دو سال از واقعه ای تلخ گذشت که سواحل اقيانوس هند را درنورديد و خسارت های جانی و مالی زيادی هم به جا گذاشت. در واقعه زلزله دريايی که از آن به سونامی ياد می شود، ۲۰۰ هزار تن کشته شدند، بيش از دو ميليون نفر بی خانمان شدند، ۳۷۰ هزار خانه از بين رفت و ۵۰۰۰ مايل از خط ساحلی منهدم شد و ۲۰۰۰ مايل از راه های ساخته شده ازبين رفت.
در تاريخ ۲۶ دسامبر ۲۰۰۴ بود که زلزله نه ريشتری سواحل اقيانوس هند را لرزاند که در نتيجه آن امواج سهمگين دريا راهی ساحل شد و واقعه تلخ سونامی اتفاق افتاد.
زلزله سونامی درهشت دقيقه بيش از يک ميليون و ۵۰۰ هزار نفر را بی خانمان کرد و ۱۳ کشور را با آسيب های جدی مواجه کرد.
اندونزی، سريلانکا، هند، تايلند، ماداگاسکار، مالديو، مالزی، ميانمار، جزاير سيشل، سومالی، تانزانيا، کنيا و بنگلادش کشورهايی بودند که در معرض سونامی قرار گرفتند.
واقعه سونامی در سطح کمک رسانی و همياری دولت ها نيز نمونه بود. بسياری از دولت ها و شهروندان آنها به کمک آمدند و کارهايی که ۲۲ ماه گذشته شروع شده، هنوز ادامه دارد. حدود ۱۵۰ هزار خانه ساخته شده و بيش از ۸۰ هزار خانه بازسازی شده است.
هرچند کارهای پروژه بازسازی با سرعت و حتی جلوتر از زمان بندی پيش بينی شده در حال انجام است، اما هنوز ۲۰۰ هزار خانه بايد ساخته شود. برای بودجه های بازسازی مبلغ ۱۱ ميليون دلار در نظر گرفته شده بود که ۱۳ ميليون دلار به آن اضافه شده است.
هيات ويژه سازمان ملل هم مرتب از روند بازسازی در هند، اندونزی و تايلند ديدار می کند و گزارش مراحل ساخت و آماده سازی را به اطلاع کميته مرکزی می رساند.
برای پيشگيری از وقوع چنين حادثه دلخراشی در آينده، مبلغ ۶۲ ميليون دلار هزينه ساخت سد شکن و موج شکن در ۱۲ کشور آسيايی و آفريقايی شده که هنوز مشخص نيست موج شکن های ساخته شده بتوانند در برابر سيل سهمگين سونامی های بعدی مقاومت کنند.
پس از وقوع سونامی، بيل کلينتون و جورج بوش پدر، دو رييس جمهور سابق آمريکا رياست گروه جمع آوری کمک برای مصدومان و مجروحان سونامی را به عهده گرفتند و هنوز دريافت کمک های مالی زير نظر همين گروه انجام می شود و گروه ويژه سازمان ملل نيز بر امر ساخت و سازها نظارت دارد.
