اتحاديه آزاد کارگران ايران، سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه، سنديکای کارگران شرکت نيشکر هفت تپه همراه با چند تشکل ديگر کارگری و کارگران کارخانه هايی در تهران، عسلويه، سنندج، ساوه، کرمانشاه، و اصفهان با هدف تلاش برای افزايش دستمزد کارگران در ايران، اقدام به جمع آوری امضا برای ارسال نامه ای به اعضای شورای عالی کار، وزارت کار و امور اجتماعی و نمايندگان مجلس شورای اسلامی کرده اند.
در اين نامه، به دستمزد پايين کارگران و افزايش بی وقفه هزينه های زندگی در ايران اشاره و ازمسئولان خواسته شده است که با افزايش حداقل دستمزد کارگران، موجبات زندگی شرافتمندانه برای آنان را فراهم کنند.
این نامه با جمله « سال هااست که با فقر و نداری دست و پنجه نرم می کنيم و شرمنده همسر و فرزندان خود هستيم»، آغاز شده است.
بر اساس گزارش ها، در حالی که يک کارگر کمتر از ۲۲۰ هزار تومان در ماه حقوق دريافت می کند، خط فقر در ايران حدود ۵۰۰ هزار تومان است.
همسر يک کارگر در ايران به « راديو فردا» گفت: « شوهر من اگر بتواند خيلی کار کند، بيشتر از ۲۰۰ هزار تومان در ماه درآمد ندارد، در حالی که بايد ۱۵۰ هزار تومان اجاره خانه بدهيم.»
اين خانواده پنج نفری، تنها خانواده ای در قشر کارگر نيست که چنين زندگی دارد.
ساروش، کارگری در عسلويه که يکی از قطب های اقتصادی ايران به شمار می رود، با کمی تفاوت در درآمد، زندگی مشابهی دارد.
او به راديو فردا گفت: « اگر يک ماه کامل کار کنم، ۲۶۰ هزار تومان دريافت می کنم. اما اگر به تعداد روزهايی که مريض شوم و يا به مرخصی بروم، از حقوق من کم می کنند.»
اين در حالی است که به گفته ساروش، او و همکارانش، هر سه ماه يک بار حقوق دريافت می کنند.
اين وضعيت موجب شده است تا به گفته رضا شهابی، عضو هيئت مديره سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه، تشکل های مستقل کارگری اقدام به تهيه نامه و جمع آوری امضا برای ارسال به مقام های جمهوری اسلامی ايران کنند.
اين فعال کارگری به راديو فردا گفت: « ما می خواهيم بگوييم که يک کارگر بايد نسبت به کاری که انجام می دهد، بايد بتواند از يک زندگی متعادل برخوردار باشد.»
آقای شهابی افزود: « کارگر از صبح تا شب کار می کند و عرق می ريزد، اما با حقوقی که دريافت می کند، نمی تواند از عهده هزينه های زندگی اش برآيد.»
در اين خصوص، در نامه تشکل های مستقل کارگری آمده است: « در طول اين سال ها، هر کدام از ما به نوبه خود تلاش کرده ايم از طريق اضافه کاری های طاقت فرسا و دست و پا کردن شغل دوم، درصد ناچيزی از رنج خانواده های مان برای گذران زندگی را کاهش دهيم. اما واقعيت اين است که ديگر با اين دستمزدها و گرانی سرسام آور موجود، نه اضافه کاری و نه شغل دوم نمی تواند گرهی از فقر و تنگدستی ما باز کند.»
ساروش، درباره فقر و تنگدستی که گريبانگير قشر کارگر در ايران شده است، گفت: « وضعيت ما طوری هست که حتی يک بار در شش ماه نمی شود گوشت خريد.»
اين کارگر اشاره کرد که اين وضعيت او است که کار می کند و ۲۶۰ هزار تومان در ماه حقوق می گيرد و اضافه کرد: « برخی هستند که کمتر از من حقوق می گيرند و بسياری هم بيکارند و با مشکلات زيادی روبرو هستند.»
او گفت: « هر گاه، مردم دور هم می نشينند، در مورد مسايل اقتصادی، گرفتاری ها و مشکلات شان حرف می زنند.»
« دستمزد ها، کفاف زندگی ما را نمی دهد»
در نامه تشکل های مستقل کارگری خطاب به مسئولان دولت و نمايندگان مجلس همچنين نوشته شده است: « دستمزد و حقوقی که طی سال های گذشته برای ما، کارگران، و ساير بخش های حقوق بگير همچون معلمان، بازنشستگان و کارمندان جزء تعيين شده، به هيچوجه کفاف هزينه های زندگی ما را نکرده است و با افزايش تورم، خانواده های ما، سال به سال، در فقر و فلاکت بيشتری فرو رفته اند.»
- « در طول اين سال ها، هر کدام از ما به نوبه خود تلاش کرده ايم از طريق اضافه کاری های طاقت فرسا و دست و پا کردن شغل دوم، درصد ناچيزی از رنج خانواده های مان برای گذران زندگی را کاهش دهيم. اما واقعيت اين است که ديگر با اين دستمزدها و گرانی سرسام آور موجود، نه اضافه کاری و نه شغل دوم نمی تواند گرهی از فقر و تنگدستی ما باز کند.»
بخشی از نامه تشکل های مستقل کارگری به مسئولان دولت و نمایندگان مجلس
در اين نامه همچنين آمده است: « هر انسان شريف و منصفی که در اين مملکت زندگی می کند، می داند که حتی با يک ميليون تومان هم نمی توان آنچنان که شايسته شان انسان است، زندگی کرد.»
رضا شهابی در اين مورد با اشاره به افزايش شديد تورم و گرانی گفت: « در اين وضعيت، دريافت حقوق بين ۷۰۰ هزار تومان تا يک ميليون تومان هم پاسخگوی يک خانواده کارگری نيست.»
او با انتقاد از بی توجهی به مشکلات کارگران افزود: « در سال گذشته که تشکل های کارگری خواستار تعيين خداقل دستمزد ۶۰۰ هزار تومانی برای کارگران شدند، مسئولان حداقل دستمزد کارگران را ۲۱۹ هزار و ۶۰۰ تومان تعيين کردند.»
اين عضو هيئت مديره سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه خواستار آن شد که تعيين حداقل دستمزد برای کارگران در سال آينده به گونه ای باشد که کارگران و خانواده های شان بتوانند زندگی کنند.
آقای شهابی گفت: « کارگری که از صبح تا شب کار می کند، حتی نمی تواند فرزندان خود را در طول يک هفته ببيند و با آنان حرف بزند و مخارج تحصيل شان را فراهم کند. چرا؟»
همسر يک کارگر در مورد دستمزد ماهانه مناسب برای يک کارگر، حقوق ۵۰۰ هزار تومانی را مناسب دانست.
ساروش هم خواستار افزايش حقوق کارگران شد و گفت: « اگر يک کارگر بخواهد شرافتمندانه زندگی کند، شرمنده خانواده اش نباشد و مجبور به کار در شغل ديگری نباشد،بايد حداقل ۷۰۰ هزار تومان در ماه دريافت کند تا بتواند زندگی مناسبی برای خانواده اش تامين کند.»
با اين همه، شواهد حاکی از آن است که شرايط معيشتی کارگران تغيير خاصی نخواهد کرد.
در همين زمينه، محمد جهرمی، وزير کار و امور اجتماعی، چند روز قبل اعلام کرد: بر اساس طرح تحول اقتصادی دولت محمود احمدی نژاد، قرار است در آينده، بند مربوط به حداقل دستمزد کارگران از ماده ۴۱ قانون کار حذف شود.
