تمرين کليه تيم های راگبی زنان به دستور محمد علی آبادی، رییس سازمان تربیت بدنی و معاون محمود احمدی نژاد تعطيل شد.
اين دستور زمانی به فدراسيون ابلاغ شد که به تازگی و بعد از استقبال زنان از این رشته ورزشی، تيم ملی راگبی زنان نیز تشکیل شده بود و دعوت شدگان به تیم ملی، منتظر شروع تمرينات بودند.
راگبی يکی از رشته هايی است که در ایران، با پوشش اسلامی و در فضای باز انجام می شد. زنان ورزشکار این رشته در ایران، برای شرکت در مسابقه های آسيايی در انتظار مجوز کنفدراسيون راگبی آسيا بودند.
راگبی زنان ورزشی بود که يک سال قبل از به قدرت رسيدن سيد محمد خاتمی، رییس جمهوری اصلاح طلب پیشین، توسط بيژن صفايی مربی بدنسازی تيم بسکتبال صبا باتری و استاد تربيت بدنی دانشگاه تهران راه اندازی شد.
بعد از برگزاری اولين دوره مسابقه های قهرمانی راگبی زنان در ایران و استقبال تماشاچيان بسیار از جمله چند نفر از بازيکنان تيم فوتبال استقلال از مسابقات، سازمان تربيت بدنی دستور ممنوعيت فعاليت اين رشته را برای زنان در سراسر کشور صادر کرد.
معاون رييس جمهور در سازمان تربيت بدنی با اين استدلال که مردان نبايد از مسابقه های زنان ديدن کنند، در نامه ای خطاب به فدراسيون بيسبال از آنها خواست که به همه هيات های استانی ابلاغ کند تا تمرينات تيم های راگبی شان را به خاطر داشتن مربيان مرد تعطيل کنند.
با روی کار آمدن دولت محمود احمدی نژاد، ورزشکاران زن که با طرح ادغام فدراسيون های ورزشی اين امکان را داشتند که از امکانات بهتری برخوردار شوند، شرايط سخت تری پيدا کرده اند.
هنوز چند ماهی از به قدرت رسيدن آقای احمدی نژاد نگذشته بود که نامه ای از رياست جمهوری به سازمان تربيت بدنی ابلاغ شده که در آن تاکید شده بود، از اين پس هيچ مردی در مسابقه ها، مراسم افتتاحيه و يا اختتاميه و يا حتی کلاس های آموزشی ورزش های زنان نبايد حضور داشته باشد.
غير قابل اجرا بودن اين بخشنامه، از آنجا بحث برانگيز شد که براساس طرح جامع ورزش، که در زمان رياست جمهوری آقای خاتمی با صرف هزينه بسیار، تدوين و ابلاغ شد، همه ورزشکاران صرف نظر از جنسيت شان، زير نظر فدراسيون های ملی قرار گرفته و فدراسيون ها موظف شدند تا هر برنامه ای برای مردان دارند، تيم های زنان را هم در اين برنامه ريزی ها بگنجانند.
اما سازمان تربيت بدنی بدون در نظر گرفتن اين مصوبات، اين بخشنامه را به فدراسيون های تابعه ابلاغ کرد و در اولين قدم جلوی شرکت اتومبيلرانان دختر را در مسابقه های رالی گرفت.
هر چند، رييس فدراسيون اتومبيلرانی با تلاش بسيار توانست تا ارديبهشت ۸۶، از سازمان برای تربيت مربی زن فرصت بگيرد، اما در بعضی رشته های ديگر از جمله راگبی که حتی بازيکنان با تجربه ای ندارد، مشکل نبود مربی زن، عملا به تعطیلی کامل این رشته ها ختم شده است.
آقای علی آبادی در حالی دستور به تعطيلی فعاليت راگبی بازان می دهد که پيشتر در يکی از سخنرانی هايش گفته است که زنان را برای شرکت در بازيهای المپيک پکن حمايت می کند.
هفت تیم آماده
مصطفی اعرابی که به همراه بيژن صفايی از موسسان اين رشته به حساب می آیند، در باره ميزان علاقمندی دختران در ايران به اين رشته به راديو فردا می گوید: «خانم ها برای بازی کردن، نامه های زيادی می نوشتند اما به خاطر شرايط فرهنگی نمی شد اين رشته را برای آنها راه اندازی کرد تا اينکه با تلاش های زهرا ناطقی، نايب رييس فدراسيون بيسبال، دو سال پيش استارت کار را در تهران زديم و بعد از آن برای سراسر کشور کلاس گذاشتيم که حاصل آن تشکيل هفت تيم بود.»
آقای اعرابی تاکيد دارد که صرف نظر از تيم تهران، شهرستان ها به حدی در ابتدای راه اندازی اين رشته ضعيف بودند که حتی انجام مسابقه های دوستانه با اين تيم ها منصفانه نبود. وی می افزاید: « سال ۸۴، قرار بود با تيم گلستان به مناسبت هفته جنگ مسابقه بدهيم. هر چند مربی اين تيم در کلاس های توجيهی من شرکت کرده بود اما چون تقريبا تيم ضعيفی بودند دور از انصاف بود که با آنها مسابقه می داديم اين بود که ۲ روز اردوی مشترکی برگزار کرديم و روز سوم مقابل آنها بازی کرديم که در واقع اين مسابقه، اولين بازی راگبی تاريخ ورزش زنان ايران بود.»
راگبی در طول سالهای ۸۴ و ۸۵ در ايران اوج گرفت. در خراسان شمالی آزاده صمديانی علاقمندان را آموزش داد و در سمنان خانم رمضانيان، درشيراز حميد محمديان و در کرمانشاه هم خانم ناجی درکنار همسرش تيمی را آماده مسابقه کرد.
در طول دو سال کار، ۷ تيم در کشور تشکيل شد که در تير ۸۵ در زمين شماره ۳ ورزشگاه آزادی در ميان استقبال زياد تماشاچيان، در قالب اولين دوره مسابقه های قهرمانی کشور با هم مسابقه دادند.
مسابقه هايی که به گفته آقای اعرابی، واکنش سازمان را بدنبال داشت: « روزی که مسابقه داشتيم، هم تيم ملی فوتبال در آزادی تمرين داشت و هم تيم فوتبال استقلال. اما همه تماشاچيان آمده بودند ديدن راگبی، حتی بعضی از بازيکنان استقلال هم برای تماشای بازيها آمدند و بچه ها را تشويق می کردند.»
اشاره مصطفی اعرابی به مسابقه هايی است که فينال آن را تهران و گلستان برگزار کردند. او می گوید که در اين دو سال آنها مجبور به استفاده از مربيانی شده اند که نه تنها راگبی بازی نکرده اند بلکه هيچ اطلاعاتی از اين رشته نداشتند و با دو يا سه جلسه کلاس توجيهی مشغول به کار شده اند: «هيچ جای دنيا رسم نيست که يک نفر بدون هيچ اطلاعاتی مربی تيمی بشود اما ما مجبور بوديم که اين کار را بکنيم. حالا هم که بخشنامه داده اند که زنان اجازه کار کردن با مربيان مرد را ندارند.»
اولين تيم ملی که بايکوت شده
شايد بتوان گفت که راگبی، اولين تيم ملی بايکوت شده ورزش زنان است. اين تيم که قرار بود از شهريور تمرينات پيوسته خود را برای شرکت در رقابت های برون مرزی شروع کند که این برنامه با نامه رييس سازمان تربيت بدنی معلق ماند.
برای اولين اردو، فيروزه ابراهيمی، افسانه حسينی، فاطمه ميرزايی، زکيه زارع ارشلو، سليمه کلانتريپور از کرمان، شکوفه عباسزاده، فاطمه گرزين، طاهره کريمی، نازنين حسينی، سودابه کشتکار، خانم آهنگساز، پگاه کلانتری از گلستان، نرگس لفوتی، سميه لشنی، الهام شاهسواری، ليلا شيرنيا، هما کرمپور، زينب عباسی، محبوبه کريمی، زهرا نوری، نرگس شيرزاديان، جمليه خوشکار، ميترا عباسی، فاطمه نوروزی از تهران، سارا نوری، سناز خوش اندام، طلعت خوش اندام، هدی جوان از خراسان شمالی، معصومه قربانی از سمنان، سحر اندامی و طيبه مولايی از کرمانشاه، بهار برزگر، ندا اژدری، فاطمه مولايی و فرخنده شيبانی از فارس دعوت شده بودند.
ممنوعيت سازمان در حالی به فدراسيون بيسبال ابلاغ شده است که اين فدراسيون، دعوت نامه ای از کشور آذربايجان برای انجام بازی های دوستانه با تيم ملی ايران داده است.
زنان و مشکلات پيش بينی نشده
يکی از دعوت شدگان به تيم ملی راگبی دختران می گوید که بر خلاف بازيکنان شهرستانی، در تهران هيچ امکانی برای تمرين کردن، حتی دور از چشم مسوولان را ندارند.
ميترا عباسی، به راديو فردا می گوید: «همه رشته ها اين مشکلات را دارند. چرا که نامه سازمان تربيت بدنی خطاب به همه رشته های نو پا بود و با پی گيری های خانم ناطقی قرار شد تا تربيت مربی خانم، بچه ها بتوانند با مربی مرد تمرين کنند ولی اول آذر ماه نامه ديگری دادند که نه تنها در تهران بلکه هيچ کدام از تيم های شهرستانی اجازه ندارند با مردها تمرين کنند.»
اين بازيکن تهرانی که به اولين اردوی تيم ملی هم دعوت شده توضيح می دهد که در اين رشته نوپا هيچ خانمی صلاحيت مربيگری را ندارد: «در رشته سافت بال هم که همين مشکل را داشتند آمدند يکی از بازيکنان را به عنوان سرپرست معرفی کردند و با آوردن مربی خارجی از کانادا و آمريکا مشکلاتشان را حل کردند اما در راگبی وضع فرق می کند. اين رشته مربی خانم کارکرده نداريم و همه بچه در يک سطح هستند بنابراين هيچ کس صلاحيت مربيگری و تيم داری ندارد.»
خانم عباسی در حالی از محروميت تهرانی ها حرف می زند که می گويد شهرستانی ها دور از چشم مسوولان همچنان تمرين می کنند اما بدليل نبود زمين چمن در تهران به جز زمين ورزشگاه آزادی، آنها چنين امکانی را ندارند.
درخواست معرفی مربی راگبی بازان زن ايران، شش ماه است به کنفدراسيون راگبی آسيا فرستاده شده اما هنوز کسی در خانه آنها را نزده است.
در اين مدت دختران توانستند اداره کل تربيت بدنی تهران را راضی کنند که با حضور يک نماينده از حراست، بتوانند تمرينات شان را دنبال کنند اما از سازمان نامه رسيد که چون ممنوعيت تمرين زنان با مربيان مرد دستور مستقيم رياست سازمان است اين کار ممنوع است.
حالا همه آنهايی که روزی با اميدواری جذب اين رشته شدند منتظر تغيير رای رييس سازمان تربيت بدنی اند. محمد علی آبادی هفته گذشته از ضرورت رسيدگی و توجه بيشتر به ورزش زنان حرف زد و اعلام کرد که ۳۰درصد بودجه هر استانی بايد به ورزشکاران زن برسد.
معاون احمدی نژاد در سازمان ورزش ايران همچنين از ضرورت حضور قوی زنان ايران در بازيهای المپيک چين حرف زد. بازيکنان راگبی اما مثل ساير ورزشکارانی که بايد برای تجربه بيشتر به مسابقه های برون مرزی اعزام شده و يا با مربيان مرد تمرين کنند، منتظر چراغ سبز سازمان ورزش اند.
