رييس و سه تن از اعضای کميسيون روابط خارجی مجلس نمايندگان آمريکا، برای دسترسی به عبدالقدیر خان، پدر بمب اتمی پاکستان و تحقيق در باره ابعاد «قاچاق دانش هسته ای توسط او»، دولت جرج بوش را تحت فشار قرار داده اند.
آنها در نامه ای به کاندليزا رايس، وزير امور خارجه آمريکا گفته اند که آمريکا بايد تکيه کردن به اطلاعات دست دوم درباره فعاليت های عبد القادرخان را متوقف کند.
عبدالقدیرخان، در تاريخ چهارم فوريه سال ۲۰۰۴ طی بيانيه ای که از تلويزيون پاکستان پخش شد اعتراف کرد که بدون اطلاع دولت پاکستان، شبکه وسيعی برای صادرات فناوری هسته ای تشکيل داده و به ايران، ليبی و کره شمالی تکنولوژی هسته ای فروخته است.
پرويز مشرف، رييس جمهوری وقت پاکستان، فردای آن روز عبدالقديرخان را مورد عفو قرار داد، اما او از همان زمان تاکنون تحت بازداشت خانگی قرار دارد.
مقامات رسمی پاکستان، ماموران اطلاعاتی آمريکا را از ديدار و گفتگوی چهره به چهره با عبدالقدیرخان منع کرده اند.
چهار نماينده مجلس نمايندگان آمريکا در نامه خود به وزير امور خارجه آمريکا به اظهاراتی اشاره کرده اند که بر اساس آن امکان دارد عبدالقیدرخان کلاهک های هسته ای کوچکتری از آنچه پيشتر پنداشته می شده است به ايران منتقل کرده باشد.
در اين نامه آمده است: «ايران مسلح به سلاح هسته ای، خطرناک ترين تهديد عليه آمريکا و متحدانش است. اکنون ما بايد بيش از پيش اجازه دسترسی مستقيم به عبدالقدیرخان را داشته باشيم تا تحقيقات کاملی انجام دهيم و بفهميم چه چيزی، برای چه کسی قاچاق شده است.»
يک هفته پيش، حسين حقانی، سفير جديد پاکستان در آمريکا به آسوشيتدپرس گفت که دولت آمريکا از دولت جديد پاکستان درخواست کرده است اجازه گفتگوی مستقيم با عبدالقیدرخان را صادر کند.
عبدالقیدر خان: اعتراف به من تحمیل شده بود
اين نامه در حالی منتشر می شود که عبدالقیدرخان روز ۱۰ خرداد ماه در گفتگو با روزنامه گاردين اعلام کرد که اعترافات سال ۲۰۰۴ که منجر به حبس خانگی او شده است به او تحميل شده بود.
او گفت: «آن [اعترافات] به اراده خودم انجام نشد، به دست من داده شده بود.»
به گزارش آسوشيتدپرس، پيش از اين هم برخی ديپلمات های غربی، مفسران مسايل پاکستان و سياستمداران درباره اينکه او توانسه باشد به تنهايی چنين شبکه ای را سازماندهی کند، ابراز ترديد کرده بودند.
عبدالقديرخان، بنيانگذار تاسيسات هسته ای پاکستان، مهندس متالورژی و تحصيل کرده انگلستان، هلند و آلمان است که در دهه ۶۰ ميلادی، به طور تصادفی کارمند شرکت يورنکو، کنسرسيوم غنی سازی اورانيوم متشکل از هلند، آلمان و بريتانيا می شود و تکنولوژی هسته ای را به صورت مخفيانه به کشور خود وارد می کند.
پاکستان در اواخر دهه ۸۰ ميلادی به ياری عبدالقديرخان که در اين کشور به عنوان يک قهرمان ملی شناخته می شود، به تکنولوژی هسته ای دست يافت و سرانجام در سال ۱۹۹۸ اولين آزمايش هسته ای خود را با موفقيت انجام داد.
در ماه فوريه ۲۰۰۳ زمانی که چند تن از بازرسان آژانس اتمی برای بازديد از تاسيسات نطنز به ايران رفته بودند، در بخشی از اين تاسيسات يک واحد غنی سازی اورانيونم و چند سانتريفوژ يافتند.
يکی از بازرسان، با بازرسی دقيق قطعات اين واحد غنی سازی دريافت که تکنولوژی به کار رفته در تاسيسات نطنز شباهت زيادی به تجهيزات مورد استفاده شرکت يونکر، در سه دهه گذشته دارد.
با اين حال سرنخی از همکاری عبد القدیر خان با ايران به دست نيامد تا آن که چند ماه بعد، ليبی اعلام کرد با کمک عبد القدير خان به فن آوری غنی سازی اورانيوم دست يافته است و پس از آن عبد القديرخان به فروش فنآوری هسته ای به ايران، ليبی و کره شمالی، بدون اطلاع دولت پاکستان اعتراف کرد.
