بیش از ۱۸۵۰ تن در بیانیه‌ای ضمن حمایت از خواسته‌های آرش صادقی، زندانی سیاسی، خواستار پایان اعتصاب غذای او شدند.
آرش صادقی از حدود ۵۰ روز پیش در زندان اوین دست به اعتصاب عذا زده است.
پیش از این، به گزارش کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران، او بازداشت، روند رسیدگی به پرونده و صدور حکم شش سال زندان برای همسرش را «غیرقانونی» خوانده است.
گلرخ ابراهیمی ایرایی، همسر آقای صادقی، به دلیل داستانی منتشر نشده در یادداشت‌های خصوصی‌اش متهم به «توهین به مقدسات» شده که شش سال زندان را برای او به همراه داشته است. خانم ابراهیمی ایرایی در بند زنان زندان اوین نگهداری می شود.
امضاءکنندگان بیانیه، از جمله مهرانگیز کار، مهناز پراکند، منصوره شجاعی، منصور اسانلو، کاظم علمداری، محمد اولیایی فرد و مرتضی اسماعیل پور، از «وضعیت جسمانی خطرناک» آرش صادقی که «ناشی از اعتصاب غذای طولانی» است، ابراز نگرانی کرده‌اند.
پیش از این، یکی از نزدیکان آرش صادقی به رادیو فردا گفته بود که این زندانی سیاسی در «آستانه مرگ» قرار گرفته است و او حاضر نیست تا آزادی همسرش، اعتصاب غذای خود را بشکند.
کمپین حمایت از این زندانی سیاسی نیز گزارش داده که او شامگاه روز ۱۷ آذر به دلیل «تنگی تنفس و تپش قلب شدید» به بهداری زندان اوین منتقل شد.
امضاء کنندگان بیانیه نوشته‌اند: «آرش صادقی و همسرش همچون سایر زندانیان سیاسی و عقیدتی در ایران، قربانی دستگاه سرکوب و نفوذ اراده های سیاسی در قوه قضاییه شده‌اند.»
آنها با تاکید بر این نکته که حق زندانیان سیاسی و عقیدتی است تا «بر اساس آزادی های مصرح در اعلامیه جهانی حقوق بشر به نشر آزادانه و مصون از تعرض صاحبان قدرت، دیدگاه‌ها و نوشته‌های خود بپردازند.»
به گفته امضاءکنندگان بیانیه، اصرار بر تداوم کیفر این زندانیان، «نگهداری‌شان در زندان و بی‌اعتنایی به خواسته های آنها بر صفحات کارنامه منفی قوه قضییه خواهد افزود و بحران مشروعیت و بی‌عدالتی در این نهاد را تشدید خواهد کرد.»
آرش صادقی که به اتهاماتی مانند «اجتماع و تبانی علیه نظام، توهین به بنیان‌گذار جمهوری اسلامی، تبلیغ علیه نظام و تشکیل گروه غیرقانونی» توسط قاضی صلواتی در دادگاه انقلاب تهران به ۱۵ سال زندان محکوم شده است.
آقای صادقی، دانشجوی اخراجی دانشگاه علامه طباطبایی است که در شهریور سال ۹۳ از سوی قرارگاه ثارالله اطلاعات سپاه پاسداران بازداشت شد.
این فعال سابق دانشجویی در سال‌های اخیر چندین بار بازداشت شده و بعضا برای چند ماه در سلول انفرادی به سر برده است.
مادر آرش صادقی هم در جریان یورش ماموران امنیتی به خانه آنها برای بازداشت پسرش در سال ۱۳۸۹ دچار حمله قلبی شد و پس از چند روز بستری بودن در بیمارستان درگذشت.
اعتصاب غذای سعید شیرزاد
کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران گزارش داد که سعید شیرزاد، زندانی سیاسی که «به دلیل فعالیت‌های سیاسی و مدنی به پنج سال زندان محکوم شده و هم اکنون در بند ویژه زندانیان سیاسی زندان رجایی شهر کرج است» در اعتراض به آنچه «مرگ خاموش زندانیان توسط رئیس زندان» خوانده و با اشاره به موارد متعددی از نقض حقوق زندانیان از روز هفدهم آذر ماه با دوختن لب‌هایش اعلام اعتصاب غذا کرده است.
بر اساس این گزارش، آقای شیرزاد اولین بار در شهریور سال ۹۱ و زمانی که برای کمک به زلزله‌‌زدگان به شهر اهر در استان آذربایجان شرقی رفته بود، به دست نیروهای انتظامی بازداشت و پس از ۱۹ روز به قید کفالت آزاد شد اما دادگاه انقلاب اسلامی تهران، او را به دلیل «سفر گروهی و هماهنگ‌نشده به مناطق زلزله‌زده» به یک سال حبس تعلیقی محکوم کرد.
این فعال سیاسی-مدنی بار دوم در خرداد سال ۹۳ از سوی ماموران وزارت اطلاعات بازداشت شد و بیش از دو ماه در سلولهای انفرادی بند ۲۰۹ زندان اوین به سر برد.
یک منبع مطلع در گفت و گو با کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران دلیل بازداشت سعید شیرزاد در سال ۹۳ را فعالیت‌هایش در زمینه دفاع از کودکان کار و ارتباط با خانواده‌های زندانیان سیاسی عنوان کرد.
آقای شیرزاد در شهریور سال ۹۴ به اتهام «اجتماع و تبانی برای اقدام علیه امنیت ملی» به پنج سال زندان محکوم شد اما یک منبع مطلع به کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران گفت که «با گذشت بیش از یک سال از صدور حکم دادگاه بدوی و اعتراض سعید به آن، هنوز حکم قطعی به آقای شیرزاد ابلاغ نشده است.»
سعید شیرزاد در نامه اعلام اعتصاب غذایش که تصویر آن روز ۱۹ آذر ماه ۱۳۹۵ در اختیار کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران قرار گرفت، موضوعاتی از جمله «عدم رسیدگی پزشکی مناسب به زندانیان، ضرب و شتم، بد رفتاری و برخورد توهین آمیز با زندانیان و همچنین خانوادههایشان در هنگام ملاقات، جلوگیری از اعزام زندانیان به بیمارستان و فرستادن اجباری و توام با ضرب و شتم زندانیان به دادگاه» را به عنوان دلایل اعتصاب غذای خود اعلام کرده است.
این زندانی سیاسی همچنین خواستار «حق استفاده از تلفن برای زندانیان سیاسی مانند سایر زندانیان، پیگیری فوری وضعیت زندانیان بیمار، جدا کردن دستگاه‌های سرطان‌زا و پارازیت‌انداز که برای اخلال در آنتن‌دهی موبایل استفاده می‌شود و جدا کردن قفسه‌های فولادی پشت پنجره‌های سلول‌ها که مانع تهویه صحیح می‌شود» شده است.
به گزارش کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران، زندان رجایی شهر کرج عمدتا محل نگهداری زندانیان با جرایم خشن است ولی یکی از سالن‌های این زندان (سالن ۴ بند ۱۲) به زندانیان عقیدتی، سیاسی و امنیتی اختصاص دارد.
این گزارش حاکیست: «بیش از ۶۰ زندانی این سالن که عمدتا به دلیل فعالیت‌های سیاسی و یا صرفا به دلیل عقایدشان به زندان محکوم شده‌اند، از نظر امکانات بهداشتی و غذایی در تنگنا و مضیقه هستند و برخلاف سایر زندانیان از حق تماس تلفنی نیز محروم شده‌اند.»
