اين وسيله ارتباطی قرار می گيرند دلواپس کننده بوده است .
با افزايش نگرانی ها و همزمان تبديل شدن تلفن همراه به بازيچه ای سرگرم کننده در دست کودکان، ميزان پژوهش ها درباره درستی و يا نادرستی اين گمانه زنی ها نيز بالا گرفته است .
در آخرين تحقيقاتی که در کشور دانمارک صورت گرفته است ۴۲۰ هزارنفری که به طور ميانگين هشت ساعت و نيم در روز با تلفن همراه مکالمه می کنند، مورد مطالعه و بررسی قرار گرفتند .
بر اساس این تحقیق ۱۴ هزار و ۲۴۹ مورد ابتلاء به سرطان در بين افراد این جامعه آماری مشاهده شده است که هيچ گونه ارتباطی با تلفن همراه را تائيد نمی کند و پژوهشگران می گويند که اکثر تحقيقات قبلی نيز به همين نتايج رسيده اند .
پژوهشگران دانمارکی می افزايند هيچ گونه دليل بيولوژيکی که حاکی از ارتباط بين امواج راديوئی و غدد مغزی باشد، نيافته اند و حتی تجزيه و تحليل آماری آنها نشان می دهد که استفاده از تلفن همراه به افزايش خطر ابتلاء به سرطان های غدد بزاقی، عصب شنوائی و توليد غدد سرطانی در مغز و چشم منتهی نشده است .
اين پژوهش در مجله انستيتو ملی سرطان شناسی به چاپ رسيده است .
