مسئولان می‌گویند «زاینده‌رود زنده شد.» روش زنده‌شدن زاینده‌رود شاید تا حدی مصنوعی باشد. این همان آب رهاسازی شده از سد زاینده رود است که هر از چندی جشن و خوشحالی برای مردم اصفهان در کرانه رود می‌آورد.
با بازشدن بخشی از آب موجود در سد زاینده رود بر روی بستر خشک این رودخانه، اصفهانی‌ها یک‌بار دیگر زاینده‌رود را سیراب و زنده دیدند. رئیس سازمان محیط زیست گفته آب باید تا پنجشنبه به تالاب گاوخونی هم برسد.
وزارت نیرو اعلام کرد ۴۰۰ میلیون متر مکعب آب را برای زاینده‌رود و تالاب گاوخونی در نظر گرفته که با دو هدف کشت پاییزه کشاورزان شرق اصفهان و حقابه محیط زیستی رودخانه و تالاب‌ها به به شکل مقطعی از سد زاینده‌رود رها می‌شود.
این روشی است که هر چند بار یک‌بار در کشور، برای احیای زاینده‌رود پیاده می‌شود. زاینده‌رود در بخش‌هایی از جمله در اصفهان آنقدر خشک و بی‌جان شده، که باید دو سال یک‌بار آب را با این روش به آن برگرداند.
۸۶ سال فرصت داریم تا آنطور که سازمان ملل می‌گوید برای جلوگیری از تغییرات شدید و خطرناک آب‌وهوایی با کاهش استفاده از سوخت فسیلی به زندگی خود و بقیه جانداران کمک کنیم.
بر اساس تازه‌ترین گزارش در مورد گرمایش زمین که هفته پیش در نشست مجمع بین‌المللی تغییرات اقلیمی در دانمارک ارائه شد، افزایش حرارت، بارندگی بیش از اندازه، افزایش سطح آب دریا و اسیدی شدن آب اقیانوس‌ها خطرهای جبران‌ناپذیری را در به دنبال می‌آورد.
اقلیم‌شناسان می‌گویند استفاده بیش از اندازه از سوخت‌های فسیلی یعنی نفت و گاز، جهان را به پرتگاهی می‌رساند که خطرناک و بی‌بازگشت توصیف شده است.
این نتیجه، ترکیبی از گزارش‌های نشست‌های قبلی بود. در فروردین‌ماه گذشته در یکی دیگر از همین نشست‌ها، کارشناسان سازمان ملل هشدار داده بودند، فقط یک فرصت ۱۵ ساله وجود دارد که می‌توان عواقب گرم شدن هوای زمین را تا حدی کنترل کرد و مانع از نتیجه‌های فاجعه‌بار آن شد؛ این نتیجه‌ها نشان می‌دهد، برای استفاده از این فرصت باید استفاده از انرژی‌های پاک و تجدیدشونده سه تا چهار برابر شود.
هر دو موضوع را در برنامه یک خانه، یک زمین این هفته بشنوید.
