حکومت ايران ممکن است از برخی لحاظ از پيامدهای حوادث سياسی اخير در کشورهای عرب بهره مند شود ولی بعيد است که اين حوادث از نظر اقتصادی برای ايران منفعتی داشته باشند. حکومت ايران هم اکنون بيش از هر زمان ديگری نگران وضعيت توليد نفت در کشورهای منطقه و سهم خود در صادرات این محصول است.
روشنک تقوی، روزنامه نگار ايرانی، در مطلبی در هفته نامه «تايم» می نويسد که حکومت ايران به شدت نگران تضعيف موقعيت اين کشور در اوپک است. عربستان سعودی مهمترين کشور عضو اوپک مناسبات خوبی با ايران ندارد و از سوی ديگر عراق رقيب قديمی ايران در اوپک قصد دارد بر ميزان توليد نفت خود بيافزايد.
يک کارشناس نفت در تهران که جزو مشاوران دولت ايران است می گويد: «در گفت و گوهای خصوصی با مقامات و کارشناسان می توان ديد که در مورد آينده توليد نفت توسط عراق نگرانی وجود دارد. تحت تاثير افزايش توليد عراق موقعيت ايران در چهارچوب اوپک تضعيف خواهد شد.»
علاوه بر اين عامل، بايد در نظر داشت که ايران طی سال گذشته بخشی از قراردادهای نفت به مشتريان قديمی و دائمی خود را از دست داد.
ايران همواره از سطح نازل توليد نفت عراق به عنوان يک سوپاپ اطمينان در برابر احتمال تحريم های جدی تر عليه صادرات نفت خود استفاده کرده است.
به گفته کارشناسان با وجودی که دولت عراق هنوز در چهارچوب اوپک حق رای ندارد ولی اخبار مروبط به افزايش توليد و صادرات اين کشور حکومت ايران را نگران کرده است. با وجود روابط نزديک و حتی نفوذ ايران در عراق بعيد است حکومت عراق به خواست ايران از توسعه ميادين نفتی خود که در طول جنگ آسيب ديده اند صرف نظر کند.
هفته نامه «تايم» می افزايد که افزايش توان صادرات نفت عراق در شرايطی که ايران با خطر تحريم های بين المللی روبرو است موقعيت اين کشور را در اوپک تضعيف خواهد کرد. در يک سال اخير ابران بخشی از معاملات نفتی خود را به عراق باخته که از نظر تکنولوژی در وضعيت بهتری قرار دارد و نفت خود را به بهای نازل تری می فروشد.
يک مقام وزارت نفت ايران می گويد که پس از اشغال کويت توسط عراق و همينطور پس از حمله نظامی سال ۲۰۰۳ به عراق بسياری از مشتريان نفت اين کشور به ايران روی آوردند ولی اکنون به دليل مشکلات سياسی ايران و تحريم های بين المللی آنها با عراق معامله می کنند.
به نوشته هفته نامه «تايم»، ايران با ۱۵۰ ميليارد بشکه ذخاير تاييد شده نفت و توانايی استخراج حدود چهار ميليون و سيصد هزار بشکه در روز به نسبت عراق در مقام بالاتری قرار دارد. ذخاير تاييد شده عراق حدود ۱۴۳ ميليارد بشکه و توانايی توليد استخراج آن حدود دو ميليون و هفتصد هزار بشکه در روز است. ميزان استخراج و توليد نفت خام ايران در شش ماهه گذشته حدود ۶.۳ ميليون بشکه در روز بوده است.
افزايش بهای نفت خام طی چند هفته اخير به بالاتر از صد دلار قاعدتا بايد موجب خشنودی حکومت ايران باشد که طبق برآوردهای دولتی برای پرهيز از کسری بودجه به قيمت حداقل ۹۵ دلار برای صدور نفت خود نياز دارد. اما برخلاف ساير اعضای اوپک که با افزايش توليد روزانه از گران شدن قيمت نفت بهره می جويند ايران با مشکل کاهش صادرات مواجه است.
ايران به دليل تکنولوژی عقب مانده و کمبود ظرفيت پالايشگاهی نمی تواند همچون رقبای خود نفت خام غليظ تر و با سولفور بالاتر را توليد کند. به همين خاطر در ماه های پايانی سال ميلادی گذشته بخشی از توليد خود را در انبارهای دريايی ذخيره کرده و در ماه های تابستان به دليل انجام کارهای تعميراتی در پالايشگاه ها از ميزان فروش نفت سنگين تر ايران کاسته می شود.
در حال حاضر ايران بيش از ۲۰ ميليون بشکه نفت خام در تانکرهايی در آب های خليج فارس ذخيره کرده و به گفته مقامات وزارت نفت ايران مقدار ديگری نيز در مسير حرکت به سمت سواحل شمال مصر هستند.
تحت تاثير تحريم های بين المللی برخی از خريداران قديمی ايران به کشورهای توليد کننده ديگر روی آورده اند. يک مقام وزارت نفت ايران می گويد: «با وجود همه دردسرهای موجود بسياری از مشتريان ما ترجيح می دهند از ديگران نفت بخرند. و اگر کاهش فروش ادامه يابد همين ميزان از ذخيره سازی نفت در تانکرها ادامه خواهد يافت.»
هفته نامه «تايم» در پايان می نويسد که حکومت ايران بخش زيادی از درآمد حاصل از فروش نفت خود را بايد در عرصه نوسازی صنايع نفت سرمايه گذاری کند. بنابراين دولت در زمينه سرمايه گذاری های اجتماعی و احياء اقتصاد کشور دست باز نخواهد داشت، بنابر اين تمام سر و صداهای حکومت ايران در سطح منطقه ممکن است نتواند به حل مشکل اصلی اين حکومت که در داخل کشور نهفته است، کمکی بکند.
روشنک تقوی، روزنامه نگار ايرانی، در مطلبی در هفته نامه «تايم» می نويسد که حکومت ايران به شدت نگران تضعيف موقعيت اين کشور در اوپک است. عربستان سعودی مهمترين کشور عضو اوپک مناسبات خوبی با ايران ندارد و از سوی ديگر عراق رقيب قديمی ايران در اوپک قصد دارد بر ميزان توليد نفت خود بيافزايد.
يک کارشناس نفت در تهران که جزو مشاوران دولت ايران است می گويد: «در گفت و گوهای خصوصی با مقامات و کارشناسان می توان ديد که در مورد آينده توليد نفت توسط عراق نگرانی وجود دارد. تحت تاثير افزايش توليد عراق موقعيت ايران در چهارچوب اوپک تضعيف خواهد شد.»
علاوه بر اين عامل، بايد در نظر داشت که ايران طی سال گذشته بخشی از قراردادهای نفت به مشتريان قديمی و دائمی خود را از دست داد.
ايران همواره از سطح نازل توليد نفت عراق به عنوان يک سوپاپ اطمينان در برابر احتمال تحريم های جدی تر عليه صادرات نفت خود استفاده کرده است.
به گفته کارشناسان با وجودی که دولت عراق هنوز در چهارچوب اوپک حق رای ندارد ولی اخبار مروبط به افزايش توليد و صادرات اين کشور حکومت ايران را نگران کرده است. با وجود روابط نزديک و حتی نفوذ ايران در عراق بعيد است حکومت عراق به خواست ايران از توسعه ميادين نفتی خود که در طول جنگ آسيب ديده اند صرف نظر کند.
هفته نامه «تايم» می افزايد که افزايش توان صادرات نفت عراق در شرايطی که ايران با خطر تحريم های بين المللی روبرو است موقعيت اين کشور را در اوپک تضعيف خواهد کرد. در يک سال اخير ابران بخشی از معاملات نفتی خود را به عراق باخته که از نظر تکنولوژی در وضعيت بهتری قرار دارد و نفت خود را به بهای نازل تری می فروشد.
يک مقام وزارت نفت ايران می گويد که پس از اشغال کويت توسط عراق و همينطور پس از حمله نظامی سال ۲۰۰۳ به عراق بسياری از مشتريان نفت اين کشور به ايران روی آوردند ولی اکنون به دليل مشکلات سياسی ايران و تحريم های بين المللی آنها با عراق معامله می کنند.
به نوشته هفته نامه «تايم»، ايران با ۱۵۰ ميليارد بشکه ذخاير تاييد شده نفت و توانايی استخراج حدود چهار ميليون و سيصد هزار بشکه در روز به نسبت عراق در مقام بالاتری قرار دارد. ذخاير تاييد شده عراق حدود ۱۴۳ ميليارد بشکه و توانايی توليد استخراج آن حدود دو ميليون و هفتصد هزار بشکه در روز است. ميزان استخراج و توليد نفت خام ايران در شش ماهه گذشته حدود ۶.۳ ميليون بشکه در روز بوده است.
افزايش بهای نفت خام طی چند هفته اخير به بالاتر از صد دلار قاعدتا بايد موجب خشنودی حکومت ايران باشد که طبق برآوردهای دولتی برای پرهيز از کسری بودجه به قيمت حداقل ۹۵ دلار برای صدور نفت خود نياز دارد. اما برخلاف ساير اعضای اوپک که با افزايش توليد روزانه از گران شدن قيمت نفت بهره می جويند ايران با مشکل کاهش صادرات مواجه است.
ايران به دليل تکنولوژی عقب مانده و کمبود ظرفيت پالايشگاهی نمی تواند همچون رقبای خود نفت خام غليظ تر و با سولفور بالاتر را توليد کند. به همين خاطر در ماه های پايانی سال ميلادی گذشته بخشی از توليد خود را در انبارهای دريايی ذخيره کرده و در ماه های تابستان به دليل انجام کارهای تعميراتی در پالايشگاه ها از ميزان فروش نفت سنگين تر ايران کاسته می شود.
در حال حاضر ايران بيش از ۲۰ ميليون بشکه نفت خام در تانکرهايی در آب های خليج فارس ذخيره کرده و به گفته مقامات وزارت نفت ايران مقدار ديگری نيز در مسير حرکت به سمت سواحل شمال مصر هستند.
تحت تاثير تحريم های بين المللی برخی از خريداران قديمی ايران به کشورهای توليد کننده ديگر روی آورده اند. يک مقام وزارت نفت ايران می گويد: «با وجود همه دردسرهای موجود بسياری از مشتريان ما ترجيح می دهند از ديگران نفت بخرند. و اگر کاهش فروش ادامه يابد همين ميزان از ذخيره سازی نفت در تانکرها ادامه خواهد يافت.»
هفته نامه «تايم» در پايان می نويسد که حکومت ايران بخش زيادی از درآمد حاصل از فروش نفت خود را بايد در عرصه نوسازی صنايع نفت سرمايه گذاری کند. بنابراين دولت در زمينه سرمايه گذاری های اجتماعی و احياء اقتصاد کشور دست باز نخواهد داشت، بنابر اين تمام سر و صداهای حکومت ايران در سطح منطقه ممکن است نتواند به حل مشکل اصلی اين حکومت که در داخل کشور نهفته است، کمکی بکند.
