اعتراضی که در روزهای آغازين خود، توجه چندانی را به خود جلب نکرده بود، از پارک کوچکی در مقابل وال استريت در شهر نيويورک به نقاط مختلف آمريکا رسيده، هزاران نفر را با خود همراه کرده و حتی گروه هايی در شهرهای بزرگ اروپايی از آن حمايت کرده اند.
اين رشد سريع تا آنجا پيش رفته که باراک اوباما، رييس جمهور آمريکا، درباره جنبش «وال استريت را تصرف کنيد» اظهار نظر کرده و در شبکه های خبری آمريکا، موضوع اين اعتراض روزانه، تبديل به بحثی داغ در ميان اعضای دو حزب دمکرات و جمهوریخواه شده است.
همه اينها در حالی ست که جنبش «وال استريت را تصرف کنيد» خود را از هر دو حزب اصلی در آمريکا و هر گروه سياسی ديگر مبرا می خواند.
«قربانی طمع یک درصدی»
بيش از سه هفته است که زندگی در يک پارک کوچک در وال استريت مرکز اقتصادی آمريکا، در شهر نيويورک اين گونه آغاز می‌شود ...گروهی که در کيسه خواب‌هایشان شب را به صبح رسانده اند، از خواب برخاسته، در بخشی از پارک غذا آماده می کنند.
بخش ديگری لباس های اهدايی مردم را بين افراد پخش می کنند، گوشه‌ای ديگر، کتابخانه‌ای وجود دارد برای آنان که می خواهند مطالعه کنند.يکی از قسمت‌های مهم اين کمپ هم بخش رسانه است، آنها از جديدترين فناوری‌ها برای تبادل اطلاعات، و پخش زنده اعتراضات خود بهره جسته‌اند. خود را جنبش «وال استريت را تصرف کنيد» می خوانند و می گویند نمونه‌ای هستند از آنچه که در يک سال اخير از ميدان تحرير قاهره در مصر تا اسپانيا و يونان ديده ايم. معترضانی که می گویند آمده اند تا آنچه را که سهم خود می دانند، از مديران اقتصادی و از دولت طلب کنند.
آنها می‌گويند ۹۹ درصدی هستند که قربانی طمع یک درصد شده اند. آنها که در نيويورک گرد هم آمده‌اند در دو مجمع عمومی روزانه با يکديگر تبادل نظر می‌کنند و رای همگی در تصميم‌گيری به يک اندازه تاثير‌گذار است. از آنجا که از استفاده از بلندگو منع شده‌اند، هنگام سخنرانی، افرادی که به ميان آنها می آيند، پس از بیان هر جمله، جمعيت جملات را تکرار می کند تا صدا به همگان برسد.
حرکت «وال استريت را تصرف کنيد» از ۱۷ سپتامبر- ۲۷ شهريور- به خيابان های نيويورک آمد و تا روزها، توسط رسانه‌ها و ناظران جدی گرفته نشد. شايد کمتر کسی فکر می‌کرد که سه هفته پس از آنکه ده ها معترض آمريکايی در پارک «زوککوتی» جنب خيابان آزادی، و چند کوچه پايين‌تر از برج های دوقلو، دور هم جمع شدند، باراک اوباما، رييس جمهور آمريکا، به آن واکنش نشان دهد يا صدها نفر بازداشت شوند و رسانه های محافظه کار آمريکا مجبور به پوشش دادن اخبار پيرامون آن شوند.
روز شنبه و در بيست و دومين روز از آغاز اين جنبش، گروه های مختلفی در نقاط مختلف آمريکا به خيابان ها آمدند. در لس آنجلس، پورتلند، ساکرامنتو، دنور، نشويل، اسپرينگفيلد و آستن معترضان در حمايت از آنچه معترضين در نيويورک آغاز کرده اند به خيابان آمدند. اگرچه تعداد معترضین در این شهرها بسیار کمتر از شهر نیویورک بوده است.
در واشینگتن، پايتخت سياسی آمريکا، پليس با معترضان درگير شد. شبکه خبری «سی‌ان‌ان» گزارش داد که گروهی از معترضان قصد ورود به يکی از موزه های اين شهر را داشتند که پليس مجبور به استفاده از اسپری فلفل شد و يک نفر را نيز بازداشت کرد.
اما با گسترش اين اعتراض ها، باراک اوباما روز پنج شنبه اين حرکت اعتراضی را بازتاب آزردگی عمومی نسبت به گرفتاری های مالی خواند.
همچنين نانسی پلوسی، عضو دمکرات مجلس نمايندگان آمريکا که پيشتر رياست اين مجلس را بر عهده داشت نيز به شبکه خبری ای بی سی گفته است که از «وال استريت را تصرف کنيد» حمايت می کند، چرا که به گفته او چه اين پيام توسط چنين جنبشی به حاکميت داده شود، چه توسط يک حزب سياسی، پيامی است که بايد شنيده شود و تغيير بايد صورت بگيرد.
پاره ای از تحليلگران، حرکت «وال استريت را تصرف کنيد» را شدیدا مورد انتقاد قرار داده اند. عده‌ای می گويند نمی‌توان برای مدتی طولانی به جنبشی اميد داشت که رهبری ندارد و برنامه ای اعلام نکرده است. برخی ديگر می گويند خواسته اين جنبش مشخص نيست، حال که توجه رسانه‌ای و دولتی نيز به خود جلب کرده، اقدام بعدی اش چيست.
بر روی پلاکاردهای دست نويس آنها بر روی کاغذ يا کارتن، از همه چیز می گویند، از بيکاری و وام های دانشجویی تا جنگ در افغانستان. در محل استقرار افراد در پارک زوککوتی، بنا بر سليقه و خواسته، افراد می توانند به گروه های مختلف حقوق بشری، محيط زيستی، اقتصادی و يا سياسی بپيوندند. اما آنچه که مشخص است يک چيز همه اين افراد را به خيابان آورده است؛ همه آنها میگویند خواستار تقسيم عادلانه ثروت هستند.
اين رشد سريع تا آنجا پيش رفته که باراک اوباما، رييس جمهور آمريکا، درباره جنبش «وال استريت را تصرف کنيد» اظهار نظر کرده و در شبکه های خبری آمريکا، موضوع اين اعتراض روزانه، تبديل به بحثی داغ در ميان اعضای دو حزب دمکرات و جمهوریخواه شده است.
همه اينها در حالی ست که جنبش «وال استريت را تصرف کنيد» خود را از هر دو حزب اصلی در آمريکا و هر گروه سياسی ديگر مبرا می خواند.
«قربانی طمع یک درصدی»
بيش از سه هفته است که زندگی در يک پارک کوچک در وال استريت مرکز اقتصادی آمريکا، در شهر نيويورک اين گونه آغاز می‌شود ...گروهی که در کيسه خواب‌هایشان شب را به صبح رسانده اند، از خواب برخاسته، در بخشی از پارک غذا آماده می کنند.
بخش ديگری لباس های اهدايی مردم را بين افراد پخش می کنند، گوشه‌ای ديگر، کتابخانه‌ای وجود دارد برای آنان که می خواهند مطالعه کنند.يکی از قسمت‌های مهم اين کمپ هم بخش رسانه است، آنها از جديدترين فناوری‌ها برای تبادل اطلاعات، و پخش زنده اعتراضات خود بهره جسته‌اند. خود را جنبش «وال استريت را تصرف کنيد» می خوانند و می گویند نمونه‌ای هستند از آنچه که در يک سال اخير از ميدان تحرير قاهره در مصر تا اسپانيا و يونان ديده ايم. معترضانی که می گویند آمده اند تا آنچه را که سهم خود می دانند، از مديران اقتصادی و از دولت طلب کنند.
آنها می‌گويند ۹۹ درصدی هستند که قربانی طمع یک درصد شده اند. آنها که در نيويورک گرد هم آمده‌اند در دو مجمع عمومی روزانه با يکديگر تبادل نظر می‌کنند و رای همگی در تصميم‌گيری به يک اندازه تاثير‌گذار است. از آنجا که از استفاده از بلندگو منع شده‌اند، هنگام سخنرانی، افرادی که به ميان آنها می آيند، پس از بیان هر جمله، جمعيت جملات را تکرار می کند تا صدا به همگان برسد.
حرکت «وال استريت را تصرف کنيد» از ۱۷ سپتامبر- ۲۷ شهريور- به خيابان های نيويورک آمد و تا روزها، توسط رسانه‌ها و ناظران جدی گرفته نشد. شايد کمتر کسی فکر می‌کرد که سه هفته پس از آنکه ده ها معترض آمريکايی در پارک «زوککوتی» جنب خيابان آزادی، و چند کوچه پايين‌تر از برج های دوقلو، دور هم جمع شدند، باراک اوباما، رييس جمهور آمريکا، به آن واکنش نشان دهد يا صدها نفر بازداشت شوند و رسانه های محافظه کار آمريکا مجبور به پوشش دادن اخبار پيرامون آن شوند.
روز شنبه و در بيست و دومين روز از آغاز اين جنبش، گروه های مختلفی در نقاط مختلف آمريکا به خيابان ها آمدند. در لس آنجلس، پورتلند، ساکرامنتو، دنور، نشويل، اسپرينگفيلد و آستن معترضان در حمايت از آنچه معترضين در نيويورک آغاز کرده اند به خيابان آمدند. اگرچه تعداد معترضین در این شهرها بسیار کمتر از شهر نیویورک بوده است.
در واشینگتن، پايتخت سياسی آمريکا، پليس با معترضان درگير شد. شبکه خبری «سی‌ان‌ان» گزارش داد که گروهی از معترضان قصد ورود به يکی از موزه های اين شهر را داشتند که پليس مجبور به استفاده از اسپری فلفل شد و يک نفر را نيز بازداشت کرد.
اما با گسترش اين اعتراض ها، باراک اوباما روز پنج شنبه اين حرکت اعتراضی را بازتاب آزردگی عمومی نسبت به گرفتاری های مالی خواند.
همچنين نانسی پلوسی، عضو دمکرات مجلس نمايندگان آمريکا که پيشتر رياست اين مجلس را بر عهده داشت نيز به شبکه خبری ای بی سی گفته است که از «وال استريت را تصرف کنيد» حمايت می کند، چرا که به گفته او چه اين پيام توسط چنين جنبشی به حاکميت داده شود، چه توسط يک حزب سياسی، پيامی است که بايد شنيده شود و تغيير بايد صورت بگيرد.
پاره ای از تحليلگران، حرکت «وال استريت را تصرف کنيد» را شدیدا مورد انتقاد قرار داده اند. عده‌ای می گويند نمی‌توان برای مدتی طولانی به جنبشی اميد داشت که رهبری ندارد و برنامه ای اعلام نکرده است. برخی ديگر می گويند خواسته اين جنبش مشخص نيست، حال که توجه رسانه‌ای و دولتی نيز به خود جلب کرده، اقدام بعدی اش چيست.
بر روی پلاکاردهای دست نويس آنها بر روی کاغذ يا کارتن، از همه چیز می گویند، از بيکاری و وام های دانشجویی تا جنگ در افغانستان. در محل استقرار افراد در پارک زوککوتی، بنا بر سليقه و خواسته، افراد می توانند به گروه های مختلف حقوق بشری، محيط زيستی، اقتصادی و يا سياسی بپيوندند. اما آنچه که مشخص است يک چيز همه اين افراد را به خيابان آورده است؛ همه آنها میگویند خواستار تقسيم عادلانه ثروت هستند.
