وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ايران، با سفر محمدباقر قاليباف شهردار تهران، و هيات همراه وی به واشنگتن، برای دريافت يک جايزه بين‌المللی در زمينه حمل و نقل مخالفت کرده است.
شهردار تهران، درباره علت اين مخالفت، روز شنبه و در پاسخ به پرسش به خبرگزاری ايسنا، تنها همين را گفت که چيزی که اهميت دارد آن است که «شهرداری تهران با همه مشکلاتی که دارد توانسته اين افتخار را کسب کند.»
آقای قاليباف افزوده است: «شهرداری در تلاش است تا دست کم، نماينده ای را اعزام کند.»
رادیو فردا در گفت و گو با علی افشاری، تحليلگر مسائل سياسی ايران، ساکن آمريکا، از او درباره علت این مخالفت پرسیده است.
رادیو فردا: به نظر شما، علت مخالفت با سفر شهردار تهران چیست؟
علی افشاری: آقای قاليباف سعی کرده هوشمندانه پاسخی بدهد که حتما مصلحت سياسی را رعايت کرده باشد، و هم در عين حال اعتراض خودش را نسبت به اين اتهام هم نشان داده باشد.
اما اين گونه که رسانه های دولتی اعلام کرده اند. نقش ظاهری قضيه، مخالفت معاونت وزارت خارجه با اين سفر بوده است. اما دليل خاص تر آن به اعتقاد من برمی گردد به نوعی رقابت و نظر منفی که مجموعه آقای احمدی نژاد نسبت به شهرداری تهران دارد.
يک نوع حس رقابت و احساس خطر نسبت به آقای قاليباف در مجموعه دولت وجود دارد. نوعی ناخرسندی و نارضايتی که ازتيم مديريت کنونی شهرداری تهران دارند.
آقای قاليباف اشاره کرده که با همه مشکلاتی که شهرداری تهران با آن روبرو بوده، توانسته اين افتخار را کسب کند که از نظر توسعه سيستم حمل و نقل شهری، جزو شهرهای موفق جهان باشد. ما می دانيم که بيش از يکسال است که بودجه متروی تهران از سوی دولت پرداخت نشده است. بودجه ای که در شورای شهر تهران مصوب شده، چرا بين شهرداری و دولت در مورد پرداخت آن تا اين اندازه محل اختلاف نظر شده است؟
در جمهوری اسلامی، همواره جناح هايی که بخش هايی از قدرت را تصرف کرده اند، منافع خودشان را به عنوان مصالح نظام تعريف کرده و جا می اندازند.
الان هم در اصل، دولت دارد همين برخورد را می کند. برای آنها، نهاد شهرداری مهم نيست. ارزشی ندارد. همچنين مشکلاتی که شهروندان تهرانی برای گذران زندگی روزمره با آنها دست و پنجه نرم می کنند، اصلا محل اعتنا نيست.
بلکه زمانی آنها شهرداری برايشان ارزشمند خواهد بود که تحت مديريت خودشان باشد. يا اينکه يک جريان همسو با آنها مديريت شهرداری تهران را در دست داشته باشد.
در حقيقت اين رفتار دولت که با نوعی کارشکنی و عدم همکاری روبروست به اين دليل است که می خواهد موفقيت مديريتی کنونی شهرداری تهران را تضعيف کند تا بتواند در آينده آنجا را در اختيار خودش بگيرد.
آيا اين مسئله در يک سيستم حکومتی عادی است که مثلا وزارت خارجه يک کشور از سفر شهردار يکی از شهرهای بزرگ، که پايتخت هم هست، جلوگيری کند؟ آيا عادی است که با چنين سفری مخالفت بشود؟
قطعا عادی نيست. در يک سيستم سياسی متعارف منطقی نيست و کاملا غير عادی است. ولی در نظام جمهوری اسلامی ايران که يک نظام خاصی است، اساسا منطق و عقلانيت و هنجارهای متعارفی که در دنيا وجود دارد، رعايت نمی شود. در اينجا بيشتر، رقابت ها و دعواهای بين جناحی و گروهی حرف اول و آخر را می زند.
فکر می کنيد اين درگيری بين دولت و شهرداری تهران تا چه اندازه به انتخابات دور آينده رياست جمهوری در ايران مرتبط است؟
بی ترديد بی تاثير نيست. يک نوع احساس نگرانی برای انتخابات آينده رياست جمهوری وجود دارد. و از همين الان می خواهند جلوی قاليباف را بگيرند وحتی المقدور از احتمال کانديداتوری او و پيروزی اش جلوگيری کنند.
اما من فکر می کنم عامل مهمتر؛ خود شهرداری است، احمدی نژاد و مجموعه حامی او انتظار داشتند که قاليباف همان مسيری را که مديريت شهرداری تهران در دوره احمدی نژاد شروع کرده بود، ادامه بدهد.
طبعا انتظار داشتند آقای قاليباف از نيروهای آنان استفاده کند. ولی قاليباف مسير ديگری رفت و به خصوص اينکه بخشی از نيروهای موسوم به کارگزاران و نيروهای وابسته به جناح هاشمی را دوباره وارد شهرداری تهران کرد و اين موضوعی بود که باعث اختلاف بين دولت احمدی نژاد و مجموعه شهرداری تهران شد.
شهردار تهران، درباره علت اين مخالفت، روز شنبه و در پاسخ به پرسش به خبرگزاری ايسنا، تنها همين را گفت که چيزی که اهميت دارد آن است که «شهرداری تهران با همه مشکلاتی که دارد توانسته اين افتخار را کسب کند.»
آقای قاليباف افزوده است: «شهرداری در تلاش است تا دست کم، نماينده ای را اعزام کند.»
رادیو فردا در گفت و گو با علی افشاری، تحليلگر مسائل سياسی ايران، ساکن آمريکا، از او درباره علت این مخالفت پرسیده است.
رادیو فردا: به نظر شما، علت مخالفت با سفر شهردار تهران چیست؟
علی افشاری: آقای قاليباف سعی کرده هوشمندانه پاسخی بدهد که حتما مصلحت سياسی را رعايت کرده باشد، و هم در عين حال اعتراض خودش را نسبت به اين اتهام هم نشان داده باشد.
اما اين گونه که رسانه های دولتی اعلام کرده اند. نقش ظاهری قضيه، مخالفت معاونت وزارت خارجه با اين سفر بوده است. اما دليل خاص تر آن به اعتقاد من برمی گردد به نوعی رقابت و نظر منفی که مجموعه آقای احمدی نژاد نسبت به شهرداری تهران دارد.
يک نوع حس رقابت و احساس خطر نسبت به آقای قاليباف در مجموعه دولت وجود دارد. نوعی ناخرسندی و نارضايتی که ازتيم مديريت کنونی شهرداری تهران دارند.
آقای قاليباف اشاره کرده که با همه مشکلاتی که شهرداری تهران با آن روبرو بوده، توانسته اين افتخار را کسب کند که از نظر توسعه سيستم حمل و نقل شهری، جزو شهرهای موفق جهان باشد. ما می دانيم که بيش از يکسال است که بودجه متروی تهران از سوی دولت پرداخت نشده است. بودجه ای که در شورای شهر تهران مصوب شده، چرا بين شهرداری و دولت در مورد پرداخت آن تا اين اندازه محل اختلاف نظر شده است؟
در جمهوری اسلامی، همواره جناح هايی که بخش هايی از قدرت را تصرف کرده اند، منافع خودشان را به عنوان مصالح نظام تعريف کرده و جا می اندازند.
الان هم در اصل، دولت دارد همين برخورد را می کند. برای آنها، نهاد شهرداری مهم نيست. ارزشی ندارد. همچنين مشکلاتی که شهروندان تهرانی برای گذران زندگی روزمره با آنها دست و پنجه نرم می کنند، اصلا محل اعتنا نيست.
بلکه زمانی آنها شهرداری برايشان ارزشمند خواهد بود که تحت مديريت خودشان باشد. يا اينکه يک جريان همسو با آنها مديريت شهرداری تهران را در دست داشته باشد.
در حقيقت اين رفتار دولت که با نوعی کارشکنی و عدم همکاری روبروست به اين دليل است که می خواهد موفقيت مديريتی کنونی شهرداری تهران را تضعيف کند تا بتواند در آينده آنجا را در اختيار خودش بگيرد.
آيا اين مسئله در يک سيستم حکومتی عادی است که مثلا وزارت خارجه يک کشور از سفر شهردار يکی از شهرهای بزرگ، که پايتخت هم هست، جلوگيری کند؟ آيا عادی است که با چنين سفری مخالفت بشود؟
قطعا عادی نيست. در يک سيستم سياسی متعارف منطقی نيست و کاملا غير عادی است. ولی در نظام جمهوری اسلامی ايران که يک نظام خاصی است، اساسا منطق و عقلانيت و هنجارهای متعارفی که در دنيا وجود دارد، رعايت نمی شود. در اينجا بيشتر، رقابت ها و دعواهای بين جناحی و گروهی حرف اول و آخر را می زند.
فکر می کنيد اين درگيری بين دولت و شهرداری تهران تا چه اندازه به انتخابات دور آينده رياست جمهوری در ايران مرتبط است؟
بی ترديد بی تاثير نيست. يک نوع احساس نگرانی برای انتخابات آينده رياست جمهوری وجود دارد. و از همين الان می خواهند جلوی قاليباف را بگيرند وحتی المقدور از احتمال کانديداتوری او و پيروزی اش جلوگيری کنند.
اما من فکر می کنم عامل مهمتر؛ خود شهرداری است، احمدی نژاد و مجموعه حامی او انتظار داشتند که قاليباف همان مسيری را که مديريت شهرداری تهران در دوره احمدی نژاد شروع کرده بود، ادامه بدهد.
طبعا انتظار داشتند آقای قاليباف از نيروهای آنان استفاده کند. ولی قاليباف مسير ديگری رفت و به خصوص اينکه بخشی از نيروهای موسوم به کارگزاران و نيروهای وابسته به جناح هاشمی را دوباره وارد شهرداری تهران کرد و اين موضوعی بود که باعث اختلاف بين دولت احمدی نژاد و مجموعه شهرداری تهران شد.
