برخی از تشکل های مستقل کارگری در نامه ای به کنگره کنفدراسيون بين المللی اتحاديه های کارگری اعلام کردند که دولت جمهوری اسلامی به هيچ يک از مقاوله نامه های بين‌المللی و حقوق بنيادی کارگران پايبند نبوده و در سال گذشته يورش به معدود تشکل های موجود کارگری در ايران را تشديد کرده است.
سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه، سنديکای کارگران نيشکر هفت تپه، اتحاديه آزاد کارگران ايران، هيئت بازگشايی سنديکای کارگران فلز کار مکانيک و انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه در اين نامه به بازداشت برخی از فعالان کارگری اشاره کرده اند.
از جمله فعالان کارگر بازداشت شده در روزهای اخير، سعيد ترابيان، رضا شهابی، عليرضا اخوان و بهنام ابراهيم زاده هستند.
اين تشکل ها همچنين نوشته اند که شرايط بسيار نگران کننده ای برای آنان و هر نوع فعاليت بسيار ساده صنفی به وجود آمده است.
اکبر پيرهادی، از اعضای هيئت مديره سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه، درباره اين نامه به راديو فردا می گويد:
اکبر پيرهادی: علاقه داشتيم مانند کارگرانی که در کشورهای ديگر وجود دارند، می توانستيم خيلی راحت و آزادانه در کنگره کنفدراسيون بين المللی اتحاديه های کارگری شرکت داشته باشيم و با همکاران مان در سطح بين المللی ارتباط برقرار کنيم، مشکلات خودمان را مطرح و از تجربيات آنها استفاده کنيم تا از طريق آن تجربيات، زندگی کارگران در ايران را بهبود ببخشيم.
ما هنوز هم اميدواريم که وضعيت کارگران در ايران روز به روز بهتر شود، ولی متاسفانه در همان زمان برگزاری کنگره، عليرضا اخوان، يکی از دوستان ما و از فعالان کارگری، بازداشت شد.
چند روز بعد از آن، يعنی روز ۱۹ خرداد ماه، سعيد ترابيان و در روز ۲۲ خرداد ماه، رضا شهابی بازداشت شدند، که هر دو از اعضای هيات مديره سنديکای کارگران شرکت واحد هستند.
با توجه به اين شرايط، به نظر می رسد که هر چه جلوتر می رويم، مشکلات به جای آنکه کمتر شوند، شاهد آن هستيم که روز به روز به اين مشکلات افزوده می شوند و به جای اينکه بهتر بتوانيم مطالبات مان را پيگيری کنيم و به خواسته های مان دست يابيم، متاسفانه نتيجه عکس می گيريم.
معمولا دولت هايی که در نشست های سازمان های بين المللی، مثل سازمان بين المللی کار، شرکت می کنند، قول می دهند که به مشکلات کارگران رسيدگی کنند، قوانين جديدتری به وجود بياورند که راحت تر در سطح جامعه اجرا شود و بتوانند مشکلات را مرتفع کنند، ولی عکس العملی که می بينيم، کاملا عکس اين انتظار است.
به نظر شما، آيا اين برخوردهای جديدی که با فعالان کارگری در ايران صورت می گيرد، می تواند ارتباطی با افزايش اعتراض های کارگری در ايران داشته باشد؟
با وجود مشکلاتی که برای کارگران در ايران و هر روز در شهرهای مختلف و کارخانه های مختلف وجود دارد و با وجود اين همه حقوق های معوقه کارگران، مسلما اين اعتراض ها به طور پيوسته وجود خواهد داشت، اعتراض هايی که انعکاس زيادی نمی يابند و متاسفانه کسی هم به آنها توجه و رسيدگی نمی کند.
اگر به مطالبات کارگران رسيدگی می شد و آنان می توانستند به خواسته هايشان برسند، فکر می کنم در سطح مملکت می توانستيم شرايط بهتری داشته باشيم .
شما به بازداشت برخی از فعالان کارگری از جمله آقايان ترابيان و شهابی، که از اعضای هيئت مديره سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه هستند، اشاره کرديد. وضعيت آنان در شرايط فعلی چگونه است؟ و آيا می دانيد که در کجا به سر می برند و اتهاماتشان چيست؟
متاسفانه الان حدود سه هفته است که اين افراد بازداشت شده اند و هنوز هيچ گونه خبر دقيقی از آنها وجود ندارد. فقط به صورت ضمنی ، طی مراجعاتی که خانوده های آنان به زندان اوين و دادگاه انقلاب و ساير مراجع داشته اند، به آنها گفته شده است که در بند ۲۰۹ زندان اوين نگهداری می شوند، ولی تا جايی که مطلع هستم، ارتباط تلفنی يا ملاقات حضوری با خانواده هايشان نداشته اند.
اين موضوع موجب نگرانی ما از وضعيت سلامتی اين دو عضو سنديکا شده است.
البته اميدواريم هر چه زودتر بتوانند با خانواده هايشان تماس بگيرند و اين شرايط به پايان برسد و ما از اوضاع شان با خبر شويم. در عين حال، اميدواريم که همه فعالان کارگر بازداشت شده، هر چه زودتر آزاد شوند و به سر کار و زندگی شان برگردند.
آيا دليل بازداشت آقايان ترابيان و شهابی را اعلام کرده اند؟
اصلا. هيچ گونه اطلاعی در اين مورد نه به ما و نه به خانواده هايشان داده نشده است که بدانيم چه اتهاماتی به آنان تفهيم شده يا به آنان نسبت داده شده است. در اين مورد اطلاعی وجود ندارد.
