اسماعيل احمدی مقدم، فرمانده نيروی انتظامی، گفت: در حال حاضر، برخی از افراد معتقدند که آزادی وجود ندارد و افزود: البته برای جاسوسان و خبرنگارانی که برای دشمن کار کرده و اقدام به سوژه و خوراک سازی برای آنها می‌کنند و دنباله رو خط آنان هستند، اين جمله صحيح است.
به گزارش خبرگزاری فارس، وی همچنين کشورهايی که دشمن ناميد را متهم کرد که «همواره به دنبال نقطه ضعف‌ها» هستند و گفت: «البته آدرس اين چالش‌ها توسط افرادی از داخل ايران به قصد و يا از روی غفلت در اختيار دشمنان انقلاب قرار می‌گيرد و باعث موج سواری آنان می‌شود.»
پيش از آن، وزارت اطلاعات در دو بيانيه، روزنامه‌نگارانی که در روزهای گذشته بازداشت شده‌اند، اعضای يک «شبکه رسانه‌ای متصل به اردوگاه رسانه‌ای استکبار» توصيف کرده بود.
ريحانه طباطبايی، علی دهقان، فاطمه ساغرچی، سليمان محمدی، ميلاد فدايی اصل، جواد دليری ،نسرين تخيری، ساسان آقايی، پژمان موسوی، اميلی امرايی، پوريا عالمی، نرگس جودکی، اکبر منتجبی، صبا آذرپيک، کيوان مهرگان، حسين ياغچی و مطهره شفيعی روزنامه‌نگارانی هستند که توسط ماموران وزارت اطلاعات بازداشت شدند.
در اين ارتباط، محمد حسينی، وزير فرهنگ و ارشاد اسلامی، روزنامه‌نگاران بازداشت‌شده را به ارتباط با رسانه‌های خارج از ايران متهم کرد.
او گفت: «بعضی از افراد بازداشت‌شده، ندانسته و ناخواسته در مسيری نادرست قرار گرفتند... افراد ديگری طرح‌ريزی کردند و اين روزنامه‌نگاران و خبرنگاران که اطلاعات درستی نداشتند، در اين مسير فعاليت کردهاند به تصور اينکه وظيفه اطلاع رسانی و خبری خود را انجام می‌دهند.»
چنين اتهاماتی نيز از سوی چند نماينده مجلس به روزنامه نگاران بازداشت شده وارد آمده است.
اين در حاليست که به عقيده علی مزروعی، رئيس انجمن صنفی روزنامه نگاران ايران، اتهاماتی که به روزنامه نگاران بازداشت شده وارد آمده است، پايه و اساسی ندارد و فاقد هر گونه ارزش حقوقی و عقلانی است.
او به راديو فردا می گويد:«به لحاظ حقوقی و قضايی اين صحبت ها وارد نيست. يعنی به لحاظ قانونی اينها حق ندارند چنين حرف هايی بزنند.ولی به هر حال کاری کرده اند و همه هم می خواهند اين کار را توجيه کنند و حرف های يکسانی می زنند و می خواهند به يک نحوی اين کار غير قانونی انجام شده را توجيه کنند و اين حرف ها را می زنند که هيچ پايه و اساسی ندارد.»
آقای مزروعی اضافه می کند:«تا امروز هم به رغم داستانسرای هايی وزارت اطلاعات در بيانيه اش و که در در سخنان ديگرانی که در اين مورد اظهار نظر کرده اند، هيچ دليل مستندی برای اين حرف ها ارائه نشده است و به نظر می رسد که اينها ، تنها هدفشان برخورد با روزنامه نگاران است. و اينکه به هر نحوی که شده است روزنامه نگاران را ساکت کنند. »
در همين ارتباط، به نوشته روزنامه های بهار و شرق، علی مطهری، نماينده مجلس، وارد کردن اتهامات مختلف به روزنامه نگاران بازداشت شده را «جرم» توصيف کرده و گفته است:در بيانيه‌های وزارت اطلاعات دليل موجهی برای بازداشت روزنامه‌نگاران وجود ندارد.
در اين ميان، به گزارش خبرگزاری فارس، فرمانده نيروی انتظامی «منتشر کردن هر واقعيتی» را غير ضروری دانسته و گفته است: «انتشار يکسری از واقعيت‌ها باعث بروز موجی کاذب در جامعه می‌شود.»
به گفته اسماعيل احمدی مقدم، بزرگ نمايی و سياه نمايی مشکلات در رسانه‌ها شرايط را برای دشمنان فراهم و در مقابل مردم را نيز دلسرد می‌کند.
علی مزروعی با اشاره به اينکه چنين اظهارنظرهايی در چارچوب وظايف فرمانده نيروی انتظامی نيست، می افزايد:«اين نوع نگاهی که به مسائل دارند اين گونه است که فکر می کنند گزارش واقعيت هاست که مشکل آفرين می شود. اما اين در حالی است که کار روزنامه نگاران گزارش واقعيت هاست.»
به گفته رئيس انجمن صنفی روزنامه نگاران ايران، نوع نگاه مقام های جمهوری اسلامی ايران به مسائل کشور، امنيتی – پليسی است و طبعا با اين نوع نگاه جامعه را نمی شود اداره کرد.
او می افزايد:«فکر می کنم اين چيزهايی که اسمش را سياه نمايی می گذارند و اين ايراد که چرا روزنامه نگاران واقعيت ها را گزارش می کنند، يک نوع ترس و واهمه ای است که اينها از جامعه دارند چرا که جامعه ای که واقعيت را بداند ، ممکن است عکس العمل نشان دهد. »
بازداشت روزنامه نگاران، انتقاد سازمان‌های بين‌المللی از جمله عفو بين‌الملل، گزارشگران بدون مرز، ديدبان حقوق بشر، کميته حفاظت از روزنامه‌نگاران، سازمان اطلاع‌رسانی و امنيت خبرنگاران ايتاليا و کانون روزنامه نگاران کانادايی برای آزادی بيان را در پی داشته است؛ کاترين اشتون، مسئول ديپلماسی اتحاديه اروپا و دولت‌های بريتانيا و فرانسه نيز اين بازداشت‌ها را محکوم کردهاند.
همچنين چهار تن از گزارشگران ويژه سازمان ملل متحد با صدور بيانيه‌ای از جمهوری اسلامی ايران خواستند فورا به «موج بازداشت گسترده روزنامه‌نگاران» پايان دهد.
گزارشگران ويژه سازمان ملل تاکيد کردهاند که روزنامه‌نگاران بايد بتوانند بدون ترس از آزار، دستگيری و ارعاب سخن بگويند و بنويسند.
ايران يکی از بدترين آمارها را از نظر آزادی مطبوعات در جهان دارد. گزارشگران بدون مرز در فهرست سالانه شاخص آزادی مطبوعات، ايران را از ميان ۱۷۹ کشور جهان در رتبه ۱۷۴ قرار داده است.
