يک گروه آزادی مطبوعات اعلام کرد که پاکستان مرگبارترين کشور برای روزنامه نگاران در سال ۲۰۱۰ بوده است و در يکسال گذشته هشت نفر به خاطر فعاليت های مطبوعاتی جان خود را در این کشور از دست داده اند.
کميته حمايت از روزنامه‌نگاران در گزارش پايان سال خود که روز چهارشنبه انتشار داد می‌گويد: در سال ۲۰۱۰، ۴۲ روزنامه‌نگار به دليل کار خود جانشان را از دست داده‌اند که نسبت به سال ۲۰۰۹ که ۷۲ خبرنگار کشته شدند این آمار کاهش یافته است.
جوئل سيمون، مدير اين کميته در عين حال گفته است: اين آمار «هنوز به نحو غير قابل قبولی بالا بوده و بيانگر خشونت فراگيری است که روزنامه‌نگاران در سراسر جهان با آن دست به گريبان هستند.»
کميته حمايت از روزنامه‌نگاران می‌گويد اگر چه قتل، همچنان دليل اصلی مرگ روزنامه‌نگاران بوده است ولی بخش بزرگی از خبرنگاران جان خود را در اثر حملات انتحاری و تيراندازی از دست داده‌اند که بيش از گذشته برای پوشش اخبار مناطقی چون پاکستان، افغانستان، سومالی و تايلند به مأموريت رفته‌اند.
اين گزارش می‌افزايد: شش نفر از روزنامه‌نگاران در پاکستان بر اثر حملات انتحاری جان خود را از دست داده‌اند و در همين مدت نيز ۲۰ نفر از آنها زخمی شده‌اند.
جوئل سيمون، مرگ روزنامه‌نگاران در پاکستان را «نشانه خشونت فراگيری دانسته که اين کشور را در بر گرفته است.»
وی گفته است: «سال‌ها بود که روزنامه‌نگاران در پاکستان از سوی شبه‌نظاميان به قتل می‌رسيدند يا از سوی حکومت ربوده می‌شدند. اما با افزايش حملات انتحاری، بيشترين خطر از ناحيه پوشش ساده اخبار است.»
پرويز شوکت، رئيس اتحاديه روزنامه‌نگاران پاکستان، نيز اعلام کرده که اين اتحاديه مرگ بيش از ۱۲ روزنامه‌نگار را طی سال جاری ثبت کرده است.
کميته حمايت از روزنامه‌نگاران می‌گويد که روزنامه‌نگاران کشته شده سال ۲۰۱۰، در ۲۰ کشور بوده‌اند.
بر اساس اين گزارش، پس از پاکستان رتبه دوم مرگبارترين کشور متعلق به عراق است که در آن چهار خبرنگار جان خود را از دست دادند و پس از آن، کشورهای هندوراس و مکزيک با سه کشته قرار دارند.
آمار تلفات در عراق نسبت به دوره ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۷ که در آن هر ساله ۲۰ خبرنگار کشته می‌شدند کاهش زيادی نشان می‌دهد.
تلفات روزنامه‌نگاران در سال ۲۰۰۹ از این رو بسيار بالا بود چون در جريان قتل و عامی که در فيليپين رخ داد بيش از ۱۲ خبرنگار و همکار آنها به قتل رسيدند.
به گفته مدير کميته حمايت از روزنامه‌نگاران، امتناع دولت‌ها از پيگيری قتل خبرنگاران بازگوکننده «فضای فرار از مجازات است که در نهايت دامنه خشونت‌ها را شعله‌ورتر می‌کند.»
بر اساس اين گزارش، درباره ۹۰ درصد از قتل‌های مربوط به روزنامه‌نگاران هيچ اقدامی صورت نگرفته است.
اين کميته اعلام کرده است در حال تحقيق بر روی ۲۸ قتل ديگر مطبوعاتی در سال ۲۰۱۰ است تا مشخص شود آيا مرگ آنها به دليل فعاليت‌های کاری‌شان بوده است يا نه.
هفت مورد از اين قتل‌ها مربوط به مکزيک است که در آن زنجيره‌ای خشونت‌ها عليه مطبوعات در جريان است.
گزارش ياد شده حاکی است که پنج نفر از روزنامه‌نگاران در سال ۲۰۱۰ ناپديد شده‌اند که سه نفر آنها در مکزيک بوده‌اند.
بيش از ۹۰ درصد روزنامه‌نگارانی که در سال ۲۰۱۰ جان خود را از دست داده‌اند در رسانه‌های محلی کار می‌کرده‌اند. پنج خبرنگار بين‌المللی نيز در سال جاری جان باخته‌اند که دو نفر از آنها در جريان درگيری‌های ميان معترضان و نيروهای دولتی تايلند به ضرب گلوله کشته شدند.
فهرست کميته حمايت از روزنامه‌نگاران شامل خبرنگارانی نمی‌شود که در اثر بيماری و يا حوادث مختلف که ارتباطی با کار آنها نداشته است، درگذشته‌اند.
کميته حمايت از روزنامه‌نگاران در گزارش پايان سال خود که روز چهارشنبه انتشار داد می‌گويد: در سال ۲۰۱۰، ۴۲ روزنامه‌نگار به دليل کار خود جانشان را از دست داده‌اند که نسبت به سال ۲۰۰۹ که ۷۲ خبرنگار کشته شدند این آمار کاهش یافته است.
جوئل سيمون، مدير اين کميته در عين حال گفته است: اين آمار «هنوز به نحو غير قابل قبولی بالا بوده و بيانگر خشونت فراگيری است که روزنامه‌نگاران در سراسر جهان با آن دست به گريبان هستند.»
کميته حمايت از روزنامه‌نگاران می‌گويد اگر چه قتل، همچنان دليل اصلی مرگ روزنامه‌نگاران بوده است ولی بخش بزرگی از خبرنگاران جان خود را در اثر حملات انتحاری و تيراندازی از دست داده‌اند که بيش از گذشته برای پوشش اخبار مناطقی چون پاکستان، افغانستان، سومالی و تايلند به مأموريت رفته‌اند.
اين گزارش می‌افزايد: شش نفر از روزنامه‌نگاران در پاکستان بر اثر حملات انتحاری جان خود را از دست داده‌اند و در همين مدت نيز ۲۰ نفر از آنها زخمی شده‌اند.
جوئل سيمون، مرگ روزنامه‌نگاران در پاکستان را «نشانه خشونت فراگيری دانسته که اين کشور را در بر گرفته است.»
وی گفته است: «سال‌ها بود که روزنامه‌نگاران در پاکستان از سوی شبه‌نظاميان به قتل می‌رسيدند يا از سوی حکومت ربوده می‌شدند. اما با افزايش حملات انتحاری، بيشترين خطر از ناحيه پوشش ساده اخبار است.»
پرويز شوکت، رئيس اتحاديه روزنامه‌نگاران پاکستان، نيز اعلام کرده که اين اتحاديه مرگ بيش از ۱۲ روزنامه‌نگار را طی سال جاری ثبت کرده است.
کميته حمايت از روزنامه‌نگاران می‌گويد که روزنامه‌نگاران کشته شده سال ۲۰۱۰، در ۲۰ کشور بوده‌اند.
بر اساس اين گزارش، پس از پاکستان رتبه دوم مرگبارترين کشور متعلق به عراق است که در آن چهار خبرنگار جان خود را از دست دادند و پس از آن، کشورهای هندوراس و مکزيک با سه کشته قرار دارند.
آمار تلفات در عراق نسبت به دوره ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۷ که در آن هر ساله ۲۰ خبرنگار کشته می‌شدند کاهش زيادی نشان می‌دهد.
تلفات روزنامه‌نگاران در سال ۲۰۰۹ از این رو بسيار بالا بود چون در جريان قتل و عامی که در فيليپين رخ داد بيش از ۱۲ خبرنگار و همکار آنها به قتل رسيدند.
به گفته مدير کميته حمايت از روزنامه‌نگاران، امتناع دولت‌ها از پيگيری قتل خبرنگاران بازگوکننده «فضای فرار از مجازات است که در نهايت دامنه خشونت‌ها را شعله‌ورتر می‌کند.»
بر اساس اين گزارش، درباره ۹۰ درصد از قتل‌های مربوط به روزنامه‌نگاران هيچ اقدامی صورت نگرفته است.
اين کميته اعلام کرده است در حال تحقيق بر روی ۲۸ قتل ديگر مطبوعاتی در سال ۲۰۱۰ است تا مشخص شود آيا مرگ آنها به دليل فعاليت‌های کاری‌شان بوده است يا نه.
هفت مورد از اين قتل‌ها مربوط به مکزيک است که در آن زنجيره‌ای خشونت‌ها عليه مطبوعات در جريان است.
گزارش ياد شده حاکی است که پنج نفر از روزنامه‌نگاران در سال ۲۰۱۰ ناپديد شده‌اند که سه نفر آنها در مکزيک بوده‌اند.
بيش از ۹۰ درصد روزنامه‌نگارانی که در سال ۲۰۱۰ جان خود را از دست داده‌اند در رسانه‌های محلی کار می‌کرده‌اند. پنج خبرنگار بين‌المللی نيز در سال جاری جان باخته‌اند که دو نفر از آنها در جريان درگيری‌های ميان معترضان و نيروهای دولتی تايلند به ضرب گلوله کشته شدند.
فهرست کميته حمايت از روزنامه‌نگاران شامل خبرنگارانی نمی‌شود که در اثر بيماری و يا حوادث مختلف که ارتباطی با کار آنها نداشته است، درگذشته‌اند.
