بهرام تاج آبادی، ۳۲ ساله در رشتۀ بيولوژی از دانشگاه تهران فارغ التحصيل شده است.
آقای تاج آبادی به علت علاقه به آواز، از کودکی به فراگيری اين هنر پرداخت و پنج سال پيش برای فراگيری اپرا به فرانسه رفت، اما خيلی زود راهی ايتاليا شد و مدتی است که در شهر فلورانس، در کنار چهره های مشهور اپرا به عنوان خوانندۀ اپرا فعاليت می کند.
وی در گفت و گو با « رادیو فردا» در مورد کار خود سخن گفته است.
راديوفردا: آقای تاج آبادی، اخيرا عکس شما در آفيش يکی از آژانس های اپرا، «توتاليسيمو»، در کنار ستارگان مشهور اپرا مانند «پلا سيدو دومينگو»، «خوزه کاررا»، «آندره آ بوچلی» و خانم « مونسِرا کاباليه» چاپ شد. معنی آن اين است که شما با آنها کار می کنيد؟
بهرام تاج آبادی: زمانی که به من اعلام کردند مدارک من مورد قبول اين آژانس واقع شده است و جزء ستارگان آژانس قرار گرفتم، واقعا برای من هم سورپريز بود.
مناسبت آن چه بود؟
شرکت توتاليسيمو، شرکتی بين المللی با کيفيتی بالا است که ستارگان نخبۀ اپرا را از گوشه و کنار دنيا جذب می کند.
اينکه من را جزء ليست خود قرار دادند، مهم است و حسنی که دارد، اين است که من در آنجا صاحب ارکستر هستم، صاحب پيانيست هستم و اينکه می توانم همکاری نزديکی با بزرگان اپرای دنيا داشته باشم.
گفتيد ارکستر خود را داريد. اين به چه معنی است؟
يعنی اينکه طبق صحبت هايی که با مدير آن آژانس کرديم، هر مکانی که اينها برای من کنسرت فراهم کنند، تمامی امکانات لازم را، از نظير سالن تمرين، ارکستری که بايد با من همراهی کند و پيانيستی که بايد حداقل دو ماه قبل از هر کنسرت با او کار کرده باشم، همۀ اينها را بطورکامل در اختيار من می گذارند، و قراردادی فوق حرفه ای با من می بندند.
آقای تاج آبادی، درمقايسه با صداهای مشهور « باريتون» و « تنور»، صدای شما در چه رده بنديی از صداها جای می گيرد؟
بدون اينکه وارد جزئيات شوم، بايد بگويم که اصولا صدای مردان در اپرا، به سه دسته کلی تقسيم می شود؛ صدای باس که خيلی عميق، بَم و ضخيم است. دوم، صدای باريتون است که مابين صدای عميق و صدای بالا قرار دارد و سپس، هم صدای تنور است که صدای بالا است.
صدای تنور مانند صدای آندره آ بوچلی، پلاسيدودومينگو و خوزه کاررا است که صاحبان آن، نت های بسيار بالا را می توانند بخوانند و اصولا صدا دهی ارکسترها، بيشتر بر اين مبنا است.
ولی صداهای ميانه، باريتون باس، که من هستم و بيشتر، حالا خوشبختانه يا بدبختانه، نقش های منفی اپرا را من بايد بخوانم، مانند مفيستوفده، رودريگو و غيره. اين است که صدای من تا محدوده ای بالا می رود و بيشتر به سمت پائين هستم.
آقای تاج آبادی، در هم نشينی با ستارگان بين المللی اپرا، برای شما پيش آمده است که با آنها در بارۀ اپرای ايران صحبت کنيد؟
بله، در بارسلون که بودم، در مسابقه « فرانسيسکو ويناس»، وناندو جايوتی، ستاره باس بزرگ اپرای دنيا، از من خواست که در روز آخر، يک قطعه از اپراهای ايرانی را بخوانم و من قطعه ای از آريای اپرای خسرو و شيرين، نوشته آقای دهلوی را خواندم.
برای ايشان خيلی جالب بود که ايران، با تمام مشکلات و نبود ارکستر سمفونيک و نبود کنسرواتوار، بتواند اپرا داشته باشد. بعد که توضيح دادم که به زبان فارسی چهار يا پنج اپرا نوشته شده است، ايشان خيلی متعجب شد.
آيا کارهای آينده شما، درامسال و سال آينده، از حالا مشخص است؟
در اپرای فلورانس کنسرتی دارم که برای ماه اکتبر برنامه ريزی شده است. اواخر نوامبر هم در تئاتر زاراگوزای اسپانيا کنسرت دارم و احتمال اينکه در آنجا قطعه ای به همراهی «مونسرا کاباله» بخوانم، خيلی زياد است.
