گزارش فعالان کارگری و مجموعه فعالان حقوق بشر در ايران حاکی از راهپيمايی دهها تن از کارگران کارخانه لوله سازی اهواز در ميدان شهدا و چند خيابان اين شهر در روزهای چهارشنبه و پنجشنبه است.
راهپيمايی اين کارگران در اعتراض به پرداخت نشدن ۱۰ تا ۱۳ ماه حقوق و مزايای آنان و بی نتيجه ماندن تجمع آنها در مقابل ساختمان استانداری خوزستان صورت گرفت.
کارخانه لوله سازی اهواز حدود ۷۰۰ کارگر دارد که نيمی از آنان رسمی و ساير کارگران قراردادی هستند.
بر اساس گزارش ها، حقوق و مزايای ۱۰ ماه گذشته کارگران رسمی اين کارخانه پرداخت نشده است. همچنين کارگران قراردادی کارخانه لوله سازی اهواز ۱۳ ماه حقوق و مزايای خود را دريافت نکرده اند.
محمد، فعال کارگری در اهواز، در خصوص اعتراض های کارگران کارخانه لوله سازی اهواز به راديو فردا می گويد:
«علت تجمع کارگران و راهپيمايی آنان، اعتراض به پرداخت نکردن حقوق معوقه و مشکلاتی بود که بر اثر تحريم ايران برای آنها ايجاد شده است.
اين مشکلات روز به روز بروز بيشتری پيدا کرده و خواسته آنان پرداخت حقوق معوقه ، مبلغ عيدی سالانه و مايحتاجی است که بايد هر ماه دريافت می کردند و چندين ماه است که نتوانسته اند آن را دريافت کنند. وضع دوستانم در اين کارخانه واقعا اسفناک است؛ يا متاهل و خانواده دارند و يا مستاجرند و از پس مخارج سنگين زندگی برنمی آيند.»
وی می افزاید: «وقتی با آنها صحبت می کنم، می بينم که سختی زيادی برای گذران زندگی دارند. وقتی حقوق و مزايايی در کار نباشد، زن و بچه آدم بايد چکار کنند؟ کرايه خانه را چه کنند؟ واقعا اين شرايط برای آنان سخت است.»
رادیو فردا: آيا اين مشکل فقط در کارخانه لوله سازی اهواز بروز کرده يا اينکه اين مشکلات در ساير واحدهای صنعتی استان خوزستان هم وجود دارد؟
متاسفانه اين مسئله از حدود چهار سال پيش ايجاد شده است. وضعيت اقتصادی کشور باعث شده است که نه تنها در خوزستان و شهر اهواز، بلکه در شهرهای ديگر ايران نيز مشکلات اقتصادی بروز کرده است.
هر چه جلوتر می رويم، سختی بيشتری در سطح صنايع و کارها، چه امور خدماتی و چه کارهای تجاری و صنعتی، نمايان می شود. يکی از دلايل مهم اين وضعيت هم تحريم ايران از سوی کشورهای خارجی، نداشتن داد و ستد، نبود خريدار و کمبود مواد اوليه ای است که بايد به ايران داده می شد.
بعد از اين موارد، مشکل اين است که در کشور ما امور اجرايی و عمرانی به خوبی اداره نمی شود. اين به خاطر اعمال تحريم های شديد عليه ايران است. شايد اين تحريم ها جدی نباشد، اما همين که اسم تحريم را بر خود دارد، متاسفانه اثرات خودش را بر وضعيت اقتصادی می گذارد.
الان شاهد هستيم که در خود استان خوزستان هم شرکت هايی مانند صنايع فولاد، شرکت لوله سازی خوزستان، لوله سازی اهواز و کارخانه های ديگر در پرداخت حقوق کارگران به صورت عادی شديدا دچار مشکل شده اند.
صنايع فولاد اهواز اکنون فقط با يک فاز کار می کند؛ يعنی با حداقل ظرفيت توليد، و فقط برای اينکه فعلا در جا بزند تا ببينند که در آينده نزديک چه خواهد شد. اما من وضعيت خوبی را بريا آينده نمی توانم پيش بينی کنم .
شما به مشکلاتی اشاره کرديد که بر زندگی کارگران و خانواده های آنان تاثيرات نامطلوب داشته است. نگاه کارگران و خانواده های آنان، تا آنجا که شما اطلاع داريد، نسبت به سياست های دولت چگونه است ؟
من خودم شخصا در برخوردهايی که با خانواده های کارگردان داشته ام و آنچه که از تجربيات زندگی خودم و زندگی اطرافيانم می بينم، اين است که همه از دولت می خواهند که فکری به حال ما کارگران بکند.
گرسنگی را با هيچ چيزی نمی شود درمان کرد. شکم خالی را نمی شود درمان کرد. ما می خواهيم آينده خوبی در انتظارمان باشد. الان ۳۰ سال است که اين همه سختی را تحمل می کنيم و انتظار داشته ايم هر روزی که به روز جلوتر می رويم، روزهای راحت تری داشته باشيم .
اما متاسفانه روز به روز وضع امروزمان بدتر از ديروز می شود و هر روز می گوييم افسوس از ديروز !
راهپيمايی اين کارگران در اعتراض به پرداخت نشدن ۱۰ تا ۱۳ ماه حقوق و مزايای آنان و بی نتيجه ماندن تجمع آنها در مقابل ساختمان استانداری خوزستان صورت گرفت.
کارخانه لوله سازی اهواز حدود ۷۰۰ کارگر دارد که نيمی از آنان رسمی و ساير کارگران قراردادی هستند.
بر اساس گزارش ها، حقوق و مزايای ۱۰ ماه گذشته کارگران رسمی اين کارخانه پرداخت نشده است. همچنين کارگران قراردادی کارخانه لوله سازی اهواز ۱۳ ماه حقوق و مزايای خود را دريافت نکرده اند.
محمد، فعال کارگری در اهواز، در خصوص اعتراض های کارگران کارخانه لوله سازی اهواز به راديو فردا می گويد:
«علت تجمع کارگران و راهپيمايی آنان، اعتراض به پرداخت نکردن حقوق معوقه و مشکلاتی بود که بر اثر تحريم ايران برای آنها ايجاد شده است.
اين مشکلات روز به روز بروز بيشتری پيدا کرده و خواسته آنان پرداخت حقوق معوقه ، مبلغ عيدی سالانه و مايحتاجی است که بايد هر ماه دريافت می کردند و چندين ماه است که نتوانسته اند آن را دريافت کنند. وضع دوستانم در اين کارخانه واقعا اسفناک است؛ يا متاهل و خانواده دارند و يا مستاجرند و از پس مخارج سنگين زندگی برنمی آيند.»
وی می افزاید: «وقتی با آنها صحبت می کنم، می بينم که سختی زيادی برای گذران زندگی دارند. وقتی حقوق و مزايايی در کار نباشد، زن و بچه آدم بايد چکار کنند؟ کرايه خانه را چه کنند؟ واقعا اين شرايط برای آنان سخت است.»
رادیو فردا: آيا اين مشکل فقط در کارخانه لوله سازی اهواز بروز کرده يا اينکه اين مشکلات در ساير واحدهای صنعتی استان خوزستان هم وجود دارد؟
متاسفانه اين مسئله از حدود چهار سال پيش ايجاد شده است. وضعيت اقتصادی کشور باعث شده است که نه تنها در خوزستان و شهر اهواز، بلکه در شهرهای ديگر ايران نيز مشکلات اقتصادی بروز کرده است.
هر چه جلوتر می رويم، سختی بيشتری در سطح صنايع و کارها، چه امور خدماتی و چه کارهای تجاری و صنعتی، نمايان می شود. يکی از دلايل مهم اين وضعيت هم تحريم ايران از سوی کشورهای خارجی، نداشتن داد و ستد، نبود خريدار و کمبود مواد اوليه ای است که بايد به ايران داده می شد.
بعد از اين موارد، مشکل اين است که در کشور ما امور اجرايی و عمرانی به خوبی اداره نمی شود. اين به خاطر اعمال تحريم های شديد عليه ايران است. شايد اين تحريم ها جدی نباشد، اما همين که اسم تحريم را بر خود دارد، متاسفانه اثرات خودش را بر وضعيت اقتصادی می گذارد.
الان شاهد هستيم که در خود استان خوزستان هم شرکت هايی مانند صنايع فولاد، شرکت لوله سازی خوزستان، لوله سازی اهواز و کارخانه های ديگر در پرداخت حقوق کارگران به صورت عادی شديدا دچار مشکل شده اند.
صنايع فولاد اهواز اکنون فقط با يک فاز کار می کند؛ يعنی با حداقل ظرفيت توليد، و فقط برای اينکه فعلا در جا بزند تا ببينند که در آينده نزديک چه خواهد شد. اما من وضعيت خوبی را بريا آينده نمی توانم پيش بينی کنم .
شما به مشکلاتی اشاره کرديد که بر زندگی کارگران و خانواده های آنان تاثيرات نامطلوب داشته است. نگاه کارگران و خانواده های آنان، تا آنجا که شما اطلاع داريد، نسبت به سياست های دولت چگونه است ؟
من خودم شخصا در برخوردهايی که با خانواده های کارگردان داشته ام و آنچه که از تجربيات زندگی خودم و زندگی اطرافيانم می بينم، اين است که همه از دولت می خواهند که فکری به حال ما کارگران بکند.
گرسنگی را با هيچ چيزی نمی شود درمان کرد. شکم خالی را نمی شود درمان کرد. ما می خواهيم آينده خوبی در انتظارمان باشد. الان ۳۰ سال است که اين همه سختی را تحمل می کنيم و انتظار داشته ايم هر روزی که به روز جلوتر می رويم، روزهای راحت تری داشته باشيم .
اما متاسفانه روز به روز وضع امروزمان بدتر از ديروز می شود و هر روز می گوييم افسوس از ديروز !
