«برایان والش» گزارشگر هفته نامه تایم در گزارش جدید خود نوشته است: «مردم جزیره سوای در کناره غربی اسکاتلند متوجه چیز عجیبی شده اند. همان طور که در سال ۲۰۰۹ نوشتم گوسفندان وحشی در طول سال ها کوچکتر شده است: چرا؟ پاسخ کوتاه: تغییرات آب و هوایی.»
این گزارش می گوید: «به طور معمول چرخه زندگی گوسفندان از این قرار است: جانور در طول تابستان و فراوانی با خوردن علف چربی می اندوزد. با آمدن زمستان های سخت چمنزار ناپدید می شود و گوسفندان کوچکتر می میرند و گوسفندانی که فربه شده اند به زندگی ادامه می دهند. به همین دلیل گوسفندان بزرگتر بنا به قانون طبیعت انواع داروین ژن بزرگی را به نسل های بعد می دهند.»
«اما طی ۲۵ سال گذشته رفته رفته از میانگین جثه گوسفندان وحشی جزیره سوای کاسته شده. این را یک گروه پژوهشگر از کالج سلطنتی لندن متوجه شدند و در گزارشی در ماه ژ‌وئیه نتیجه پژوهش خود را منتشر کردند.»
«به علت گرمایش جهانی، زمستانهای جزیره سوای کوتاه تر و ملایم تر می شود و در نتیجه فراوانی علوفه گوسفندان کوچکتر هم زنده می مانند. از همین رو نسلی از گوسفندان رو به رشد است که دارای جثه ای کوچکتر و ضعیف تر اند و شانس این که زمستانهای ملایم را از سر بگذرانند زیاد است. »
تیم کولسون، سرپرست این گروه پژ‌وهشی می گوید: البته هنوز طبیعت به گوسفندان نیرومندتر شانس بیشتری می دهد اما نه مانند گذشته. هنوز کوچک بودن امتیازی برای این جانوران نیست.
به تازگی نیز گروهی از دانشمندان در شماره ماه اکتبر مجله Nature Climate Change نوشته اند که گوسفند تنها جانوری نیست که تحت تاثیر شرایط آب وهوایی و گرمایش جهان قرار می گیرد.
جنیفر شریدن از دانشگاه آلاباما و دیوید بیکفورد از دانشگاه ملی سنگاپور با بررسی پژوهش های موجود به این نتیجه رسیده اند که عموما جانوران در سالهای اخیر به میزان قابل توجهی کوچکتر شده اند. این اتفاق بسیار سریعتر از آنچه پیش از این در طول میلیونها سال روی می داد پیش آمده است.
به باور این دو با افزایش عمومی دمای هوا در جهان علف نیز اندازه پیشین خود را از دست می دهد و کوچکتر می شود و در نتیجه میزان رطوبت وآب در جاهای خشک جهان کاهش می یابد. علف کوچکتر به این معناست که جانورانی که از آن تغذیه می کردند ناگزیرند برای به دست آوردن همان میزان کالری علفهای بیشتری را بخورند که در نتیجه بر رشد آنها تاثیر می گذارد.
جانوران گوشتخوار نیز که از این علفخواران تغذیه می کنند ناگزیر می شوند از میزان خوراک خود بکاهند و در نتیجه آنها نیز رفته رفته چثه های کوچکتر پیدا می کنند.
گرچه به نظر ممکن است دور برسد اما آزمایش روی میوه ها نشان می دهد که با افزایش هر درجه سانتی گراد دمای هوا میوه ها ۳ تا ۱۷ درصد کوچکتر می شوند. همین میزان افزایش دمای هوا در بی مهرگان میان نیم تا ۴ درصد، در ماهیان میان ۶ تا ۲۲ درصد، در سمندرها و سوسمارها تا میزان ۱۴ درصد تاثیر می گذارد.
این پژوهشگران می نویسند پژوهشهای تجربی و تطبیقی نشان می دهد که احتمال این که شمار گسترده ای از رده های جانداران با افزایش گرمایش جهانی کوچکتر شوند بیشتر و بیشتر می شود.
این به این معنی نیست که ما فردا صبح که از خواب بیدار شدیم با گربه یا سگ کوچکترمان برخورد خواهیم کرد. ما احتمالا حتی متوجه تغییراتی نخواهیم شد. از سوی دیگر روند کوچک شدن واکنش طبیعی اندام ها برای خو گرفتن با تغییرات جوی است. جانوران با کاهش میزان خوراکی به جای اینکه نابود شوند مقدار خوراک خود را کاهش می دهند.
اما گرفتاری اینجاست که کوچک شدن گونه های جانداران با سرعت های گوناگون می تواند یک ناتعادلی زیست بومی (اکولوژیک) بیافریند.
گرچه این یک قانون جاودانی زیست بومی نیست اما هنگامی که برخی جانوران دچار تغییراتی می شوند و جانداران دیگر نمی شوند نوعی عدم تعادل ایجاد می شود و این چیزی است که نگران کننده است. اگر گرمایش جهانی هنوز به اندازه کافی ما را نگران نکرده بود حالا باید نگران باشیم که افزایش دما طبیعت را از زیر پای ما بکشد.
این گزارش می گوید: «به طور معمول چرخه زندگی گوسفندان از این قرار است: جانور در طول تابستان و فراوانی با خوردن علف چربی می اندوزد. با آمدن زمستان های سخت چمنزار ناپدید می شود و گوسفندان کوچکتر می میرند و گوسفندانی که فربه شده اند به زندگی ادامه می دهند. به همین دلیل گوسفندان بزرگتر بنا به قانون طبیعت انواع داروین ژن بزرگی را به نسل های بعد می دهند.»
«اما طی ۲۵ سال گذشته رفته رفته از میانگین جثه گوسفندان وحشی جزیره سوای کاسته شده. این را یک گروه پژوهشگر از کالج سلطنتی لندن متوجه شدند و در گزارشی در ماه ژ‌وئیه نتیجه پژوهش خود را منتشر کردند.»
«به علت گرمایش جهانی، زمستانهای جزیره سوای کوتاه تر و ملایم تر می شود و در نتیجه فراوانی علوفه گوسفندان کوچکتر هم زنده می مانند. از همین رو نسلی از گوسفندان رو به رشد است که دارای جثه ای کوچکتر و ضعیف تر اند و شانس این که زمستانهای ملایم را از سر بگذرانند زیاد است. »
تیم کولسون، سرپرست این گروه پژ‌وهشی می گوید: البته هنوز طبیعت به گوسفندان نیرومندتر شانس بیشتری می دهد اما نه مانند گذشته. هنوز کوچک بودن امتیازی برای این جانوران نیست.
به تازگی نیز گروهی از دانشمندان در شماره ماه اکتبر مجله Nature Climate Change نوشته اند که گوسفند تنها جانوری نیست که تحت تاثیر شرایط آب وهوایی و گرمایش جهان قرار می گیرد.
جنیفر شریدن از دانشگاه آلاباما و دیوید بیکفورد از دانشگاه ملی سنگاپور با بررسی پژوهش های موجود به این نتیجه رسیده اند که عموما جانوران در سالهای اخیر به میزان قابل توجهی کوچکتر شده اند. این اتفاق بسیار سریعتر از آنچه پیش از این در طول میلیونها سال روی می داد پیش آمده است.
به باور این دو با افزایش عمومی دمای هوا در جهان علف نیز اندازه پیشین خود را از دست می دهد و کوچکتر می شود و در نتیجه میزان رطوبت وآب در جاهای خشک جهان کاهش می یابد. علف کوچکتر به این معناست که جانورانی که از آن تغذیه می کردند ناگزیرند برای به دست آوردن همان میزان کالری علفهای بیشتری را بخورند که در نتیجه بر رشد آنها تاثیر می گذارد.
جانوران گوشتخوار نیز که از این علفخواران تغذیه می کنند ناگزیر می شوند از میزان خوراک خود بکاهند و در نتیجه آنها نیز رفته رفته چثه های کوچکتر پیدا می کنند.
گرچه به نظر ممکن است دور برسد اما آزمایش روی میوه ها نشان می دهد که با افزایش هر درجه سانتی گراد دمای هوا میوه ها ۳ تا ۱۷ درصد کوچکتر می شوند. همین میزان افزایش دمای هوا در بی مهرگان میان نیم تا ۴ درصد، در ماهیان میان ۶ تا ۲۲ درصد، در سمندرها و سوسمارها تا میزان ۱۴ درصد تاثیر می گذارد.
این پژوهشگران می نویسند پژوهشهای تجربی و تطبیقی نشان می دهد که احتمال این که شمار گسترده ای از رده های جانداران با افزایش گرمایش جهانی کوچکتر شوند بیشتر و بیشتر می شود.
این به این معنی نیست که ما فردا صبح که از خواب بیدار شدیم با گربه یا سگ کوچکترمان برخورد خواهیم کرد. ما احتمالا حتی متوجه تغییراتی نخواهیم شد. از سوی دیگر روند کوچک شدن واکنش طبیعی اندام ها برای خو گرفتن با تغییرات جوی است. جانوران با کاهش میزان خوراکی به جای اینکه نابود شوند مقدار خوراک خود را کاهش می دهند.
اما گرفتاری اینجاست که کوچک شدن گونه های جانداران با سرعت های گوناگون می تواند یک ناتعادلی زیست بومی (اکولوژیک) بیافریند.
گرچه این یک قانون جاودانی زیست بومی نیست اما هنگامی که برخی جانوران دچار تغییراتی می شوند و جانداران دیگر نمی شوند نوعی عدم تعادل ایجاد می شود و این چیزی است که نگران کننده است. اگر گرمایش جهانی هنوز به اندازه کافی ما را نگران نکرده بود حالا باید نگران باشیم که افزایش دما طبیعت را از زیر پای ما بکشد.
