کارشناسان ناسا با استفاده از قدرت ديد تلسکوپ های فضايی «اسپيتزر» و «هابل» اجرام فضايی را رصد کرده اند که ممکن است دور دست ترين کهکشانی باشد که تاکنون مشاهده شده است . نور متصاعد از اين کهکشان مربوط به دوران نوپايی آن است که با احتساب عمر تقريبی فضا می توان گفت به ۱۳ ميليارد و ۷۰۰ ميليون سال پيش برمی گردد، يعنی زمانی که از عمر فضا فقط ۵۰۰ ميليون سال می گذشت.
وب سايت رسمی ناسا می افزايد که اين کهکشان در دورانی شکل گرفته و وجود داشته که به گفته دانشمندان، عالم فضا درحال عبور از دوران تاريک خود بود. در اين دوران فضا از يک گستره تاريک و بدون ستاره به عالمی مملو از کهکشانهای نورانی و قابل رويت بدل شد. کشف اين کهکشان دور دست و کم نور می تواند دريچه ای باشد به سوی شناخت بخش های دست نيافتنی و دورانهای بسيار کهن در تاريخ فضا.
دانشمندان علوم فضايی می گويند که اين کهکشان دور دست ترين اجرام يا توده های نورانی است که تاکنون رصد شده است.ادامه پژوهش درمورد اين کهکشان و موارد مشابه ديگر می تواند در شناخت بهتر از مراحل اوليه شکل گيری اجرام آسمانی و کهکشانها و پايان يافتن دوران تاريک فضا کمک موثری بکند.
نور متصاعد شده از اين کهکشان حدود ۱۳ ميليارد و ۲۰۰ ميليون سال نوری طول کشيده تا به تلسکوپ های ناسا برسد. به زبان ديگرT نوری که از اين کهکشان توسط تلسکوپ های «اسپيتزر» و «هابل» دريافت شده متعلق به زمانی است که عالم فضا کمتر از چهار درصد از عمر امروزی خود را داشت.
برخلاف موارد ديگری که در گذشته کهکشان هايی با اين فاصله و عمر تقريبی رصد شده بودند اين کهکشان در تمام طول موج ها و يا رنگ های مختلف که اشيای نورانی را تشخيص می دهندT رصد شده است. تلسکوپ «هابل» در چهار طول موج يا رنگ مختلف اين کهکشان را مشاهده کرده و سپس تلسکوپ « اسپيتزر» نيز در طول موج پنجم وجود اين کهکشان را تاييد کرده است. به اين ترتيب کارشناسان موسسه فضايی آمريکا -ناسا - با قاطعيت می توانند وجود و فاصله اين کهکشان را تاييد کنند.
اجرامی را که دريک چنين فاصله طولانی از زمين قرار دارند به سختی می توان با دقت تلسکوپ های امروزی مشاهده کرد. دانشمندان برای رصد اين کهکشان های قديمی و دوردست از روشی که رصد کردن براساس جاذبه ناميده می شود استفاده می کنند.
براساس اين روش علمی که آلبرت انيشتن حدود صد سال پيش آن را پيش بينی کرده بود، نيروی جاذبه اجرامی که جلوی مجموعه ديگر قرار گرفته اند نور اجرام موجود در پس زمينه را تغيير می دهد. در اين مورد اخير وجود يک کهکشان پهناور بين کهکشان ما و کهکشان قديمی که اخيرا رصد شده است باعث شده بود که نور متصاعد شده از آن تقويت شده و امکان ديدن آن تقريبا پانزده برابر افزايش يابد.
به نوشته وب سايت رسمی ناسا دانشمندان معتقدند که اين کهکشان در زمانی توسط تلسکوپ های فضايی رصد شده است که عمر آن حدود دويست ميليون سال بوده است. در همين حال به نظر می رسد که کهکشانی کوچک و بسيار فشرده ای است که گستره و حجم آن حدود يک درصد از اندازه کهکشان راه شيری است.
براساس فرضيه های علمی موجود قاعدتا اولين کهکشان هايی که شکل می گرفتند، بسيار کوچک بوده و در طول زمان بر اثر جذب يکديگر به ابعادی می رسيدند که مشابه کهکشان های امروزی است.
دانشمندان علوم فضايی اميدوار هستند که با به کار افتادن تلسکوپ بعدی به نام «جيمز وب» که در سال ۲۰۱۸ راه اندازی خواهد شد، مطالعات و دانش خود از زمان و نحوه شکل گيری اولين ستاره ها و کهکشان ها را توسعه دهند. به احتمال زياد اين کهکشان دور دست و کهنسال که اخيرا کشف شده يکی از اهداف مهم در اين برنامه های مطالعاتی خواهد بود.
وب سايت رسمی ناسا می افزايد که اين کهکشان در دورانی شکل گرفته و وجود داشته که به گفته دانشمندان، عالم فضا درحال عبور از دوران تاريک خود بود. در اين دوران فضا از يک گستره تاريک و بدون ستاره به عالمی مملو از کهکشانهای نورانی و قابل رويت بدل شد. کشف اين کهکشان دور دست و کم نور می تواند دريچه ای باشد به سوی شناخت بخش های دست نيافتنی و دورانهای بسيار کهن در تاريخ فضا.
دانشمندان علوم فضايی می گويند که اين کهکشان دور دست ترين اجرام يا توده های نورانی است که تاکنون رصد شده است.ادامه پژوهش درمورد اين کهکشان و موارد مشابه ديگر می تواند در شناخت بهتر از مراحل اوليه شکل گيری اجرام آسمانی و کهکشانها و پايان يافتن دوران تاريک فضا کمک موثری بکند.
نور متصاعد شده از اين کهکشان حدود ۱۳ ميليارد و ۲۰۰ ميليون سال نوری طول کشيده تا به تلسکوپ های ناسا برسد. به زبان ديگرT نوری که از اين کهکشان توسط تلسکوپ های «اسپيتزر» و «هابل» دريافت شده متعلق به زمانی است که عالم فضا کمتر از چهار درصد از عمر امروزی خود را داشت.
برخلاف موارد ديگری که در گذشته کهکشان هايی با اين فاصله و عمر تقريبی رصد شده بودند اين کهکشان در تمام طول موج ها و يا رنگ های مختلف که اشيای نورانی را تشخيص می دهندT رصد شده است. تلسکوپ «هابل» در چهار طول موج يا رنگ مختلف اين کهکشان را مشاهده کرده و سپس تلسکوپ « اسپيتزر» نيز در طول موج پنجم وجود اين کهکشان را تاييد کرده است. به اين ترتيب کارشناسان موسسه فضايی آمريکا -ناسا - با قاطعيت می توانند وجود و فاصله اين کهکشان را تاييد کنند.
اجرامی را که دريک چنين فاصله طولانی از زمين قرار دارند به سختی می توان با دقت تلسکوپ های امروزی مشاهده کرد. دانشمندان برای رصد اين کهکشان های قديمی و دوردست از روشی که رصد کردن براساس جاذبه ناميده می شود استفاده می کنند.
براساس اين روش علمی که آلبرت انيشتن حدود صد سال پيش آن را پيش بينی کرده بود، نيروی جاذبه اجرامی که جلوی مجموعه ديگر قرار گرفته اند نور اجرام موجود در پس زمينه را تغيير می دهد. در اين مورد اخير وجود يک کهکشان پهناور بين کهکشان ما و کهکشان قديمی که اخيرا رصد شده است باعث شده بود که نور متصاعد شده از آن تقويت شده و امکان ديدن آن تقريبا پانزده برابر افزايش يابد.
به نوشته وب سايت رسمی ناسا دانشمندان معتقدند که اين کهکشان در زمانی توسط تلسکوپ های فضايی رصد شده است که عمر آن حدود دويست ميليون سال بوده است. در همين حال به نظر می رسد که کهکشانی کوچک و بسيار فشرده ای است که گستره و حجم آن حدود يک درصد از اندازه کهکشان راه شيری است.
براساس فرضيه های علمی موجود قاعدتا اولين کهکشان هايی که شکل می گرفتند، بسيار کوچک بوده و در طول زمان بر اثر جذب يکديگر به ابعادی می رسيدند که مشابه کهکشان های امروزی است.
دانشمندان علوم فضايی اميدوار هستند که با به کار افتادن تلسکوپ بعدی به نام «جيمز وب» که در سال ۲۰۱۸ راه اندازی خواهد شد، مطالعات و دانش خود از زمان و نحوه شکل گيری اولين ستاره ها و کهکشان ها را توسعه دهند. به احتمال زياد اين کهکشان دور دست و کهنسال که اخيرا کشف شده يکی از اهداف مهم در اين برنامه های مطالعاتی خواهد بود.
