کنگره آمريکا با ترکيب تازه و اکثريت دموکرات ها، کار خود را در حالی آغاز می کند که موضوع عراق اصلی ترين دستور کار آن محسوب می شود. بحثی که به نظر می رسد در شرايط کنونی، وضعيت چندان مساعدی را برای جمهوريخواهان پديد نياورده است.
دموکرات های کنگره پيش تر اعلام کرده بودند که در برنامه های آتی خود با رييس جمهوری آمريکا همکاری می کنند، اما نخستين چالش کنگره با کاخ سفيد نيز در همين ابتدای کار صورت می گيرد.
جرج بوش، رييس جمهوری آمريکا، پيش از تعطيلات کريسمس و تعطيلی کنگره، مبلغ ۱۰۰ ميليارد دلار بودجه اضافی برای مخارج نظامی عراق ارايه کرده که بايد با تاييد کنگره پرداخت شود.
ديگر مساله مورد مناقشه، درخواست کاخ سفيد برای برداشتن محدوديت فرستادن نيروی نظامی بيشتر به عراق است که در تضاد با شعارهايی است که نمايندگان کنگره برای پيروزی انتخابات داده اند.
به گزارش آسوشيتد پرس، بحث اصلی در کنگره، راهبرد نظامی در عراق است چرا که کاخ سفيد خود را مسئول اصلی جنگ و بررسی استراتژی می داند و همين موضوع باعث شد جمهوريخواهان در انتخابات اخير، اکثريت را از دست بدهند.
مجبور به مناقشه یا همکاری
جيمز توربر، رييس مرکز مطالعات کنگره و رياست جمهوری دانشگاه آمريکن، معتقد است دموکرات های کنگره مجبور هستند نشان دهند که قادر به حل مساله هستند اما، به شکلی که نشان دهد اين کنگره است که برای حل مشکل به دولت و قوه اجرايی کمک می کند.
با وجود اين، حل مساله کار راحتی نيست و ممکن است دموکرات ها با ورود به موضوع عراق، مجبور به انتقاد بيش از حد از رييس جمهوری آمريکا شوند.
نظر سنجی های اخير نشان می دهد که آمريکايی ها از چگونگی اداره عراق توسط جرج بوش راضی نيستند، اما در همين حال فکر هم نمی کنند که دموکرات ها بتوانند راه حل جايگزين مناسبی ارايه کنند.
جيمز توربر
توربر می گويد:« درست است که دموکرات ها کنگره را در دست دارند، اما ممکن است متهم شوند که با انتقادات خود اجازه نداده اند رييس جمهوری کار خود را انجام دهد.»
اظهار نظرهای فعلی از سوی کاخ سفيد حاکی از تمايل جورج بوش برای فرستادن نيروی بيشتر به عراق است اما هنوز مشخص نيست چه مقدار نيرو به ۱۴۰ هزار نيروی فعلی آمريکا در عراق قرار است اضافه شود.
رييس جمهوری آمريکا پيشتر اعلام کرده بود پيش از تدوين استراتژی جديد عراق، از قانونگذاران کنگره می خواهد که درباره آن نظر دهند. با اين حال، هنوز دعوتی از سوی کاخ سفيد برای نمايندگان ارسال نشده است.
اين در حالی است که مقارن با اظهارنظرهای احتمالی، دموکرات ها نيز نظر می دهند که عراق به نيروی بيشتر نياز ندارد و بايد اختيار بيشتری به دولت فعلی عراق داد تا بتواند کنترل اوضاع را در دست بگيرد.
جيم مارشال و ايکه اسکلتون، نمايندگان دموکرات کنگره که در تعطيلات کريسمس به عراق رفته اند بر اين باورند که شايد فرستادن نيروی نظامی بيشتر به آمريکا، مشکل را حل نکند.
آقای اسکلتون گفت:« در الانبار و جاهايی که نيروهای عراقی کمک می کنند، وضعيت در آرامش نسبی است اما در بغداد خشونت رو به افزايش است که شايد نيروهای اضافی آمريکا هم نتوانند کمکی به آرام کردن اوضاع کنند.»
وی در ادامه افزود:« البته ما استراتژی تازه کاخ سفيد را بررسی می کنيم اما من بر اين باورم که ما بايد تعدادی از نيروهای آمريکايی را، هر چند هم کم و کوچک، از عراق خارج کنيم تا عراقی ها درک کنند که بايد برای در دست گرفتن اوضاع بيشتر تلاش کنند.»
تفاوت اقلیت با اکثریت
نتايج اين رايزنی ها در ماه آينده ميلادی، فوريه، مشخص می شود و سناتور اسکلتون و ديگر سناتور دموکرات، کارل لوين، که رياست کميته عمليات نظامی سنا را برعهده دارند، درباره اوضاع عراق رايزنی خواهند کرد.
گفت و گو و رايزنی های درباره حضور نظامی آمريکا در عراق و افغانستان در حالی دنبال می شود که بودجه اضافی مورد درخواست پنتاگون نيز بايد تا پيش از پايان سال مالی در سپتامبر ۲۰۰۷، شهريور ۱۳۸۶، تصويب شود.
جان پودستا، رييس دفتر کاخ سفيد در زمان رياست جمهوری بيل کلينتون، که در حال حاضر رياست مرکز آزاد پيشرفت آمريکا را برعهده دارد، به نمايندگان کنگره توصيه کرده در موافقت با لايحه ارسال نيرو به عراق تا سقف ۱۵۰ هزار نفر با رييس جمهوری همکاری کنند.
سياست دموکرات ها در حالی بايد بررسی شود که ژنرال شوميکر از پنتاگون هشدار داده بايد نيروهای داوطلب عراق را عوض کرد و کمک های غيرنظاميان پنتاگون را نيز تقويت کرد، در غير اين صورت، نيروهای نظامی آمريکا در عراق تضعيف می شوند.
سناتور جوزف بايدن نيز رياست کميته روابط روابط خارجی سنا را در اختيار می گيرد. سناتور دموکرات دلاوير، از منتقدان اصلی سياست خارجی جورج بوش است.
هرچند دموکرات ها گفته اند که با رييس جمهوری آمريکا همکاری می کنند، اما آينده اين همکاری زياد روشن و سازنده به نظر نمی رسد.
نورمن اورنستاين، از کارشناسان موسسه آمريکن اينترپرايز می گويد:« وقتی در اقليت هستيد، کار زيادی نداريد جز اينکه سياست های جاری را به نقد بکشيد، اما وقتی در اکثريت هستيد، اوضاع فرق دارد. آن زمان ديگر بايد به فکر راهبرد باشيد.»
