کاشفان و دانشمندان استراليايی مستقر در پايگاه های تحقيقاتی در اعماق قطب جنوب ممکن است به زودی راهی سياره مريخ شوند.
مسئول هيئت پزشکی اکتشافات قطبی در استراليا می گويد: « سپری کردن ۹ ماه ازسال در فضای يخ زده قطب جنوب، بدون هيچ راهی برای گريز، جسم و روح اين افراد را کاملا دگرگون می کند. »
دس لاگ می افزايد: « بازگشت از کره مريخ به زمين ساده تر و سريع تر از خروج از قطب در ماه های زمستان است.»
به گفته وی، همين حالت زندگی منزول و دورافتاده در يک محيط بسته، دانشمندان و کاشفان استراليا را به افرادی مناسب برای ماموريت های طولانی فضايی بدل می کند.
از سال ۱۹۹۳ موسسه فضايی آمريکا، ناسا، در يک برنامه مشترک با موسسه تحقيقاتی قطب جنوب در استراليا، مشغول بررسی وضعيت سلامتی و پزشکی افرادی است که در اين پايگاه های قطبی کار و زندگی می کنند.
جف آيتون، مسئول پزشکی پايگاه های قطبی استراليا، می گويد:« اين مراکز، دور افتاده ترين نقاط روی کره زمين هستند و افراد ساکن آن ۹ ماه از سال را بدون هيچ تماس واقعی با جهان خارج سپری می کنند.»
به گفته وی، اين پايگاه های قطبی، موارد مناسبی برای آزمايش های لازم در مورد سفرهای فضايی و بررسی واکنش های جسمی و روحی افراد به شرايط انزوا و سفرهای طولانی هستند.
آقای آيتون می افزايد :« شرايط اين پايگاه ها از لحاظ تکيه يک جانبه افراد به تکنولوژی برای برآورده کردن تمام نيازهای کاری و زندگی روزمره با فضاپيماها و ايستگاه های فضايی شباهت بسياری دارد.»
وی اضافه کرد: سال ها فعاليت پژوهشگران استراليايی در اين مراکز، تجارب مفيدی را در زمينه سلامتی و تحقيقات پزشکی فراهم آورده که برنامه ريزان سفرهای فضايی به مريخ و سيارات ديگر می توانند از آن استفاده کنند.
بارداری و جراحی مغز
- « بازگشت از کره مريخ به زمين ساده تر و سريع تر از خروج از قطب در ماه های زمستان است.»
به طور مشخص، موسسه فضايی آمريکا به تجربيات پزشکان عمومی که در اين پايگاه ها مستقر هستند، علاقه ويژه ای نشان داده است.
برخی از اين پزشکان، سابقه کار در مناطق روستايی و دور افتاده استراليا را دارند که تخصص آنها درمان هر عارضه يا مشکل پزشکی در محيط های دور افتاده است.
اين پزشکان در پايگاه های قطبی، انواع درمان های پيچيده را انجام داده اند؛ از درمان شکستگی استخوان و بارداری و وضع حمل گرفته تا جراحی مغز و يا درمان عارضه های روحی و روانی. يک چنين تجارب متنوع و عملی ای می توانند برای تيم پزشکی اعزامی به فضا بسيار مفيد باشند.
موارد ديگر از عارضه های متداوال در ميان ساکنان پايگاه های قطبی، کمبود « ويتامين دی» به خاطر نبود آفتاب، افسردگی و ضعف عمومی سيستم ايمنی بدن است.
جف آيتون می گويد:« تحقيقات در مورد دلايل تضعيف سيستم ايمنی بدن ادامه دارد و احتمالا اين عارضه با کاهش ويتامين دی مرتبط است. اما نکته جالب اين است که عارضه هايی شبيه به اين برای فضانوردان نيز پيش می آيد.
دس لاگ، مسئول هيئت پزشکی اکتشافات قطبی استراليا، معتقد است که برخی از ويروس های موجود در بدن انسان پس از اعزام اين افراد به نواحی قطبی و يا فضا، تحت تاثير شرايط جوی و زندگی در آن محيط فعال تر می شوند و عوارض پزشکی ويژه ای را خلق می کنند.
سلامت روح و روان، يکی ديگر از عرصه های نياز و تحقيقات پزشکی در ماموريت های قطبی است که دستاوردها و تجارب آن می تواند برای سفرهای فضايی مفيد باشد.
زندگی در يک محيط محدود در عمق قطب جنوب و دوری از دوستان و خانواده برای بخش اعظم سال، عامل اصلی نارسايی های روحی در ميان ساکنان اين پايگاه های قطبی است.
دس لاگ می گويد: اکثر پژوهشگران و کاشفان مستقر در اين مراکز به آسانی با محيط جديد انطباق پيدا می کنند و تجارب آنها نشان می دهد که تعداد ناچيزی، حدود چهار درصد از اين افراد، به مشکلات روحی دچار می شوند.
با وجودی که تجربه نشان می دهد موارد مشکلات روحی بسيار ناچيز است، ولی با توجه به حساسيت و شرايط ويژه ماموريت های فضايی، حتی يک نمونه کوچک از بروز اين عوارض می تواند ، فاجعه بار باشد. به همين خاطر، معمولا آزمايش های پزشکی دقيقی در مورد افرادی که قرار است به پايگاه های قطبی و يا فضا اعزام شوند، انجام می شود.
دس لاگ می گويد:« به عنوان مثال، افراد مبتلا به بيماری آسم ، افرادی که لقوه يا مشکل قلب دارند و يا دچار تنش هستند برای اين نوع ماموريت ها مناسب نيستند.»
او می افزايد: در آينده ضريب دقت اين آزمايش ها بيشتر خواهد شد.
اما نکته ديگری که دس لاگ برآن تاکيد می کند، شناخت از خصوصيات فردی و فرهنگی افراد است.
او می گويد:« در مناسبات انسانی به خصوص در شرايطی محدود و بسته، آنچه که بيش از همه مهم است، خصوصيات ، اخلاق و عادات فردی و فرهنگی است. در نهايت بايد سنجيد و ديد که هر فرد مشخص و يا يک گروه از افراد آيا می توانند با يکديگر کار و زندگی کنند يا نه ؟»
و بالاخره، آنچه که اين دو کارشناس امور پزشکی در پايگاه های قطبی استراليا بر آن تاکيد می کنند، اين است که با وجود تمامی محدوديت ها در چنين مراکزی که شبيه به ايستگاه های فضايی است، بايد تلاش کرد که محيط اين مراکز و فضای حاکم بر مناسبات اين افراد با يکدگير شبيه يه يک زندگی متعارف تنظيم شود.
بنابراين بايد به فکر تامين انواع نيازهای ساده و روزمره آنها بود، نيازها و عاداتی که تمام انسان ها در شرايط طبيعی به آن نياز دارند؛ از نياز به غذای لذيذ گرفته تا تفريح و حتی روابط جنسی.
