محمود احمدی نژاد روز يکشنبه شش نفر را به عنوان گزينه های خود برای دولت دهم معرفی کرد.
رئيس دولت ايران از علی اکبر محرابيان برای وزارت صنايع، شمس الدين حسينی برای وزارت اقتصاد، حيدر مصلحی برای وزارت اطلاعات و محمد عباسی برای وزارت تعاون نام برد.
محمود احمدی نژاد همچنين گفت:« فاطمه آجرلو را برای وزارت رفاه و مرضيه وحيد دستجردی را برای وزارت بهداشت در دولت معرفی خواهد کرد.»
او اضافه کرد: « از جوان‌ها و حداقل يک زن ديگر نيز در دولت خود استفاده خواهد کرد.»
پيشتر، علی اکبر جوانفکر، مشاور مطبوعاتی محمود احمدی نژاد، اعلام کرده بود که وزيران مورد نظر روزهای سه شنبه يا چهارشنبه معرفی خواهند شد.
سعيد رضوی فقيه، روزنامه نگار و تحليلگر سياسی در تهران، در مورد افراد معرفی شده توسط محمود احمدی نژاد به «راديو فردا» می گويد:
فکر می کنم آقای احمدی نژاد با زيرکی خاصی که دارد و ويترينی که از همکاران خود ارائه می دهد، با افرادی که در پستو انبار می کند، کاملا متفاوت است.
آقای احمدی نژاد به رغم تمام شعارهای دهان پرکنی که سرداده، بيش از هر رئيس جمهور ديگری در تاريخ جمهوری اسلامی دربند رفيق بازی و خويشاوند سالاری است و در اين مسير از بسياری خطوط تجاوز و تعدی کرده است، تا جايی که برای حمايت از يک دوست، حتی با حاميان خود در مجلس و احزاب سياسی درافتاده است که نمونه مشخص آن ماجرای آقای کردان بود.
به نظر من، ترکيبی که آقای احمدی نژاد معرفی کرده، با فضای کلی که قرار است دولت آينده او داشته باشد، متفاوت است.
آقای احمدی نژاد در دوره دوم رياست جمهوری خود خيلی دربند عملکرد و کارآيی دولت نيست، چون ديگر گوشه چشمی به انتخاب مجدد ندارد. بنابراين در اين دوره، بيشتر با محورهای خويشاوند سالاری و رفيق بازی، دولت خود را انتخاب می کند و من اميد چندانی به کارآمد بودن چنين دولتی ندارم.
راديو فردا: فکر می کنيد ترکيب هيئت دولت آينده چگونه باشد؟
آقای احمدی نژاد مجبور خواهد بود برای اخذ رأی اعتماد برای وزرای پيشنهادی خود از مجلس، با جريان های سياسی محافظه کار و نمايندگان مجلس وارد چانه زنی و معامله شود.
اما نکته ديگری که از ويژگی های آقای احمدی نژاد به شمار می آيد و در چهار سال گذشته اين ويژگی را بارها از خود نشان داده، اين است که او بسيار بدعهد و پيمان شکن است؛ حتی نسبت به دوستان و متحدان سياسی خود. او گاهی برای نجات آبروی خود، همکارانش را در دولت قربانی می کند و آنها را به بی کفايتی و نا کارآمدی متهم می کند و با احزاب سياسی حامی خود هم در می افتد.
اين ويژگی خواه ناخواه سبب خواهد شد آقای احمدی نژاد اجازه ندهد کسانی غير از دوستان و متحدان صميمی اش وارد دولت شوند و قدرت را به طور جدی در دست بگيرند.
به همين دليل، او از ابتدا يا دوستان خود را در رأس امور وزارتخانه ها قرار می دهد، يا وزرايی که به او تحميل می شوند را بعدها برکنار خواهد کرد و يا آنها را وادار به استعفا می کند و يا شرايطی برای آنها فراهم می کند که خودشان بروند يا مجلس استيضاح‌شان کند. نمونه چنين اقدامی، آقای فرشيدی، وزير آموزش و پرورش در اوايل دولت نهم بود.
اگر آقای احمدی نژاد، وزرايی غير از کسانی که خودش می خواهد به مجلس معرفی کند، افراد ضعيفی را معرفی می کند که در پس پرده توسط دوستانش مديريت شوند. آقای احمدی نژاد سعی می کند به صورت پيچيده ای تمام امور قوه اجراييه را در دستان خود و دوستان نزديکش بگيرد.
راديو فردا: به نظر شما، واکنش نمايندگان اصولگرای مجلس و تشکل های اصولگرايی که طی روزهای اخير خواستار در نظر گرفتن ديدگاه هايشان برای تعيين وزرا شده بودند، چيست؟
به نظر من، کار آقای احمدی نژاد در تعيين دولت در درجه اول با مجلس و بعد با جريانات و احزاب محافظه کار در هفته ها و ماه های آينده بسيار دشوار خواهد بود. هر چند ممکن است بنا به ملاحظات سياسی و شايد بر اساس توصيه های مقامات بالا به مجلس و جريانات محافظه کار و آقای احمدی نژاد، در جريان معرفی وزرا به مجلس و اخذ رأی اعتماد اين تنش ها خيلی بروز نکند. اما به هر حال، شکاف های ايجاد شده بين آقای احمدی نژاد و جناح محافظه کار بسيار عميق و گسترده خواهد شد.
با توجه به بدعهدی های آقای احمدی نژاد در گذشته، محافظه کاران به شدت نسبت به او بی اعتماد هستند و با توجه به نا کار آمدی او، دولتش و حلقه دوستان نزديکی چون کردان، رحيم مشايی، هاشمی ثمره و محصولی، اين ناکارآمدی، بحران هايی ايجاد خواهد کرد که موجب ايجاد تنش بيشتر بين قوه مجريه و مجلس و بين آقای احمدی نژاد و ديگر جريانات محافظه کار خواهد شد.
