بازداشت هزاران فعال سياسی و مدنی به همراه بسياری از مردم عادی معترض، از نتايج انتخابات رياست جمهوری در سال ۸۸ تا به امروز است. اما معترضين هم هر گاه به خيابان ها بر می گردند، همچنان خواستارآزادی زندانيان سياسی هستند.
سال گذشته در آستانه عيد نوروز، تعدادی از زندانيان سياسی از جمله تعدادی از چهره های شاخص سياسی، با وثيقه هايی بين ۵۰۰ تا يک ميليارد تومان برای مدتی آزاد شدند. هر چند برخی هم از چهرهای شاخص سياسی و حتی معترضين عادی که در زندان هستند تا به امروز از هر گونه آزدای موقت محروم مانده اند.
در روزهای گذشته هم آيت الله صادق لاريجانی، رييس قوه قضائيه، بخشنامه ای صادر کرده است که برخی از محکومين نمی توانند از مرخصی در آستانه عيد نوروز استفاده کنند. محکومين به اقدام عليه امنيت کشور، در زمره اين افراد هستند.
اين يعنی اينکه معترضين پس از انتخابات و ديگر محکومين سياسی که در بسياری از مواقع اتهام اقدام عليه امنيت کشور را در پرونده های خود دارند، امسال در کنار خانواده هايشان نخواهند بود.
در طول سال های گذشته، زندانيان سياسی و خانواده ای آنان نامه های بسياری به مسولين نوشته اند و از اينکه حقوق اوليه آنان در زندان رعايت نمی شود، اعتراض کرده اند.
شادی صدر وکيل دادگستری در مورد اين حقوق اوليه می گويد: مهمترين آنان در مورد زندانيان سياسی، حق برخورداری از ملاقات است که فرد متهم حق دارد هفته ای يکبار با بستگان خود ديدار و ملاقات داشته باشد و اين حق طبييعی زندانیان و جزو مواردی است که فقط جز با تصميم شورای انضباطی نمی توان از او سلب کرد.
شورای انضباطی هم فقط به مدت سه بار و به صورت پياپی، بيشتر نمی تواند اين حق را از او سلب کند و نه بيشتر از آن.
اما ما امروز زندانيان سياسی داريم که ماههاست از ملاقات با خانواده هايشان محروم مانده اند.
حق دوم زندانی، حق برخورداری از داشتن وکيل و حق بهره مندی از امکانات اوليه بهداشتی ، درمانی و فرهنگی – مثل حق داشتن کتاب، است.همه اينها در موارد متعددی ازسوی مسئولان قضايی و مسئولان زندانها برای زندانيان سياسی محدود و يا ممنوع شده است.»
در جديدترين مواردی که اعلام شده است که حقوق اوليه زندانيان سياسی رعايت نمی شود، نامه تعدادی از خانواده زندانيان سياسی زن در زندان رجايی شهر به رييس قوه قضائيه است.
آنان در اين نامه، از اينکه اين زنان زندانی، با افراد به تعبيرآنان « شرور» هم سلول شده اند، هشدار داده اند.
شادی صدر در مورد اين نامه به راديو فردا می گويد: «اساسا زندان رجايی شهر تبعيدگاه زندانيان شرور است. اين زندان فضای خاصی دارد که در آن، اثرات و خطرات جانی و حتی در مواردی خطراتی مثل در معرض تجاوز جنسی قرار گرفتن را برای زندانيان عادی فراهم آورده است.
در واقع آن گونه که زندانيان بندهای زندان رجايی شهر که خود آنها نيز به اين زندان تبعيد شده اند، در مورد فضای آنجا می گويند و توصيف می کنند اين است که فاز عدم امنيت در آنجا به حدی بالاست که آنها به تنهايی و بدون مراقبت ساير زندانيان، حتی نمی توانند به دستشويی بروند يا اساسا در آنجا تنها بمانند.»
اما در آستانه سال نو يک زندانی چه حالی و هوايی دارد؟ پاسخ به اين سوال را خود شادی صدر می دهد که در اولين بازداشت خود در چهار سال پيش، چنين روزهايی را تجربه کرده است.
شادی صدر: زندان در اين روزها از هميشه خلوتر و سوت و کورتر بود وحتی خبری هم از بازجوها نبود و من به عنوان يک زندانی، برای اولين بار طی سال ها، احساس کردم که چقدر اهميت دارد که تو به عنوان يک زندانی روزهای عيد را در نزد خانواده ات باشی.
فهميدم که چقدر دردناک است که در روزهای تعطيلات نوروز از در کنار خانواده بودن خود محروم باشی و در جايی بمانی که حتی بازجوها و زندانبان ها هم از ماندن در آن فراری اند.
شرايط زندان در آن چند روز مانده به عيد آنقدر حاد و دردناک بود که من فکر می کنم رنج مضاعف را به زندانيان تحميل می کند. و به نظرم به همين دليل است که رئيس قوه قضائيه بسيار آگاهانه در اين روزها بخشنامه صادر کرده و اعلام کرده است که زندانيان سياسی حق مرخصی در روزهای عيد را ندارند.»
در حالی که رييس قوه قضائيه از مرخصی ندادن به محکومين به اقدام عليه امنيت ملی خبر داده است، وضعيت سایر متهمين سياسی نيز که هنوز حکم قطعی نگرفته اند در ابهام قرار دارد.
اما بسياری از خانواده های زندانيان سياسی و حتی غير سياسی می گويند، اگر در آستانه سال نو به آنان مرخصی داده نمی شود، حداقل، حقوق اوليه آنان از قبيل تماس تلفنی، ملاقات حضوری و امکانات بهداشتی شان تامين شود.
سال گذشته در آستانه عيد نوروز، تعدادی از زندانيان سياسی از جمله تعدادی از چهره های شاخص سياسی، با وثيقه هايی بين ۵۰۰ تا يک ميليارد تومان برای مدتی آزاد شدند. هر چند برخی هم از چهرهای شاخص سياسی و حتی معترضين عادی که در زندان هستند تا به امروز از هر گونه آزدای موقت محروم مانده اند.
در روزهای گذشته هم آيت الله صادق لاريجانی، رييس قوه قضائيه، بخشنامه ای صادر کرده است که برخی از محکومين نمی توانند از مرخصی در آستانه عيد نوروز استفاده کنند. محکومين به اقدام عليه امنيت کشور، در زمره اين افراد هستند.
اين يعنی اينکه معترضين پس از انتخابات و ديگر محکومين سياسی که در بسياری از مواقع اتهام اقدام عليه امنيت کشور را در پرونده های خود دارند، امسال در کنار خانواده هايشان نخواهند بود.
در طول سال های گذشته، زندانيان سياسی و خانواده ای آنان نامه های بسياری به مسولين نوشته اند و از اينکه حقوق اوليه آنان در زندان رعايت نمی شود، اعتراض کرده اند.
شادی صدر وکيل دادگستری در مورد اين حقوق اوليه می گويد: مهمترين آنان در مورد زندانيان سياسی، حق برخورداری از ملاقات است که فرد متهم حق دارد هفته ای يکبار با بستگان خود ديدار و ملاقات داشته باشد و اين حق طبييعی زندانیان و جزو مواردی است که فقط جز با تصميم شورای انضباطی نمی توان از او سلب کرد.
شورای انضباطی هم فقط به مدت سه بار و به صورت پياپی، بيشتر نمی تواند اين حق را از او سلب کند و نه بيشتر از آن.
اما ما امروز زندانيان سياسی داريم که ماههاست از ملاقات با خانواده هايشان محروم مانده اند.
حق دوم زندانی، حق برخورداری از داشتن وکيل و حق بهره مندی از امکانات اوليه بهداشتی ، درمانی و فرهنگی – مثل حق داشتن کتاب، است.همه اينها در موارد متعددی ازسوی مسئولان قضايی و مسئولان زندانها برای زندانيان سياسی محدود و يا ممنوع شده است.»
در جديدترين مواردی که اعلام شده است که حقوق اوليه زندانيان سياسی رعايت نمی شود، نامه تعدادی از خانواده زندانيان سياسی زن در زندان رجايی شهر به رييس قوه قضائيه است.
آنان در اين نامه، از اينکه اين زنان زندانی، با افراد به تعبيرآنان « شرور» هم سلول شده اند، هشدار داده اند.
شادی صدر در مورد اين نامه به راديو فردا می گويد: «اساسا زندان رجايی شهر تبعيدگاه زندانيان شرور است. اين زندان فضای خاصی دارد که در آن، اثرات و خطرات جانی و حتی در مواردی خطراتی مثل در معرض تجاوز جنسی قرار گرفتن را برای زندانيان عادی فراهم آورده است.
در واقع آن گونه که زندانيان بندهای زندان رجايی شهر که خود آنها نيز به اين زندان تبعيد شده اند، در مورد فضای آنجا می گويند و توصيف می کنند اين است که فاز عدم امنيت در آنجا به حدی بالاست که آنها به تنهايی و بدون مراقبت ساير زندانيان، حتی نمی توانند به دستشويی بروند يا اساسا در آنجا تنها بمانند.»
اما در آستانه سال نو يک زندانی چه حالی و هوايی دارد؟ پاسخ به اين سوال را خود شادی صدر می دهد که در اولين بازداشت خود در چهار سال پيش، چنين روزهايی را تجربه کرده است.
شادی صدر: زندان در اين روزها از هميشه خلوتر و سوت و کورتر بود وحتی خبری هم از بازجوها نبود و من به عنوان يک زندانی، برای اولين بار طی سال ها، احساس کردم که چقدر اهميت دارد که تو به عنوان يک زندانی روزهای عيد را در نزد خانواده ات باشی.
فهميدم که چقدر دردناک است که در روزهای تعطيلات نوروز از در کنار خانواده بودن خود محروم باشی و در جايی بمانی که حتی بازجوها و زندانبان ها هم از ماندن در آن فراری اند.
شرايط زندان در آن چند روز مانده به عيد آنقدر حاد و دردناک بود که من فکر می کنم رنج مضاعف را به زندانيان تحميل می کند. و به نظرم به همين دليل است که رئيس قوه قضائيه بسيار آگاهانه در اين روزها بخشنامه صادر کرده و اعلام کرده است که زندانيان سياسی حق مرخصی در روزهای عيد را ندارند.»
در حالی که رييس قوه قضائيه از مرخصی ندادن به محکومين به اقدام عليه امنيت ملی خبر داده است، وضعيت سایر متهمين سياسی نيز که هنوز حکم قطعی نگرفته اند در ابهام قرار دارد.
اما بسياری از خانواده های زندانيان سياسی و حتی غير سياسی می گويند، اگر در آستانه سال نو به آنان مرخصی داده نمی شود، حداقل، حقوق اوليه آنان از قبيل تماس تلفنی، ملاقات حضوری و امکانات بهداشتی شان تامين شود.
